Ackermann sprint naar zege in Bredene-Koksijde Classic

Ook in startplaats Bredene trok Remco Evenepoel alle aandacht naar zich toe. Het talent doorstond zijn Belgische vuurdoop in Nokere Koerse met glans en was opnieuw gretig om zich in de kijker te rijden. In alle recente edities werd er overigens gesprint om de zege. Onder meer snelle mannen Fabio Jakobsen, Alvaro Hodeg, Adam Blythe, Enzo Wouters en Pascal Ackermann maakten hun borst dus nat. 

Maar eerst de kopgroep van de dag: Justin Timmermans (Roompot), Morice Julien (Vital Concept), Dimitri Theyskens (Wallonie-Bruxelles), Michiel Dieleman (Cibel), Matthias Norsgaard (Riwal-Readynez) en Andrea Vendrame (Androni) gingen samen op avontuur en harkten een maximale voorsprong van zeven minuten bij elkaar. Halfweg koers was al de helft van die kloof als sneeuw voor het lentezonnetje gesmolten: met de Kemmelberg - de zwaarste helling van de dag - in zicht, joeg Deceuninck-Quick.Step immers het tempo met een ruk de hoogte in. De Moeren baarden nadien een muis: door een gebrek aan wind ontstonden er geen waaiers. 

Op 15 kilometer van de finish - Norsgaard was toen de enige overlever van de kopgroep - gingen er plots in het peloton enkele renners tegen het asfalt. Belangrijkste slachtoffer was Jakobsen, de Nederlander stapte uit koers. Op dat moment viel Deceuninck-ploegmaat en titelverdediger Hodeg plat - hij verloor zo veel krachten om in z’n eentje én op een andere fiets de aansluiting te maken. 

Op acht kilometer van de finish was het liedje van Norsgaard uit. De verwachte massasprint diende zich aan. Daarin toonde Pascal Ackermann zich de snelste. Hodeg - toch op tijd terug - kwam te vroeg op kop, de Duitser profiteerde en ging er vlotjes over. Kristoffer Halvorsen strandde in zijn wiel, Hodeg werd nog derde. 

“Dit is mijn eerste zege in België dit seizoen. Wat baalde ik woensdag toen ik tweede werd op Nokereberg. Ik voelde toen al dat ik goed was. Vorig jaar werd ik hier derde, maar toen lag de finish nog ergens anders. Deze aankomststrook was me gunstig gezind”, lachte Pascal Ackermann. “Mijn laatste Belgische zege was die in Brussel van vorig jaar. Ik wil alsmaar beter doen en dat lukt dus. Ik hoop die lijn verder door te trekken. Woensdag staat voor mij Brugge-De Panne op de agenda, een koers die me ook wel ligt. Vorig jaar finishte ik er net na winnaar Elia Viviani.”

Pascal Ackermann staat niet op de shortlist voor de Tour, maar wel op die voor de Ronde van Italië. “Wat betreft de Tour wil mijn team BORA-hansgrohe alles zetten op Peter Sagan. Hij gaat voor de groene trui. Voor mezelf ligt een rol weggelegd in de Giro. Ik hoop me daar in de sprinten ook wel te kunnen tonen. Na de Ronde van Vlaanderen trek ik naar de Scheldeprijs. Ook een wedstrijd die me wel ligt.”

Het parcours van de Bredene-Koksijde Classic werd voor deze vernieuwde editie grondig gewijzigd. “Jammer genoeg stond er niet veel wind. Ik had liever gehad dat het scheurde op De Moeren, maar dat was dus niet het geval. Dit parcours geeft mogelijkheden. Vandaag was het zeer hectisch, omdat er geen afscheiding kwam.”

Vorig jaar werd de 22-jarige Kristoffer Halvorsen tweede in de Bredene-Handzame Classic. In 2017 was de Noor eindlaureaat en nu finishte hij op een fietslengte van Pascal Ackermann. De Noor boekte al een zege in de Herald Sun Tour in Melbourne, maar Halvorsen wil zo snel mogelijk weer aanknopen met een nieuwe overwinning.

“Het begint een jaarlijkse traditie te worden dat ik na de podiumceremonie nog eens mag terugkeren naar de persbabbel. Ik zou dat liever gedaan hebben als winnaar dan opnieuw tweede te worden. Pascal Ackermann was nu eenmaal sneller”, begon Halvorsen. “In de laatste rechte lijn kwam ik nog fel opzetten maar over die Duitse kampioen geraken zat er voor mij niet meer in.”

Kristoffer Halvorsen werd wel netjes naar voor gebracht door zijn teamgenoten. “Het verliep redelijk hectisch in aanloop naar de laatste rechte lijn. Uiteindelijk was het hek van de dam op zo’n 200 meter van de finish. Maar ik kwam net wat kracht tekort. Het nieuwe parcours is me wel wat. Het is veilig, niet te veel kasseizones en de passage op de Kemmelberg is ook wel leuk. Gelukkig ligt die ver genoeg van de finish en kan alles nog samenkomen voor een massasprint. De conditie is er en dus hoop ik binnenkort mijn gram te halen.”

 “Het was een rare sprint”, begon Hodeg na afloop. “Ik moest die dan ook nog eens afwerken op de fiets van mijn teamgenoot Pieter Serry. En toch werd ik nog derde. Op zo’n tien kilometer van de finish was Fabio Jakobsen betrokken in een valpartij en hij was meteen uitgeschakeld voor de eindzege. En ik reed vervolgens ook nog eens lek. We wilden niet te veel tijd verliezen en daarom voerde Pieter Serry en ikzelf een fietswissel door. Dan begon de rush naar de kop van het peloton. Niet simpel op iemand ander zijn fiets.”

Met een mannetje mee in de finale had er misschien meer ingezeten voor de Colombiaan. “Misschien wel, misschien niet”, bleef hij op de vlakte. “Fabio Jakobsen waren we kwijt na val. Serry had zijn fiets aan mij gegeven, dus dan kan je maar op vier renners meer terugvallen. Iljo Keisse deed een fikse inspanning om mij terug naar voren te brengen. Ook Remco Evenpoel ging voluit, net als mijn andere ploegmakkers. Bovendien stond er ook nog wind op kop. Het podium is net hetzelfde als vorig jaar. Alleen de rangschikking is spijtig genoeg niet dezelfde.”