In de vroege ochtend van 10 mei 1940 rukte het Duitse leger in een blitzkrieg uiterst snel op en joegen ze de Nederlandse verdedigers richting België. Op het moment dat ze via het Maasveer Belgisch grondgebied zouden betreden, werden ze meedogenloos neergeschoten. Een gebeurtenis waar nog veel twijfel en onduidelijk over bestaat. Op initiatief van de kunstkring Arnold Sauwen Stokkem en medeorganisator de Koninklijke schutterij Sint-Elisabeth, beiden uit Stokkem, werd op de fatale plaats in 1989 een herdenkingsmonument opgericht, waar jaarlijks een ingetogen herdenking plaatsvindt.

Om de aandacht te trekken, reden een aantal oude legervoertuigen kriskras door het centrum van Stokkem om nadien aan te sluiten bij de vele genodigden tijdens de herdenking. Onder hen Vlaams minister van mobiliteit Lydia Peeters (Open VLD), de burgemeesters, wethouders, schepenen en raadsleden van Dilsen-Stokkem, Maasmechelen en van de aangrenzende Nederlandse gemeenten. Verder ook leden van vaderlandslievende verenigingen, de schutterij Sint-Elisabeth van Stokkem, de blaaskapel De Briggelhanen van Meeswijk, familieleden van de gesneuvelden en tientallen toeschouwers.

Persoonlijke hulde

Veel aandacht ging naar de toespraken, onder andere van kunstkringlid Jean Kenzeler, die een beeld schetste van de vele oorlogen doorheen de geschiedenis. Jean-Pierre Segers, voorzitter van de redactieraad, hing een beeld op van het onmenselijke leed en de verwoestingen die de oorlogen met zich meebrachten. Hij stelde de vraag of de miljarden die aan oorlogsvoeren besteed worden niet beter zouden gebruikt worden om de hongersnood en armoede te bestrijden.

Tijdens de naamafroeping, een persoonlijke hulde aan de gesneuvelden, klonken vijf kanonschoten. Luide knallen die de herdenkingsboodschap overdroegen naar de mensen aan de andere kant van de Maas. Na de bloemenhulde speelde de Meeswijker blaaskapel de twee vaderlandse volksliederen en het Nederlandse volkslied. Achteraf was er nog een receptie, aangeboden door de kunstkring.