Gouden Schoen-favoriet Hans Vanaken: “Zo'n fantastisch jaar dat ik achter de rug heb”

Hij heeft aan oud-winnaar Ruud Vormer of Timmy Simons nog niet moeten vragen wat er op hem dreigt af te komen. "Ze beginnen er zelf over, dat je na de Gouden Schoen anders bekeken wordt", zegt Hans Vanaken (26). "Ik ben daar klaar voor. Toen Marc Degryse me in de zomer van 2017 kwam interviewen, zei hij al dat het mijn moment was om de Gouden Schoen te winnen. Wel, dat toont aan dat er toen ook al veel van me verwacht werd."

Je zat toen nog op de bank, in die eerste weken onder Ivan Leko.

Hans Vanaken: "Terwijl ik nog altijd dezelfde voetballer ben. Het knaagde hoor. Als je vier matchen na elkaar op de bank zit, wil je laten zien dat het onterecht is. Ik heb altijd geprobeerd om zo beslissend mogelijk te zijn, de ploeg zo veel mogelijk te helpen, maar in die 5-2-3 vond ik mijn plaats niet. Er was niet echt een positie waarvan ik dacht: daar ga ik het best renderen. De coach speelde toen nog met Refaelov en Dennis achter de spits. En ik had niet veel te zeggen want we wonnen, ook al was het spel niet geweldig. Uiteindelijk zijn we toch van systeem veranderd. Vanaf dan is het in stijgende lijn gegaan. Rond oktober zag je dat we ploegen begonnen kapot te spelen met onze filosofie."

Volgens Roberto Martínez heeft er de laatste twee jaar in België niemand zo'n grote progressie gemaakt als jij. De bondscoach vindt je veel volwassener voetballen sinds je eerste selectie.

"Als je ineens in zo'n groep terechtkomt, tussen allemaal wereldvoetballers, geeft dat een enorme voldoening. Extra zelfvertrouwen ook. Die oproeping voor de nationale ploeg was een fantastische erkenning. De Rode Duivels hebben me naar een hoger niveau getild. Alleen al door met hen te trainen leer je slimmer te zijn, sneller te spelen, de oplossing te zoeken. Het tempo ligt er zó hoog en nog heb je het gevoel dat ze niet doortrainen."

Weet zo'n Eden Hazard of Marouane Fellaini wat Hans Vanaken zoal presteert bij Club?

"Ik zou het niet weten. Toen ik de eerste keer naar de Duivels mocht, dacht ik: gaan ze me wel kennen? Ik weet niet of je het Belgisch voetbal nog zo goed volgt als je in het buitenland speelt. Nu, de meesten wisten wel wie ik was."

Hoe was je ontmoeting met Thierry Henry?

"De uitstraling en persoonlijkheid die hij heeft, dat kun je moeilijk uitleggen. Ik keek op naar Henry, er hingen posters van hem in mijn kamer. Ik ben altijd fan geweest van Arsenal en van Frankrijk. Henry was een fantastische spits. Als je dan met zo iemand mag werken, is dat super. Helaas was de periode net iets te kort om echt een contact op te bouwen."

'Vanaken is een heel intelligente speler. Hij laat de bal leven en zet zichzelf altijd in posities waarin hij niet af te stoppen is.' Getekend: je jeugdidool.

"Een kameraad van me is ook fel voor Arsenal. Hij stuurde me: 'Ik kan nog altijd niet geloven dat Thierry Henry zo over je spreekt.' Na onze zege in Monaco kwam Henry me feliciteren - we waren allebei een interview aan het geven aan een van de rechtenhouders. Het deed me wel iets. Net als die complimenten uit zijn mond."

Nog eentje. Dit keer van Jan Mulder in Humo. 'Het Laatste Nieuws zou de titel 'Monsieur Football' moeten lenen om de Gouden Schoen van Hans Vanaken extra glans te geven.'

(blaast) "Ik hou gewoon van het spelletje. Vandaar dat ik naast Henry ook posters van Raúl, Zidane, Ronaldinho, Figo, Rivaldo... had. Stuk voor stuk spelers die het spelletje goed lezen en de bal perfect kunnen leggen waar ze maar willen. Ik probeer dat ook, het lukt alleen niet altijd."

Wat was het mooiste compliment dat je in 2018 kreeg?

"Dat ik er op mijn trouw goed uitzag."

Speech jij in feite graag?

"Nee, maar als je bekroond wordt tot de beste voetballer van België, dan kan die minuut speech er wel bij. Iets voorbereiden ga ik niet doen. Ook niet wie ik allemaal wil bedanken, je vergeet toch altijd iemand. Op zo'n moment ben je zo euforisch dat je je niet meer echt bewust bent van wat je allemaal zegt."

Het zou het derde jaar op rij zijn dat iemand van Club daar mag staan.

"Het toont aan hoever Club de voorbije jaren geraakt is. Bart Verhaeghe (voorzitter van Club, NP) heeft indertijd een project neergezet om de top te worden in België en dat is gelukt. Als je twee keer kampioen wordt in drie jaar en drie keer op rij de Gouden Schoen kunt winnen, iets waarin Club nooit eerder is geslaagd, dan kun je niet anders niet zeggen dat Club het goed doet."

Ken jij je Gouden Schoen-geschiedenis vanbuiten?

"Eerste jaar negende, daarna derde. In 2015 kreeg ik geen enkel punt. Lokeren speelde toen play-off 2 en mijn eerste halfjaar bij Club verliep moeizaam. Toen Izquierdo won, eindigde ik vierde. Net zoals vorig jaar. En straks hopelijk eerste. Zesde jaar, goede jaar."

Ben je er de voorbije weken vaak over aangesproken?

"Het is gek. Overal waar je komt, wordt erover gebabbeld. Zelfs als je eens om een pak frieten gaat, klinkt het: 'Ha, hier, de nieuwe Gouden Schoen.' Ze vragen me vaak: 'Denk je veel aan de Gouden Schoen?' Je kunt gewoon niet anders. Het is zo groots, het leeft bij zoveel mensen. Ook bij mij hoor, hoe dichter de verkiezing komt. Ik denk wel dat ik straks wat kriebels zal hebben."

Houd je er überhaupt rekening mee dat het fout kan lopen?

"Dat moet je altijd doen. Iedereen kijkt anders naar voetbal, heeft andere favorieten. Het is moeilijk om in te schatten hoe journalisten, ex-winnaars, trainers en arbiters stemmen. Sommigen zullen me misschien minder graag zien spelen en meer een type als Trossard of Malinovski verkiezen."

Stel dat ze jouw naam niet afroepen, hoe ga je reageren?

"Ik ben er nog niet uit wat het best is: meteen de zaal verlaten of nog eventjes blijven? We zien wel als de uitslag bekendgemaakt wordt. Ik zou het wel jammer vinden mocht ik de Gouden Schoen niet winnen. Zo'n fantastisch jaar dat ik achter de rug heb.

"In 2014 was ik al een van de favorieten met twaalf goals en twaalf assists, maar toen eindigde ik pas derde. Dat was mijn grootste ontgoocheling tot dusver op het Gala. Tot halfweg november haalde ik dat jaar mijn niveau. Toen begon de combinatie van de competitie en de Europa League op Lokeren én op mij te wegen. Die laatste anderhalve maand van 2014 heb ik de Schoen wellicht verloren. Praet en Vázquez kwamen toen op de voorgrond. Net voor zo'n verkiezing valt dat meer op. Na de eerste stemronde dacht ik nochtans eventjes dat ik ging winnen, mijn voorsprong leek zo groot. Maar één tussenstand later hadden ze me al ingehaald."

Vrees je nu iemand?

"In de eerste ronde waren Carcela en Edmilson fantastisch. Dankzij hen maakte Standard in de play-offs een serieuze inhaalrace. Dit seizoen doet Genk het geweldig met telkens attractief voetbal. Pozuelo, Malinovski, Trossard... Zij zullen veel punten pakken. Toch ga ik niet panikeren. Ook al win ik de eerste stemronde niet, Carcela en Edmilson zullen misschien boven me staan, ik ga ervan uit dat ik in allebei de rondes veel punten zal halen omdat ik gewoonweg een ongelooflijk jaar heb gekend. Op het vlak van statistieken steek ik er ver bovenuit."

Zou Alejandro Pozuelo een mooie Gouden Schoen zijn?

"Ja, maar niet dit jaar. Pozuelo is wel een speler van wie ik kan genieten. Technisch vaardig, tussen de linies lopend, een goede laatste pass. Hij zou een mooie naam zijn op de erelijst, maar ik verdien de Gouden Schoen het meest. Ik was in 2018 de constantste van allemaal. Ik heb mijn prestaties ook kunnen omzetten in statistieken en in prijzen, drie om precies te zijn. Twee collectieve, de titel en de supercup, en één individuele, Profvoetballer van het Jaar. Ik weet niet of ik vorig jaar ooit nog zal kunnen evenaren."

De lat ligt hoog.

"Als je naar Messi's cijfers kijkt, zou je denken dat die van mij niets voorstellen. Maar voor België zijn dat mooie statistieken. Ik was bijna elke match beslissend. Ik ga proberen om nog beter te doen, maar evengoed komt zo'n jaar maar één keer voor in mijn leven. 2018 was voor mij..."

... het totaalpakket? Je debuteerde ook als Rode Duivel en je trouwde met Lauren.

"Ik zou willen zeggen dat 2018 het totaalpakket was, maar ik heb vorig jaar ook tegengeslagen gekend. Mijn bompa is kort na mijn trouw gestorven. En mijn oma overleed halfweg augustus. (met tranen in de ogen) Ik ben een familiemens. Grootouders voeden je mee op, je hebt daar zulke mooie herinneringen aan.

"Ze behoorden ook tot mijn grootste supporters. Naar de match komen lukte niet meer, maar ze keken altijd op tv. Na elke wedstrijd kreeg ik een sms'je. Ze lagen me nauw aan het hart. Jammer genoeg zijn ze er nu niet meer, want het mooiste was geweest als ze er op het Gala bij waren. Ik hoop dat ze toch trots kunnen zijn als ik win en dat ze van hierboven meekijken."