Direct naar artikelinhoud
Het smartphone-interview

Pianiste Katrien Verfaillie: "Of ik apps heb? Ja, iemand heeft er ooit Google op gezet"

Het smartphone-interview
Beeld Bob Van Mol

Is een smartphone een spiegel? Strookt het onlineleven nog met de werkelijkheid? Matthias M.R. Declercq gaat wekelijks face to face, over swipen, liken en liegen. Vandaag: pianiste Katrien Verfaillie (41), aka Pigeon.

Katrien Verfaillie, een fantastische pianiste die alle composities uit het hoofd speelt. Héb jij wel een smartphone?

“Al vier jaar. En ik kan er nog altijd niet mee overweg.”

Waarom heb je er een gekocht?

“Omdat die werd aangeboden bij mijn Telenet-abonnement en mijn oude toestelletje stuk was.”

Wat is de achtergrond van jouw telefoon?

“Achtergrond? Geen. Een wit vlak.”

Heb je apps?

“Neen. Alhoewel, even kijken. Hier: ‘Google’, al heeft die man van Telenet dat er wellicht ooit opgezet.”

Wat is de laatste foto die je nam?

“Een foto van baby­voeding in een supermarkt.”

Maar jouw zoon is al 15.

“Een goede vriendin doet markt­onderzoek naar baby­voeding in Estland. Belde ze plots: ‘Kun jij even foto’s nemen van baby­producten in zeven winkels, aub?’

"En verder: een foto van een compositie.”

Een compositie? Ik zie geen noten.

“Ik heb een eigen notenschrift uitgevonden, al is dat wat sterk uitgedrukt. Natuurlijk kan ik noten lezen en ken ik de partituren, maar ik speel als pianiste puur op gevoel. Ik geef ook piano­lessen en houd de traditionele notenleer wel in ere, maar probeer mijn leerlingen vooral op gevoel te laten spelen, ze te laten genieten, net zoals ik op een podium zelf ook geniet, zonder de hele tijd naar een blad te moeten staren. Speel ik met mijn ogen dicht, dan zit het goed.”

'Ik houd vast aan wat ik gewoon ben, en daar hoort een smartphone niet bij'
Katrien Verfaillie

Ontwijk je de moderne ­technologie?

“Ik voel mij er alleszins niet comfortabel bij.”

Ben je bang van je ­smartphone?

“Een beetje.”

Van wat precies?

“De angst is gebaseerd op onwetendheid, natuurlijk. Dat ding interesseert mij niet. Ik houd vast aan wat ik gewoon ben, en daar hoort een smartphone niet bij. Het is duidelijk: Katrien en techniek, dat gaat niet goed samen. Doet me denken aan mijn grootmoeder: zij was de grote beheerder van de afstandsbediening van de televisie. Dan vroegen wij: ‘Meme, wil je even zappen naar een andere zender?’ Dan nam ze het bakske en ging recht voor de televisie zitten. Ze mikte naar het rode bolletje en was precies altijd versteld dat dat nog werkte ook.”

Jij hebt een telefoon nodig met fysieke toetsen.

“Het was alleszins wennen aan dat swipen. Dan schuif je een scherm opzij en verschijnt er van alles waar je niet om gevraagd hebt.”

Kom jij uit een conservatief gezin?

“Niet uit een conservatief, maar uit een zeer beschermend gezin. Er spelen nogal wat ­angsten in de familie van mijn moeder. Als kind was ik ook een hypochonder. Nu niet meer. Toen ik een tijdje geleden 40 jaar werd, was ik gelukkig en dacht: 40! Wat een schone ­leeftijd. Het gaat vooruit. Ik voel me alsmaar vrijer, alsmaar gelukkiger!”

'Het was alleszins wennen aan dat swipen. Dan schuif je een scherm opzij en verschijnt er van alles waar je niet om gevraagd hebt'
Katrien Verfaillie

Waarvoor gebruik je je ­smartphone?

“Om te bellen, te sms’en en ook voor de rekenmachine. Fantastisch ding.” (lacht)

Maar jij bent wel avontuurlijk.

“Veel avontuurlijker dan het nu lijkt, wellicht. Ik neem risico’s in het leven. Lange tijd was ik leerkracht. Maar na de dood van mijn vader begon ik opnieuw piano te spelen, te componeren en nu ben ik zelfstandig: ik wil van de muziek leven en ik gá van de muziek leven, al moet ik ­daarvoor een creatieve manier bedenken om rond te komen.

Maakt niet uit. Passies zijn er om te beleven.

“Mijn grootste droom is het wekelijks kunnen spelen van concerten, maar die droom realiseren is moeilijk, al mag iedereen me ook bellen voor huiskamerconcerten. Zo heb ik een duiventil laten bouwen, zonder duiven welteverstaan, waarin ik concerten geef. Het is misschien wel de kleinste concertzaal ter wereld. Alleen ik kan er in. Maar mensen ­kunnen het hoofd door de hokjes steken en meeluisteren met een koptelefoon. Ik houd er ontzettend van. Maar van technologie houd ik dus veel minder. Dat laat ik aan anderen over.”

Je kunt naar Chopin luisteren op je smartphone.

“Ik luister heel weinig naar muziek. Klinkt wellicht vreemd, maar het is wel zo. Ik heb geen goed geheugen, kan namen moeilijk onthouden, maar ik ­onthoud wel zeer veel melodieën. Ik wil niet dat een overdaad aan muziek mij beïnvloedt bij het componeren. Maar Chopin, mmm, het klinkt verleidelijk.”

pigeononpiano.com