Topfavoriet Alaphilippe wint na fraaie finale Milaan - Sanremo

Een snelle editie van Milaan - Sanremo dat na een traditioneel verloop eindigt met winst voor de topfavoriet. Dat lijkt saai als het zo wordt neergezet op papier (of op internet), maar zoals bijna altijd was de finale van de eerste wielerklassieker van het seizoen zeer fraai. Julian Alaphilippe was de beste, voor de Belg Olivier Naesen en de Pool Michal Kwiatkowski.

Geen koers is de laatste jaren zo voorspelbaar als Milaan – Sanremo, het Italiaanse ‘monument’ aan het begin van het jaar. Helemaal als het negentien graden is en er geen wolk aan de lucht staat. Het scenario in het kort: 281 kilometer gebeurt er niets, in de laatste tien kilometer ineens heel veel.

Dumoulin beste Nederlander

Ook vandaag volgde zo’n ‘klassieke’ ontknoping, die wel eindigde in wat in retrospectief vaak aan het eind van het seizoen de spannendste twintig minuten van het jaar mogen worden genoemd. Want in de laatste kilometers van de race langs de Italiaanse kust, eigenlijk vanaf de voet van de Poggio (de laatste heuvel in het parcours), balt de energie zich samen, komt alles naar buiten wat in 281 kilometer door de favorieten nog is opgespaard.

Dit keer met de Fransman Alaphilippe als winnaar. Hij was het die aanviel vlak onder de top van de Poggio, waardoor hij het peloton uitdunde tot een elitegroep. Alleen in 1995 werd de laatste heuvel op het parcours sneller opgereden, toen door Laurent Jalabert. Tom Dumoulin, uiteindelijk op plek elf de beste Nederlander, had de afdaling nodig om nog terug te kunnen keren.

Champagnedouche

In de laatste twee vlakke kilometers had topfavoriet Alaphilippe wel het geluk dat anderen op elkaars demarrage reageerden, maar in de eindsprint wist hij zijn tot een tiental gereduceerde concurrenten op bijna een fietslengte te sprinten. Het was zijn eerste zege in een ‘monument’. Hij kreeg er tranen van in zijn ogen en stond onder een flinke champagnedouche op het podium.

Voor Alaphilippe was het al de zevende overwinning van het seizoen. De 26-jarige renner won dit jaar al de Strade Bianchi, maar viel vorig jaar écht op door in de Tour hij twee ritten en de bergtrui te winnen. Die zeges wist hij te pakken door voortdurend zijn energie te sparen (hij vroeg steeds maar om bidons uit de volgauto), terwijl bijvoorbeeld medevluchter Robert Gesink maar door op kop bleef rijden. Zo had de Fransman nog een demarrage over op het laatst.

Nahijgend

Energie sparen zijn ook altijd de woorden die bij Milaan-Sanremo passen. Alaphilippe maakte perfect ploegenspel af. Er werd voor hem op kop gereden, hij werd afgezet op de juiste plek en op de Poggio werden aanvallen van anderen geneutraliseerd door bijvoorbeeld Philippe Gilbert, die in elke andere ploeg zelf voor de winst had mogen gaan. In het ploegenspel van de Belgische grootmacht kent zelfs Gilbert zijn rol.

Tegen die overmacht van Deceuninck – Quick-Step, dit jaar al goed voor negentien zeges, kon ook Tom Dumoulin niets beginnen. Zijn elfde plek was wel de beste klassering voor een Nederlander sinds Max van Heeswijk in 2004. Toch eindigde voor Dumoulin de wedstrijd eigenlijk al zoals zijn seizoen vooralsnog: net niet. Hij kon net niet mee op de Poggio, sloot nog wel aan bij de elitegroep maar voelde in de eerste meters van de eindsprint dat hij niet nog een versnelling kon plaatsen.

Na afloop hing Dumoulin nahijgend over zijn stuur. Hij was goed, ja dat zeker, maar niet goed genoeg. Toch kon hij tevreden terugkijken. Het was al beter dan het ‘ok-ish’ in de Tirreno-Adriatico, de rittenkoers waar hij afgelopen week vierde in werd. Voor hem begint de volgende fase: toewerken naar de Ronde van Italië, die begin mei van start gaat.

Lees ook: 

Team Sky vindt in plasticmaker Ineos een opmerkelijke nieuwe hoofdsponsor

Michal Kwiatkowski werd derde in Milaan - Sanremo. Hij is een van de renners die deze week hoorde dat hij voor een nieuwe baas mag fietsen. Plasticmaker Ineos wordt vanaf 1 mei de nieuwe sponsor van Team Sky. En dat is toch wel opmerkelijk.