Tienerreeks ‘Otis’ kun je in één adem noemen met ‘Euphoria’ of ‘Knokke Off’, zij het zonder dezelfde expliciete excessen

Tieners zijn de heilige graal voor televisiemakers, maar worden amper nog geboeid door filmpjes die langer dan een halve minuut duren. Kan Otis zich opwerpen als de rattenvanger van die belhamels?

Noem deze webreeks vooral geen telenovelle of soap, speelde ons eigen gebroed alvast vinger aan de rimpelige pols. Wél een “youngadultserie”. Even makkelijk was om de serie in één adem met Euphoria of Knokke Off te noemen, zij het - voorlopig toch - zonder dezelfde expliciete excessen.

Otis is een spin-off van wtFOCK, een populaire tienerreeks die het leven van een groepje vrienden op een Antwerpse middelbare school volgt. Veel intenser wordt Otis, beloofde hoofdrolspeler Mathis Mavuela vooraf. Nou, dat valt na de eerste twee afleveringen best mee. Al was die losjes uit Trainspotting gelichte intro een weinig subtiele binnenkomer om de verwachtingen hoog te spannen. Of de eerste door thrills and pills beheerste scène waarin de feromonen te snijden zijn, en de meeste drugs te versnijden.

In deze spin-off staat kunststudent Otis Rojas aan de vooravond van zijn achttiende verjaardag. Als aanstaande werkloze én dakloze lijkt hij bij voorbaat een vogel voor de kat, wanneer de catwalk plots lonkt. Hij wordt gescout als fotomodel door Liv, sympathiek vertolkt door Lauren Versnick. Die lijkt met haar angelieke trekken ook gecast als beschermengel in een toxisch Dystopia van feestgedruis en machtsmisbruik. Dat Otis’ huisje sowieso al zijn kruisje heeft, moet dan weer duidelijk worden in de scènes waarin zijn stiefvader als dooddoenerige sprookjesstiefmoeder opdraaft. Hun dialogen zijn helaas evenmin om naar huis over te schrijven.

De grootste verdienste van deze serie lijkt voorlopig de casting van hoofdrolspeler Mathis Mavuela. Die was eerder al te zien in WtFock, maar belichaamde daar het duffe cliché: the gay best friend. Zijn personage krijgt duidelijk meer vlees en bloed aan de botten in deze reeks. Otis is zwart, openlijk homoseksueel, impulsief en flamboyant. In de modellenwereld een aardig voordeel, maar je wint er de tombola van het dagelijkse leven niet echt mee. In eigen contreien speelt Otis daarmee ook een voortrekkersrol, al werd de toon aan gene zijde van Het Kanaal al fabuleus gezet door Ncuti Gatwa. Die laatste maakt nu grote sier als eerste black queer Doctor Who, nadat hij in Sex Education een extravagante relnicht neerzette.

Voor hysterische azijnpissers en zurig meurende pruttelaars doemt het Woke-Spook daarmee vast meteen op. De treurwilg in met die zeurkousen! Hoe verfrissend is het net dat een acteur van kleur zich niet langer hoeft te wentelen in een rol waarin die permanent op de vlucht is voor klabakken, of op schaars verlicht pleintje botst tegen andere bendeleden.

Dat Otis voornamelijk botst op budgettaire beperkingen blijkt dan weer helaas uit de gesponsorde plotlijn. Zo werkt een wereldwijd geroemde modefotograaf in deze serie voor fuckin’ Zalando. Ook bekend als de McDonalds van de webshops, of nauwgezetter nog: als moderne slavenhandel. Dat die Duitse webshop slag om slinger schermtijd of vermeldingen krijgt, oogt een tikkie pervers. Of zouden de makers net bedoeld hebben om de perfide modellenwereld in één zucht met deze schimmige modemaffiosi te vermelden?