John Bercow, de man die nooit luider “Order! Order!" in het Britse parlement deed weergalmen

Meestal gaat het roepen van 'Order! Order!' door John Bercow gepaard met bestraffende woorden aan een luidruchtige afgevaardigde in dit volkstheater. "Man, beheers je een beetje," roept hij dan bijvoorbeeld, "ga op yoga, het zal je goed doen." Wat weer leidt tot gelach en geschreeuw natuurlijk.

Met name leden van het Kabinet geeft deze eurogezinde speaker graag een standje. Zozeer zelfs, dat hij de officieuze leider van de oppositie wordt genoemd. Hij stond het toe, tegen alle ongeschreven regels in, dat een Kamerlid de agenda van de regering kon herschrijven. En voor de brexitstemming weigerde hij een amendement toe te laten dat het gezichtsverlies van May kon beperken. De leden van Labour dragen Bercow op handen, ook al is hij officieel een Conservatief.

Bercow, een nazaat van Roemeense Joden die een eeuw geleden naar Engeland zijn gevlucht, houdt van aandacht. Dat is al te zien wanneer voor elke zittingsdag - begeleid door de Serjeant-at-Arms (die het ceremoniële zwaard draagt), de kapelaan, een slippendrager en zijn hoogste klerk - lachend en zwaaiend door de centrale hal van het parlement naar het Lagerhuis loopt. 'Speaker!' waarschuwt een dienstdoende agent dan, een oproep aan alle aanwezigen om uit de weg te gaan.

Bercows pogingen om het Lagerhuis te moderniseren roepen veel verzet op, maar aan controverse rond zijn persoon is ook geen gebrek. In de ruim negen jaar dat hij nu de eerste Commoner is van het land, zijn er geruchten geweest over zijn verleden als lid van de uiterst rechtse Monday Club, over het activisme van zijn linkse echtgenote, zijn vermeende pestgedrag tegenover parlementswerknemers, de dure verbouwing van zijn ambtsvertrekken, zijn weigering om Jeremy Corbyn terecht te wijzen toen deze May 'a stupid woman' had genoemd en over zijn openlijke afkeer van brexit.

Maar niemand op het eiland kan mooier 'Order, order' roepen, hoe vruchteloos het ook is.