Direct naar artikelinhoud
ColumnPeter Middendorp

Een energiezuinige strijder, met de modderspatten (of kunstgraskorrels?) op het gezicht

Een energiezuinige strijder, met de modderspatten (of kunstgraskorrels?) op het gezicht

In de nieuwe, versterkte formatie, en met Anco Jansen terug in de aanval, won FC Emmen zaterdagavond voor het eerst in de geschiedenis een thuiswedstrijd in de eredivisie. Van NAC Breda nog wel (2-0), een directe concurrent in de onderste regionen van de ranglijst. Door externe omstandigheden, het vermelden niet waard, was ik gedwongen deze historische wedstrijd te volgen via de televisie.

Het eerste nadeel van tv-kijken is dat je alleen kunt zien wat de regisseur laat zien – de hele wedstrijd moet door het oog van steeds één, enkele camera. Het tweede nadeel van tv-kijken is dat je precies kunt horen wat de analisten zeggen.

De analist van dienst was Gert-Jan Verbeek. Wat vond hij, wat was zijn analyse? Hij vond Anco Jansen ‘gemakzuchtig’. Dat ‘kon je ook wel zien aan zijn postuur’. Want, had hij gehoord, ‘daar was ook wel wat commentaar op geweest’. ‘Als’, zei hij, ‘als Anco Jansen serieuzer had geleefd, dan had hij veel eerder in de eredivisie gespeeld.’

Mensen op de televisie – analisten – komen op vrijdag- of zaterdagavond speciaal bij ons in het stadion staan, langs de lijn, in de regen, onder een Fox-paraplu – het maakt ze niet uit hoe ver ze ervoor moeten rijden of welke gezinsleden ze er alleen voor aan tafel moeten laten zitten – om te vertellen wat anderen tien wedstrijden geleden en daarna de hele tijd door ook al hebben gezegd. Toen het, zeg maar, ook al onzin was.

Als Truman Capote niet zoveel cocktailparty’s had bezocht, zeggen ze altijd, dan zou hij veel meer boeken hebben geschreven, misschien nog wel betere ook. Ik vind het moeilijk te geloven. Mij lijkt de kans minstens even groot dat hij gek was geworden achter zijn eenzame schrijftafel en geen letter meer op papier had gekregen.

Als Jansen serieuzer had geleefd, had hij niet bij Zwolle en Emmen gespeeld, maar misschien wel bij Ajax. Maar als Verbeek een kapper had gehad, hadden we toch ook een andere Gert-Jan gezien? Try hard is lang niet altijd beter dan try easy. Als Verbeek zijn teams niet zo hard had laten trainen, hadden ze tijdens de wedstrijden bijvoorbeeld nog een beetje energie over gehad.

Anco Jansen draagt gewoon uitzonderlijk veel inzicht en techniek met zich mee. Uit talloos veel afspeelopties ziet hij meteen de beste. Bij de pomp is hij misschien weleens gezien met een reep of een worstje. Hij staat ook niet onmiddellijk op als hij is gevallen, maar zet zich op handen en knieën en kijkt eerst goed wat er loos is, voordat hij gericht tot handelen over gaat. Zoiets leek misschien wat langzamer dan gemiddeld, maar was in werkelijkheid een verstandig energiebeleid.

Zaterdagavond was Jansen weer veruit de beste van het veld. Hij joeg, trok en sleurde, nam het hele elftal op sleeptouw. Hij dribbelde, passeerde, steek-passte en zette voor. Hij schoot, kopte, nam hoekschoppen, vrije ballen, gaf een assist en scoorde. Hij was een energiezuinige strijder, die altijd voorging, de modderspatten op het gezicht, of waren het van die kunstgraskorrels?

Ik weet niet hoe Anco Jansen leeft. Maar als het een beetje op zijn manier van voetballen mag lijken, moet het een goed leven zijn, relatief geweldig.