Sleaford Mods op Pukkelpop: unieke analyse van Engelands stinkende onderbuik
Engeland? Een shithole. Het publiek? Een bende fucking cunts. Yep, Sleaford Mods was weer eens genadeloos sarcastisch over alles en iedereen, inclusief zichzelf: ook al een stelletje treurige wankers.
Eerlijk? We vreesden vooraf even dat Sleaford Mods – Jason Williamson, Andrew Fearn en een beats brakende laptop bovenop drie bierbakken – intussen een gimmick was geworden. Hoeveel platen en tournees kun je eigenlijk vullen met songs die alleen bestaan uit spuwende scheldtirades en rudimentaire elektropunkritmes? Afgaand op hun Castello-show: nog wel een handvol.
We zouden Jason Williamson eigenlijk tekortdoen door zijn teksten tot louter tirades te reduceren. Goed, 'Moptop' en 'Routine Dean' waren snerende afzeiknummers, maar 'BHS' was ook een vlijmscherpe analyse van hoe de beurswinst van de manager vaak het jobverlies van de arbeider betekent. Wat er dan met die laatste gebeurde, hoorde je in 'Jobseeker': "I’ve got drugs to take / and a life to break."
Net als wijlen Mark E. Smith van The Fall mixt Williamson dagelijkse observaties vanaf de barkruk met superieur gevloek, popculturele verwijzingen (Blackadder!) en schrijnende taferelen uit de onderbuik van de samenleving. Hoe het daar meurt, beschreef hij treffend in 'Tied up in Nottz': "The smell of piss is so strong / It smells of decent bacon." Ja, Williamson heeft veel Bukowski gelezen, dat merkte je wel vaker op Pukkelpop.
Sleaford Mods-frontman Williamson heeft veel Bukowski gelezen, dat merkte je wel vaker op Pukkelpop
Williamson bleek ook serieus gegroeid als performer. Hij combineerde parmantige, naar cabaret lonkende beweginkjes met een hoop tics: in zijn kruis knijpen, het roos uit zijn haar wrijven, luchtscratchen met zijn rechterhand. Na 'Jolly Fucker' zong hij zelfs even hoe fijn hij het vond weer op Pukkelpop te staan. Neen, dat hadden we een paar jaar terug nooit gedacht: toen stond hij op het podium als een kwaaie dronkaard die ineens in je gezicht schreeuwt op café, en even later zijn vuist in je maag dreigt te planten.
We moeten het ook nog even hebben over Williamsons kompaan, Andrew Fearn, die een T-shirt droeg van Chief Wiggum, de dikke flik uit The Simpsons. Zag Fearn er twee jaar geleden nog uit als een halve dakloze, dan had nu de tijd van zijn leven. Wat een taak had hij ook: pilsje openen, zijn kaalgeplukte dancebeats afspelen, keihard meebrullen met en lachen om zijn maat.
Unieke band. En wie hem niet lustte, hoorde in 'TCR' wat hij dan wel moest doen: "Go and listen to some fucking garage punk, you pointy little tit!"
