Vandaag is de 35-jarige actrice al een dik half jaar mama van Saul, het zoontje dat ze met Boris Van Severen kreeg. Maar de zwangerschap zelf verliep niet stressloos. “Ik ben angstig aan deze zwangerschap begonnen”, vertelt Lefebure tijdens haar driedaagse in het bos van Door de bomen.

Raison d’être

De solotrip, drie dagen en nachten alleen in een cabin in the woods, hakte er bij momenten wel in bij de actrice. Geen gezelschap om zich heen hebben, dat wekt weerstand op. En tranen. “Ik ben het gewoon om voor mensen te zorgen, maar ik merk dat het heel heftig is om dit alleen voor mezelf te doen”, vertelt Lefebure tegen niemand in het bijzonder. Alleen een cameravrouw is aanwezig, maar die gaat zo min mogelijk in interactie met de gast in kwestie. “Als ik thuis alleen ben, vind ik het ook moeilijk om voor mezelf eten te maken. Terwijl zodra er iemand anders is, zal alles tot in de puntjes in orde zijn. Ik fiks dagelijks dingen in het leven van een aantal mensen, dat is zowat mijn raison d’être. Ik haal er veel voldoening en geluk uit. Me-time? Ik weet niet eens wat dat is.”

Eens een uur langer in bed blijven liggen, dat kan de actrice wel. Maar daar blijft het ook bij. “Gezond eten maken of me zelfs maar aankleden, daar ben ik minder geneigd toe wanneer ik een dag alleen ben ben. Ik zou een heel slechte single zijn.”

LEES OOK. Een soort van natuurdocumentaire waarin je veertig minuten lang kijkt naar hoe iemand omgaat met alleen zijn: dit was ‘Door de bomen’

Miskraam

De actrice is op het moment van de opnames in het bos zwanger van Saul. Het ongeboren kindje beweegt constant in haar buik, maar tijdens de eerste dag in de hut is het opvallend rustig. “Ik denk dat het voelt dat ik zelf onrustig ben en het daarom wat kalmer aandoet”, zegt Lefebure. “Ik denk dat baby’tjes in de buik veel voelen. Of je nu gelukkig of verdrietig of gestresseerd bent. Ik denk niet dat we onszelf dat moeten kwalijk nemen als moeder, we kunnen niet negen maanden alleen maar gelukkig zijn.”

De actrice schrijft ook in een boekje voor Soso, de naam die Boris en zij aan het ongeboren kindje geven. “Voordat Soso er was heb ik een miskraam gehad. Zo’n twee, drie maanden ervoor. Ik heb dat boekje nu nodig om elke stap te beschrijven. Misschien voor als het weer zou mislopen, als een soort van bezwering dat het dan wel zeker echt is geweest.” Zelf heeft Frances Lefebure ook zo’n boekje van haar mama gekregen. “Zij heeft dat ook voor mij gedaan en dat was zo’n groot cadeau”, klinkt het. “Zeker omdat ze er niet meer is.” Lefebure verloor haar mama toen ze zelf nog maar zeventien jaar oud was. “Haar laatste woord was: ‘twee’. Ik heb dat altijd onthouden in de zin van dat er aan alles twee kanten zijn. Op niets is er een juist antwoord.”

INFO. ‘Door de bomen’, op maandag om 20.45 uur op VRT1