“Het was een rare wedstrijd”, doet Sprangers zijn verhaal. “Normaal wordt er steeds op het wiel van de aanvaller gesprongen. Dat was nu niet het geval. Zo ook niet bij de beslissende aanval van Dylan Van den Berghe, die over prima benen beschikte. We zagen hem niet meer terug.”

Achter Van den Berghe probeerden een viertal renners de kloof te dichten. Uiteindelijk zouden ze op een kleine halve minuut stranden. Het peloton, met daarin ook Sprangers, moest net geen vijftig seconden prijsgeven. “Toen Van den Berghe aanviel, zat ik in het midden van het peloton. Meeglippen was dus niet mogelijk. Ook niet bij de tegenaanval van de vier achtervolgers.”

Valpartij

De spurt van het peloton werd gekenmerkt door een valpartij. “Gelukkig zat ik net voor die val”, gaat de Rijkevorselnaar verder. “Al verloor ik door het remmen ook wel enkele posities. Al bij al ben ik met mijn twaalfde plaats dus zeker niet ontevreden. De valpartij kwam er trouwens niet geheel onverwacht. Met zes bochten in een woonwijk in de laatste kilometer had ik bij elke passage al het gevoel dat het best een gevaarlijke finish ging zijn.”

Punten sprokkelen voor eindklassement

De topcompetitie is een regelmatigheidscriterium. Volgende week maakt ook de Ronde van Vlaanderen daar deel van uit. “Ik weet niet wat ik mag verwachten van het eindklassement. Volgende week hoop ik ook nog punten te sprokkelen. Maar met Herbeumont en Couvin staan er later nog twee klimkoersen op het programma. En wat ik daar kan realiseren, is nog een groot vraagteken.”