Toen ik 20 jaar was, stapte ik voor het eerst een tattooshop binnen. Ik liet een prachtige bloem vereeuwigen op mijn heup. Het was meteen een grote tattoo, want go big or go home. Je eerste tattoo moet een échte zijn.

Twee uur later was ik klaar. Voor de eerste – en niet de laatste – keer stapte ik met een nieuw kunstwerk naar buiten. Na dat eerste bezoek aan de tattooshop was de drempel om nieuwe tattoos toe te voegen aan mijn collectie lager. Om de paar maanden kwam er wel iets nieuws bij. Een mot, mandala, doodskist, enkele bloemen en de albumtitel van mijn favoriete band zijn maar enkele van de beelden die ik op mijn benen liet tatoeëren.

Met zoveel inkt op je lichaam word je wel eens aangestaard op straat. Helaas bestaan er nog heel wat misvattingen over tattoos. Vreemden denken al snel dat ik marginaal ben of een crimineel verleden heb. Dat ik nooit een mooi leven of een succesvolle carrière kan hebben door de inkt op mijn lijf.

Uiterlijk is het eerste wat we van een ander zien en het is niet meer dan normaal dat we op basis daarvan al snel een idee vormen van wie die persoon is. Toch moeten we beseffen dat ons snelle oordeel over een ander oppervlakkig is en niet altijd aanleunt bij de realiteit. Ik heb tenslotte nog nooit een nacht in gevangenis doorgebracht en ik ben een flinke studente Toegepaste Psychologie. Mijn tattoos houden mij niet tegen in wat ik doe of wil bereiken. Sterker nog, ze maken me zekerder over mezelf en het lichaam waarin ik leef.

Op sociale media straal ik zo veel mogelijk body positivity uit. Ik wil bewijzen dat je met je lichaam kan en mag doen wat je zelf wilt. Tenslotte ben jijzelf de enige die tevreden moet zijn met het beeld dat je in de spiegel ziet. Wil je inkt op je huid laten zetten omdat het je gelukkig maakt? Prima! Wil je geen make-up dragen omdat je je zo op je mooiste voelt? Doen!

Maar laten we vooral ons eigen ideaalbeeld niet aan elkaar opdringen. Mijn idee van schoonheid is niet noodzakelijk hetzelfde als dat van een zestigjarige vrouw die ik op straat tegenkom, en dat is helemaal oké. Zolang jij, liefste lijf, maar weet dat ik je prachtig vind, met al je kunstwerken.

Liefs,

Allison