“Mijn man en ik zijn intussen zestien jaar samen, waarvan elf jaar getrouwd”, legt Sofie uit. “We zijn elkaars eerste liefje en hadden dus allebei nog niet veel ervaring, ook niet op seksueel gebied.”

In juni dit jaar ging het koppel samen op weekend, waar ze een diep gesprek hadden over hun toekomst samen. Een gesprek dat uiteindelijk de kiem zou betekenen van de open relatie waarin ze zich nu bevinden. “We hebben lang gebabbeld. Over ons. Over wat we misten in onze relatie. Over de problemen die we ervaarden op seksueel vlak. Het was een moeilijk gesprek met een lach en een traan, maar uiteindelijk was de conclusie duidelijk. Ofwel vroegen we de scheiding aan, ofwel probeerden we ons huwelijk nog een kans te geven.”

Open relatie

Omdat een scheiding een erg drastische beslissing is - het paar heeft een zoontje van 7 - besloten de twee om hun huwelijk nog een kans te geven. Met één verschil: Sofie en haar man zouden voortaan in een open relatie door het leven gaan. Een relatie waarin ze getrouwd blijven, maar waarin ze elkaar de toelating geven om af en toe af te spreken met iemand anders.

“Mijn man heeft een vriendin buiten onze relatie, ikzelf een vriend. We wonen nog altijd samen als man en vrouw, maar geven elkaar de toestemming om naar bed te gaan met iemand anders. Om de ervaring op te doen die we vroeger nooit hebben kunnen opdoen.”

(lees verder onder de foto)

De ontmoetingen gebeuren altijd buitenhuis en ze spreken ook nooit onderling af, of op hetzelfde moment. “Ik weet natuurlijk wel hoe laat het is als hij er niet is en vice versa, maar we hoeven van elkaar niet te weten hoe en wat. Ook ons zoontje vertellen we voorlopig niets. Ik weet dat die ‘buitenechtelijke’ relaties waarschijnlijk eindig zijn en ik kan ook niet uitsluiten dat er ooit vlinders bij komen kijken, maar dit was voor ons de laatste kans om ons huwelijk te redden, de laatste kans om te werken aan onze relatie. We wilden nog niet opgeven.”

“Zo zijn mensen niet gemaakt’"

Sofie geeft toe dat ze eerst wat bang was voor de reacties van haar omgeving, maar die bleken verrassend positief. “Uiteindelijk gunnen de meeste vrienden het ons, we krijgen vooral goede reacties. Er is maar een klein aantal dat geen vrede neemt met onze open relatie. Dat is hun volste recht. Ik weet dat onze regeling misschien voor sommigen wat raar zal overkomen. Als mensen er niet mee om kunnen, moeten ze ons maar met rust laten.”

Intussen zitten Sofie en haar man vier maanden in de nieuwe ‘regeling’, maar echte beterschap in haar relatie merkt ze nog niet. “Het gras zal misschien altijd wel groener zijn aan de overkant”, besluit ze. “Maar van één ding ben ik wel rotsvast overtuigd: mensen zijn niet gemaakt om heel hun leven met één partner samen te blijven.”

*Sofie is een fictieve naam, om privacyredenen