Heel even schoof iedereen naar voren op zijn stoel: na de Poggio schoot een gele vlek achter de gedemarreerde Matteo Trentin aan. Met nog anderhalve kilometer te gaan leek Wout van Aert voor een verrassing van jewelste te gaan zorgen. De drievoudige wereldkampioen veldrijden raakte wel tot bij Trentin, maar meer niet. Het tempo ging naar beneden, er werd gehergroepeerd en in de sprint om de zege kwam Van Aert er niet meer aan te pas. Teleurstelling.

“Ik was er dichtbij”, vertelde Van Aert achteraf. “Ik dacht dat naar Trentin rijden een goede move zou zijn, maar het was nog te vroeg. Ik had nog een goede sprint in de benen en had die cartouche niet mogen verschieten. Het podium was dichtbij.”

“Ik voelde me de hele dag goed, maar naar het schijnt voelt iedereen zich hier de hele dag goed. Toen we met een man of tien bovenkwamen op de Poggio wist ik dat ik voor mijn kans moest gaan. In de afdaling was het een beetje naar elkaar loeren en ik had me voorgenomen een goed moment proberen te kiezen. Ik kon in het zog van Peter Sagan tot bij Trentin komen. Toen zag ik een gat vallen en besloot ik te gokken. Jammer.”

“Het is natuurlijk wel leuk om meteen zoiets te kunnen laten zien in Milaan-Sanremo, maar ik wist op voorhand ook al dat ik met de fiets kon rijden. Dit is wel een bevestiging dat we goed gewerkt hebben in Spanje en dat het goed zit met de conditie. Maar wat nu komt, is nog leuker.” Voor Van Aert komen er nu de E3 Binckbank Classic, Gent-Wevelgem, de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en de Amstel Gold Race aan.