Direct naar artikelinhoud
Expo

Franky Verdickt: "Koreanen herkennen hun eigen land niet in mijn foto's"

Franky Verdickt: "Koreanen herkennen hun eigen land niet in mijn foto's"
Beeld franky verdickt

Fotograaf Franky Verdickt trok naar Zuid-Korea voor een reeks over plastische chirurgie bij jonge meisjes, maar kwam terug met gevoelsbeelden van bomen en rotsen. Het maakt zijn Brusselse expo Nobody Likes To Be Hindered By Worldly Troubles eens zo intrigerend.

Hij wilde een fotoreeks maken over schoonheid. Tijdens een reis door China had Franky Verdickt iets opgevangen over de vele schoonheidsklinieken in Zuid-Korea. Waar meisjes, vaak niet ouder dan 18, een nieuwe neus kiezen in een catalogus met hetzelfde gemak waarmee ze zich een nieuwe jurk aanschaffen. Maar toen hij eenmaal op de 25ste verdieping van zo'n kliniek in Seoel zat, en die meisjes voor de lens had, knapte er iets. "Wie was ik om als westerse arrogante zak een oordeel over die meisjes te vellen? Als ik echt iets moois over schoonheid wilde maken, moest ik dieper graven."

Franky Verdickt: "Koreanen herkennen hun eigen land niet in mijn foto's"
Beeld franky verdickt

Om zijn gedachten te verzetten stapte de fotograaf het Museum van Moderne Kunst in Seoel binnen. Waar hij onverwacht wél de juiste inspiratie vond. In de vorm van een quote van de 11de-eeuwse schilder Guo Xi: Nobody likes to be hindered by worldy troubles. 

Oneindige files

"Zelf leed ik al even aan een soort wereldmoeheid", zegt Verdickt. "Moe van de oneindige files, de nieuwssites die enkel nog slechtnieuwsberichten leken te spuwen, de gsm die niet stopt met rinkelen of piepen. Alles kwam te snel, te hard, te veelvuldig binnen. Die ene quote, nota bene van een man die al ruim duizend jaar dood was, leek dat gevoel perfect te vatten."

Oneindige files
Beeld franky verdickt

Verdickt bleef in Zuid-Korea hangen, met het citaat in zijn achterhoofd, en merkte dat hij onbewust anders begon te fotograferen. Minder gejaagd. "Ik werk vaak voor kranten en media, waarbij je jezelf opfokt om snel dat ene beeld te vinden dat het verhaal meteen samenvat en vertelt. In Zuid-Korea viel dat weg. Heel bevrijdend en ontspannend. Alsof ik opnieuw leerde kijken. Dingen waar je normaal zonder nadenken voorbijloopt, kwamen plots in mijn vizier."

Dit is haast een ode aan de schoonheid van het 'banale'. Rotsen, bomen, meren, maar ook achtergevels, afrasteringen en rommel zagen er nog nooit zo mooi en poëtisch uit

Dat valt ook op in het uiteindelijke resultaat, de expo Nobody Likes To Be Hindered By Worldly Troubles in het Korean Cultural Centre in Brussel en het gelijknamige fotoboek. Een ode haast aan de schoonheid van het 'banale'. Rotsen, bomen, meren, maar ook achtergevels, afrasteringen en rommel zagen er nog nooit zo mooi en poëtisch uit. 

In totaal reisde Verdickt drie keer naar Zuid-Korea. Van het drukke Seoel ("waar je uiteindelijk evenveel stress ervaart en uren al swipend op de smartphone op de metro doorbrengt") trok hij naar de Koreaanse eilanden. Vooral het eiland Saryando komt vaak terug in zijn foto's. Daar hoorde hij de legende van Ognyeo, over een Koreaanse prinses die op aarde ronddoolde nadat ze door haar vader uit het hemelrijk was verstoten na slecht gedrag. "Ook dat paste perfect in het 'verhaal' dat ik in mijn hoofd had: als mens verdienen we de hemel niet, als je ziet wat voor zootje we er op aarde van maken. Als we die ooit wel willen verdienen, moeten we echte schoonheid eerst opnieuw leren zien en omarmen."

Kitscherige kerstverlichting

Dat is Verdickt zelf alvast gelukt. Van vuile afwas en lege stoelen tot verlaten bruggen en kitscherige kerstverlichting: zijn beelden lopen over van sfeer en gevoel. Van een haast ongrijpbare schoonheid. En de verlaten bruid op haar eenzame troon zou precies de prinses uit de Ognyeo-legende kunnen zijn. 

Kitscherige kerstverlichting
Beeld franky verdickt

Dat de beelden nu ook de wanden van het Korean Cultural Centre in Brussel sieren is toeval. Het plan was om enkel een boek te maken. Maar toen iemand hem tijdens de voorstelling van het boek op de aanwezigheid van het Korean Cultural Centre wees, dacht hij: 'Waarom niet, ik kan altijd binnenspringen met mijn werk'. "Ze waren meteen enthousiast. Alleen herkenden ze hun eigen land eerst niet. Een stenen tipi of paarse achtergevel: zoiets zou een Koreaan nooit bewust fotograferen. Hun idee van schoonheid is vaak toch iets clichématiger. Maar net daarom is die clash interessant."

Tot 20/1 in het Korean Cultural Centre, Brussel. Er is ook een gelijknamig boek uit. frankyverdickt.com