Advocaat: "Stijn Saelens was geen kernpedofiel"
Met de pleidooien van de eerste burgerlijke partijen ging het proces rond de moord op Stijn Saelens eindelijk zijn laatste rechte lijn in. Het i-woord blijft in Brugge zo goed als onuitgesproken: "Het was fout, maar hij was geen kernpedofiel."
Tien maanden na de start ging voor de Brugse correctionele rechtbank het proces rond de zogenaamde kasteelmoord zijn laatste rechte lijn in met de pleidooien. Huisarts André Gyselbrecht (66) staat samen met vermeende go-betweens Pierre Serry, Evert de Clerq en Franciscus Larmit terecht voor de huurmoord op Stijn Saelens, bewoner van een kasteeltje in Wingene, op 31 januari 2012.
Gyselbrecht verdacht zijn schoonzoon van incest met zijn toen vijfjarige kleindochter. Hij was maanden daarvoor al met een klacht naar het Brugse parket gestapt, maar in zijn aanvoelen viel er niks te beginnen tegen de door een handel in meststoffen schatrijk en machtig gewaande familie Saelens. Maar al wordt het door de verdediging naar voren geschoven als enige motief, komt het i-woord in de debatten voor de Brugse rechtbank nauwelijks aan bod.
Assisenhof zonder jury
“Eenmalig likken (aan haar vagina, DDC) en een tongzoen heeft hij bekend”, argumenteerde advocaat Jan Leysen namens de familie Saelens. “Dat was fout, maar hij was geen kernpedofiel.”
Na zijn dood werd Saelens er ook door een Nederlands meisje van beticht haar te hebben verkracht in Australië. De verdediging riep haar op als getuige, maar het hof weigerde. Tot grote onvrede van weduwe Elisabeth Gyselbrecht, die zich tegen haar schoonouders keerde en hen elk contact met de kleinkinderen ontzegde.
'Men gaat slechte dingen over hem zeggen, men zal hem postuum nog eens vermoorden'
Jan Leysen: “Helaas, ze is van kamp veranderd. Het verkrachtingsverhaal was de trigger. Maar ik geloof daar niets van. Mediatieke zaken trekken nu eenmaal fantasten aan.”
Het proces, met uitgebreide getuigenverhoren, heeft een hoog mossel-noch-vis-gehalte. Het is naar vorm opgevat als een assisenproces, maar dan zonder volksjury. Veel waarnemers denken dat Gyselbrecht voor een volksjury een reële kans had gemaakt op een symbolische straf.
‘We zijn kwaad’
Advocaat Filip Van Hende, de tweede advocaat van de familie Saelens, liet tijdens zijn pleidooi een opname horen van een telefoongesprek tussen Elisabeth Gyselbrecht en haar vader, op 2 februari 2012, goed 48 uur na de verdwijning van Stijn Saelens. “Waar is Stijn, papa?”, hoorde je Elisabeth roepen. “Ik kan niet leven zonder hem, gij weet waar hij is!” Waarop Gyselbrecht: “Wat kan ik doen?”
Filip Van Hende: “Op dat moment weet de vader wat hij in gang heeft gestoken. Il faut le faire.”
Achteraf verklaarde Van Hende dat hij met de tape wil anticiperen op de pleidooien van Elisabeth, zelf ook burgerlijke partij: “Zij zal, heb ik begrepen, haar overleden man aanvallen. En dat heeft te maken met allerlei geruchten die over hem de ronde deden. Daarom zijn we kwaad. Men gaat slechte dingen over hem zeggen, men zal hem postuum nog eens vermoorden. De rechtbank moet zich plaatsen op de dag van de gebeurtenissen, niet de dag van de beoordeling.”
Woensdag zijn de advocaten van Elisabeth Gyselbrecht aan zet.