Direct naar artikelinhoud
Opinie

Gastcolumn: 'Vegetariërs en veganisten kunnen een hoop leren van schaatsen'

Vegetarisch eten is niet voor iedereen dezelfde strijd, betoogt gastcolumnist Tjesse Riemersma. 'Het kost de één een hoop onderhandelen om twee dagen vegetarisch te eten terwijl de ander zonder veel moeite de hele week geen vlees eet.'

en
Ted-Jan Bloemen na zijn 10.000 meter op de Olympische Winterspelen van Pyeongchang.Beeld anp

Toen ik deze week naar het schaatsen keek, hoorde ik voormalig voetballer Gary Lineker. Die zei: 'Schaatsen is een simpele sport: twee mensen rennen met ijzers onder hun schoenen rondjes over het ijs, en uiteindelijk gaat een Nederlander er met goud vandoor.' Daar zit wat in, dacht ik. Heel soms wint er een buitenlander, maar in de praktijk is dat gewoon een Nederlander die verhuisd is, vraag maar aan Ted-Jan Bloemen.  

Nederlanders zijn dus erg goed op een paar schaatsen. Ik verbaas mij er daarom over dat de concurrentie het nooit anders probeert: er zullen vast manieren zijn om die rondjes sneller af te leggen. Ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat een kleine auto met winterbanden of een opgevoerd Zündappje met spijkers om de wielen de sport naar een hoger niveau zou kunnen tillen. Maar misschien is er ooit wel bedacht dat dat niet mag, dat de sport puur moet blijven, alleen op ijzers en anders niet.

Een vrije geest zegt dan misschien: 'Bah wat flauw, waarom moet alles altijd volgens regeltjes verlopen?' Ik vind dat eerlijk gezegd een simpele en kinderachtige reactie. Eigenlijk is het wel mooi dat iedereen dezelfde kans krijgt. Op die manier wint degene die er het meeste werk in stopt, dat zie je niet vaak.

Kramer op een Zündappje

Fanatieke vegetariërs en veganisten zouden een hoop kunnen leren van de schaatssport. Ik zal het u laten zien.  

Stel, Sven Kramer besluit voor de volgende 10.000 meter uit te wijken naar één van mijn voorgestelde alternatieven, laten we zeggen het Zündappje. Bij het eerstvolgende toernooi tuft hij met een rotvaart vijfentwintig keer de baan rond en staat-ie aan het eind van de dag breed lachend met een gouden medaille om zijn nek. Dat zouden we niet leuk vinden. Ted-Jan staat zich immers kapot te werken op twee ijzers en dan is het niet fair dat Sven op zijn brommer mag.  

Waarom ik dit zeg? Zelf ben ik in het bezit van de zilveren medaille geen-dieren-eten, dan mag je jezelf vegetariër noemen. Maar ik geloof niet dat die wedstrijd helemaal eerlijk verloopt, want niet iedereen heeft een spreekwoordelijke Zündapp.

Het heeft me nooit veel moeite gekost vegetariër te worden - nog minder om dat te blijven

Ik heb die wel. Het heeft me namelijk nooit veel moeite gekost vegetariër te worden - nog minder om dat te blijven. Ik had tijd om goed te leren koken en heb daarom nooit problemen gehad met nieuwe recepten. Daarnaast zijn beide huisgenoten vegetariër, heb ik geld voor goede ingrediënten en heb ik geen lastige allergieën.

Op twee miezerige houtjes rijden

Maar achteraf zullen we zeggen dat ik het beter doe dan iemand die drie dagen per week vegetarisch eet. Ook als diegene daar meer moeite voor doet dan ik en dus, om in de analogie te blijven, de wedstrijd op twee miezerige houtjes rijdt. Zo iemand leeft bijvoorbeeld met een opstandige puber, heeft weinig tijd om nieuwe recepten te leren of kan geen vleesvervangers betalen.

Het dagelijks leven is geen sport. In het schaatsen creëren ze met ongekende precisie een eerlijke omgeving en juist daarom kunnen ze de beste aanwijzen op basis van de uitkomst. In het echte leven zijn die voorwaarden er niet. Daar kost het de één een hoop onderhandelen om twee dagen vegetarisch te eten en eet de ander zonder daar veel moeite voor te doen de hele week geen vlees.  

Het is belangrijk dat in te zien, want kijken we alleen naar de uitkomst, dan zien we hier slechts één persoon die het goede doet. Verschuiven we onze blik echter naar de hoeveelheid werk en moeite die iemand er voor over heeft, dan zien we twee mensen die het allebei graag goed doen. We kunnen, in plaats van elkaar alleen maar te beoordelen, er veel beter voor kiezen elkaar te helpen. Het is niet voor iedereen dezelfde strijd.

Tjesse Riemersma is student filosofie en maatschappij aan de Rijksuniversiteit Groningen, eigenaar van het vegetarische cateringbedrijf Kruimels en deze maand gastcolumnist op volkskrant.nl/opinie.

Het dagelijks leven is geen sport

Iedereen moet veganist worden, maar het moet wel leuk blijven

Tobias Leenaert, veganist, wil graag dat iedereen veganist wordt. En die boodschap wil hij graag, anders dan tot nu gebeurt, vrolijk en losjes brengen. 'Dingen roepen als 'vlees is moord' en de bio-industrie vergelijken met de Holocaust stoot mensen af.'