Groenen rukken in heel België op
Groen-voorzitster Meyrem Almaci. — © bdw
© belga
Na Groen in Vlaanderen doet ook Ecolo in Brussel en Wallonië een grote stap voorwaarts in de peilingen. De groene familie steekt de rode naar de kroon.
Groen rijgt al een tijdje de goede peilingresultaten aan elkaar. En zelfs al ligt het jongste cijfer met 13,9 procent iets lager dan dat van de vorige keer, dan nog maakt dat geen einde aan het goede nieuws. De jongste politieke barometer van De Standaard/VRT/RTBF en La Libre, die voor het eerst ook in Brussel en Wallonië werd afgenomen, toont voor de Franstalige geestesgenoten van Ecolo een groeispurt naar liefst 18,5 procent in Wallonië en 16,7 procent in Brussel.
De groene familie, die in de Kamer één fractie vormt en in Brussel op een gemeenschappelijke lijst opkomt, kan daardoor voor het eerst in haar ontstaan aanspraak maken op de titel van tweede politieke kleur van België. De combinatie van MR en Open VLD blijft met voorsprong de grootste politieke familie, maar met deze peilingresultaten zijn Groen en Ecolo samen ongeveer even groot als de PS en de SP.A. Groen heeft op basis van de nieuwe cijfers simulaties gemaakt. Daarin haalt de groene familie met wat nattevingerwerk zelfs meer Kamerzetels binnen dan de rode.
Ook de onderliggende trends zijn positief. In Wallonië en Brussel is Ecolo uitgegroeid tot de partij met het grootste kiezerspotentieel. In Brussel kan zelfs één op de twee kiezers zich voorstellen voor Ecolo te stemmen. In Vlaanderen staat Groen met haar potentieel op een vierde plaats. De kiezers van zowel Groen als Ecolo zijn ook een stuk trouwer geworden aan hun partij dan vroeger. De koers waarbij de ecologisten zich aanbieden als de uitdager voor de N-VA levert dus resultaten op. In Vlaanderen stelt Groen zich op als een partij met een alternatief verhaal. ‘Wij kiezen voor hoop en verbinding, en niet voor de electorale doping van angst en polarisatie’, zegt voorzitster Meyrem Almaci.
Niet aangetast door scandalitis
In Wallonië kan Ecolo zich aanbieden als een partij die niet aangetast is door scandalitis. Zo kan ze geloofwaardig standpunten innemen tegen de cumulatie van mandaten, waartegen zeven op de tien Walen zich verzetten. De partij vangt op die manier de antipolitieke sentimenten in het zuiden van het land op, meer dan het radicaal linkse PTB.
De aanpak lijkt wel te verschillen. In Wallonië heeft Ecolo met Jean-Marc Nollet een boegbeeld dat over de partijgrenzen kiezers aantrekt. Nollet staat op de vijfde plaats in de Waalse populariteitspoll, maar is niet alleen populair bij groene kiezers. Ook bij de andere partijen, met uitzondering van de MR, zijn er kiezers die zich kunnen voorstellen op hem te stemmen.
Groen heeft voorlopig geen boegbeeld dat ook maar in de buurt komt. Wouter Van Besien, gemeenteraadslid in Antwerpen en kandidaat-burgemeester bij de lokale verkiezingen van 2018, staat als populairste groene op de zeventiende plaats.
Methodologie
Charles Michel: meer Vlaming dan Waal
© pn
Charles Michel (MR), zijn federale regering én hun beleid worden meer gesmaakt in Vlaanderen dan in Wallonië.
De familie Michel heeft echt Vlaamse roots. Vader Louis Michel bracht zijn kindertijd als metselaar door in het Vlaams-Brabantse Hoegaarden. En zie, zoon Charles Michel ontpopt zich tot de populairste politicus van Vlaanderen. In Brussel moet hij het stellen met een tweede plaats na Olivier Maingain (Défi). En in Wallonië staat hij zelfs maar op plaats zes.
Groot Waals wantrouwen
Het beeld wordt bevestigd doorheen de nieuwe politieke barometer van De Standaard, La Libre, VRT en RTBF: Michel, zijn regering en hun beleid aarden meer in Vlaanderen dan daarbuiten. Zo heeft 70 procent van de Vlamingen vertrouwen in Michel, 53 procent heeft vertrouwen in de federale regering. Geen stalinistische scores, maar in Wallonië heeft slechts 36 procent vertrouwen in Michel, amper 33 procent in zijn regering. Ook in Brussel is het een minderheid die Michel (48 procent) en de regering (45 procent) vertrouwt. Het wantrouwen overheerst dus. Een troost voor Michel: ook in de Waalse regering en die van de Franse Gemeenschap hebben de Franstaligen weinig vertrouwen. Het wantrouwen aan Franstalige zijde in de uitvoerende macht lijkt groot.
Rechtvaardige fiscaliteit?
Naar het beleid dan. Dat wordt, toch op fiscaal vlak, afgeserveerd door de Walen. 69 procent vindt niet dat de regering Michel voldoende inspanningen levert om de belastingen eerlijk te verdelen. In Vlaanderen is dat ‘maar’ 55 procent. Opvallend, bij de vorige peiling in april, vonden ook 68 procent van de Vlamingen dat Michel beter kon qua fiscale rechtvaardigheid. Sindsdien lijken ze al wat milder gestemd.
Als de Franstaligen al enthousiaster zijn dan de Vlamingen, dan is het over de aanwezigheid van militairen op straat. 64 procent van de Vlamingen is daar voor, tegenover 69 procent van de Walen en 67 procent van de Brusselaars.
Maingain is de populairste bij de Brusselaars
Olivier Maingain. — © pn
Défi wordt in Brussel de vierde grootste partij in Brussel. Op de persoonlijke populariteit van voorzitter Olivier Maingain staat geen rem.
Voor Olivier Maingain en zijn partij is de Franstalige politieke crisis een zegen geweest. De Défi-voorzitter staat helemaal bovenaan de Brusselse populariteitspoll in de peiling van De StandaardVRT/RTBF en La Libre. Dat zal extra zoet smaken omdat hij daarmee Charles Michel (MR) en Didier Reynders (MR) in het stof doet bijten – onder het voorzitterschap van Michel kwam het tot een breuk tussen MR en FDF, de voorloper van Défi. In Wallonië moet Maingain alleen de PS’ers Paul Magnette en Elio Di Rupo voor zich dulden.
En er lijkt nog rek op te zitten. Maingain staat bij alle partijen in de top-10 van de populairste politici. Nuance: bij alle partijen behalve CDH in Wallonië. Het is een kleine bémol die hij er graag bij zal nemen. De reden voor Maingains plotse hoge vlucht ligt is immers gelinkt aan zijn onverzettelijke houding na de door CDH ontketende politieke crisis.
Pro memorie: CDH-voorzitter Benoît Lutgen wilde na de schandalen bij Publifin en vooral Samusocial niet meer besturen met de PS. Hij hoopte met MR (in Wallonië) en met MR en Défi (in Brussel en de Franse Gemeenschap) een nieuwe coalitie te bouwen. Maar in Brussel en de Franse Gemeenschap mislukte dat faliekant. Maingain weigerde zich te laten opsluiten in de methode en de timing van Lutgen. Meer nog, hij begon zelf parallelle gesprekken te voeren met alle Franstalige voorzitters.
Elke dag stond Maingain in the picture en in de kranten, niet zelden op de voorpagina. Tegenover de onbesuisde dadendrang van Lutgen plaatste hij een haast mystieke kalmte. Samen met Ecolo legde hij een dikke eisenbundel voor inzake politieke vernieuwing. Hij legde de lat daarmee onhaalbaar hoog voor MR en CDH. Onder meer de volledige decumul – die Maingain zelf trouwens niet toepast – was een brug te ver.
In Brussel wordt Défi met 14,3 procent de vierde partij, achter de MR, Ecolo en de PS. Het verschil met de socialisten is kleiner dan een procent. In Wallonië heeft Défi op dit moment geen enkele gekozene. Toch wil de bij uitstek Brusselse partij ook daar voet aan de grond krijgen.
het kiespubliek van Défi blijkt hondstrouw. Zo goed als niemand loopt weg van de partij. Niet minder dan 90 procent van de Brusselaars die in 2014 op de partij stemden zouden dat opnieuw doen. De instroom bestaat vooral uit misnoegde PS-kiezers. Maar ook MR-kiezers die afhaken vinden hun weg naar de stal van Maingain. Eén bedreiging toch, veel Défi kiezers zijn oudere kiezers, 55+ of gepensioneerd. Bij jongeren is de partij ondervertegenwoordigd.
