Jan Breydel omarmt Leko na schandaal
Het moest en zou een eerherstel voor Ivan Leko worden. Aan steun geen gebrek, aan voetballende precisie wel. Club verslikte zich in Waasland-Beveren.
Voor één keer kleurden de tribunes niet alleen blauw-zwart, maar eveneens rood-wit. De Kroatische vlaggen en sjaals, voor 5 euro verkocht rond het stadion door een supportersclub, vielen niet te tellen. Wanneer Ivan Leko enkele minuten voor de aftrap uit de tunnel wandelde, ging de verheerlijking nog een stap verder. Achter doel werd een tifo met het portret van Leko ontvouwen.
Voorts veel spandoeken met slogans als 'FC Bruges Our Religion' en 'Ivan Leko Our God'. En uiteraard 'Ivan Leko's Bruges Army', stilaan het strijdlied van de landskampioen, dat door het hele stadion meegeschreeuwd werd.
Leko aanschouwde het tafereel met tranen in de ogen. En het begin van zijn ploeg was al even hartverwarmend. Een artistieke stift van Vanaken, die Rezaei vergat te verzilveren. Diezelfde Vanaken knikte kort daarna een voorzet van Vormer naast, terwijl Roef goed neerging op een schuiver van Vossen en twee minuten later ook Danjuma van een doelpunt hield. Waasland-Beveren kreunde. Alarmfase rood zou uiteindelijk een dik kwartier duren.
Kwelgeest Ampomah
Zo'n achthonderd fans heeft hij op zijn fanpagina op Facebook, Opoku Ampomah. Een Ghanese international die ooit, bij Santos FC, Neymar tegen het lijf liep. Wel, die Ampomah deed Club gisteravond pijn met zijn lichte voetjes en zijn explosieve versnelling. Haal hém weg uit het Waasland en coach Yannick Ferrera kan beter zelf zijn voetbalschoenen aantrekken. Waasland-Beveren blonk uit in het neerzetten van een goede organisatie en het te pas en te onpas op de grond gaan liggen. Het doel heiligt de middelen.
De dominantie van Club stokte veelal in de laatste dertig meter. Een combinatie van onvoldoende creativiteit - Danjuma en Mata gaven niet thuis - en onnauwkeurige inspeelpasses of voorzetten. Leko aanschouwde het, een stuk ingetogener dan we van hem gewoon zijn.
Vanaken probeerde het wel, zonder groots te zijn. Op die ene fase na welteverstaan. Die waarbij hij vanaf links naar binnen trok, kaatste met Rezaei en finaal even rustig met binnenkant rechts Roef verschalkte: 1-0. Het gemak waarmee Vanaken bij momenten loopt te voetballen op de Belgische velden is een genot.
Lang genieten zat er voor Leko evenwel niet in. Het gejuich op de tribunes was net gaan liggen toen diezelfde Vanaken balverlies leed en Waasland-Beveren andermaal snedig counterde. Ampomah rende in de diepte, keek op en vond Apostolos Vellios - op een blauwe maandag scoorde hij ooit tegen Chelsea met Everton. De Griek trapte de voorzet heerlijk voorbij Letica.
Een opdoffer voor Club, dat niet meer herstelde van de tik. Integendeel, het was Ampomah dat de aandacht naar zich toe bleef trekken. Zijn dribbel op de rand van de zestien en de bijhorende plaatsbal met zijn linker strandde op de lat.
Ferrera is nu al de koning van de gelijke spelen: zeven draws in elf speeldagen. Maar moet je daar nu mee tevreden zijn? Na gisteravond zijn we geneigd om te stellen van wel. Het is niet iedereen gegeven om in Jan Breydel een punt te sprokkelen.
Leko deed omstreeks twintig na tien zijn trainersband uit. Ontgoocheld, na een één op zes tegen Standard en Waasland-Beveren. Zorgwekkend is de situatie niet, andere topclubs hebben al ergere dingen meegemaakt. Dat zal niet wegnemen dat Leko het zich vooraf anders had ingebeeld. Het steunoffensief buiten beschouwing gelaten.