Benjamin, Damir en Dirk moesten na een collectief ontslag opnieuw beginnen: "Eindelijk kinderdroom kunnen waarmaken"

"Die weken voor het faillissement werd aangekondigd, waren verschrikkelijk", begint Benjamin. Hij werkte 12 jaar lang als mecanicien bij bussenbouwer Van Hool. "Je leeft constant in een grijze zone, en weet niet waar die zal eindigen. Zodra we duidelijkheid hadden, wilde ik vooral niet bij de pakken blijven zitten."

Dus dat deed hij niet: hij ging naar het outplacementtraject dat werd aangeboden, maar realiseerde zich snel dat dat niets voor hem was. "Tijdens die eerste sessie heb ik 3 zinnen gezegd, omdat we met 12 waren. Het ging vooral over papierwerk in orde brengen. Het voelde aan als tijdverlies", zegt Benjamin. 

Hij stapte op zijn moto en reed naar de vestiging van de VDAB in Herentals. "Ik stapte er binnen en zei dat ik een opleiding elektro-mechanica wou volgen. Normaal moest ik een maand wachten op een plek", zucht hij. "Tot ik diezelfde avond nog telefoon kreeg: er was een plekje vrij. De volgende dag zat ik in de les." 

In zijn opleiding leerde hij hoe hij met elektriciteit moet werken. "Dat schiep mogelijkheden. Bij Van Hool moest ik gewoon mijn job als mecanicien doen. Als er iets was met de elektriciteit, moesten we iemand bellen. Ik wilde de vrijheid om dat zelf allemaal te doen." 

Intussen tekende hij een voltijds contract als technieker bij maatwerkbedrijf Mivas in Lier, en dat bevalt hem. "Ik onderhoud machines en zorg ervoor dat de productie blijft draaien. Er werken wat maatwerkers bij ons, ik begeleid hen. Het voelt weer aan als een team", zegt Benjamin. Want zijn Van Hool-team, dat mist hij wel. "Uiteraard mis je de personen met wie je 12 jaar lang hebt samengewerkt." 

Als kind droomde Damir al van bussen. Daarom ging hij als arbeider aan de slag bij Van Hool, waar hij mee autocars hielp opbouwen. En dat deed hij 17 jaar lang met hart en ziel. Totdat hij op 8 april 2024 ontslagen werd, net zoals 1.500 andere werknemers. Damir neemt met pijn in het hart afscheid van zijn job en zijn geliefde collega's Patrik, Johan, Antonio, Benjamin en Noël. 

"Ik heb tot het laatste moment gehoopt dat ik zou mogen blijven", zegt Damir. "Het was echt een groot bedrijf. Als ik zei dat ik bij Van Hool werkte, wist iedereen waarover ik het had." 

Damir stelde meteen een CV op, zodat hij elders kon solliciteren. "De outplacement bij Van Hool hielp daar wel bij. Er was een vrouw, Sabine, aan wie we al onze vragen konden stellen. Ze heeft mijn CV verbeterd en me tips gegeven om een nieuwe job te zoeken." 

Hij begon te zoeken naar een job, maar iets bleef knagen aan Damir: zijn kinderdroom was niet om bussen te bouwen, wel om ze te besturen. Alleen durfde hij die carrièreswitch niet te maken zolang hij aan de slag was bij Van Hool, omdat zijn gezin rekende op zijn inkomen. 

"Na mijn ontslag dacht ik: dit is mijn kans om een opleiding tot buschauffeur te volgen", lacht Damir. "Mijn theorie-examen kon ik vrij snel afleggen. Voor mijn praktijkopleiding moest ik wachten tot november, maar dankzij mijn praktijkbegeleider Yannick haalde ik meteen mijn diploma." 

De slechte periode laat hij achter zich: zijn kinderdroom is vervuld en zijn contract bij zijn nieuwe werkgever is getekend. "Het slechtste is voorbij, ik begin vol goede moed aan dit nieuwe hoofdstuk", zegt Damir. 

Ruim 12 jaar werkte Dirk al voor Van Hool als communicatiemanager toen hij op 15 januari 2024 een telefoontje kreeg: Marc Zwaaneveld zou als co-CEO worden aangesteld om de nodige herstructureringen in het bedrijf door te voeren. De directie vroeg Dirks team om de communicatie voor de werknemers en de pers voor te bereiden. 

"Vanaf dan startte een immens drukke en woelige periode", zegt Dirk. "Mensen hadden veel onzekerheid, en wisten niet hoe of wat. Ook ik wist het niet, dus ik was enorm emotioneel betrokken in het hele verhaal. Ik werkte bovendien lange dagen, dus het was een heel intense periode." 

Toch spreekt hij ook over een unieke ervaring binnen zijn vakgebied. "De co-CEO zat aan het stuur, maar ik moest schakelen: berichten schrijven, bijeenkomsten organiseren voor medewerkers, de pers informeren. Je moet strategisch en tactisch blijven nadenken, empathisch blijven en een oor hebben naar de emoties van de medewerkers. Het is alsof je even in de Champions League van de communicatiewereld speelt." 

Het was voor Dirk niet moeilijk om aan een nieuwe job te geraken. Als woordvoerder bij Van Hool sprong hij in het oog van andere bedrijven. Nog voor zijn termijn afliep, kreeg hij verschillende jobaanbiedingen. Hij koos voor communicatiebureau DM&S, waar hij communicatieadviseur is en klanten adviseert hoe ze moeten omgaan met de pers. 

"Ik ben dankbaar voor de kans die ik kreeg. Ze hebben een oude rakker binnengehaald, met toch al aardig wat kilometers op de teller. Ik had echt nog niet op vervroegd pensioen willen gaan, dat kon ook niet. Ik was nog te jong", lacht hij. "Maar ik wilde mijn professionele loopbaan in ieder geval niet in mineur beëindigen."

Ondanks zijn nieuwe job maakt Dirk zich nog zorgen om oud-collega's. "Ik heb de situatie bij Van Hool niet met een gerust hart kunnen neerleggen. Er zijn nog altijd collega's die geen werk hebben. Sommige gezinnen zijn verscheurd, omdat beide ouders bij ons werkten. Dat weegt door, nu nog steeds."