Hoe kwam de zege tot stand?

Zoals elk jaar bij de Waalse Pijl was de vraag van de dag: breekt de koers dit jaar wel eens vroeg open of krijgen we het traditionele scenario waar een grote groep het op de Muur van Hoei onder elkaar uitvecht? Het weer dat voorspeld werd – koude en regen – zou er alvast een zware koers van kunnen maken en ook het feit dat de renners dit jaar geen drie maar vier keer de Muur van Hoei moesten overwinnen, kon het koersscenario zomaar herschrijven. De Côte de Cherave verdween dit jaar wel uit de lokale rondes.

Zes vluchters zorgden in het begin van de wedstrijd alvast voor een traditioneel scenario. Lilian Calmejane, Alan Jousseaume, Igor Chzhan, Johan Meens, Txomin Juaristi en James Whelan kregen van het peloton nooit meer dan vijf minuten voorsprong. Lidl-Trek (voor Mattias Skjelmose) en INEOS Grenadiers (voor Tom Pidcock) bepaalden het tempo in het peloton en kregen daarbij in tweede instantie hulp van EF Education-EasyPost (voor Ben Healy).

Op zo’n honderd kilometer van de aankomst begon het stevig te regenen en dat was het signaal voor UAE Team Emirates om de koers in handen te nemen. Van een strook met wat zijwind maakten ze gebruik om de boel op de kant te trekken en ook op de eerste keer Muur van Hoei waren het de Emiraten die het tempo bepaalden. Boven op de Muur scheurde het peloton in twee stukken, zo’n vijftig renners overleefden de slag. En of het een slagveld aan het worden was, want de regen ging zowaar over in sneeuw. Renners die jasjes extra aandeden, een nieuw paar handschoenen aantrokken of hun vingers warm probeerden te blazen: het was ijskoud in en rond Hoei.

In het eerste peloton waren het de mannen van EF Education-EasyPost die het commando hadden overgenomen van UAE Team Emirates. Ze konden niet voorkomen dat het tweede gedeelte van het peloton terugkwam, maar de actie van UAE (en het weer) had wel z’n sporen nagelaten. Op de Côte d’Ereffe op 76 kilometer van de aankomst moest Dylan Teuns zo de rol al lossen en even later verdween hij uit de wedstrijd. Verkleumd of een slechte dag? Vermoedelijk het eerste. Onze landgenoot was niet de enige die in de problemen kwam, want ook Skjelmose, Tiesj Benoot en Marc Hirschi waren in een achtervolgende groep verzeild geraakt. Ze konden net voor de tweede keer Muur van Hoei wel weer komen aansluiten, maar Hirschi en Skjelmose moesten er meteen weer af. Ook voor Pidcock ging het op de Muur te snel. Drie topfavorieten die al op meer dan zestig kilometer van de aankomst moeten lossen: zoiets hadden we in de Waalse Pijl al lang niet meer gezien.

In het peloton, dat nog maar een 25-tal renners groot was, waren twee ploegen opvallend sterk vertegenwoordigd: Groupama-FDJ en – hoe kan het anders als Noren in dit weer – Uno-X Mobility. Voor Lotto Dstny Maxim Van Gils toonde zich voor bedrijvig, maar het was Kragh Andersen die er alleen vandoor ging. Met nog vijftig kilometer te gaan leek dat een onmogelijke opdracht, maar de Deen reed al snel een minuut bij elkaar en met dit weer gebeuren er al eens onverwachte dingen. Van Gils kon ondertussen z’n goede benen niet verstoppen en trok stevig door op de Côte d’Ereffe en ook Ilan Van Wilder pakte uit met een speldenprik, maar onze landgenoten geraakten niet weg.

En Kragh Andersen, die bleef maar verder uitlopen. Een minuut werd een minuut en half en in de achtervolgende groep was de organisatie zoek. Op de voorlaatste keer Muur van Hoei nam Buitrago het initiatief. Williams, Van Gils, Carapaz en Vauquelin konden volgen, Van Wilder en co konden niet mee. Voor Williams ging het zelfs nog niet snel genoeg, maar hij was slim genoeg om te wachten op zijn metgezellen. Het verschil met Kragh Andersen bedroeg nog steeds een minuut, dat alleen dichtrijden was geen optie. Ook het peloton was nog niet kansloos, want daar sloegen Visma-Lease a Bike en Uno-X Mobility de handen in elkaar. Zij volgden zo’n vijftien seconden achter het groepje Van Gils.

(lees verder onder de foto)

Kragh Andersen begon van z’n pluimen te verliezen, want toen het peloton terug bij het groepje Van Gils kwam, was z’n voorsprong al geslonken tot twintig seconden. Op veertien kilometer van de aankomst, op de Côte d’Ereffe, greep het peloton onder leiding van vijf(!) renners van Uno-X Mobility hem bij de lurven. Op de laatste oplopende strook voor de Muur van Hoei geraakte niemand meer weg, een groep van zo’n 25 renners zou op de Muur van Hoei uitmaken wie deze epische editie van de Waalse Pijl op z’n naam zou schrijven.

Visma-Lease a Bike nam het heft in handen richting die laatste keer Muur van Hoei. Voelde Benoot – die dinsdag papa was geworden van een dochtertje – zich zo goed? Onze landgenoot begon alvast in tweede positie aan de Muur, naast Toms Skujiņš en Benoit Cosnefroy. Het was lang wachten op de eerste aanzet en die kwam uiteindelijk van Williams. En wat voor een aanzet was dat: hij pakte meteen vijftig meter en leek makkelijk naar de zege te rijden, maar viel in de laatste 150 meter stil. Vauquelin, met Van Gils in z’n spoor, kwam nog akelig dicht, maar Williams had nog net genoeg over. De 27-jarige man uit Wales pakte de overwinning, Vauquelin en Van Gils werden twee en drie.

Wat deden de Belgen?

Maxim Van Gils was met voorsprong de bedrijvigste Belg in koers. De man van Lotto Dstny reed constant vooraan, pakte zelf een paar keer uit met een versnelling en toonde zich op de voorlaatste keer Muur van Hoei bij de sterksten in koers. Tijdens de beslissende beklimming van de Muur toonde Van Gils zich de derde beste in koers. Sterke wedstrijd.

Ilan Van Wilder reed ook een sterke koers, maar kon op die voorlaatste keer Muur van Hoei net niet mee met het groepje van Van Gils. Achteraf gezien niet erg, want ze werden terug ingelopen. De laatste keer Muur kon hij niet meer meedoen voor de zege.

Tiesj Benoot liet zich verrassen toen het de eerste keer scheurde, maar kon wel terugkeren en leek alsmaar beter te worden naarmate de wedstrijd vorderde. Hij liet de verrassend sterke Tim van Dijke en Johannes Staune-Mittet het tempo bepalen richting de laatste keer Muur van Hoei, een teken dat hij zich nog goed voelde. Miste net dat tikkeltje om echt mee te doen voor de zege, maar reed toch weer mooi naar een plaats in de top tien.

Mauri Vansevenant kwam al na de eerste keer Muur van Hoei in de problemen, bij Dylan Teuns – nochtans een van de favorieten voor de zege - ging het licht even verder op de Côte d’Ereffe uit. Hij stapte even later uit koers.

(lees verder onder de foto)

Verder nog iets dat u moet weten?

We hebben het hierboven al vermeld, maar het was ijskoud. Al bij de start in Charleroi kregen we het gevoel dat het februari was en niet april en toen was het nog droog. De regen en sneeuw (!) die de renners over zich kregen, hakte er zwaar in. De regen en de koude zorgden zo voor misschien wel de attractiefste Waalse Pijl ooit.

Geen ploeg die zo sterk voor de dag kwam als de Noren van Uno-X Mobility en dat kunnen we niet loskoppelen van het slechte weer. Collectief kwamen ze bijzonder sterk voor de dag, maar meer dan een zesde plaats voor Tobias Halland Johannessen zat er niet in.