'Het zou nog de moeite waard zijn om naar Sir Henry te kijken als je stokdoof was'

Londen, 12 december 1914

Naar de Queen's Hall, nam een stallesplaats en zag Sir Henry's (Wood, red.) statige gestalte dirigeren door een woud van strijkstokken, 'wat me machtig veel plezier deed'. Het zou nog de moeite waard zijn om naar hem te kijken als je stokdoof was. De opwinding die een orkest op volle stoom uitstraalt, met de dirigent hakkend en stekend naar onzichtbare vijanden, vormt een magnifiek schouwspel.

Rodin zou hem uit steen moeten houwen, een Corintisch bouwwerk op Toscaanse fundamenten. Hoe snel en elegant de bewegingen van zijn armen ook zijn, zijn schitterende benen blijven stevig op de grond als stenen zuilen.

Zo lang als de muziek kalm is volvoeren zijn rechterhand en baton volmaakte geometrische curves rond zijn hoofd. Wanneer ze toeneemt in kracht, wanneer de trompetten en trombones oplaaien in een zee van vuur, wachten wij allen niet zonder angst op zijn sabelsteken...

Sir Henry grist nog een seconde mee om een lok van zijn haar naar achteren te gooien, gaat dan verder met zijn meedogenloze jacht, hakkend en stekend naar horden onzichtbare duivels die joelend om hem heen springen. Er is een enorm strijdtumult, maar de dirigent vecht voort tot de grote explosie.

Plotseling schiet de samengebalde vuist recht omhoog en wijst naar het zenit - als een priester die Baal bidt vuur uit de hemel te brengen...

_{W.N.P. Barbellion (1889-1919), Britse schrijver en natuurhistoricus. Ingekort fragment uit Dagboek van een teleurgesteld man. Vertaling Harry Oltheten. De Arbeiderspers, 1997.}