Direct naar artikelinhoud
Voetbal

De IX werken van de Red Flames: "We kunnen nu elk land verslaan"

Vreugde bij de Belgen na hun 2-1-zege tegen Italië, vorige maand in Leuven. Zo hielden ze hun WK-kansen gaaf.Beeld BELGA

Geen resultaten, geen supporters en een bondscoach die zelfs zijn eigen keeperstrainer moest betalen. Maar kijk, zeven jaar later strijden de Red Flames voor een WK-ticket. Bondscoach Ives Serneels blikt terug op de genomen hordes. "We kunnen nu van elk land winnen."

en

I Marketingproduct

Ives Serneels (45): "Ik had in het begin het gevoel dat ik voor een gesloten deur stond bij de bond. Die hebben we open gekregen. Een voorbeeld: de nieuwe CEO Peter Bossaert wilde met me praten om een duidelijk beeld van het vrouwenvoetbal te krijgen. Het wederzijds respect is er. Ik voel dat er een project-vrouwenvoetbal ligt.

"De naamsverandering naar de Red Flames was een belangrijke stap in ons verhaal. Om resultaten te halen, moet je een eigenheid hebben. Dat heeft de bond gedaan door de Rode Duivelinnen om te dopen tot de Red Flames. Voor ons was die waardering een belangrijk signaal. Een paar jaar geleden zullen de mensen zich afgevraagd hebben of de Rode Duivelinnen überhaupt bestonden. Ondertussen weten ze dat we het niet slecht doen."

II Iedereen supporter

"Mijn eerste match was tegen Hongarije in het stadion van Dessel. Er waren 386 supporters. Had iemand mij toen verteld dat tegen Portugal meer dan 7.000 fans zouden komen, dan had ik die gek verklaard. We hebben op dit moment een basis van 2.500 à 3.000 supporters die altijd komen opdagen. Dan mag de match zelfs om tien uur 's ochtends plaatsvinden.

Bondscoach Ives Serneels.Beeld Photo News

"De fans komen naar de trainingen, waar ze met de meisjes op de foto kunnen. Dat is plezant, want die korte band hoort erbij. Dat gaat bij de mannen niet. Enerzijds hoop ik dat dit nog lang duurt, anderzijds zou het goed zijn als ze moeilijker bereikbaar worden. Dat zou willen zeggen dat wij nog zotte dingen gaan doen.

"We zijn blij met Den Dreef in Leuven als thuisbasis. Maar we hebben al gesprekken gehad om bij de volgende campagne het land te doorkruisen. Zo kunnen we in alle regio's ons merk promoten en meisjes die nu nog twijfelen in pakweg West-Vlaanderen overtuigen om toch te beginnen voetballen."

III Van plaats 23 naar 13

"Toen ik begon, had toenmalig CEO Steven Martens zijn strategische doelstellingen voor het vrouwenvoetbal uitgetekend. De eerste opdracht was: binnen de tien jaar in de top zestien van de UEFA geraken. We zijn van plek 23 naar 13 gesprongen. Nu willen we die top twaalf induiken, al wordt dat misschien nog moeilijker dan al het voorgaande werk.

"Onze eerste ambitie was om van pot drie naar pot twee te gaan. Nadien wilden we een groot toernooi halen, wat gelukt is met het EK. En nu spelen we de WK-barrages, wat ik even hoog inschat als het bereiken van het EK.

"Ook voor de eerste keer winnen tegen een topland was een belangrijke stap. Dat was in 2012, thuis tegen IJsland. Nadien wonnen we van Noord-Korea en kwam bij mij het besef dat we stilaan tegenstand konden bieden als we echt top zijn. We wonnen daarna nog twee keer van Noorwegen en nu zijn we op een moment gekomen dat we elk land kunnen verslaan."

'Je wordt opgeroepen omdat je het verdient, niet omdat je over de grens speelt'
Ives Serneels

IV Meer meisjes voetballen

"Binnen de tien jaar 35.000 meisjes aan het voetballen krijgen, was het tweede objectief. Ook dat is gelukt. Toen ik begon hadden we 20.000 leden, intussen zijn er ongeveer 15.000 meisjes bijgekomen. Dat is bijna een verdubbeling in zeven jaar.

"In vergelijking met de omkadering van de jeugdploegen in Noorwegen of Engeland hebben we nog werk. Wij waren blij dat we naar de Cyprus Cup mochten, maar die landen hebben zo'n toernooi met hun U19. Ik wil die zaken op tafel gooien om verder te groeien.

"Het project van de Yellow Flames (een initiatief van Voetbal Vlaanderen, dat de grootste talenten verzamelt, GVS/NVK) toont wel aan dat onze jeugdwerking marcheert. Eén ploeg speelt bij de U15 interprovinciaal bij de jongens, de andere U14. Af en toe krijgen ze goed rammel, maar ze trainen als profs."

V Niet langer underdog

"Vroegen traden we altijd aan in hetzelfde systeem: 4-1-3-2 of 4-5-1 als we onderlagen. We speelden om niet te verliezen. Nu denken we: hoe gaan we spelen om te winnen?

"We praten veel over de tactische bezetting want je moet ze uiteraard kunnen overtuigen om mee te stappen in een bepaald idee. Dat lukt beter als de resultaten goed zijn. Tegen Italië scoorden we twee keer via de flank, omdat ik wist dat we Italië zo pijn konden doen. Als coach weet ik intussen dus dat ik zaken kan uitproberen. Maar ik voel hoe langer hoe meer dat ik hun ook geen onzin moet vertellen."

VI Volwaardige staf

"Er was geen omkadering. Ik zei meteen tegen de mensen van de federatie: 'Dat moet veranderen, anders moeten we er niet aan beginnen.' Er was tijdens mijn eerste training zelfs geen keeperstrainer. Een kennis die ik zelf betaalde, viel dan maar in, maar die was niet verzekerd. Dat was goed voor één keer.

"Nu heb ik een sportpsychologe, een voedingsdeskundige, twee dokters, twee kinesisten. Je moet de speelsters helpen, er atleten van maken. Je kunt ze niet vragen om twee kilometer per uur sneller te lopen zonder de nodige middelen aan te reiken. Ik heb een prachtige ploeg, al wil ik er nog graag een voltijdse videoanalist bij.

"Ik ben zelf ook veranderd. De eerste twee jaar wilde ik alles onder controle hebben. Ik was zelf psycholoog en zei tegen de dokter wanneer hij ijs moest leggen. Nu laat ik ze doen, ik heb op elk gebied een topper zitten. Telkens als de Flames samenkomen, ga ik trouwens zelf bij een psycholoog. Ik smijt daarbij alles op tafel. Ongelooflijk leerrijk. Vroeger wilde ik dat niet."

'Het verschil in premies met de mannen is misschien te groot, maar dat is nu eenmaal de markt'
Ives Serneels

VII Profs in binnen- en buitenland

"Meer en meer speelsters werken professioneel bij hun club. Vaak in het buitenland, maar ook in België zijn er al clubs die vijf à zes keer per week trainen. Dat moet de norm worden, want de Super League (Belgische eerste klasse, GVS/NVK) is onze valkuil. In sommige clubs moeten we investeren, want het helpt als de meisjes daar dezelfde omkadering krijgen als bij de nationale ploeg.

"We zijn begonnen met vier profs in het buitenland. In de selectie voor Zwitserland zitten er nu elf. Maar ik selecteer niet op basis van club. Toen Tine De Caigny in Noorwegen speelde, voelde ik dat ze aan het vereenzamen was. Ik heb haar gezegd: 'Maak dat je terug naar België komt.' Tine Schryvers doet het goed in Zweden, maar is er nu niet bij. Je wordt opgeroepen omdat je het verdient, niet omdat je over de grens speelt."

VIII Gouden Schoen

"Op het Gala van de Gouden Schoen werd enkele jaren geleden de Gouden Pump verkozen. Daar werd ik zot van. Ik herinner me dat ik zei: 'Hier blijf ik niet naartoe komen.' (lacht) Met mijn grote mond voegde ik er dan nog aan toe dat de schoonste niet gewonnen had.

"Ik heb de Gouden Schoen voor vrouwen dan zelf mee in gang gezet. Het is belangrijk dat hij er gekomen is. Puur sportief is het een extra motivatie. Zolang ze er maar niet te ver in gaan om die Schoen te winnen. Maar dat zit wel goed in mijn groep. Die vrouwen gunnen het elkaar. De winnaar die de nummers twee en drie op het podium roept, bij de mannen zie ik dat niet gebeuren."

IX Premie van 1.300 euro

"Het verschil in premies met de mannen is misschien te groot, maar dat is nu eenmaal de markt. Je moet die twee werelden van elkaar scheiden. Ik weet ook vanwaar we komen. Vijf jaar geleden was er niets, we komen van 0 euro. Dat mag ook eens gezegd worden. Voor de wedstrijden tegen Roemenië en Italië hebben de Flames in tien dagen 1.200 à 1.300 euro netto verdiend. Dat zijn geen superbedragen, maar we mogen toch zeggen dat een gewone werkmens daar hard voor moet werken. Natuurlijk mogen ze van mij 5.000 euro verdienen. Maar stap per stap.

"Onze relatie met de mannenploeg is trouwens goed. Roberto Martínez is op dat gebied een schitterende coach. Toen zij in volle WK-voorbereiding zaten, maakten we in het nationaal voetbalcentrum van Tubeke duidelijke afspraken en kregen wij nog steeds een verdiep. Dan voel je je als ploeg belangrijk en als vol aangezien. En voor die speelsters uiteraard leuk: die zaten daar naast Kompany en andere grote namen. Die mannen vroegen ook wie onze volgende tegenstander was. Dat is een motivatie voor ons."

WK-barragematch: België - Zwitserland, morgen om 20.30 uur in Leuven