Direct naar artikelinhoud
Opinie

Opinieblog: Drie columns die u dit weekend moet lezen

Een selectie van interessante debatten op internet en in andere media, bij elkaar geblogd door opinieredacteuren van de Volkskrant.

Opinieblog: Drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld afp

19:43 zaterdag 17 maart 2018

Volgens Bert Wagendorp zijn het ongezonde tijden voor Russische ballingen in Londen. ‘Was Londongrad een scenario voor een 14-delige thrillerserie in wording, dan zou de auteur zich op dit punt hebben vastgedraaid in zijn zelfgesponnen web van intriges en bizarre plots. Hij moet een voor de kijkers geloofwaardig antwoord vinden op de moeilijkste vraag die het verloop van het verhaal tot dusver heeft opgeworpen: wie is de geheimzinnige Vladimir Poetin en wat is zijn ware rol?’

Wagendorp concludeert: Ik denk dat de politici in het Westen worden geconfronteerd met personen en methoden waarmee ze nooit eerder te maken hebben gehad en dat ze daarom geen idee hebben hoe ze moeten reageren. Op onze Stef Blok na. Die zei tegen de Kamer dat we de lijnen met Moskou moeten openhouden en de dialoog moeten aangaan. Voor een krachtige veroordeling ontbrak namelijk een 'eigen informatiepositie'. Die hebben die anderen vermoedelijk ook niet, maar Stef Blok gaf het tenminste eerlijk toe.'

De vader van Loes Reijmer overleed twintig jaar geleden. Zij was toen 13 en het internet bestond voor haar nog niet. Ze schrijft: ‘Herinneringen vervagen natuurlijk, maar mijn omgeving bestaat ook bijna alleen nog maar uit mensen die hem niet hebben gekend. Niemand zou me verrassen met een anekdote die ik nog nooit had gehoord; slechts weinigen zouden weten dat ik hem precies twintig jaar geleden zag overlijden. Zelfs Facebook, toch niet te beroerd om ons op elk moment van de dag lastig te vallen, zou me niet aan hem herinneren. Want hij bestaat niet op internet.’

Maar dat veranderde toen ze op Instagram een foto van hem en haar samen plaatste. 'Wat lijk je op hem', reageerde een vriend. Plotseling waren ze er toch, de mensen die hem hadden gekend. 'Zo'n toffe pa', schreef de meester van groep 8. 'Ik herinner me nog dat hij je kwam ophalen van turnles', stuurde een vroegere turnjuf. En dat hielp. Omdat de lieve reacties en hartjes mijn offline vader even tot online leven wekten.’

Peter Middendorp vraagt zich af of de linkse partijen in Rotterdam voordat ze in zee gingen met de islamitische partij Nida ‘Soumission’ van Michel Houellebecq wel hadden gelezen. ‘Doeners natuurlijk, aan de Maas, geen tijd voor boeken. Maar persoonlijk zou ik niet zoveel zin meer hebben om op een partij te stemmen die zulke verbonden sluit.’

11:28 vrijdag 16 maart 2018

In een stuk op Politico onder de naam ‘May’s tandeloze harde woorden over Rusland’ schrijft journalist Leonid Ragozin: ‘Negeer dat gepraat over een nieuwe Koude Oorlog tussen Moskou en het Westen. Over een jaar is alles weer 'business as usual'. Kijk maar naar de laatste keer dat zo’n aanval werd uitgevoerd, op Aleksandr Litvinenko in 2006. Minder dan een jaar later was de Britse oliegigant BP in gesprek met president Poetin om een deel van de bezittingen te kopen die Rusland had geconfisqueerd van de Russische oliemaatschappij Joekos.'

'Premier May’s antwoord op de aanval voelde als een zorgvuldige heropvoering van een klassiek Koude Oorlog scenario. Het Kremlin houdt van posthistorische heropvoeringen. Het zou niets liever doen dan de hele Koude Oorlog opnieuw te beleven, met zijn escalaties en détentes, zijn toppen en wapenakkoord-ceremonies.'

'Wat Moskou minder op prijs zou stellen is een bedreiging van de bezittingen van zijn oligarchenklasse. Maar daar hoeft het zich weinig zorgen te maken. Het is hoogst onwaarschijnlijk dat May’s Brexit-regering zich hard gaat maken voor een uittocht van vele miljarden om iets te redden wat ze toch al niet heeft: principes. Londen is de de facto hoofdstad van de post-Sovjet maffiastaat.'

'Vanuit post-Sovjetperspectief lijken het Kremlin en de westerse politieke elite vaak op een stelletje bedriegers, van wie de een een slechterik speelt en de ander de Goede Samaritaan. Het toneelstuk dat wordt opgevoerd is overtuigend, en soms zelfs spannend om te volgen, maar het ultieme doel is je te beroven van je geld. Veel van het post-Sovjet-cynisme vloeit voort uit deze perceptie.'

'De waarheid is dat Poetins Rusland een integraal onderdeel is van het westerse politieke en financiële systeem. Wat er uit ziet als eindeloos conflict is eigenlijk een gezellige symbiose, waar beide zijden elkaar voeden. Dat het Westen dit niet wil toegeven – en er iets aan doen – versterkt slechts de hand van het Kremlin. Maar verwacht niet te veel: waarom zou je een lucratieve joint venture beschadigen als je gewoon je verontwaardiging kunt veinzen over je kwaadaardige zakenpartners?'

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:23 vrijdag 16 maart 2018

In Financial Times schrijft columnist Philip Stephens dat de zwakke Britse reactie op de moord op Litvinenko ‘waarschijnlijk verklaart waarom Moskou dacht dat het opnieuw straffeloos kon optreden’. ‘De door May aangekondigde tegenmaatregelen zijn weer te voorzichtig. Te lang heeft Londen er geen probleem mee gehad om zwart geld wit te wassen – en hetzelfde te doen met nog smeriger reputaties.’

‘De poging tot moord op Skripal is geen geïsoleerd incident. Het is onderdeel van een patroon waartoe ook behoren: het aanwakkeren van corruptie in voormalige communistische staten in Centraal en Oost-Europa, het stichten van instabiliteit op de Balkan, het verspreiden van nepnieuws en disinformatie, financiële steun voor populistische extremisten.'

'Helaas heeft Poetin apologeten in hoge posities. Donald Trump ontkent nog steeds de Russische poging de democratie te ondermijnen. Jeremy Corbyn had grote moeite om Poetin te veroordelen. En dan zijn er nog de mensen die het gesprek willen aangaan met een revanchistisch Rusland. Deze apologeten verwarren engagement met onderwerping. Ze herinneren zich ook de Koude Oorlog verkeerd, toen samenwerking inzake wapenbeheersing gelijktijdig bestond met militaire competitie. Die samenwerking was gegrond in westerse wilskracht.’

‘Het Westen wordt bedreigd door Poetins bewind. Hoewel economisch zwak, is Ruslands militaire macht en roekeloze vijandigheid jegens de normen van internationaal gedrag een bedreiging voor vrede en democratie in Europa. De Russische president denkt dat het Westen het geloof in eigen waarden is kwijtgeraakt. Als niet ferm wordt opgestaan tegen agressie, wordt zijn gelijk bewezen.’

Twitter bericht wordt geladen...

11:36 donderdag 15 maart 2018

Ombudsman Van Zutphen stelt in een nieuw rapport dat gemeenten en politie demonstranten te vaak beperkingen opleggen. Emile Affolter, woordvoerder van Amnesty Nederland kan daarover meepraten.

Wat moet er gebeuren met het rapport van de ombudsman?

‘De minister moet nu aan alle burgemeesters en politiechefs nog eens duidelijk maken met dit rapport dat demonstreren een recht is en geen gunst. Het is een heel helder rapport waaruit blijkt dat demonstraties door gemeenten onvoldoende worden gefaciliteerd.'

Heeft Amnesty daar ervaringen mee?

‘Ja, veel. We hebben zelfs een zaak tegen de gemeente Den Haag gevoerd omdat die geen toestemming had gegeven voor een demonstratie bij de Turkse ambassade. Wij wilden daar de vrijlating van onze collega van Amnesty Turkije eisen. De rechter heeft ons gelijk gegeven en we mochten alsnog demonstreren. Er is toen helemaal niets gebeurd, zelfs geen tegendemonstratie.

‘Wij doen altijd een kennisgeving, ook bij een demonstratie van één persoon, waarvoor dat niet nodig is. In te veel gevallen is de houding van de gemeente en de politie ‘nee, tenzij’. We voeren dan op het politiebureau een zogeheten ‘zienswijzegesprek’ over hoe een voorgenomen demonstratie het best kan worden georganiseerd; dan merken we te vaak dat de openbare veiligheid hogere prioriteit heeft dan het recht op demonstratie.

‘Wij als organisatie kennen de weg goed, maar voor gewone burgers die willen demonstreren gaat er van zo’n gesprek een ontmoedigende werking uit. Die worden snel afgeschrikt door de procedures, en denken al gauw dat de demonstratie eigenlijk niet kan. Dat vinden wij echt zorgelijk.

‘En het gaat niet om links of rechts, er is geen verschil wat het soort demonstraties of de onderwerpen betreft.’

Wat vindt u van onaangevraagde demonstraties, bijvoorbeeld die van de antifa-groepen?

‘Ook de niet aangekondigde en de spontane demonstraties vallen onder het grondrecht, dus ook die moeten de gemeenten en politie faciliteren. Onze voorkeur heeft overleg vooraf, maar bij tegendemonstraties gaat dat niet altijd. Burgemeesters zijn vaak bang voor ongeregeldheden, dat demonstranten met elkaar op de vuist gaan. Dat is begrijpelijk, maar mag niet leiden tot beperkingen van de rechten van burgers.

‘De politie heeft vaak niet gemakkelijk bij demonstraties, maar we moeten ook niet overdrijven. Den Haag heeft 1.500 demonstraties per jaar wordt vaak aangevoerd, maar van de andere kant zijn de meeste klein en overzichtelijk. Wekelijkse massale demonstraties zoals in Spanje hebben we niet.’

Reageert de politie dan te nerveus op demonstraties?

‘Laat ik een voorbeeld geven: gisteren filmden we met Nieuwsuur in de buurt van de Israëlische ambassade over het rapport over demonstaties. We werden meteen onderbroken door een politieagent, die wilde dat we onze legitimatie lieten zien. Hij vroeg ook nog of wij wel een aanvraag hadden ingediend. Dat is heel illustratief, dit was geen demonstratie maar een journalistieke opname over demonstreren. Toen we later bij de Turkse ambassade gingen filmen, gebeurde hetzelfde.’

Tegenstanders van Zwarte Piet demonstreren in Dokkum voor vrijheid van meningsuiting en demonstratierecht. Tijdens de landelijke intocht van Sinterklaas twee weken eerder werd op het laatste moment een demonstratieverbod ingesteld.Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

11:03 woensdag 14 maart 2018

De Afrikaanse leiders die de afgelopen week Rex Tillerson op bezoek kregen, zullen zich nu wel achter de oren krabben. De buitenlandminister van het machtigste land ter wereld vertrok vervroegd en bleek eigenlijk al ontslagen. Het is tekenend voor de verwarring die de VS onder Trump zaaien in de wereld. Zal de nieuwe minister Pompeo meer helderheid scheppen over wat Washington wil (dat denkt The Wall Street Journal) of gaan we Tillerson ondanks zijn falen nog missen (verwacht The New York Times)?

The Wall Street Journal is ingenomen met de personeelswisseling op het State Department en schrijft in een hoofdredactioneel commentaar onder de kop ‘Pompeo’s belofte op het State’: ‘Trump krijgt een topdiplomaat die zijn beleidsvisie deelt.’

‘President Trumps besluit om Rex Tillerson te vervangen door de CIA-directeur Mike Pompeo als minister van Buitenlandse Zaken ziet eruit als een opwaardering van zijn kabinet en wellicht voor het Amerikaanse buitenlandbeleid. Tillerson verdiende beter dan de slordige manier waarop hij werd ontslagen, maar Pompeo deelt meer inzichten met de president en legt mogelijk meer gewicht in de schaal bij Trump en buitenlandse leiders.’

The New York Times denkt daar in een hoofdredactioneel commentaar heel anders over: ‘Trump kan Amerika Rex Tillerson laten missen’.

Niet omdat hij zo goed was: ‘Als Rex Tillerson zijn professionele carrière had afgesloten als chief executive officer van ExxonMobil, zou zijn reputatie die van een succesvolle leider van een van ’s werelds grootste bedrijven en toegewijde supporter van de Boy Scouts zijn geweest.

‘Daarentegen zal hij worden herinnerd als een van de zwakste en minst effectieve ministers van Buitenlandse Zaken van het land. Zonder ervaring in buitenlands beleid of landsbestuur, gaf hij weinig leiding en ontmantelde het ministerie dat hij moest leiden; vol enthousiasme voerde hij de bezuinigingen uit die de heethoofdige president zonder interesse in diplomatie hem opdroeg. Horden hoge diplomaten en andere ambtenaren, de keur van de Amerikaanse buitenlandse dienst, werden gedwongen te vertrekken of kozen voor de vlucht.

‘En toch hebben we reden om zijn vertrek te betreuren, omdat zijn vervanger waarschijnlijk nog erger zal zijn.’(..)

Mike Pompeo’s ‘havikachtige benadering kan ernstige schade aanrichten op het vlak van belangrijke kwesties van nationale veiligheid, Iran en Noord-Korea inbegrepen, waarover hij meningen heeft geventileerd die haaks staan op die van zijn voorganger.

‘De timing van Tillersons ontslag houdt hoogstwaarschijnlijk verband met het feit dat Trump voor zijn grootste gok op het gebied van buitenlands beleid staat: zijn besluit directe onderhandelingen aan te gaan over Noord-Korea’s kernwapenprogramma, te beginnen met een persoonlijk gesprek met de leider van dat land, Kim Jong-un, naar verwachting in mei. (..)‘Voor de wisseling werd aangenomen dat Tillerson het Amerikaanse team zou leiden – een ploeg gehandicapt door een gebrek aan expertise over Noord-Korea. Nu zal die rol toevallen aan Pompeo, die eerder in feite aandrong op omverwerping van het regime in Noord-Korea en zelfs suggereerde om Kim te vermoorden.’

Vertrekkend minister van Buitenlandse Zaken Tillerson spreekt dinsdag tot de pers.Beeld afp

11:36 dinsdag 13 maart 2018

Waar blijft de solidariteit met de Britten tegen Poetin?

Commentator David Frum toont zich in het Amerikaanse blad The Atlantic verontwaardigd dat president Trump ruim een week na de aanslag nog geen hand heeft uitgestoken. ‘Normaal gesproken zou een president van de VS een duidelijk zichtbaar gebaar van solidariteit naar de Britse premier hebben gemaakt: een telefoongesprek dat gefotografeerd zou zijn, vergezeld van een persbericht met de tekst van het gesprek. Als de Britten dat nuttig zouden vinden, zou de vicepresident of de minister van Buitenlandse Zaken op bezoek zijn gekomen.’

De Verenigde Staten hadden na de verklaring van May onmiddellijk met een verklaring moeten komen, liefst samen met belangrijke bondgenoten. Vervolgens zou Amerika de Navo en de EU hebben moeten inschakelen om solidariteit te tonen.

Frum: ‘Maar tot nu toe heeft geen enkele van deze normale acties plaatsgevonden. Het falen van president Trump om traditionele bondgenoten te hulp te schieten, is verbijsterend. Als dit zo doorgaat, stapelt het bewijs zich op dat Trump eenvoudigweg niet in actie wil komen om de VS en zijn bondgenoten te beschermen tegen Russische agressie.’

‘Het antwoord van Theresa May op de vergiftiging van de Russische dubbelspion Sergei Skripal en zijn dochter Julia in Salisbury heeft een poging tot moord verheven tot een beschuldiging van door een staat gesteund terrorisme’, schrijft de conservatieve Britse krant The Telegraph. ‘Om de Russische staat te beschuldigen van het gebruik van onwettig geweld tegen het Verenigd Koninkrijk met chemische wapens, is een aantijging die dicht in de buurt komt van een oorlogsverklaring.’

Dit verplicht May wel om robuuste maatregelen achter de hand te hebben. De krant acht financiële sancties tegen individuele Russen niet zwaar genoeg, maar aan de andere kant zou een militaire reactie buitenproportioneel zijn. ‘Gegeven de zware beschuldiging is het minste wat de regering kan doen het uitwijzen van de Russische ambassadeur en veel van zijn personeel en het sluiten van de ambassade.’

‘Een boycot van het wereldkampioenschap voetbal deze zomer zou Rusland en Poetin, voor wie het een prestigeproject is, zeer hard treffen’, speculeert The Telegraph.’Maar kan het VK andere deelnemers overhalen mee te doen? Als Engeland het enige elftal is dat niet gaat, zouden wij er geïsoleerd opstaan’, vervolgt de krant die erop wijst dat Groot-Brittannië in 1980 geen gevolg gaf aan de oproep van de Verenigde Staten om de Olympische Spelen te boycotten na de Sovjet-invasie van Afghanistan.

Columnist Gideon Rachman van de Financial Times denkt dat het uitwijzen van Russische diplomaten ‘vrijwel zeker’ is. ‘Maar het is onwaarschijnlijk dat het Engelse voetbalteam gevraagd zal worden het WK in Rusland dat in juni begint, te boycotten. Dat zou meer voelen als een straf voor Engeland dan voor Rusland. De nieuwe drempel die het VK waarschijnlijk overgaat, betreft veel strengere maatregelen tegen het Russische zakenleven. Rijke, aan het Kremlin gelieerde individuen die Londen gebruiken voor zaken en voor vermaak zullen waarschijnlijk onder een oncomfortabele schijnwerper komen te staan.’

Rachman denkt daarbij meteen aan oligarchen als Roman Abramovitsj, de eigenaar van voetbalclub Chelsea, die net als Oleg Deripaska dikke maatjes is met Poetin. ‘In brede kring werd aangenomen, niet in de laatste plaats in Moskou, dat het Groot-Brittannië met de Brexit haast zou maken met het veiligstellen van zijn positie als het belangrijkste buitenlandse centrum voor het Russische bedrijfsleven. Maar dat is een eer die Groot-Brittannië nu wellicht aan zich voorbij zal laten gaan.’

Onderzoek naar sporen van zenuwgas waarmee de aanslag op Skripal en zijn dochter is gepleegd.Beeld getty
Opinieblog: Drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld getty
Premier Theresa May heeft Poetin een ultimatum gesteld.Beeld epa
Vergeldingsmaatregelen gericht tegen Russische commerciële belangen zijn onvermijdelijk

10:55 maandag 12 maart 2018

De machtsgreep van partij leider Xi Jinping is een afrekening met de hervormingsbeweging van Deng Xiaoping en roept herinneringen op aan het tijdperk Mao Zedong.

De beslissing om de termijn voor het presidentschap te schrappen onthult volgens het Britse weekblad The Economist dat ‘in een tijd waarin de Communistische Partij China aan de wereld presenteert als een moderne, betrouwbare en verantwoordelijke staat die de globalisering verdedigt, het interne politieke systeem dat de partij monopoliseert premodern, verraderlijk, naar binnen gericht en gewelddadig is.’

Xi heeft de hervormingen van Deng de rug toegekeerd, vervolgt The Economist. ‘Deng waarschuwde in 1980 tegen machtsconcentratie bij één persoon, vond dat het land meer onderscheid moest maken tussen de rol van de partij en de rol van de regering, en sprak over de noodzaak om het probleem van de opvolging van leiders op te lossen. Xi heeft meer machtsposities naar zich toegetrokken dan een van zijn voorgangers sinds Mao, heeft het onderscheid tussen partij en staat laten eroderen en heeft het probleem wie hem zal opvolgen niet opgelost, maar voor zich uit geschoven,’

Nu het Chinese Volkscongres besloten heeft dat Xi Jinpings presidentschap niet langer aan een termijn is gebonden, dringen de vergelijkingen met Mao zich op, schrijft NRC. ‘Voor zover het Chinese leiderschap nadien uit de noodlottige dictatuur van de Grote Roerganger lessen had getrokken en voorzichtig begonnen was met invoering van rechtsstatelijke beginselen, zijn die vanaf heden ongedaan gemaakt. Mao was volgens zijn lijfarts 'een man die aan geen enkele wet onderworpen was'. En dat geldt nu ook voor Xi.’

De besluitvorming van het Volkscongres van onderstreept volgens de krant ‘dat de breed gedeelde verwachtingen na de Val van de Muur niet zijn verwezenlijkt. Die verwachting was, grofweg, dat de onderlinge verwevenheid van landen via de wereldmarkt automatisch zou leiden tot de overwinning van de liberale democratie en de universele mensenrechten. Vastgesteld moet worden dat het beeld nu totaal anders is: krachtige autocraten heersen over Rusland, Turkije en dus China. En het democratische baken voor de westerse waarden, de Verenigde Staten, zendt op zijn best tegenstrijdige signalen uit.’

Nederland hoeft volgens NRC niet passief toe te kijken: ‘Natuurlijk past Nederland geopolitieke bescheidenheid. Maar ons land kan desondanks, als lid van de Europese Unie en op dit moment als fungerend voorzitter van de VN-Veiligheidsraad, bezwaar aantekenen waar grenzen worden overschreden en mensenrechten geschonden.’

Partijleider Xi Jinping applaudisseert na de uitslag van een stemming op het partijcongres.Beeld afp
Poster met Xi naast Mao in Peking.Beeld epa
De breed gedeelde verwachtingen na de Val van de Muur zijn niet verwezenlijkt

09:34 zondag 11 maart 2018

Op de receptie van de Britse ambassadeur deze week was men bedrukter over de Brexit dan over de verkiezingsuitslag in Italië, schrijft Martin Sommer. ‘Begrijpelijk, maar ik vrees dat de toestand in Italië toch alarmerender is. Meer dan de helft van de stemmen ging naar twee populistische, anti-Europese partijen. Dit is Trump in Europa, zei ik tegen deze en gene.’

Loes Reijmer schrijft dat ze er er de aard niet voor heeft om zich heel erg op te winden over commodity feminism, het commercieel uitbuiten van feminisme. ‘Wel is het een beetje vermoeiend dat er voor meisjes bijna geen romper meer te vinden is zonder teksten als 'the future is female' en 'natural born leader' en dat influencers bij elke lik foundation die ze op hun gezicht smeren een hoorcollege empowerment geven. Verder is het vooral lachwekkend.’

‘Natuurlijk moeten bij herverdeling misbruik en verkwisting worden bestreden’, schrijft Arie Elshout, ‘en natuurlijk is de Amerikaanse vrijheidsdrang en energie bewonderenswaardig. Maar als ik moet kiezen en zie hoe in Amerika de stuitende ongelijkheid een woeste, populistische president heeft gebaard, prefereer ik het Europese model. Daar denk ik dan maar aan als ik tandenknarsend zie dat op de factuur van de kastenmaker een btw van 21 (!) procent staat: euro 267,27 op een totaalbedrag van euro 1.540,-.’

Luigi di Maio viert feest na de verkiezingszege van de Vijfsterrenbeweging.Beeld afp

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:03 vrijdag 9 maart 2018

Is dit nu de nieuwe Balkenende-norm? Kunnen ze de topmensen van ING niet in rentepunten uitbetalen? Veel Volkskrant-lezers reageren op de salarisverhoging van ING-topman Ralph Hamers. Terwijl de ene lezer ING-klanten oproept om massaal van bank te wisselen, maakt de ander zich niet druk om de topsalarissen zolang overstappen naar de concurrent makkelijker wordt.

Zo schrijft Wouter van Waning in een ingezonden brief: 'Pas als je je rekeningnummer zou kunnen behouden, net als bij een mobiel abonnement, zou overstappen echt eenvoudig worden, en kunnen klanten reageren als in een markt. Als aan deze voorwaarde wordt voldaan, ben ik ook voor marktwerking en maakt het me niet uit hoeveel een bank zijn topman beloont, gerustgesteld door het idee dat al te gortige excessen door 'ons' worden gecorrigeerd.'

Een ander veelgehoord geluid is: wegwezen bij ING. Dony de Vries schrijft: 'Er wordt schande gesproken over de salarisverhoging van ING-topman Ralph Hamers. Volgens mij is er maar een antwoord mogelijk voor consumenten: wegwezen. Zelf ben ik op 8 maart, na veertig jaar, overgestapt van ING naar ASN waar de topvrouw, Joyce van der Est, een normale 187.000 per jaar verdient.'

Lees hier een selectie van de ingezonden lezersbrieven over Ralph Hamers.

In Den Haag reageerden politici ook vol onbegrip over de salarisverhoging van Hamers. Het is in dit geval geen gratuite woede bij de partijen, schrijft Hans van Soest in het commentaar van het AD. Want, zo stelt hij, banken zijn geen normale ondernemingen zoals Unilever, maar eerder een soort publieke instelling. 'Wanneer het slecht met ze gaat, gaan banken niet failliet maar draait de belastingbetaler op voor hun wanbeleid.'

ING omzeilt het gewijzigde bonusbeleid door Hamers deels in aandelen uit te betalen, schrijft Van Soest. 'Omdat hij die pas over vijf jaar mag verzilveren, zou daar volgens de bank geen perverse prikkel vanuit gaan. Wat ING indirect zegt is: vertrouw ons nou maar. En daar zit nu precies ieders twijfel.'

Trouw schrijft in hun commentaar dat de Tweede Kamer en het kabinet eigenlijk weinig kunnen doen tegen te hoge salarisverhoging. Ze hebben 'geen ander instrument dan 'gewone' klanten hebben'. 'Er zijn banken die van een evenwichtig beloningsbeleid en andere maatschappelijk relevante doelen wel werk maken. Elke klant, elk Kamerlid en ook de overheid kan met de voeten stemmen en de bank uit de eredivisie de rug toekeren.'

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:16 donderdag 8 maart 2018

Thierry Baudet wil niet in debat met D66-voorman Alexander Pechtold in het Radio 1-debat morgen. Zo’n gesprek vindt hij toch zinloos, omdat Pechtold er op uit is Forum voor Democratie ‘te demoniseren’. Hij heeft geen zin zich ‘in het verdachtenbankje te laten drukken’. Van de andere kant wil Sylvana Simons van Bij1 in Amsterdam juist niet op het podium in debat met Forum-leden, omdat die in haar ogen racistische partij zo alleen maar meer aandacht krijgt. Is debat mijden een trend?
Lees ook de analyse van Frank Hendrickx.

PvdA-leider Lodewijk Asscher reageerde met een ironische tekst. Hij deed net of hij met Baudets redenering niet langer met CDA-leider Buma in debat wil, onder de kop: 'Waarom ik vrijdag niet met het CDA in debat ga'.

Die begint zo:
'U heeft vier jaar de tijd gehad!
Ja, maar dat waren andere tijden'
'U was verantwoordelijk!'
'Nogmaals, we komen uit een heftige crisis.'

(..)
Buma die nog zongebruind net terug is van zijn jarenlange verantwoordelijkheidsvakantie die nu mij de maat probeert te nemen! Wij de bezuinigingen, het CDA spenderen, jajaja.

We zijn er helemaal klaar mee. Dit gedemoniseer moet stoppen.'


Baudet schreef zelf op de site van zijn partij, als verklaring voor zijn weigering met Pechtold de degens te kruisen, onder de kop Waarom ik vrijdag niet met D66 in debat ga:

“U bent een dief!”
‘Nee dat ben ik niet’
“U bent een dief!”
‘Nogmaals: dat ben ik niet’.
“Dief! Dief! Dief!”

Hoe ongefundeerd de beschuldiging ook is: onvermijdelijk zet zij zich al gauw vast in de harten en hoofden van de toehoorders. Twijfel slaat toe. En dan komen de krantenkoppen: ‘Beschuldigde ontkent een dief te zijn!’ De talkshows organiseren discussietafels. ‘Is de beschuldigde een dief?’ Voor- en tegenstanders worden uitgenodigd. Want de waarheid - die ligt toch altijd in het midden?

Na enige tijd blijft rondom de beschuldigde hoe dan ook ‘een sfeertje’ hangen. (..)

Voor een inhoudelijk debat over onze plannen met Nederland staan we altijd open. Ook de komende weken gaan we weer volop de zalen in om met kiezers het gesprek te voeren over wat anders kan en moet. Maar tegen de holle kreten van Pechtold, de doorzichtige demonisering en vooral: de haatzaaierij richting mijzelf en FVD gaan we ons niet langer eindeloos verdedigen. Het is tijd dat Alexander Pechtold bij zinnen komt. Tot die tijd heeft het voeren van een ‘debat’ geen enkele zin.
Thierry Baudet

Geert Wilders reageerde instemmend op Twitter:

‘Politiek parasitisme: alleen via het demoniseren van politieke tegenstanders het nieuws kunnen halen. Pechtold gedraagt zich obsessief. Niet tav van andere ideeën maar tov andere personen: Baudet, Wilders, dwangmatig. Wellicht heeft de man een psychiater nodig.’

Pechtold en Baudet debatteren op 9 februari in de Balie in Amsterdam.Beeld anp
(VLNR) Ralph Hamers (CEO), Patrick Flynn (CFO) en Wilfred Nagel (CRO) tijdens de presentatie van de jaarcijfers van ING in 2016.Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

11:45 woensdag 7 maart 2018

Pyongyang wil een ‘open dialoog’ met de VS en is bereid zijn nucleaire arsenaal op te geven in ruil voor veiligheidsgaranties. Eindelijk lijkt er een opening te zijn, dus de regering-Trump moet deze grijpen, stelt The New York Times. Maar The Wall Street Journal waarschuwt dat het gesprek een nucleaire dreiging niet zal beëindigen en het zou het noorden de kans geven concessie na concessie te blijven eisen.

The Wall Street Journal schrijft: 'Zuid-Koreaanse diplomaten onthulden dinsdag dat de Noord-Koreaanse dictator Kim Jong-un bereid is tot besprekingen met de VS over het verwijderen van zijn kernwapens. Realisme is nodig. Het hoopvolle scenario is dat de ommekeer van Noord-Korea een gevolg is van de door Trump opgevoerde druk door sancties en diplomatiek isolement. De militaire dreigementen van de Trump-regering kunnen ook een rol hebben gespeeld bij het verkrijgen van Chinese samenwerking – zelfs als een militaire aanval enorme risico’s met zich meebrengt.

'Het is ook opvallend dat Noord-Korea zegt bereid te zijn tijdens onderhandelingen de nucleaire en rakettests te onderbreken. Misschien was de harde lijn van president Trump niet zo gevaarlijk en destabiliserend als zijn critici claimden.

'Maar de VS en de wereld zouden nog steeds sceptisch moeten blijven dat Kim echt zijn kernwapens op de onderhandelingstafel legt. Het nieuwe diplomatieke aanbod volgt een bekend patroon. Eerst vooruitgang boeken met kernwapens en/of raketten die de dreiging vergroten. Dan een diplomatiek aanbod doen, zodra er een regering van duiven zetelt in Zuid-Korea.

'De verleiding voor de Trump-regering zal zijn om gedeeltelijke denuclearisering te accepteren in ruil voor normalisering van de relaties. Maar dat zou de nucleaire dreiging niet beëindigen en het noorden de kans geven concessie na concessie te blijven eisen - wat ze deden nadat George W. Bush de sancties tegen Noord-Korea ophief.

'Om kans te maken op succes, moeten de VS en de Verenigde Naties de sancties in stand houden tijdens de onderhandelingen – en moeten de VS en Zuid-Korea het eens blijven over de strategie. Elke deal moet zo in elkaar zitten dat het noorden pas wordt beloond nadat het ontwapent en onbeperkte inspecties toelaat.'

Opinieblog: Drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld afp

Twitter bericht wordt geladen...

11:19 woensdag 7 maart 2018

In The New York Times is te lezen: 'De klaarblijkelijke Noord-Koreaanse instemming om met de VS te praten over het opgeven van kernwapens is een hele opluchting na de spanningen van de afgelopen maanden, waarin Pyongyang die wapens testte en Washington oorlogszuchtig reageerde.

'Voor een keer was president Trumps twitterreactie verstandig: ‘Mogelijke vooruitgang in besprekingen met Noord-Korea. Voor het eerst in vele jaren een serieuze inspanning door alle betrokken partijen. De Wereld kijkt toe en wacht! Misschien valse hoop, maar de VS zijn bereid hard te gaan, in beide richtingen!’

'Zoals Trump liet blijken, moet optimisme getemperd worden door voorzichtigheid. Het harde werk dat nodig is om een vreedzame oplossing te vinden, moet jaren van wederzijds wantrouwen overwinnen, evenals de bittere smaak van eerdere mislukte onderhandelingen. Maar er lijkt eindelijk een opening te zijn, dus de regering-Trump moet deze grijpen.

'Helaas is er geen indicatie dat de VS over een mechanisme beschikt om een strategie voor deze onderhandelingen uit te voeren. Er is geen Amerikaanse ambassadeur in Seoul en minister van Buitenlandse Zaken Rex Tillerson heeft het ministerie zo verzwakt dat hij wellicht niet effectief kan optreden. Joseph Yun, de belangrijkste Amerikaanse gezant voor Noord-Korea en de enige topfunctionaris die het dossier kent en de Noord-Koreanen heeft ontmoet, trad vorige week af – een besluit dat alleen kan worden geïnterpreteerd als het zoveelste teken dat de regering de kwestie niet goed behandelt.

'Veel zaken zorgden voor deze diplomatieke opening, inclusief Zuid-Korea’s vastbeslotenheid oorlog te voorkomen, Trumps bereidheid oorlog als optie te zien, en de harde sancties. Deze kans mag niet worden verspeeld.'

Zoals Trump liet blijken, moet optimisme getemperd worden door voorzichtigheid
The New York Times

11:23 dinsdag 6 maart 2018

De uitslag van de Italiaanse verkiezingen is duidelijk een overwinning voor de populistische uitdagers: de rechtse Lega die zich vooral profileerde als anti-immigratiepartij en de Vijfsterrenbeweging, die zichzelf links noch rechts wil noemen. Het Britse weekblad The Economist wijst erop dat beide partijen, ondanks hun anti-Europese retoriek, geen haast maken met hun voornemen een referendum over de euro te houden. Een andere overeenkomst is dat beide populistische winnaars sympathiek staan ten opzichte van het Rusland van Poetin. 'Poetin was dan ook één van de winnaars van de verkiezingen van afgelopen zondag.'

The Economist geeft de Vijfsterrenbeweging meer kans op het premierschap dan de Lega. Het grote gevaar ziet het weekblad in het voornemen van beide bewegingen om heel veel overheidsgeld uit te geven, terwijl Italië al een staatsschuld heeft van 130 procent van het bnp.

Ook de centrumlinkse Italiaanse krant La Repubblica wijst op de financiële kwetsbaarheid van Italië met zijn enorme staatsschuld en gebrek aan economische groei. Als Italië de monetaire unie zou verlaten wordt het alleen maar kwetsbaarder. De Visegradgroep van Polen, Hongarije, Tsjechië en Slowakije kunnen zich een sceptische houding ten opzichte van Brussel veroorloven omdat ze een hanteerbare staatsschuld hebben. Wie soeverein wil zijn binnen de EU moet zijn financiën op orde hebben. Aan die voorwaarde zal Italië niet kunnen voldoen.

Commentator Rafael Behr wijst er in The Guardian op dat Brussel zich meer zorgen maakt over Italië dan over de Brexit-perikelen. ‘Tekenend voor hoe laag de verwachtingen in Brussel zijn gedaald, is dat Berlusconi werd gezien als de minst slechte optie. De hoop was dat hij de scherpe eurosceptische kantjes van het Italiaanse nationalisme zou afvijlen. Als derde economie in de eurozone en mede-oprichter van de EU, kan Rome niet buiten de debatten over structurele hervormingen worden gehouden. Maar dat gesprek wordt politiek gevaarlijk met een land dat niet in staat is een stabiele regering te vormen.’

Behr wijst erop dat bij alle verkiezingen van de laatste twee jaar economische onzekerheid, de kloof tussen de burgers en de regerende elites en de angst voor immigratie als ondermijning van de nationale identiteit de hoofdrol speelden. Toch 'onderschatten de Brexiteers de politieke vastbeslotenheid op het continent om de EU te laten slagen en overschatten zij de mogelijkheid dat politieke onvrede in andere landen zal leiden tot het volgen van het Britse voorbeeld'.

Steve Bannon, de voormalige ideoloog van Donald Trump, was in Italië om de populistische overwinning te begroeten als niet mis te verstaan signaal dat ze in Rome en Brussel uit een ander vaatje moeten gaan tappen. De winst van de rechtse Lega in het linkse Toscane is volgens Bannon hetzelfde als de winst van Trump in het Democratische bolwerk Wisconsin. Bannon noemt de uitslag ‘een aardbeving’, die een einde maakte aan de heerschappij van de Italiaanse leiders, die het diepst van iedereen bij het Europese project betrokken waren.

Luigi Di Maio. de leider van de Vijfsterrenbeweging, viert zijn verkiezingsoverwinning.Beeld AFP
Wie soeverein wil zijn binnen de EU moet zijn financiën op orde hebben

11:23 maandag 5 maart 2018

Opluchting in Duitsland: bijna zes maanden na de verkiezingen mag weer geregeerd worden met Merkel als leider van de GroKo. Commentatoren zien haar als de ‘grote overlevende’ van de verkiezingen, maar de nieuwe coalitie is ook belast ‘met een aangeboren afwijking’.

Die Welt schrijft: ‘Na also! Met de instemming van de SPD-leden met de zwartrode coalitie komt het einde van de verlammende coalitievorming eindelijk in zicht. De meerderheid van de burgers zal van de verlossende stemming van de sociaal-democraten, bijna zes maanden na de verkiezingen, weliswaar niet euforisch maar toch zeer opgelucht kennis nemen. De basis van de SPD heeft besloten voor staatspolitieke verantwoordelijkheid, zoals Duitslands oudste partij zich altijd heeft opgesteld. De SPD-leden hebben besloten volgens het motto: ‘Eerst het land, dan de partij’. Bij het mislukken van de Jamaica-coalitie heeft men deze houding bij de ‘burgerlijke partijen’ node gemist. (…)

'Maar we moeten er niet omheen praten: ook als Angela Merkel midden maart opnieuw tot bondskanselier wordt gekozen, bevindt zij zich in de late herfst van haar politieke carrière.’
Daniel Friedrich Sturm.

Tijdens haar vierde termijn wordt de Duitse bondskanselier thuis geconfronteerd met spanningen, maar haar rol als hoofd van de meest succesvolle economie van de EU is onbetwist, schrijft Anne McElvoy, redacteur bij The Economist, in The Guardian.

‘Een nieuwe regeerperiode voor Merkel toont dat ze als grote overlevende uit de verkiezingen is gekomen. (…) De moeilijkheid om een coalitie te vormen, markeert een verandering die voorbij de Duitse grenzen voelbaar is. Het toont de hernieuwde kracht van de ‘grassroots’ van de partij en de groeiende invloed van de leden in plaats van de hooggeplaatste politici.

'Zo lag het lot van Merkel volledig in handen van SPD-leden die een linkser geluid laten horen. Ze zal dan ook druk moeten uitoefenen op de nieuwe regering voor een meer linkse agenda om haar achterban niet teleur te stellen.

'Maar de grootste uitdaging komt uit een andere hoek: de christendemocratische partij van Merkel, waar de nieuwe opvolger van Merkel tevoorschijn zal komen. De promotie van een zwakke Annegret Kramp-Karrenbauer markeert het vertrek van een jarenlange eredienst van Merkel en herverdeelt de macht binnen de partij. (…)

'Voor Europa zal er weinig veranderen. De Franse president Macron deelt in haar ogen haar wereldbeeld en Merkel zal haar tijd als bondskanselier dan ook gebruiken om die link te verstevigen. De Britse premier May verklaarde dat ‘trade-offs’ moeten worden goedgekeurd door een vernieuwde Frans-Duits duopolie. Door de verzwakte SPD zal de coalitie dan ook meer pro-Europa worden. De nieuwe alliantie zal dus sneller overgaan tot Europese begrotingsintegratie.

'De Britten deden tevergeefs een beroep op Merkel om de blokkade door EU-onderhandelaars te verbreken. Het is nog steeds Duitsland, als de meest succesvolle Europese economie, dat de grootste invloed zal blijven hebben op Europa na de recente stuiptrekkingen op het continent. Waar Merkel in haar laatste periode aan het roer zal blijven staan.'
Anne McElvoy

Het is nog steeds Duitsland dat de grootste invloed zal blijven hebben op Europa
Anne McElvoy
Opinieblog: Drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld afp
Opinieblog: Drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld epa

11:15 maandag 5 maart 2018

Handelsblatt schrijft: ‘Opluchting, jubel, bij sommigen zelfs trots: de uitslag van de stemming van de SPD-leden heeft Berlijn zondag uit een fase van verlamming bevrijd. Ja, er mag eindelijk geregeerd worden. Deze boodschap is positief voor het land. Maar dat kan niet uitwissen dat de nieuwe grote coalitie belast is met een aangeboren afwijking, die haar de komende drieënhalf jaar zal belasten. Angela Merkels komende regering is een verbond dat uit nood werd geboren. Merkels eigen partij gaat zonder enthousiasme aan de slag. De CSU is voor Merkel moeilijker in te schatten dan ooit, de toekomstige minister van ‘Heimat’ en Binnenlandse Zaken is altijd goed voor verrassingen.'

'Maar nog zwaarder weegt de miserabele staat van de sociaaldemocraten. De patiënt SPD leeft nog, maar is goed op weg om een hopeloos geval te worden. Als leidende sociaal-democraten de 66 procent meerderheid voor de grote coalitie uitleggen als overwinning van de partijleiding, en als teken van eenheid van de partij, kan dat slechts begrepen worden als hoon voor het publiek. Of, nog erger: de partijleiding heeft er niets van begrepen.’
Klaus Stratmann

Süddeutsche Zeitung schrijft: ‘Opluchting alom, natuurlijk. Het is toch nog gelukt, en een nieuwe regering kan van start. Daarmee is de tijd van politieke onzekerheid eindelijk voorbij. Nauw verbonden daarmee is de boodschap dat Europa weer een betrouwbare regering heeft in Duitsland. Dat is nog niet de grote redding van het continent. Maar het is noodzakelijk in tijden waarin de Amerikaanse president Donald Trump niet alleen meer speelt met het begrip handelsoorlog, maar er ook echt een begint; en waarin Ruslands president Vladimir Poetin steeds weer nieuwe wapens en raketten laat bouwen om zichzelf en zijn natie als veronderstelde wereldmacht te vieren.

‘Kort gezegd zijn de tijden miserabel, slechter dan we de afgelopen tientallen jaren gezien hebben. Dan volstaat het niet, maar is het wel bittere noodzaak voor Duitsland om met een Bondsregering aan te treden die voor een vrij en besluitvaardig Europa strijden wil. De SPD-aanhangers hebben, met de blik op de wereld, juist gehandeld. Voor de SPD zelf betekent de stemming vooral dat de wakkere vechters Andrea Nahles en Olaf Scholz een meerderheid van de kritische basis voor zichzelf en voor deze nieuwe etappe gewonnen hebben. Dat was de afgelopen weken geen uitgemaakte zaak meer. Tegelijk zal deze stemming niet over de toekomst van de sociaal-democratie beslissen. Of de SPD op den duur politiek overleeft, zal pas over een paar jaar duidelijk worden.’
Stefan Braun

Angela Merkels komende regering is een verbond dat uit nood geboren werd
Klaus Stratmann

19:22 zaterdag 3 maart 2018

'Zondag is er een demonstratie bij de Oostvaardersplassen', schrijft Bert Wagendorp over het onderwerp wat Nederland het meest bezighoudt. 'Dierenvrienden verzamelen zich om te protesteren tegen het onmetelijk lijden van konikpaarden, edelherten en heckrunderen in wat sommigen onder hen een 'concentratiekamp' noemen.'

Wagendorp: 'Het natuurgebied de Oostvaardersplassen is prachtig, maar ook een misbaksel. Het ontstond min of meer toevallig, en toen het er eenmaal was, moest het worden gevuld. Niet alleen op natuurlijke wijze; zonder mensenhand was er geen edelhert, konikpaard of heckrund te bekennen geweest. De laatste twee passen goed bij de Oostvaardersplassen, ze behoren tot de gemaakte natuur. Het heckrund is een imitatie-oerrund, en ook de konik is een nieuw ontwerp.

'Het grote probleem van de Oostvaardersplassen is dat het een afgesloten gebied is. Het is een dierentuin, een safaripark met wilde natuur. Het zou het eerlijkst zijn wanneer er voor de dieren verwarmde winterverblijven worden gebouwd met restauratiefaciliteiten. Maar dat willen we niet, want dan moeten we toegeven dat wilde natuur in onze stadsstaat een illusie is.'

Frank Kalshoven legt uit dat de lonen in Nederland extra traag stijgen vanwege het grote aantal zzp’ers in ons land:
‘Waar lonen van werknemers traag reageren op veranderingen in vraag en aanbod, passen uurtarieven van zzp'ers zich sneller aan. En de prijsvorming op de zzp-markt beïnvloedt ook de loonvorming, want werk- en opdrachtgevers kunnen kiezen op welke markt ze hun arbeid inkopen.

‘Als deze verklaring opgeld doet, kunnen we binnenkort een loongolfje verwachten. De flextarieven zullen door schaarste snel stijgen (veel sneller dan lonen ooit doen) en dit zal zich dan ook vertalen in hogere lonen en meer vraag naar mensen in loondienst.’

In de rubriek 180 graden vertelt schrijver en journalist Frank Westerman hoe hij van standpunt veranderde over de generatie van de millennials. Eerst zijn oude opvatting:

'De generatie na mij is lui, aanstellerig, onwetend en naïef. Zowel op de uitgeverij, in de schrijverij als op krantenredacties is een voortdurende instroom van jongere collega's. Ik was daar niet heel erg van onder de indruk. Ik vond ze gemakzuchtig: liever 140 tekens en niet al te diepgaand, liever een column dan een feitelijk verslag.'

'Als je ietsje beter kijkt, is er helemaal geen aanleiding om te somberen. De jongere generatie kijkt met een zekere naiviteit maar ook met oorspronkelijkheid naar de wereld. Aan de ene kant heeft ze een gebrek aan kennis. Maar het voordeel van onwetendheid is de frisse blik: hoe zat het nou?'

Westerman concludeert: 'Been there, seen that, done that: dat te zeggen is voor mij een schrikbeeld, de dood in de pot. Ik ben niet bang voor het ouder worden, maar wel voor het levensgrote gevaar 'oud' te gaan denken. Het is een verhoogde waakzaamheid, code geel, die ik sinds kort voor mezelf heb afgekondigd: word geen ouwe lul, met ouwelullenopvattingen.'

Frank Westerman: 'Ik ben bang oud te gaan denken.'Beeld Ivo van der Bent
Bevroren sloot in het natuurgebied van Staatsbosbeheer in de Flevopolder.Beeld anp

10:26 vrijdag 2 maart 2018

De gemoederen rond het welzijn van de grote grazers in de Oostvaardersplassen zijn zo hoog opgelopen dat de provincie besloot de ‘maatschappelijke onrust’ te beperken en de dieren bij te voeren. Een overwinning voor de dierenliefhebbers, maar het besluit stuit ook op veel kritiek.

‘De commotie laat zien dat de wetten van de natuur soms te veel worden opgerekt door te veel dierenliefde en een te hoge aaibaarheidsfactor’, schrijft commentator Hans van Zon in het AD. ‘In andere delen van Nederland, bijvoorbeeld op de Veluwe, worden ook geen wilde dieren bijgevoerd. Waarom zouden de ‘grote grazers’ in de Oostvaardersplassen daarom een uitzondering moeten zijn?’

Volgens Van Zon wordt het probleem alleen maar groter nu de dieren extra eten krijgen, want de populatie zal groeien in het toch al volle natuurgebied. ‘Het is daarom beter niet door te schieten in de maakbaarheid van de natuur. Laat de natuur haar werk doen.’

Ook Partij voor de Dieren is tegen het bijvoeren en vindt dat de Oostvaardersplassen ‘een speelbal van onverantwoordelijke politici’ zijn geworden. In een opiniestuk schrijft Kamerlid Femke Merel Arissen dat het besluit van de provincie sympathiek oogt, maar: ‘het is in werkelijkheid een zeer dieronvriendelijke schijnoplossing’. Arissen: ‘Het is bedoeld om de hoog opgelopen gemoederen te sussen en een jarenlang falend overheidsbeleid te verdoezelen. En de dieren zijn het kind van de rekening.’ Lees hier het volledige opiniestuk.

Volkskrant-lezers kunnen zich ook niet vinden in het besluit van de provincie. Zo schrijft Albert Knop in een ingezonden brief dat ‘er gezwicht wordt voor terreur’. ‘In plaats van de mensen die het nodig vinden om boswachters te bedreigen aan te pakken, wordt gezwicht voor terreur van mensen die niet snappen hoe de natuur werkt. We blijven een probleem hebben met handhaving op vele gebieden. Dit is er een van.’

Hoe onprofessioneel kun je als Staatbosbeheer overkomen?, vraagt lezer Coen van Dongen zich af. ‘Men probeert een visie te vertalen in een strategische aanpak en men wordt uiteindelijk overruled door de bevolking die ervoor kiest om zelf hongerende dieren in de Oostvaardersplassen te voederen’, schrijft in een ingezonden brief. ‘Het lijkt erop dat Staatsbosbeheer of geen ruggengraat heeft of onvoldoende in zijn eigen visie gelooft.’

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:57 donderdag 1 maart 2018

Een vechtscheiding wordt het vertrek van Groot-Brittannië uit de Europese Unie als het zo doorgaat. De EU stelde voor Noord-Ierland bij de douane-unie van de EU te houden zodat de grens met Ierland open kan blijven. Onaanvaardbaar vindt de Britse premier May; Brexiteers zien het als een poging tot annexatie. Maar er zijn ook Britse deskundigen die erop wijzen dat er uiteindelijk niet veel beters op zit.

Anand Menon, directeur van ‘UK in a changing Europe’ en hoogleraar aan King’s College in Londen schrijft op de site van The Guardian:

'De Europese Unie kwam woensdag met zijn ontwerp vertrekovereenkomst, waar met spanning naar werd uitgekeken. De reactie kwam snel en was gepolariseerd. Commentator Ian Dunt zei dat de Britse regering nu ‘haar trekken thuis kreeg’. Arlene Foster, leider van de (Noord-Ierse) Democratische Unionistische partij noemde van haar kant het document ‘grondwettelijk onaanvaardbaar’ en voegde eraan toe dat de voorwaarden die erin staan economisch catastrofaal zullen uitwerken.‘Geen enkele premier van het Verenigd Koninkrijk kan hier ooit mee instemmen’, was de bittere repliek van Theresa May zelf.

'De ontwerpovereenkomst stelt vast dat Groot-Brittannië moet aanvaarden dat Noord-Ierland, als er geen andere oplossing wordt gevonden, ‘zal worden beschouwd als deel van de douane-unie van de EU’.

'Het standpunt van het Verenigd Koninkrijk is totaal anders. De regering kan niet instemmen met iets dat in de praktijk betekent dat Noord-Ierland en de rest van Groot-Brittannië verschillende verhoudingen met de EU hebben, want dat zou in feite neerkomen op een grens in de Ierse Zee.

'Waar we naar kijken is een wedstrijdje stoer doen. Brussel wil Londen confronteren met een take-it-or-leave-it-overeenkomst. Met verwerping doemt het spook van een chaotisch vertrek op, wat, ook al zou het lidstaten zeker schaden, toch het Verenigd Koninkrijk de meeste pijn zal doen.

'Londen probeert de aanval uit te zitten in de hoop dat de EU, inclusief Ierland, uiteindelijk zal terugschrikken voor het uitblijven van een overeenkomst (waardoor een harde grens met Ierland onvermijdelijk is) en tandenknarsend de kwestie van die grens tegelijk zal bespreken met de handelsbetrekkingen.

'Kan de premier deze storm doorstaan? Jeremy Corbyns toespraak van maandag waarin hij een douane-unie beloofde en het standpunt van Cardiff en Edinburgh dat zij geen wettelijke instemming met een vertrekwet zullen geven, vergroten de druk. May’s enige manier van overleven zou blijven uitstellen kunnen zijn. Het valt te bezien of zij daartoe de politieke kracht heeft.’

De Britse minister van Buitenlandse Zaken Boris Johnson arriveert donderdag op 10 Downing Street voor overleg met premier May over het Brexit-voorstel van de EU. May al vrijdag een speech geven over Brexit.Beeld epa

Twitter bericht wordt geladen...

11:55 donderdag 1 maart 2018

Ian Dunt, redacteur van de site Politics.co.uk en auteur van het boek 'Brexit: What The Hell happens Now?' dat eind 2017 verscheen, schrijft:

‘Vandaag zal volop hysterisch gekrakeel klinken van vooraanstaande Brexit-aanhangers. Ze zullen beweren dat Brussel probeert Noord-Ierland te anexeren, dat een buitenlandse macht nu de aanval opent op het Verenigd Koninkrijk, met als doel het in stukken te hakken als straf voor zijn besluit de EU te verlaten.

‘Dat is onzin. Wat we nu zien is dat de Brexiteers hun trekken thuis krijgen (‘the chickens coming home to roost’). Er is hun keer op keer voorgehouden in de afgelopen 18 maanden dat het niet mogelijk is de eenheidsmarkt en de douane-unie te verlaten en toch een open grens in Ierland te behouden. Er bestaat geen oplossing voor dit probleem. Het is niet beter oplosbaar dan iemand die eist dat u een sportauto met vierkante wielen maakt. Dat gaat eenvoudig weg niet lukken. (..)

‘De EU wil verzekeren dat er geen open handelspoort wordt gemaak langs de gresn van een van de lidstaten. Dat niet alleen verstandig, het is noodzakelijk. Het zou absurd zijn voor de EU om een grens open te zetten zonder enige controle over wat er in komt en eruit gaat. (..) De EU kan het gebruik van een chemaicali in kinderspeelgoed verbieden en een land zou eenvoudigweg die goederen naar Noord-Ierland kunnen verschepen en die zo de EU binnenbrengen.’

‘De Britse regering moet eindelijk inzien: of je houdt een open grens in Ierland, of je vertrekt uit de douane-unie en de interne markt van de EU. Je kan het niet allebei hebben. (..)

‘Als de Brexiteers hier niet tevreden mee zijn, moeten ze een alternatief voorstellen. En daarin hebben ze totaal gefaald.(..)

‘De Britse regering zou vandaag haar eigen ontwerpvoorstel op tafel kunnen leggen. Er is niets dat haar weerhoudt. Daarentegen trekken ze zich terug uit besprekingen, waar ze hopeloos in de hoek worden gedrongen en lunchen met columnisten en hoofdredacteuren die hen welgezind zijn. (..)

‘Het enige wat de EU doet is de wettelijke realiteit van de eisen van Groot-Brittannië voorhouden. Het feit dat Brexiteers dit beschouwen als een vorm van militaire aanval zegt niets over Brussel en alles over hun eigen falen.’

Twitter bericht wordt geladen...

11:13 woensdag 28 februari 2018

Duitsland is in rep en roer nu de hoogste bestuursrechter in Leipzig heeft bepaald dat Düsseldorf en Stuttgart dieselauto’s mogen weren. Dit geldt ook voor de 70 andere Duitse steden die te maken hebben met stikstofwaarden die hoger zijn dan de Europese normen. De milieu-organisatie ‘Deutsche Umwelthilfe' (DUH) is vastbesloten in die steden via juridische procedures verboden af te dwingen. Er is een overgangsperiode en er zijn uitzonderingen mogelijk, maar uiteindelijk zijn alleen nog auto’s met de nieuwste Euro-6 motor toegestaan.

De uitspraak in Leipzig komt hard aan, niet alleen bij de auto-industrie en de regeringspartijen die de industrie altijd de hand boven het hoofd hebben gehouden. Vooral de Duitse automobilist die zijn oude diesel snel waardeloos ziet worden en voor hoge kosten komt te staan bij het voldoen aan de nieuwe normen, is aan vertwijfeling ten prooi. Welke concrete maatregelen worden genomen, is nog volstrekt onduidelijke en daardoor aanleiding tot wilde speculaties in de Duitse media.

In de Frankfurter Allgemeine vraagt commentator Holger Appel zich af wanneer de bezine-auto’s aan de beurt komen. Die stoten weliswaar minder stikstof uit, maar veel meer CO2 dan de nieuwste diesels. Appel wijst erop dat de uitstoot van stikstof en fijnstof in het verkeer al jaren afneemt. In 2020 is er meer fijnstof door sigaretten, vuurwerk en barbecues dan door alle auto’s bij elkaar.

Ombouwen van oude auto’s is niet alleen duur, maar leidt boven niet tot de Euro-6 norm, constateert Appel. Elektrische taxi’s, bussen en bestelauto’s kunnen voor schonere lucht zorgen, maar dat duurt jaren en zij kosten het dubbele van de huidige diesels. Appel vraag zich tenslotte af hoe bestendig de Euro-6 norm na deze rechterlijke uitspraak zal blijken. Zijn conclusie: Duitsland doet zonder noodzaak de diesel en daarmee een goede techniek, waarin het leidend is, in de ban.

Op de website van Die Welt reageren lezers vol onbegrip op de uitspraak van de bestuursrechter. Velen van hen gruwen van gedachten dat ze op een Toyota Prius zijn aangewezen.

Milieu-activisten voor het federale hof voor bestuursrecht in Leipzig.Beeld ap
Ombouwen van oude auto's is niet alleen duur, maar leidt boven niet tot de Euro-6 norm

11:35 dinsdag 27 februari 2018

Labourleider Jeremy Corbyn legt zich neer bij het feit dat Groot-Brittannië de Europese Unie gaat verlaten. De progressieve krant The Guardian wijst erop dat Corbyn altijd sceptisch inzake Europa is geweest. Hij denkt bijvoorbeeld dat de gemeenschappelijke Europese markt een belemmering is om een radicaallinkse politiek te voeren.

Maar toch is Corbyn voorstander van een douane-unie met de EU. Die douane-unie voorkomt een harde grens tussen Groot-Brittanië en het continent, met name tussen Ierland en Noord-Ierland. In de tweede plaats is het Britse bedrijfsleven afhankelijk van aanvoer uit het buitenland, die zonder een douane-unie kostbare vertraging zal oplopen.

The Guardian concludeert: `Door de belangen van het bedrijfsleven en het vredesproces in Noord-Ierland serieus te nemen, ontpopt het Labour van Corbyn zich tot een verstandige partij in problematische tijden.¿

The Guardian prijst Corbyn voor zijn leiderschap, dat bij de Conservatieven afwezig is. `Tory Brexiteers geloven dat Groot-Brittannië op belangrijke punten kan afwijken van EU-regelingen zonder geconfronteerd te worden met handelsbelemmeringen. Dit is een illusie: als Groot-Brittannië een nauwe handelsrelatie met de EU wil, moet het land zich neerleggen bij de EU-standaarden. Corbyn begrijpt dit. Hij weet dat EU-regels wereldstandaarden zijn geworden en dat Britse bedrijven die standaarden willen volgen. Het is dus verstandig dat Labour EU-wetgeving met betrekking tot de productie en handel in goederen aanvaardt. Dit levert de broodnodige smeerolie op in onderhandelingen over een nieuwe douane-unie.¿

De conservatieve krant The Telegraph ziet de actie van Corbyn als verraad aan de Brexit. `Groot-Brittannië moet vrij zijn om te onderhandelen over nieuwe handelsovereenkomsten. En we moeten vrij zijn af te wijken van de grote meerderheid van EU-regulering als we daarvoor kiezen.¿

Volgens The Telegraph `zal bijna alle economische groei de rest van deze eeuw plaatsvinden buiten de EU. We moeten in staat zijn de toekomst prioriteit te geven zonder dat we door het verleden en het heden omlaag worden getrokken.¿ Om concurrerend te worden op de wereldmarkt moeten de Britten wel het voorbeeld van de Verenigde Staten volgen en hun eigen regelgeving en belastingwetgeving op de schop nemen.

Demonstranten protesteren tegen de Brexit bij het Britse parlement, 26 februariBeeld getty
Opinieblog: Drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld photo_news
Opinieblog: Drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld photo_news
Bijna alle economische groei zal de rest van deze eeuw plaatsvinden buiten de EU

11:35 maandag 26 februari 2018

Het olympisch vuur is gedoofd en dus is het tijd voor commentatoren om terug te blikken. Waren de Spelen een succes en wat heeft het IOC daarin betekend? En kunnen we spreken van een verbroedering tussen Noord- en Zuid-Korea?

'Het Russische dopingschandaal kon de spectaculaire sport en het ontdooien van de relatie tussen Noord- en Zuid-Korea niet overschaduwen', schrijft sportcolumnist Sean Ingle in The Guardian.

'Voor de slotceremonie van de Winterspelen, te midden van een spervuur, K-pop en vuurwerk, zei de voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité, Thomas Bach: ‘We hebben hier gezien hoe sport de wereld een betere plek kan maken... dit zijn de spellen van een nieuwe horizon.''

'Kijkend naar atleten uit Noord- en Zuid-Korea die naast elkaar flaneerden, slechts gescheiden door enkele centimeters in plaats van 73 jaar aversie, was het heel goed mogelijk om meegesleurd te worden door sentiment en hoop.

'Eerder op de dag bevestigde het IOC dat de Russische atleten niet zouden marcheren onder hun eigen vlag bij de slotceremonie, vanwege twee dopingovertredingen tijdens deze Spelen. Ook zei Bach dat de schorsing van het Russisch Olympisch Comité (ROC) snel weer opgeheven zal worden als er geen positieve dopingtests meer zijn.

'Deze reactie op het meest gedurfde door de staat gestuurde dopingprogramma in de geschiedenis stelt nauwelijks iets voor, zelfs niet met een boete van 15 miljoen dollar en een verbod op het tonen van de Russische vlag en het vertolken van het volkslied. Op de laatste dag van de Spelen wonnen de Olympische atleten uit Rusland hun tweede gouden medaille, tijdens ijshockey. Maar daarmee kwam Rusland niet hoger dan slechts een dertiende plek op de medaillespiegel - een stuk lager dan hun eerste plaats in Sotsji toen hun atleten werden voorzien van een cocktail van steroïden en patriottische vurigheid.

'De Russische hockeyspelers zongen tegen de regels in hun volkslied. Niet dat Bach of iemand anders daar iets om gaf. En hier is een patroon. Want volgens The Washington Post waren Russische spionnen schuldig aan een enorme hack van computers tijdens de openingsceremonie, maar het IOC lijkt bereid om dat door de vingers te zien.


'Toch waren deze Spelen een succes, iets waar je veertien dagen niet zeker van was. Toen waren er allerlei zorgen over Pyeongchang - zoals de onzekerheid over hoe Noord- en Zuid-Korea zouden handelen, de voorspelde temperaturen van -20 graden en het verergerende norovirus. Maar al snel nam de sport het over.'

Kijkend naar atleten uit Noord- en Zuid-Korea die naast elkaar flaneerden, was het heel goed mogelijk om meegesleurd te worden door sentiment en hoop
Sportcolumnist Sean Ingle
Suzanne Schulting na de finale 1000 meter shorttrack tijdens de Olympische Winterspelen van Pyeongchang.Beeld anp

11:18 maandag 26 februari 2018

AD-columnist Thijs Zonneveld ergert zich aan deze houding van het IOC. Volgens hem was er ‘heel weinig te merken dat Rusland een straf uitzat omdat het jarenlang de boel belazerd heeft met een staatsgestuurd dopingnetwerk.’

'Het Russische ijshockeyteam won de finale in de enige wintersport die in Rusland écht belangrijk is.'

'Pardon, ik moet zeggen: de Olympische Atleten uit Rusland wonnen de ijshockeyfinale. Dat is namelijk iets héél anders.'

'Schijnt.'

'In de praktijk was er op deze Spelen heel weinig te merken dat Rusland een straf uitzat omdat het jarenlang de boel belazerd heeft met een staatsgestuurd dopingnetwerk. Er deden 169 Russen mee, er was een Rusland-huis waar het elke avond dikke party was, er liepen overal Russische bobo’s rond. Het grootste verschil met andere toernooien was de medaillespiegel. De Russen wonnen een stuk minder medailles dan normaal. Waar een beetje extra aandacht voor doping in Rusland al niet goed voor is.'

'Na deze Spelen kun je alleen maar concluderen dat Rusland en het IOC het op een akkoordje hebben gegooid. Ja, Rusland mag niet met de vlag zwaaien op de openings- en sluitingsceremonie, maar daar ligt geen Rus van wakker. Het is alsof een rechter in zijn vonnis tegen een dief zegt dat hij vanavond geen toetje na het eten krijgt. (…)'

'Al die smerige, politieke dealtjes – je wordt er moedeloos van. Je zou maar een schone sporter zijn die op deze Spelen – of de vorige, of de volgende – van een Rus met een smetje heeft verloren.'

'Het is een prachtig sporttoernooi, de Olympische Spelen. Het is alleen jammer dat ze door een frauduleuze, corrupte, nepotistische sportbond worden georganiseerd. Het IOC is een boek met zo veel zwarte pagina’s dat je het liefst opnieuw zou beginnen. Het is, zeker op korte termijn, de enige oplossing.'

Volgens NRC werden het niet de Spelen van Koreaanse verbroedering. 'Politiek speelt vrijwel altijd een rol bij de Spelen, ongeacht waar het circus neerstrijkt. Maar plaats en timing maakten van de Winterspelen 2018 een uitzonderlijke geopolitieke gebeurtenis.'

'Gastheer Zuid-Korea greep de Spelen aan om de relatie met de buren te verbeteren, Noord-Korea gebruikte de Spelen om zijn imago op te krikken. (…)'

'Het werden niet de Spelen van Koreaanse verbroedering. Voor de slotmanifestatie stuurde Noord-Korea een generaal met een bedenkelijke reputatie, Kim Yong-chol, die op de Amerikaanse sanctielijst staat. Hij zou verantwoordelijk zijn voor het tot zinken brengen van een Zuid-Koreaans marineschip, waarbij 46 mensen omkwamen. Washington stuurde Witte Huis-adviseur Ivanka Trump in de hoop terrein terug te pakken in de propagandaslag, maar kondigde tevens nieuwe sancties aan.'

'Toch is er wel iets verschoven. Zowel de Amerikanen als de Noord-Koreanen hebben hebben gezegd bereid te zijn tot oriënterende gesprekken. Mocht dat er van komen, dan zou dat een grote stap vooruit zijn. Dan zou Pyeongchang niet alleen records opgeleverd hebben, maar ook op bijzondere wijze de olympische gedachte hebben waargemaakt.'

'Achterdocht blijft geboden: in wezen is nog niets veranderd en het is zeer goed denkbaar dat Noord-Korea alleen tijd wilde winnen om zijn wapenprogramma te perfectioneren en een wig wilde drijven in de wankele internationale coalitie die het land met economische sancties onder druk houdt.'

Al die smerige, politieke dealtjes - je wordt er moedeloos van
Columnist Thijs Zonneveld

08:30 zondag 25 februari 2018

In zijn column ‘Europa balkaniseert: de geschiedenis en collectieve schuld zijn terug’, schrijft Arie Elshout: ‘Zelf ben ik nazaat van blanke landarbeiders in de Haarlemmermeer. Mijn voorouders hebben nooit met een door de paus gezegend zwaard ingehakt op mohammedanen in Jeruzalem, waren eerder zelf slaaf dan dat ze er een bezaten en hebben waarschijnlijk hun hele leven nooit een zwarte bij hen in de buurt gezien. Toch zijn wij schuldig aan van alles nog wat. A priori. Wie dit een absurd voorbeeld vindt, heeft gelijk. Maar bedenk dat die absurditeit overvloedig aanwezig is in de cultuur- en identiteitsstrijd van dit moment.’

In ‘Onderwijs moet kansen openhouden, niet kinderen in laatjes proppen’, schrijft Aleid Truijens: ‘Houd op met selectie in groep 8. Laat leerlingen tot een jaar of 16 naar één school gaan. Een flexibele school waar je wiskunde én timmerles krijgt, scheikunde en literatuur, en veel keuzevakken kunt volgen. Zo'n school zou weleens onvermoede talenten kunnen onthullen. Misschien blijkt het kind van twee advocaten toch liever te timmeren en blijkt een ander naar het conservatorium te kunnen, waar hij via het vmbo nooit was gekomen.’

En Martin Sommer tekent op, onder de kop ‘Baudetbestrijding gaat voor, ook als het met antisemieten moet’: ‘De gemeente [Amsterdam, red.] wilde kortom dolgraag dat radicalisering een ander woord was voor achterstelling en discriminatie. Dat is het kwartje dat in alle gleuven past en waarvan bijvoorbeeld een club als Denk dankbaar gebruik maakt. In de vorige week uitgezonden documentaire Onze manier van leven demonstreerden de twee voorlieden Kuzu en Öztürk hoe je bij elk zuchtje tegenspraak 'discriminatie' roept. Dat mag je van mij links noemen, maar een vrolijke slotsom na veertig jaar moeizame integratie is het niet. Zo zijn we weer terug bij de de anti-Annabel-demo, waar progressieven de intolerantie bestrijden in nauwe samenwerking met antisemieten. Die Annabel gaat straks nog zegenrijk werk doen op het stadhuis.’

Schaken in Sarajevo.Beeld epa

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:06 vrijdag 23 februari 2018

Kun je de tabaksindustrie als schuldige aanwijzen als je rookt en niet meer kunt stoppen? Het Openbaar Ministerie oordeelde donderdag van niet. De tabaksproducenten handelen volgens het OM niet in strijd met de wet en worden dan ook niet vervolgd.

Veel Volkskrant-lezers reageerden op dit besluit. Zo schrijft een scholier dat het 'nogal krom' is om met de vinger naar de industrie te wijzen als je zelf niet kunt stoppen met roken. 'Ik denk dat er meer naar de rol van de gebruikers gekeken moet worden en dat zij zichzelf meer bewust moeten zijn van de gevolgen, waardoor ze er zelf wat aan kunnen doen en niet de schuld, achteraf, bij een ander hoeven neer te leggen.'

Een andere lezer is het niet eens met het OM dat roken een vrije keuze zou zijn. 'In de straten, op de perrons van de NS (waar het rookverbod een farce is) en op de terrassen, rook je automatisch mee. Daar is absoluut niets vrijwilligs aan!'

Ook wordt de campagne van advocaat Bénédicte Ficq 'een domme actie' genoemd die 'gedoemd was te mislukken'. De actie tegen de tabaksindustrie zou juist een negatief effect hebben op de rokers die proberen te stoppen. 'Van elke vijf rokers van wie de moed om te stoppen nu echt in de schoenen is gezakt, zal er een sterven aan longkanker en een aan iets anders door roken. Dat is een ernstige bijwerking van deze malle campagne', schrijft een lezer.

Lees hier meer lezersbrieven over de tabaksindustrie. Ook experts en betrokkenen reageerden op het OM-besluit.

Twitter bericht wordt geladen...

Opinieblog: Drie columns die u dit weekend moet lezen
Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

11:35 donderdag 22 februari 2018

Minister Sander Dekker kondigt vandaag nieuwe wetgeving aan: verdachten van zware geweldsdelicten worden verplicht in de rechtszaal te verschijnen als slachtoffers hun verhaal doen. Dat is een geste naar de slachtoffers; toch is advocaat Richard Korver, tevens voorzitter van de stichting LANGZS (Landelijke Advocaten Netwerk Gewelds- en Zedenslachtoffers), niet helemaal enthousiast. Korver zit in een zitting en reageert op per sms op vragen:

Wat vindt u van het plan van Dekker?
'Ik vind dat de fout wordt gemaakt te denken dat er zoiets is als ‘het’ slachtoffer. Beter zou zijn in iedere zaak te vragen wat het slachtoffer wenst en te bepalen dat de rechter een bevel tot medebrenging kan uitvaardigen.

'De minister zegt verder dat hij niet te zeer wil focussen op de formele positie, maar vooral wil meeleven met slachtoffer. LANGZS wil juist dat de formele positie wordt verstevigd. Dat slachtoffers gelijke rechten en positie krijgen aan verdachten. Meeleven komt vooral uit eigen sociale kring, een gelijke positie in de strafzaak draagt meer bij aan verwerking dan een afgedwongen meeleven.'

Is de verplichting in strijd met het onschuldigheidsbeginsel voor de verdachten, of niet?
'Verdachten worden nu ook al met regelmaat met een bevel medebrenging voor de rechter gebracht omdat de rechter de reactie van de verdachte op het dossier of het requisitoir wil zien. Ik zie niet waarom dat anders zou moeten zijn voor de reactie op de visie van het slachtoffer nu die zich mag uitlaten over bewijs en straf. Een dergelijke reactie kan zelfs in het voordeel van de verdachte zelf zijn.'

Minister woensdag tijdens het debat in de Tweede Kamer over georganiseerde criminaliteit.Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

10:55 woensdag 21 februari 2018

De Nederlandse Politiebond luidt de noodklok: de georganiseerde misdaad vergt zoveel tijd, dat lichtere aangiften blijven liggen. De bond noemt diefstal bij ouderen door oplichters en binnendringers. Tweeduizend extra agenten wil de bond. Dat vindt minister Grapperhaus wat veel.

De Telegraaf, hoofdredactioneel commentaar:
Aanpakken

'De bestrijding van de zware criminaliteit in ons land schiet ernstig tekort. Door een gebrek aan mankracht en middelen kan slechts een op de negen misdaadorganisaties echt worden aangepakt. Bovendien blijkt de aangiftebereidheid van slachtoffers van een misdrijf minder dan twintig procent te zijn.

'Het zijn schokkende conclusies die de Nederlandse Politiebond trekt in het rapport ’Noodkreet Recherche’, na 400 rechercheurs uitvoerig te hebben ondervraagd. Gesprekken met nog eens 600 speurders die nog worden gevoerd, zullen zo goed als zeker niet tot andere conclusies leiden. NPB-voorzitter Jan Struijs spreekt terecht van een ernstige situatie.

'Als dienders zelf niet meer geloven in de effectiviteit van hun werk, is dat zeer verontrustend. Ondermijning van de rechtsstaat dreigt.

'De politiek, met justitieminister Grapperhaus voorop, moet aan de slag met de stevige conclusies en aanbevelingen van dit rapport. Temeer omdat twee jaar geleden ook al vanuit de eigen politie-organisatie alarm werd geslagen dat de opsporing hapert.

'De tijd van praten is nu wel voorbij. Om met NPB-voorman Struijs te spreken: handen uit de mouwen en aanpakken die hap.'


Hans van Soest, commentator Algemeen Dagblad:
Neem tekort bij recherche serieus

'Verantwoordelijk minister Ferd Grapperhaus zegt oog te hebben voor de zorgen, maar die 2.000 extra rechercheurs gaan er niet komen. Hij wijst erop dat het kabinet al 267 miljoen euro extra uittrekt voor de politie. De vraag is echter of hij de problemen niet onderschat. Met dat geld moeten ook extra wijkagenten komen en moet er worden geïnvesteerd in het materieel van het korps.

'Grapperhaus’ reactie ademt weinig urgentie uit als zowel externe deskundigen als mensen op de werkvloer zeggen dat er iets goed mis is bij de politie. Wanneer er echt een maatschappij binnen de maatschappij ontstaat, zouden de kosten om dat ooit weer op te lossen wel eens veel hoger kunnen zijn dan nu investeren in extra rechercheurs'

Minister Grapperhaus vanochtend (21 februari) bij het debat met de Kamercommissie justitie en veiligheid over de georganiseerde criminaliteit.Beeld anp

10:52 woensdag 21 februari 2018

Jutta Chorus in NRC:
Ook de politie begint de moed te verliezen

'Wat zou er met de president-directeur van ProRail gebeuren als door gebrek aan onderhoudsmonteurs elke maand een trein ontspoorde? Ik denk dat hij meteen zou worden ontslagen en dat de Tweede Kamer maatregelen van de minister zou eisen.

'Dinsdag verscheen het rapport Noodkreet Recherche! Kerngetal: de politie komt tweeduizend rechercheurs tekort. De rechercheurs die er wel zijn, zijn overbelast: vier van de vijf zaken blijven liggen. (..)

'Waar gaat dan alle tijd van de politie naartoe? Liquidaties en georganiseerde misdaad – logisch. De dreiging van terrorisme – natuurlijk. Maar in de jaarcijfers zag ik ook dat de politie in 2017 moest toezien op de veiligheid rond bijna 800 demonstraties. Dat was in 2014 nog 220. Zou de noodzaak om te demonstreren werkelijk drie keer zo hoog zijn geworden? (..)

'Mag ik dan nog een demagogische sneer uitdelen: wel geld naar verlaging van de dividendbelasting, niet naar de politie.'

11:25 dinsdag 20 februari 2018

Poolse premier veroorzaakt diplomatieke rel

Een opmerking van de Poolse premier Mateusz Morawiecki tijdens de veiligheidsconferentie van afgelopen weekend in München heeft een diplomatieke rel veroorzaakt. Morawiecki beweerde dat er in het nazitijdperk Duitse, Poolse, Russische, Oekraïense én Joodse oorlogsmisdadigers bij de Holocaust betrokken waren. De verontwaardiging was groot, niet alleen bij de Israëlische premier Netanyahu.

Volgens Maria Serena Natale in de Italiaanse Corriere della Sera prevaleert ‘misplaatste nationale trots’ van de Poolse regering ‘boven de historische waarheid’. De actie van Morawiecki, die een vervolg was op Poolse wetgeving over de Holocaust ‘heeft geleid tot vrieskou in de internationale betrekkingen’.

Ook de Poolse oppositiekrant Gazeta Wyborscza is verbijsterd over de opmerking van de Poolse premier. ‘Het is moeilijk te raden op wie Morawiecki doelde. Maar bij een zo gevoelig onderwerp moet je heel precies zijn. De Poolse premier stelde het gedrag van een handvol Joden op één lijn met de misdaden van de Duitsers en het gedrag van een veel groter aantal Polen, Oekraïeners en Russen. Hij had geen boodschap aan de details die aantonen dat zo’n vergelijking niet alleen ongerechtvaardigd is, maar ook de reputatie beschadigt van degene die hem maakt.’

In de Frankfurter Allgemeine gaat Paul Ingedaay nader in op de Poolse wet die iedereen verbiedt te spreken over medeplichtigheid van Polen inzake de Holocaust. ‘De wet fundeert een beeld van de geschiedenis, waarin Polen voor honderd procent uit slachtoffers bestaat. Het verbiedt spreken en schrijven over al die historisch beladen gevallen waarin Polen bij progroms betrokken waren en met de nazi’s hebben gecollaboreerd. Het vervangt gedenken door gelijkhebberigheid, het verklaart een heel volk tot helden en het criminaliseert uiteindelijk serieuze discussie en onderzoek.’

De regeringsgezinde website wPolityce.pl stelt dat ‘de Israëliërs zich superieur voelen en geloven dat alleen hun versie van de Tweede Wereldoorlog bestaat: dat de Polen medeplichtig waren aan de Holocaust. Feiten spelen hierbij geen beslissende rol. Het doet niet terzake dat er Polen waren die hun leven op het spel zetten om Joden te redden (…) Elke poging om de werkelijkheid onder de Duitse bezetting in herinnering te roepen, zoals onze premier heeft gedaan, veroorzaakt een agressieve reactie in Joodse kringen.’

De Poolse premier Mateusz Morawiecki tijdens de veiligheidsconferentie in München.Beeld getty
De Israëlische premier Netanyahu op de veiligheidsconferentie in München.Beeld belga
De actie van de Poolse premier Morawiecki heeft geleid tot vrieskou in de internationale betrekkingen

11:22 maandag 19 februari 2018

In de VS wordt de roep om wapenbezit te reguleren steeds luider. Na de schietpartij op het Marjory Stoneman Douglas High School, waar woensdag zeventien doden vielen, willen scholieren een protestmars organiseren om de politiek tot actie te dwingen.

Christine Yared, scholier van het Marjory Stoneman Douglas High School, verloor woensdag haar vrienden. In The New York Times houdt ze een pleidooi voor strengere wapenwetten.

'Ik ben eerstejaarsstudent op de Marjory Stoneman Douglas High School in Parkland, Florida. In de dagen na de schietpartij, waarbij zeventien doden vielen, herhalen de angstaanjagende momenten zich in mijn hoofd.'

'Het brandalarm ging af, vlak voordat de school zou sluiten. We zochten er niets achter. Klasgenoten van mijn economieles waren al weg. Ik pakte mijn rugzak en maakte aanstalten weg te gaan. Het volgende dat ik me herinner, is dat ik mensen hoorde rennen en schreeuwen. Mijn leraar riep dat we terug in de klas moesten komen.'

'Ik sprintte naar een kast en propte me tegen planken vol papieren en mappen. De rest van de kast vulde zich met de andere studenten. We dachten dat het een schietoefening was. Dat was het niet.'

'(…) Mijn vriendin Gina is dood. Ik had die morgen nog met haar gesproken tijdens de kunstles. We lachten samen, we zongen samen, we glimlachten naar elkaar. We zullen dat nooit meer doen. Hoe kan iemand zo verachtelijk zijn? Als ik erover nadenk, moet ik gillen.'

'We moeten buiten de politiek om samenwerken om ervoor te zorgen dat dit nooit meer gebeurt. We hebben strengere wapenwetten nodig. Als een persoon niet oud genoeg is om een auto te huren of een biertje te halen, mag hij geen legaal massavernietigingswapen kopen. Dit had voorkomen kunnen worden. Als de moordenaar goed was behandeld voor zijn geestesziekte, was dit misschien niet gebeurd. Als er goede achtergrondcontroles zouden zijn, dan hadden degenen die geen wapens mogen hebben ze ook niet gehad.'

'We moeten stemmen op degenen die strengere wetten willen en degenen die geen actie ondernemen eruit schoppen. We moeten de waarheid blootleggen over wapengeweld en de corruptie daaromheen. Alstublieft.'

'(…) Als u een hart heeft, of om iemand of iets geeft, moet u voorstander zijn van verandering. Laat geen kinderen meer lijden zoals wij. Zet deze cyclus niet voort. Dit lijkt misschien niet relevant voor u. Maar de volgende keer kunnen het uw familie, uw vrienden of uw buren zijn. De volgende keer kunt u het zijn.'

We lachten samen, we zongen samen, we glimlachten naar elkaar. We zullen dat nooit meer doen
Christine Yared
Een student van de Marjory Stoneman Douglas High School legt bloemen neer na de schietpartij op haar school.Beeld afp

Twitter bericht wordt geladen...

11:19 maandag 19 februari 2018

E.J. Dionne Jr. van The Washington Post schrijft dat de VS hebben gefaald op het gebied van wapengeweld. Hij ziet de regelgeving dan ook niet snel veranderen in de huidige staat van ‘politieke verlamming’.

'Een duidelijk signaal dat een politiek regime faalt, is het onvermogen om iets te doen aan een probleem dat overal als urgent wordt gezien en enkele voor de hand liggende oplossingen biedt. En het is een teken van politieke corruptie wanneer ongecontroleerde klieken een oplossing, die brede steun krijgt, blokkeren en hun eigenbelang boven het algemene belang stellen.'

'Wat betreft wapengeweld zijn de Verenigde Staten een corrupt en mislukt land geworden.'

'Dit is de enige conclusie die te trekken is uit de eindeloze herhalingen van dezelfde politieke verlamming, ongeacht hoeveel kinderen op scholen worden neergeschoten en hoeveel onschuldige Amerikanen worden afgeslacht in winkelcentra. Wat er ook gebeurt, we kunnen wapens niet verbannen, we kunnen de achtergrondcontroles niet verbeteren, we kunnen niets doen.'

'Ons debat over wapens bestaat uit leugens en eromheen draaien. In geen ander land zijn de woorden ‘gedachten en gebeden’ een dekmantel voor lafheid. In geen ander land zijn de woorden ‘geestelijke gezondheid’ zo leeg. Ze worden gebruikt door politici die geen weet hebben van programma’s om mensen met psychische of psychiatrische problemen te helpen. Maar ze moeten iets zeggen om trouw te blijven aan een wapenlobby die volkomen onverschillig lijkt voor massamoord.'

'(…) President Trump viel in een tweet de FBI aan omdat die ‘vele signalen van de Florida-shooter’ had gemist, doordat de FBI ‘te veel tijd besteedde aan het bewijzen van de heimelijke verstandhouding tussen Rusland en de Trump-campagne.’ Het was een extreem voorbeeld van zijn pathologische zelfbetrokkenheid en een verbazingwekkende manier om problemen die centraal staan in de tragedie, te ontwijken.'

'(…) De ene na de andere Republikeinse politicus kreeg na de schietpartij in Parkland het woord ‘geweer’ niet over zijn lippen. Zij bleken miljoenen van de NRA te hebben ontvangen. En het is geen wonder dat Trump besloot dat hij zoveel om geestelijke gezondheid gaf. De organisatie heeft 30 miljoen dollar uitgegeven om Hillary Clinton in 2016 te verslaan.'

In geen ander land zijn de woorden 'gedachten en gebeden' een dekmantel voor lafheid
E.J. Dionne Jr.

19:22 zaterdag 17 februari 2018

Arjan Peters vertelt hoe hij afgelopen week wijlen de criticus Kees Fens en de schrijver Louis Ferron opnieuw hoorde. Van Louis Ferron werd het gedicht ‘Voor Ruud Brink, tenorsaxofonist’ heruitgegeven: 'Dagen vol regen en zand in het hoofd; tastend de zeeloze zeeman,/ tastend en geen vorm ontwarend/ dan die van wat voorbij,/ wat nooit meer komen zal.' Ook werd een toespraak van Ferron voor de Haarlemse criticus Wim Vogel heruitgegeven. Peters: ‘Het doet goed om hem te horen oreren over zijn geliefde spookstad waarlangs de Haarlemse Lethe onder de naam Spaarne stroomt. En ik zag Louis Ferron, ruim twaalf jaar dood, vrolijk het glas heffen, en zijn snor in het bierschuim dopen.’

Aleid Truijens rekent ons voor dat je van een onderwijzerssalaris geen gezin kunt onderhouden. Zelfs twee fulltime werkende beginnende leraren kunnen geen gemiddeld huis kopen in Nederland. ‘Daarbij komt dat een fulltime baan voor beginnende leraren wordt afgeraden: véél te zwaar.’ De conclusie van Truijens: ‘Leraren die een fikse salarisverhoging vragen zijn geen geldwolven.’

Martin Sommer vindt het te makkelijk om de affaire-Zijlstra ‘terug te brengen tot de Friese dorpsjongen die zichzelf groter wilde maken dan hij was’. Hij zoekt de verklaring ‘bij de verdwijning van links en rechts. De middenpartijen verschrompelen en zijn tot elkaar veroordeeld. Verschillen worden soms microscopisch klein. De verschillen die er nog wel zijn, moeten dus worden opgelierd’.

Teylers Museum aan het Spaarne in Haarlem.Beeld Joost van den Broek / de Volkskrant

11:32 vrijdag 16 februari 2018

Het was aan minister Ollongren (D66) om donderdag de afschaffing van de referendumwet te verdedigen tegenover een uiterst kritische oppositie.

Echt argumenten had ze niet, schrijft Sheila Sitalsing vandaag in haar column. 'Ja, 'het referendum was onvolkomen' en 'er zijn overspannen verwachtingen gecreëerd', maar de onvolkomenheden oplossen en doorgaan met volksraadpleging vinden we overdreven.' De oppositie had volgens Sitalsing betere kaarten, maar toch kon die enkel 'kansloze pogingen doen om met juridische haarkloverij de boel enigszins te vertragen'.

Ollongren kwam met het voorstel om juist meer inspraak te regelen in de gemeenteraad. Dat is immers 'de bestuurslaag die het dichtst bij de inwoners staat'. Sitalsing: 'De gemeenteraad als duizenddingendoekje dat alle Haagse problemen opveegt. Wat een armoe.'

Volkskrant-lezers reageren ook op het debat over het referendum. Zo stelt een lezer voor om een consulterend referendum in het leven te roepen: 'Het oude referendum vraagt slechts een ja-nee-beslissing, wordt beïnvloed door populisme en analyseert niet de motiveringen; aan die uitkomst heb je niet veel. Er zou dus een nieuw soort consulterend referendum kunnen komen over een enkel thema, maar dat wel de verschillende aspecten van dat thema laat beoordelen.'

Een ander begrijpt niet waarom politici zo weinig naar burgers luisteren en wel naar lobbyisten. 'Naar burgers luisteren jullie eens per vier jaar. Naar lobbyisten elke dag. Toch zijn het burgers die jullie macht legitimeren. Niet lobbyisten.'

Weer een andere lezer wijst naar Europese landen waar het referendum juist een succes is. 'De regering laat hiermee zien niet met tegenstellingen te kunnen omgaan en de wens van referenda, te respecteren. Waarom neemt het kabinet geen voorbeeld aan Zwitserland, waar het houden van referendum, aan de orde van de dag is?'

Lees hier alle lezersbrieven.

Twitter bericht wordt geladen...

Kajsa Ollongren, Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties tijdens het Tweede Kamerdebat over de afschaffing van het raadgevend referendum.Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

11:43 donderdag 15 februari 2018

Uiteindelijk steunde helemaal niemand Jacob Zuma meer en trad de Zuid-Afrikaanse president morrend af. Zal het ANC, de ooit zo bewonderde partij van Nelson Mandela, nog kunnen opkrabbelen na de giftige interne strijd die jaren duurde? Dat is de centrale vraag in de vele analyses en commentaren in Zuid-Afrika. Voor Zuma is elk oordeel hard: ‘Wat in chaos werd geboren, sterft in chaos.’

Dat zijn woorden van de filmer en commentator Richard Poplak op de invloedrijke site Daily Maverick, die Zuma uitzwaait met een virtuoze tirade. ‘Uit de vlammen van een rechtszaak over corruptie, een verkrachtingszaak en een paleiscoup rees het presidentschap van Zuma op, een experiment van mutatie en genen-splitsing, een samensmelting van populisme, marxisme, conservatisme, centrisme, chauvinisme, charme, slijmerigheid en epische nonchalance in één stinkend, roofzuchtig pakket.’

Poplaks toon is venijniger dan die van de meeste commentatoren die de afgelopen jaren hun geduld met Zuma met zijn onvoorspelbare gedraai en zelfverrijking verloren, maar zijn eindoordeel wordt wel breed gedeeld. Zuma heeft iedereen belazerd, en zijn eigen achterban in de armere lagen van de bevolkign nog het meest.

‘Zuma was verschrikkelijk op een oprecht verrassende manier. De Zuid-Afrikanen werd een ‘man van het volk’ beloofd, een marxistische populist die het land naar links zou sturen na het opgewarmde thatcherisme van (zijn voorganger) Thabo Mbeki. Daarentegen heeft hij de liberalisering versterkt, de macht van de grote bedrijven en van het witte monopoliekapitaal. Wat niet wil zeggen dat hij enige blijk gaf te begrijpen wat die termen betekenen.’

Cyril Ramaphosa, de vice-president die zijn baas al een halfjaar geleden is afgevallen en in december tot diens opvolger als partijleider werd gekozen, krijgt nu eindelijk de leiding van het land. Vergeleken bij Zuma ziet iedereen dat als een vooruitgang, maar veel krediet heeft hij ook weer niet. Dat ligt aan de macht van het ANC, een ingewikkelde structuur van leden en afdelingen.

Op Daily Maverick schrijft het ‘gewone basislid van het ANC’ Omry Makgoale onder de kop ‘Pleegt het ANC zelfmoord?’: ‘Ramaphosa heeft niet de oplossing om het ANC te redden, hij kan hooguit wat tijdelijke verlichting brengen.’ Dat komt omdat de partijbonzen oppermachtig zijn en in feite de koers van Zuid-Afrika kunnen bepalen. ‘De huidige leiders van het ANC lijken te zijn vergeten dat van hen wordt verwacht dat ze het volk dienen en niet denken dat het volk hun bezit is. Of Zuid-Afrika.’

President Zuma kondigt op 14 februari zijn aftreden aan met onmiddellijke ingang. Eerder op de dag had hij nog verklaard 'niets verkeerds te hebben gedaan'.Beeld epa

Twitter bericht wordt geladen...

11:35 donderdag 15 februari 2018

Ze redeneren zij het land hebben bevrijd van de apartheid en zich dus alles kunnen permitteren, vindt Makgoale. Die arrogante houding speelt de oppositiepartijen in de kaart, de radicale afsplitsing van het ANC Economic Freedom Fighters van oud-Zumafan Julius Malema en de Democratische Alliantie nu geleid door de bekwame Mmusi Maimane. De enige hoop dat het ANC aanhang terugwint, is als de gewone kiezers meer invloed krijgen in plaats van de partijtijgers, schrijft Makgoale.

Ook Chuck Stephens, directeur van het Desmond Tutu Centre for Leadership, ziet het zelfbeeld van het ANC als grootste probleem voor de nog jonge democratie. Zuid-Afrika lijdt aan ‘politieke schizofrenie’, schrijft hij in de Cape Times: één persoon moet twee rollen spelen, die van president en die van partijleider. Hij vindt het slecht dat de top van het ANC Zuma als president van het land ten val moet brengen, dat zou in het parlement moeten gebeuren.

Het lijkt soms wel dat het hoofdkantoor van het ANC in werkelijkheid de zetel van de regering is, vindt Stephens. Dat geldt ook voor het kiezen van een nieuwe president (die in Zuid-Afrika niet direct wordt gekozen). ‘Het vervangen van Zuma door Ramaphosa lost deze schizofrenie niet op,het versterkt die juist.’

Het ANC gedraagt zich vaak als de partij van een eenpartijstaat, en Zuid-Afrika is daardoor meer gaan lijken op veel andere Afrikaanse staten, die vroeger een stelsel met een eenheidspartij hadden en nu vaak een democratie met één oppermachtige partij. Zuid-Afrika is niet langer uitzonderlijk en een voorbeeld voor andere landen, schrijft Cheryl Hendricks, hoogleraar politicologie aan de universiteit van Johannesburg in het weekblad Mail & Guardian. ‘Een korte periode was Zuid-Afrika het morele kompas en kon het beleid van internationale organisaties beïnvloeden’, schrijft ze. Maar dat is niet langer zo.

‘Het samenvallen van de staat en de partij, de kaping van de staat en de politiek van patronagesystemen werden de grote kenmerken van het presidentschap van Zuma.’ Ze noemt als kenmerken: decadentie van de elite temidden van grote armoede, zelfverrijking met gebruik van overheidsposten, afbraak van sociale dienstverlening en de veiligheid van de burgers. Zuid-Afrika heeft een regering nodig die niet alleen maar bezig is het ANC aan de macht te houden, schrijft ze, maar die weer een ‘visionair panafrikaans’ perspectief kan bieden.

Een van de verbijsterendste opmerkingen van Zuma de afgelopen tijd was dat hij de partij veel belangrijker vond dan Zuid-Afrika zelf, schrijft S’thembiso Msomi in The Sowetan. De oppositie in het parlement eiste dat hij de uitspraak terugnam, maar hij weigerde. Nu kan iedereen, ook zijn verdedigers, zien dat Zuma eigenlijk alleen maar om zichzelf geeft, schrijft Msomi. Maar nu zijn dagen zijn geteld, ‘moeten wij het gesprek aangaan over de vraag waarom 11 miljoen van ons voor deze in wezen ondemocratische politicus stemden als president van onze jonge democratie, zelfs twee keer!’

Twitter bericht wordt geladen...

10:56 woensdag 14 februari 2018

Minister Zijlstra hield de eer aan zichzelf; premier Rutte overleefde met gemak een motie van afkeuring. Maar wat zegt de affaire over de premier? En wat betekent de leugen van Zijlstra over Poetins datsja-uitspraken voor de betrekkingen tussen Nederland en Rusland? Een keuze uit de commentaren in andere kranten.

Hans van Soest in AD

'Rutte moet het ook zichzelf aanrekenen. Zelf noemde hij berechting van de daders van de aanslag op de MH17 altijd zijn belangrijkste opdracht. Juist de post van Buitenlandse Zaken is dan te belangrijk om te denken dat Zijlstra er met een excuus vanaf kon komen. Daarbij geeft het te denken dat vanuit Zijlstra’s ministerie tot het eind werd gedaan of het allemaal wel meeviel. Eerder gebeurde zoiets ook al rond de Teevendeal die uiteindelijk drie VVD-bewindslieden van Veiligheid de kop kostte. Dat riekt naar een kwalijk patroon.'

Trouw, hoofdredactioneel commentaar

'Het is bovendien triest te moeten constateren hoe Nederlandse politici kennelijk denken om te mogen en kunnen gaan met de relatie met Rusland. Dat land wordt beschuldigd van het verspreiden van nepnieuws. Nederland probeert het land te bewegen mee te werken met het voor de rechter brengen van de verantwoordelijken voor het neerhalen van MH17. Er zijn kortom belangrijke zaken te regelen en te bespreken.

'Dan gaat het echt niet aan dat land via verkeerde voorstellingen van zaken in een nog kwader daglicht te stellen. Of, zoals D66-fractievoorzitter Alexander Pechtold deze week deed, de jokkende minister te verdedigen met de opmerking dat hij de eerste Rus die toegeeft te liegen nog moet ontmoeten. Er zijn volwassener politici nodig om onze relatie met Rusland te onderhouden.'

Twitter bericht wordt geladen...

Premier Rutte kijkt toe terwijl minister Zijlstra dinsdag zijn aftreden aankondigt.Beeld anp

Lees ook: De route naar gerechtigheid inzake MH17 is door Zijlstra en Rutte verder geobstrueerd, betoogt journalist Remco de Ridder.

10:48 woensdag 14 februari 2018

Jutta Chorus in NRC

'De grootste ondernemerspartij van Nederland, de wakkerste verdediger van het kapitaal, waarvan de leider altijd zegt dat het summum van Nederlandse belangen bestaat uit samen centjes verdienen – uitgerekend die partij heeft de belangen van een van de grootste multinationals in Nederland geschaad.

'In 2014 vertelde Van der Veer van zijn ontmoeting met Poetin aan Zijlstra. De VVD’er moet hebben gevonden dat hij een groter belang had bij het ferm positioneren van zijn partij tegenover Rusland, dan bij het onderhouden van de goede handelspositie van Shell.

'Je vraagt je af wat er door het hoofd van Van der Veer is gegaan, toen hij begreep dat Halbe Zijlstra zijn verslagje had gebruikt om de gemoederen tijdens een VVD-congres op te hitsen. Dacht hij: daar gáán onze goede contacten met Poetin? Daar gáán mijn concessies? Was de zorgvuldige handelsdiplomatie tussen 2006 en 2013, toen Van der Veer 'verscheidene gesprekken' met de Russische president had gevoerd, dan voor niets geweest? Alleen maar voor het politieke gewin van een politicus die in 2006 nog gemeenteraadslid in Utrecht was, en mee naar Rusland mocht op de slippen van het grote Shell als eigenaar van een projectmanagement-bedrijfje.

'Van der Veer heeft uiteindelijk kennelijk gedacht: je kunt het me doen. Hij heeft de Volkskrant verteld hoe de vork in de steel zat. En zo verloor de politiek het dinsdagavond toch weer van het grootkapitaal.'

Leon de Winter in De Telegraaf

'Zijlstra’s verhaal was dus naar vorm en inhoud volstrekte kolder. Spindokters hebben hem vermoedelijk aangeraden dat datsja-verhaal te vertellen om hem enige internationale statuur te geven.

'Bij zijn verdediging van Zijlstra merkte D’66-leider Pechtold op: ‘Ik moet de eerste Rus nog tegenkomen die zijn fouten zelf rechtzet.’ Dat is een gevaarlijk generaliserende opmerking, die ik als discriminerend las. Als je Rus door Marokkaan vervangt, zie je hoe omstreden en met racistische ondertoon Pechtold zich over Russen uitliet.’

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:01 dinsdag 13 februari 2018

'Oxfam-schandaal toont aan dat kolonialisme nog steeds floreert'

Het seksschandaal van Oxfam-hulpverleners na de aardbeving op Haïti toont aan dat kolonialisme nog steeds floreert, schrijft columnist Suzanne Moore in de Britse krant The Guardian. ‘Wanneer bevoorrechte witte mannen arme gekleurde vrouwen geld voor seks geven, is dat geen prostitutie, maar uitbuiting. Laten we het water niet troebel maken door dit te beschrijven als ‘het gebruik van prostituees’ of door net te doen alsof dit de eerste keer is dat ‘weldoeners’ kwaad hebben gedaan. Prostitutie impliceert keuzevrijheid en toestemming. Het is de vraag of er een keuze was, na de verwoestende aardbeving op Haïti, wanneer vrouwen zo weinig bezitten dat ze gekocht worden voor de prijs van een maaltijd of een goedkoop paar schoenen.’

Dit alles moet het goede werk dat Oxfam doet niet diskwalificeren, maar de weigering om transparant te zijn is een moreel falen, concludeert Suzanne Moore. ‘Alles dat fout kon gaan, ging fout in Haïti. In 2010 brachten vredestroepen van de Verenigde Naties cholera naar Haïti. VN-soldaten verwekten baby's bij zeer jonge Haïtiaanse vrouwen, om die vervolgens in de steek te laten.’

Shaista Aziz, een stand-upcomedian en voormalig hulpverlener, is niet verbaasd over de onthullingen over de pogingen van Oxfam om seksueel misbruik van Haïtiaanse vrouwen door medewerkers onder het tapijt te vegen.

‘Veel vrouwen hebben contact met mij opgenomen’, schrijft ze in The Guardian. ‘Bijna elke vrouw die ik spreek, wil haar naam niet noemen uit angst om haar carrière in gevaar te brengen of om de oorlog tegen de hulpverleningssector te voeden, nu wordt geroepen om de steun aan hulporganisaties te beëindigen.

'Dat is zeker niet het antwoord omdat de sector zoveel belangrijk werk doet. Maar een behoorlijk gefinancierde onafhankelijke instelling moet de beschuldigingen van seksueel misbruik onderzoeken. Hulporganisaties kunnen niet volstaan met hun eigen onderzoek.’

Uithangbord van Oxfam-winkel in LondenBeeld reuters
Alles dat fout kon gaan, ging fout in Haiti

19:08 maandag 12 februari 2018

De geloofwaardigheid van minister Halbe Zijlstra hangt aan een zijden draadje. Kan hij blijven of moet hij opstappen? Twitteraars steken de draak met hem.

Het Financieele Dagblad

‘De coalitie wil maandag VVD-minister van Buitenlandse Zaken Halbe Zijlstra nog niet laten vallen. Maar zijn aanblijven ondermijnt de geloofwaardigheid van dit kabinet. Niet alleen bij kritiek op Rusland maar ook in de campagne tegen nepnieuws. Voor de toekomst van de coalitie en het aanzien van de politiek zou het verstandig zijn als Zijlstra de eer aan zichzelf houdt en opstapt.

‘(...) Het lijkt ondenkbaar dat Zijlstra nog effectief kan opereren. Wat betekent de leugen van de minister van Buitenlandse Zaken voor de positie van Nederland ten opzichte van andere Navo-landen? Rusland is een van de moeilijkste dossiers voor het bondgenootschap. Of voor de zetel van Nederland in de VN-Veiligheidsraad? Om het nog maar niet te hebben over het zeer gevoelige onderzoek naar het neerschieten van vlucht MH17. Of hij nu aftreedt of niet, het ministerschap van Halbe Zijlstra is ten einde.

‘Een aangeschoten VVD-minister van Buitenlandse Zaken komt de coalitiepartijen buitengewoon slecht uit, met nog maar enkele weken te gaan tot de gemeenteraadsverkiezingen. Zijlstra en de VVD worden een dankbare schietschijf voor de oppositie. De PVV en het Forum voor Democratie, de grote concurrenten op rechts voor de conservatief-liberalen, zullen zo’n buitenkans niet laten lopen.

Elsevier
’Een smet op het aanzien van de politiek. Waarom dacht Zijlstra weg te komen met deze leugen? Omdat politici meestal wel met leugentjes wegkomen? Dat is de indruk die de kiezers krijgen. Ik word wéér belazerd!

‘Zijlstra heeft zijn verhaal voor het eerst in 2014 opgevoerd. En de anekdote kwam ook goed van pas toen hij zijn aanstelling als minister van Buitenlandse Zaken moest verdedigen: de ontmoeting met Poetin suggereerde dat hij meer buitenlandervaring had dan tegenstanders suggereerden. Dat beeld werd ook actief naar de pers uitgedragen door kringen rond Zijlstra.

‘De minister gaat later deze week naar Moskou, waar hij zal praten met zijn collega Sergej Lavrov, onder meer over het gevoelige MH17-dossier. Is hij nog een serieuze gesprekspartner? En waren de Russen misschien al eerder op de hoogte van het feit dat de minister een gevoelige leugen met zich droeg?

‘Volgens premier Rutte is Zijlstra nog wel geloofwaardig ‘omdat de inhoud van het verhaal staat’. Ook D66 steunt Zijlstra. (...) In het buitenland zal Zijlstra niet meer serieus worden genomen. Voor de geloofwaardigheid van de politiek en voor de Nederlandse diplomatie zou het beter zijn als Zijlstra de eer aan zichzelf houdt en aftreedt.’

Beeld anp

11:39 maandag 12 februari 2018

Terwijl de Tweede Kamer zo snel mogelijk opheldering wil over de leugen van minister Zijlstra over zijn ontmoeting met de Russische president Poetin, proberen gebruikers op sociale media zelf te achterhalen wat werkelijk is gebeurd.

Zo worden allereerst vraagtekens geplaatst bij eerdere acties van Halbe Zijlstra. Toen zijn naam uitlekte als nieuwe minister van Buitenlandse Zaken, vertelde een VVD-Kamerlid dat hij goed op de hoogte is van buitenlandse politiek omdat hij dagelijks kranten als The New York Times en Financial Times zou lezen. ‘In de fractie citeert hij regelmatig buitenlandse kranten’.

Maar leest hij die krant wel echt, vragen Twitteraars zich af. Of sprong hij wel echt zo soepel over de dranghekken op het Binnenhof?

Toch is de belangrijkste vraag vandaag: waar was Halbe wel? Op sociale media worden verwoede pogingen gedaan om te achterhalen wat werkelijk is gebeurd. Was hij ‘weggestopt achter in het zaaltje’ tijdens een ontmoeting tussen de Russische president Poetin en de Syrische president Bashar al-Assad? Was hij aanwezig bij de val van de Berlijnse muur? En hoe zit het met al die ontmoetingen met hooggeplaatste politici?

De geloofwaardigheid van Zijlstra als minister hangt aan een zijden draadje. Het radioprogramma Stand.nl vraagt luisteraars dan ook: is hij deze volledig kwijt of niet?

Twitteraar Jongen vraagt zich überhaupt af of je iets kunt kwijtraken wat je niet hebt. 'Wat mij betreft is iedere politicus die liegt ongeloofwaardig en ongeschikt, ongeacht de reden', zegt luisteraar Boersma. Een andere luisteraar ziet Zijlstra liever vertrekken: ‘Iedere gesprekspartner zal zich vanaf vandaag afvragen: wat is er waar van wat deze man zegt, en ik kan eigenlijk niets wezenlijks tegen hem zeggen, want daar kan hij weer vreemd mee aan de haal gaan. De man rest maar één ding: aftreden, en wel onmiddellijk.’

Toch is niet iedereen voor zijn aftreden. ‘Natuurlijk had hij niet moeten doen of hij er zelf was geweest echter gaat het mij om de inhoud van zijn mededeling. Laten we niet heiliger zijn dan de paus’, schrijft mevrouw De Haan.

De opinieredactie van de Volkskrant kreeg vanochtend veel ingezonden brieven binnen over Zijlstra. Later vandaag een overzicht met de scherpste lezersbrieven, maar nu alvast een voorproefje.

'Met betrekking tot het liegen en bedriegen van Halbe (Gare) Zijlstra is er maar een remedie: opzouten! En nu maar afwachten wie er in de Tweede Kamer een motie van wantrouwen, na ja minus de VVD dan, gaat steunen. Want dat is toch het minste wat men kan doen daar aan het Binnenhof', schrijft Guido Nafzger uit ’s-Gravenhage.

'Fraai', schrijft Ernest Groenewege uit Rhenen, 'dat we Nederland laten vertegenwoordigen in het buitenland door een partijbons met een rekbare waarheid. Vroeger hadden we daarvoor diplomaten. Advies: Halbe, zou je je niet eens laten parachuteren bij een andere leuke functie?'

Terwijl Zijlstra’s onthulling de gemoederen bezighoudt, kijkt GroenLinks-Kamerlid Zihni Özdil er niet van op: ‘Geen nieuws dit. Toen ik eind 2007 met George W. Bush aan het sjoelen was in zijn Oval Office, vertelde hij me dat Zijlstra nooit Poetin heeft ontmoet’, schrijft hij op Twitter.

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

21:56 zaterdag 10 februari 2018

Oogkleppen op, lekker schaatsen kijken, hup Sven, schrijft Bert Wagendorp over de 23ste Olympische Winterspelen. De Olympische gedachte zou de mensen verheffen en louteren, was het idee van Pierre de Courbertin. De slagvelden zouden worden verplaatst naar sportarena’s.

Wagendorp: Helaas werd het niet helemaal wat De Coubertin ervan had gehoopt. We weten hoe het is gelopen met de 20ste eeuw. Er werd olympisch gesport dat het een lieve lust was, maar helaas moesten de Spelen ook een paar keer worden afgelast wegens een wereldoorlog.’

Desondanks is de olympische beweging 'haar ietwat megalomane en potsierlijke zelfoverschatting nooit helemaal kwijtgeraakt', analyseert Wagendorp. ‘De prijzen gaan naar 25 rijke landen die het zich kunnen veroorloven miljoenen te steken in hun sporters, de rest is kansloos.’ Het IOC is minstens zou erg als de frauderende Russen: ‘een corrupte oligarchie die de sport vanweg het financieel gewin rücksichtlos uitleverde aan commercie en nationalisme’.

Peter Middendorp verdiept zich in de geestelijke gezondheid van Sven Kramer, de man die alle 10 kilometers won, behalve die twee op de vorige Spelen. ‘Ik weet niet hoe hij de afgelopen jaren heeft doorgebracht, hoe hij zich heeft voorbereid, een ander had onder de omstandigheden allang naar de doping gegrepen, onder wie ikzelf; ikzelf als eerste.’

Frank Kalshoven wijst erop dat de overheid er niet zo goed in is om mensen uit de bijstand aan een baan te helpen. Daarom is de aanpak van de gemeente Veldhoven om vluchtelingen te laten inburgeren interessant: ‘Daar doen ze iets anders. De gemeente stuurt statushouders door naar een private organisatie en betaalt geen cent voor de dienstverlening die deze organisatie levert. De organisatie kiest zijn eigen aanpak en investeert hierin een miljoen euro. Pas als die aanpak succesvol is - de statushouders hoeven twee jaar lang geen beroep meer te doen op de bijstand - volgt de betaling door de gemeente.’

Kern van de aanpak van ingeschakelde aanbieder Iam.nl is dat de inburgeraars 5 dagen per week van 9 tot 17 uur aan de slag moeten.




Sven Kramer zaterdag na een training op de Gangneung Oval.Beeld reuters
Koning WIllem-Alexander feliciteert Carlijn Achtereekte in de Gangneung Oval na de 3000 meterBeeld anp
Een ander had onder de omstandigheden allang naar de doping gegrepen, onder wie ikzelf; ikzelf als eerste

10:45 vrijdag 9 februari 2018

Het was al in 1943, constateert NRC in zijn commentaar, het jaar waarin de vervolging van Joden voor elke Amsterdammer pijnlijk zichtbaar was, dat Bertus Swaanswijk, toen 18 jaar, zodanig werd gegrepen door het nationaal-socialisme dat hij vrijwillig ging werken in de Duitse wapenindustrie.

Toen hij in de jaren vijftig als Lucebert het middelpunt van de vernieuwende poëziebeweging de Vijftigers was, werd zijn tijd in de Duitse Arbeitseinsatz onschadelijk gemaakt als dwangarbeid. Lucebert werd ook later, toen uitkwam dat hij zich vrijwillig had aangemeld, niet lastiggevallen. Uit de brieven die Wim Hazeu in zijn biografie publiceert, komt een ‘heftig antisemitisme’ naar voren, dat volgens NRC ‘zorgvuldig geformuleerd is en moeilijk meer te vergoelijken als onbesuisd gedrag van een jonge man’.

Hoe besmet hij ook is, ‘zijn ijzersterke werk moeten we niet willen opgeven', meent NRC. ‘Ook al kennen we hem nu als een zwijgzame man, gekweld door een demon "die van binnen dingen doet die niemand ziet / ook ik niet want donker is het daar en zwart." '

J.W. Nieuwpoort uit Alkmaar schrijft de Volkskrant: ‘Het lijkt erop dat de kwalijke sympathieën waar men Thierry Baudet van beticht eigenlijk van toepassing zijn op meneer Lucebert. De kunstenaar die vooral in artistiekerig Links zijn bewonderaars had. Zo zie je maar.... niets is wat het lijkt. Alles wat verweert is waardeloos.’

De biografie van Hazeu wordt in Sir Edmund van 10 februari besproken door Aleid Truijens. Arjen Fortuin geeft in NRC vier sterren.

Lucebert krijgt in 1983 de Prijs der Nederlandse Letteren.Beeld ANP
Biograaf Wim Hazeu: 'Ik moest kotsen toen ik die brieven uit 1943 las.'Beeld Erik Smits
Niets is wat het lijkt. Alles wat verweert is waardeloos

11:30 donderdag 8 februari 2018

Bondskanselier Merkel heeft veel concessies gedaan aan de SPD, de andere verliezer van de Duitse verkiezingen. Zo kan ze doorregeren met de Grote Coalitie. Het regeerakkoord kiest de vlucht vooruit: juist meer Europa.

Die Tageszeitung (Taz)
Commentator Ulrich Schulte is blij verrast door het regeerakkoord.

‘Laten we eens iets idioots wagen: de lof zingen van de Grote Coalitie. De regering in wording werkt voor velen immers net zo opwekkend als lauwe kamillethee. Puf, alweer een Groko, hoe vervelend en ongeïnspireerd is dat niet? Met zulke stellingen kun je elk party-gesprek nekken. Maar toch is het verbond dat CDU, CSU en SPD willen aangaan, verbazingwekkend progressief. Deze coalitie stelt enkele zeer terechte prioriteiten.

Neem allereerst het veel besproken hoofdstuk over Europa. De coalitie geeft eindelijk antwoord op de hervormingsvoorstellen van de Franse president Emmanuel Macron. En dat zijn niet de slechtste. Zij kiest voor een Duits-Frans partnerschap, voor meer sociale investeringen en voor verhoging van de Duitse bijdrage aan het EU-huishouden. Het verbond kiest daarmee voor een belofte een eind te maken aan het Duitse egoïsme, voor stabiliteit en voor betrouwbaarheid. Dat alleen al zijn sterke argumenten.

‘Ja, de Grote Coalitie heeft geen meesterplan, hun voorvechters worden beschimpt en hun kille onverschilligheid tegenover vluchtelingen en de klimaatcrisis is schrikbarend. Maar duidelijk is ook: deze regering zal de republiek op vele punten een beetje rechtvaardiger maken. En een betere is helaas niet in zicht.’

Frankfurter Allgemeine

‘Onder het zwaard van Damocles van de ledenstemming zijn de christen-democraten de SPD ver tegemoet gekomen’, meent commentator Berthold Kohler.

‘Als de leden van de SPD niet instemmen met deze overeenkomst, dan is hun partij echt niet meer te helpen. In de onderhandelingen met CDU en CSU over een nieuwe coalitie hebben de sociaal-democraten meer bereikt dan ze gezien hun desastreuze verkiezingsresultaat en de krachtsverhoudingen in de Bondsdag konden hopen. Dat geldt al voor de zogenoemde kernzaken, die niet zelden een ideologische achtergrond hebben. Er wordt een coalitie gesmeed met een sociaal gezicht, die de kiezers van hun partijen met vele weldaden beloont. Ook de nieuwe coalitie is het resultaat van een maatschappij die het over het algemeen zo goed gaat dat het voorstel ‘meer van hetzelfde’ tamelijk velen tamelijk aanvaardbaar voorkomt.’

‘Wat blijft er dan eigenlijk over voor ons?’, vroegen CDU-leden zich af, toen ze de eerste berichten over de onderhandelingsresultaten hoorden. Datgene, dat altijd al het allerbelangrijkste voor het CDU was: de kanselierspost. Daarin zit de voor het CDU nog altijd alternatiefloze Angela Merkel. Zij heeft de partij in twee decennia zodanig naar haar eigen inzichten omgevormd dat men zich afvraagt wat er van het CDU overblijft als Merkel aftreedt. De partij is daarop noch qua personen noch qua programma voorbereid.’

Angela Merkel en Martin Schulz na de persconferentie over hun bereikte regeerakkoord.Beeld epa
De nieuwe regering werkt voor velen net zo opwekkend als lauwe kamillethee

10:59 woensdag 7 februari 2018

Brussel durft weer aan uitbreiding te denken: zes landen op de Westelijke Balkan zouden in 2025 lid moeten kunnen worden. EU-commissaris Johannes Hahn noemt die streefdatum 'zeer ambitieus, maar realistisch'. Wat vinden drie Europese kranten?

De Duitse krant Handelsblatt (Hans-Peter Siebenhaar) vindt dat de aspirantleden voor de EU in de Balkan nog lang niet in aanmerking komen voor toelating.

‘Roemenië en Bulgarije zijn treurige voorbeelden hoe te snelle toelating tot de EU tot mislukking kan leiden. Ze mochten al in 2007 toetreden en waren er gewoon niet klaar voor. De EU heeft sindsdien de prijs moeten betalen. Europa moet lering trekken uit de negatieve ervaringen in Zuidoost-Europa. Kwaliteit moet voorrang krijgen boven snelheid als het gaat om uitbreiding met Balkan-landen. Europa moet zich niet weer in de luren laten leggen door pseudo-hervormingen opgevoerd door landen die zich voordoen als democratieën. Het vaststellen van een specifiek jaar voor toetreding is niets anders dan politieke nalatigheid en kan Europa een lieve duit gaan kosten.’

In de Roemeense krant Adevârul schrijft politiek commentator Mihai Sebe juist dat toelating van de overige Balkanlanden de EU een economische impuls kan geven.

‘Lange tijd was de Balkan synoniem voor politieke en economische instabiliteit en werd gezien als een stel landen die ‘meer geschiedenis produceren dan wij kunnen verwerken’ (Winston Churchill). Roemenië deed zijn best zich van de Balkan te onderscheiden op een symbolisch niveau. Maar nu is de tijd voor ons gekomen om terug te keren naar een regio die we eigenlijk nooit hebben verlaten. Roemenië kan nu een voortreffelijke rol spelen als voorvechter van de Europese integratie van de staten in de westelijke Balkan. Een Balkanregio dat geïntegreerd zou zijn in de EU zou een veilige, stabiele en democratische regio zijn, waarin duidelijke regels worden nageleefd, en die niet langer veiligheidsrisico’s oplevert maar zal bijdragen aan economische groei.’

De Sloveense krant Dnevnik betoogt Zoran Senkovi¿ dat de Europese Unie het zich niet kan veroorloven om hoge eisen te stellen aan de Balkankandidaten.

‘De EU eist dat toekomstige lidstaten eerst al hun problemen oplossen voordat zij Europa’s drempel over mogen. Dat is begrijpelijk: wie wil zichzelf nu opzadelen met nieuwe problemen met wispelturige nieuwe leden? Maar toch, zo’n houding is nogal egoïstisch en hypocriet. De EU is nou niet bepaald wat je een model voor nieuwe leden, als je het hebt over eenheid, zowel thuis als in het buitenland. Als ze het zouden kunnen, zouden deze toekomstige leden dolgraag hun problemen, zowel interne als externe, zelf oplossen. Maar omdat ze dat kunnen, hebben ze hulp nodig. Sommige kwesties kunnen allen met een EU-lidmaatschap worden opgelost, en niet met louter vage beloften.’

Europa moet zich niet weer in de luren laten leggen door pseudo-hervormingen.
Maar toch, zo'n houding is nogal egoïstisch en hypocriet.
Inwoners van Skopje, afgelopen dinsdag op het centrale plein. Er zijn onderhandelingen gaande met buurland (en EU-lid) Griekenland over de naam van hun land, Macedonië. De 'Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië' wil graag toetreden tot de EU.Beeld epa

11:43 dinsdag 6 februari 2018

Geen 45 duizend vliegbewegingen, maar zelfs 60 duizend starts en landingen voor Lelystad Airport. Die doorgroeimogelijkheid laat het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat verkennen. Filosoof Stephan Huijboom ziet Lelystad Airport liever helemaal dichtgaan.

U vindt het een slecht plan?

'Ik vind dat de discussie moet gaan over sluiting van Lelystad Airport. Als we de klimaatdoelstelling van Parijs willen halen, dan moet het aantal vliegbewegingen op Schiphol van 500.000 naar 300.000 dalen. Dan moet Lelystad Airport gewoon dicht.

Ik heb lang gewoond onder de aanvliegroutes van Schiphol dus ik weet hoe het is om geluidsoverlast te hebben. Niets ten nadele van die discussie, maar er speelt meer: de gevaarlijke klimaatopwarming die we krijgen als we de CO2-uitstoot door Schiphol niet serieus nemen. Volgens vliegtuigbouwkundige Paul Peeters is elektrisch vliegen pas in 2080 op commerciële schaal aan de orde. We zitten dus met een gat van 60 jaar dat we moeten overbruggen.'

En wat als Schiphol niet meer kan uitbreiden? Dat gaat ten koste van de Nederlandse economie.

'Het is naïef om te veronderstellen dat Schiphol de komende 30 jaar een economische motor zal zijn. De klimaatdoelstellingen van Parijs gaan we juist steeds serieuzer nemen. Dus is Schiphol over 30 jaar nog wel zo belangrijk? Zijn we niet met hele andere dingen bezig?

De regering heeft op papier de keuze gemaakt: we moeten de klimaatdoelstellingen halen. Het aantal vluchten moet dus gaan krimpen. Er is een discrepantie tussen de papieren werkelijkheid en de beslissingen die nu door het kabinet genomen lijken te worden.'

De groei van Schiphol en het halen van de klimaatdoelstellingen hoeven elkaar toch niet in de weg te staan?

'Ik denk dat die twee elkaar wel in de weg staan. Het is onvermijdelijk dat Schiphol moet krimpen. Wat mij betreft zo snel mogelijk naar 300.000 vliegbewegingen als absoluut maximum. Als je de anderhalvegraaddoelstelling serieus neemt, dan moeten we nadenken of het niet beter is om de tent volledig te sluiten. Ministers moeten natuurlijk kunnen vliegen, ik heb het over vliegvakanties. We moeten in toenemende mate kijken naar de waarde van vliegen zelf.'

Vliegt u zelf?

'Ik ben ermee gestopt. In Europa gebruik ik de hogesnelheidslijn. Ik had gehoopt dat er sneller een uitgebreider hogesnelheidsnetwerk zou zijn. Daar moeten we op inzetten.Ik vind het bovendien raar om reclame voor vliegen toe te staan, terwijl onze vliegbehoefte juist moet krimpen. We moeten vliegen niet duurder maken, maar een ecologisch vliegrantsoen introduceren. Iedereen mag dan een x aantal keer vliegen in zijn leven. Dat kan weer veranderen als elektrisch vliegen ooit in zicht komt, dus daar moet men op blijven inzetten.'

Het is naïef om te veronderstellen dat Schiphol de komende 30 jaar een economische motor zal zijn
Beeld anp

20:09 maandag 5 februari 2018

Hoe sterk is het bewijs tegen Willem Holleeder? Wordt hij veroordeeld of ontspringt hij toch nog de dans?

'Als je niet het hele dossier van voor naar achteren kent, is het lastig om een verantwoorde inschatting te geven. Met dat voorbehoud zeg ik dat zijn kansen klein zijn. Het ontbreken van technisch bewijs hoeft geen veroordeling in de weg te staan.

'Ik lees steeds dat zijn verdediging vindt dat het bewijs erg zwak is, omdat het vooral berust op zogeheten de-audituverklaring, oftewel een verklaring van horen zeggen. Dat vind ik geen sterk argument, omdat een aantal van die verklaringen wordt gesteund door rechtstreekse waarnemingen van onder anderen zijn zusters. Bovendien is er een vracht aan indirect bewijs. Ten slotte kan je ook wijzen op de modus operandi van de verschillende moorden. Het zijn allemaal schietpartijen op mensen in zijn omgeving.

'De rechter zal heel behoedzaam het bewijs moeten wikken en wegen. De behoedzaamheid en voorzichtigheid zal des te groter zijn naarmate het bewijs niet op direct klassiek bewijs berust.

'Ik denk dat de verdediging van Holleeder zwaar zal inzetten op het gegeven dat er geen sprake is van medeplegen. De rechtspraak op dat gebied is afgelopen jaren ontzettend ontwikkeld; er zijn strenge eisen door de Hoge Raad opgelegd. Die zijn van toepassing op de casus van Holleeder. Hij was bij geen van de moorden direct bij de uitvoering betrokken. Dan komt het aan op bewijs van voldoende zwaarwegende, intellectuele en/of materiële bijdrage aan het delict. Dat kan nog een fikse dobber worden in het gevecht.

'De bewijswaarde van de afgelegde verklaring van Holleeders zussen en zijn ex is groot, maar de verdediging en Holleeder zullen er alles aan doen om de betrouwbaarheid daarvan in twijfel te trekken. Het is vrij uniek in de Nederlandse strafrechtpleging dat twee vrouwelijke tweedegraads familieleden zulke belastende verklaringen over zulke ernstige feiten hebben afgelegd.'

Het is vrij uniek in de Nederlandse strafrechtpleging dat twee vrouwelijke tweedegraads familieleden zulke belastende verklaringen over zulke ernstige feiten hebben afgelegd
Gerard Spong
Advocaat Gerard Spong.Beeld anp

11:42 maandag 5 februari 2018

In de zwaar beveiligde rechtbank De Bunker is vandaag het proces tegen Willem Holleeder gestart. Volgens advocaat Yehudi Moszkowicz is de kans op een eerlijk proces heel lastig.

Wat verwacht u van deze zaak?

'In deze zaak gaat het om verklaringen. Het gaat niet om technisch bewijs. De vraag voor de rechter wordt dan: welke verklaringen acht ik meer betrouwbaar dan de andere? Er is nogal wat af te dingen op de betrouwbaarheid van getuigen in deze zaak. Twee belangrijke getuigen zijn Ros en La Serpe. Zij hebben tijdens het Passage-proces al iets gezegd over de vermeende rol van Holleeder. En natuurlijk zijn er nog de zussen Astrid en Sonja Holleeder en zijn ex Den Hartog. Daarvan kan worden gezegd dat zij ook een belang hebben. Ik baseer mij dan op het boek van Astrid Holleeder en de gelekte verklaringen op internet. Als we de lezing van Astrid volgen dan had ze geen leven meer op moment dat haar broer op vrije voeten was.'

'Daarnaast is er kennelijk een afspraak gemaakt met betrekking tot een vervolging in de Goudsnip-dossiers ( het witwassen van de Heineken miljoenen). Daar is met Sonja Holleeder een deal gesloten. Tijdens het horen van de zusters Holleeder bij de rechter-commissaris wilde ze eerst geen antwoord geven omdat ze daar nog verdacht werden. Later gingen ze ineens weer wel verklaren en bleek dat het OM hen niet verder ging vervolgen. De vraag is of daar in ruil voor het afleggen van die verklaring een afspraak over is gemaakt. Dat zou een belang kunnen zijn.'

Heeft Holleeder kans op een eerlijk proces?

'Het wordt heel lastig. Stel dat Holleeder het niet eens is met de uitspraak van deze rechter en hij gaat in hoger beroep. Dan komt hij bij het hof dat eerder heeft gezegd dat hij de moord op Houtman heeft gepleegd. Zonder zijn verweer te hebben gehoord. Dus op basis van één kant van het verhaal, in een zaak waar hij niet eens verdachte is, stelde het hof vast dat hij mededader is. Dat is juridisch zo krom als maar kan.'

Heeft Holleeder nog opties om juridisch terug te slaan?

'Het wordt hem vrijwel onmogelijk gemaakt, maar volstrekt onmogelijk is het niet. Het wordt een lastige zaak. De voorzitter, rechter Wieland is integer en zeer ervaren, maar ook hij heeft afgelopen vier jaar de krant gelezen en tv gekeken. Hij moet zich daar professioneel van distantiëren om dan volledig objectief naar het dossier te kijken. Ik denk dat hij dat kan. Maar alles wat je ooit in je geheugen hebt gekregen, kun je niet meer uitwissen. De mate waarin de media in deze zaak zijn ingezet is ongekend.'

De mate waarin de media in deze zaak is ingezet is ongekend
Beeld anp

09:07 zondag 4 februari 2018

De tijd dat wij als dwerglandbewoners zo goed 'onze talen' spraken, is voorbij, schrijft Aleid Truijens. ‘Nederlanders spreken nog maar één vreemde taal: Engels. Frans en Duits, de taal van onze buurlanden, tot ver in de vorige eeuw hoofdvakken op school, zakken snel weg.’ Wellicht komt er een kentering nu docenten en wetenschappers in de Duitse en Franse taal en cultuur op buurtaalonderwijs.nl/manifest een hartstochtelijk pleidooi laten horen om de positie van Frans en Duits te herwinnen.

Frank Kalshoven berekent de kosten van discriminatie naar afkomst op de arbeidsmarkt: ‘Laat honderdduizend mensen geen werk vinden door discriminatie. Stel dat ze zonder discriminatie een modaal salaris bij elkaar zouden werken à 37 duizend euro per jaar. Vermenigvuldig: 3,7 miljard euro per jaar. De orde van grootte van de discriminatiekosten is miljarden per jaar (en tientallen miljarden op langere termijn).’ ‘Op eigen houtje’, omdat hij geen deugdelijk onderzoek op dit gebied kon vinden. Hij roept de staatssecretaris van Sociale Zaken op een onderzoeksoverzicht te verschaffen.

Martin Sommer meent dat ‘Nederland te veel universiteiten heeft voor de vraag naar hoger onderwijs’. Daarom gaan die universiteiten de markt op om buitenlandse studenten te werven en als gevolg daarvan vindt aan die universiteiten een ongewenste verengelsing plaats.

Franse camping waar veel Nederlandse toeristen komen, 2012.Beeld anp

11:02 vrijdag 2 februari 2018

Volgens Philip Stephens, politiek commentator van de Financial Times, heeft ‘de poging om het land uit zijn eigen continent te wringen’ geleid tot een ‘nationale zenuwinzinking’.
‘Iedereen ziet dat, behalve de Britten zelf.’

‘Openlijk samenzweren tegen een verzwakte premier, burgeroorlog in het kabinet, een conservatieve regeringspartij die in facties uiteenvalt, een Labour-oppositie die wordt geleid door iemand die zijn leven lang Fidel Castro heeft bewonderd, een parlement dat door de uitslag van het referendum gevangen wordt gehouden, verlamming in het hart van de regering – dat alles is dagelijkse politiek geworden.’

Intussen ‘durft premier Theresa May haar eigen opvatting over de afwikkeling van de Brexit niet hardop uit te spreken omdat ze bang is door haar eigen fractie afgezet te worden’. Stephens:‘ In plaats daarvan verzoekt ze Angela Merkel om haar te vertellen wat Berlijn te bieden heeft ten aanzien van de toekomstige relatie. De vernedering is ondraaglijk.’

De FT-commentator wijst erop dat de meeste leden van het Britse Lagerhuis de Brexit ‘een idiote actie’ vinden. ‘Zij zullen tegen hun eigen oordeel stemmen omdat aan het referendum, met zijn krappe meerderheid voor uittreden, een absurde, bijna mythische status wordt toegekend. Op een enkele uitzondering na willen pro-Europese afgevaardigden van de Conservatieven en Labour liever Groot-Brittannië laten zinken dan samenwerken. Een natie die zichzelf de moeder van alle parlementen noemt, heeft de betekenis van de representatieve democratie niet helemaal begrepen.’

Als er al een klein beetje hoop is dat Groot-Brittannië hier gewond, maar niet kapot uit kan komen, dan ligt dat in de mogelijkheid dat de zaken op de korte termijn nog meer uit de hand lopen, concludeert Stephens. ‘Chaos en verdeeldheid kunnen leiden tot complete verlamming, met als resultaat dat het parlement niet in staat is enige vorm van Brexit tot stand te brengen. Als Groot-Brittannië na al dit gedoe toch deel blijft uitmaken van de EU, dan komt dat omdat het land, in zijn huidige toestand, simpelweg niet in staat is om eruit te stappen.’

De Britse premier Theresa May in China, 31 januari. Ook in Peking werd zij door Brexitperikelen achtervolgd.Beeld epa
De meeste leden van het Britse Lagerhuis vinden de Brexit een idiote actie.

11:27 donderdag 1 februari 2018

De ‘neutrale’ houding van de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Halbe Zijlstra is goed gevallen bij de Turkse president Erdogan en achter de schermen wordt door diplomaten druk gewerkt aan een toenadering, meldde het dagblad Trouw vandaag. Vorige week zei Zijlstra in de Tweede Kamer ‘zeker grond’ te zien voor het beroep op zelfverdediging dat Turkije doet voor de aanval op Koerdische strijders in de regio Afrin, in het noorden van Syrië. Hij zei verder ‘geen oordeel te willen geven’ over het offensief. Sadet Karabulut, buitenlandwoordvoerder van de SP in de Tweede Kamer, denkt dat Zijlstra zich voor het karretje van Erdogan laat spannen.

Een goede diplomatieke toenadering om de spanning tussen Nederland en Turkije te verminderen?

Karabulut: ‘Het is altijd goed te streven naar normale relaties, maar in deze kwestie zijn de omstandigheden abnormaal: een illegale actie van het Turkse leger in het noorden van Syrië, waarbij een Navo-bondgenoot tegenover andere bondgenoten staat. Nederland bombardeert zelf in Syrië.

‘Ten tweede is de situatie wat betreft de mensenrechten in Turkije alleen maar verslechterd. Weer zijn tientallen mensen opgepakt en het gaat maar door. Democratie is een belangrijk onderwerp voor Nederland en de EU in gesprekken met Turkije, en daar is ook geen vooruitgang.

‘Ik begrijp niet wat Zijlstra hiermee wil bereiken. Ik weet natuurlijk niet wat er achter de schermen allemaal is besproken. Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Zijlstra zich voor het karretje van Erdogan laat spannen.

‘In Afrin worden bondgenoten in de strijd tegen terreur gebombardeerd; er zien tientallen onschuldige slachtoffers gevallen. Het laatste nieuws is dat het Turkse leger daar wordt geholpen door strijders die gelieerd zijn aan Al Qaida. Het is een explosieve situatie.'

Wat zou de minister dan moeten doen, volgens u?

‘Nederland moet de inval van Turkije in Noord-Syrië veroordelen als agressie in strijd met het internationaal recht. Dat moet stoppen en er moeten goede onderhandelingen over vrede in Syrië beginnen. Dat heb ik vorige week ook in het vragenuurtje aan de minister gevraagd. Vanavond hebben we weer een debat waar de kwestie aan de orde komt.

‘De Nederlandse houding is een klap in het gezicht van de Turkse burgers die zich inzetten voor de mensenrechten. We hebben ons al afhankelijk gemaakt van Erdogan met de vluchtelingendeal. Het is niet fraai. Ik zou zeggen: we moeten niet van het pad af raken. Voor de verkiezingen was Nederland dapper tegenover de regering-Erdogan. We moeten op basis van mensenrechten, democratie en vrijheid van meningsuiting toenadering tot Turkije blijven zoeken. En Nederland moet vanuit de positie in de Veiligheidsraad het internationaal recht als uitgangspunt nemen.’

‘Vanuit Erdogan gezien is de inval in Syrië verklaarbaar: hij staat niet zo sterk meer als voorheen en zo kan hij inspelen op ultra-nationalistische gevoelens. Hem daarin steunen of in ieder geval stilzwijgend de operatie in Afrin toestaan, zal alleen maar leiden tot escalatie.’

Koerdische inwoners van de Noord-Syrische regio Afrin dragen slachtoffers van Turkse bombardementen ten grave.Beeld ap
Sadet KarabulutBeeld sp

11:35 woensdag 31 januari 2018

Het leek wel of Trump met een glas warme melk tot bedaren was gebracht, zo ‘normaal’ klonk zijn eerste State of the Union, meent de ene Amerikaanse columnist. Een conservatieve mede-columnist hoopt dat met een ‘normale’ Trump politieke deals in het Congres mogelijk worden. De hoofdredactie van The New York Times geeft hem vooral krediet omdat hij een tegenbeweging elan geeft.

Marc Fisher van de Washington Post:
‘Dit was de president die opduikt bij speciale gelegenheden, de president met de zachte, evenwichtige stem. Geen geschreeuw, geen grote gebaren, geen woord over ‘radicaal islamitisch terrorisme’ of ‘een netwerk van wetteloze wilden’. De Donald Trump die zijn eerste State of the Union toespraak hield dinsdagavond had het daarentegen over ‘ISIS’. Hij zei geen woord over zijn tegenstanders, niets over zijn critici. De man die oprukte naar de macht met een golf aan opruiende retoriek klonk alsof hij was gesust met een glas warme melk. (..)

'Trump put nog steeds trots uit het breken met de traditie. Maar dinsdagavond gedroeg hij zich eerder als een politicus waarvan hij zegt dat hij die niet is.’

Dan McLaughlin van de National Review zag ook een president die zij best deed als ‘normaal’ over te komen.
‘De State of the Union-toespraak van president Trump was ingetogen, geëmotioneerd, trumpiaans op enkele herkenbare manieren (zoals nadruk op bendegeweld en beperking van immigratie gebaseerd op vaardigheden), maar ook normaal: een toespraak die qua toon gegeven zou kunnen zijn door een conventionele politicus. Dat is geen excuus voor of het ongedaan maken van de manieren waarop Trump geen gewone president is, (..) maar herinnert ons eraan waarom gewone Amerikaanse politiek waardevol is om te behouden. Veel Republikeinen, zoals ik, die ons niet op ons gemak voelen bij Trump, zouden een stuk makkelijk zijn overgehaald als de Trump van vanavond de Trump van elke dag was.’

‘Het is onwaarschijnlijk dat de toespraak van dinsdagvanavond iemands mening over Trump heeft veranderd, maar wat vanavond betreft, deed hij wat hij moest doen.’

Joseph Kennedy III gaf namens de Democraten een tegentoespraak op een school in Fall River Massachusetts. Hij is een kleinzoon van Robert Kennedy en lid van het Huis van Afgevaardigden. Hij hekelde de Republikeinen: ‘Hun daden zijn een belediging van ons hoogste Amerikaanse ideaal: het geloof dat we allen van waarde zijn, dat we gelijk zijn en allen meetellen.’

‘Het zou gemakkelijk zijn het afgelopen jaar als chaos te verwerpen. Partijdigheid. Politiek. Maar er iets veel groters aan de hand. Deze regering belaagt niet alleen de wetten die ons beschermen, ze valt het idee zelf aan dat we allen recht hebben op bescherming. Voor hen is waardigheid niet iets waarmee je wordt geboren, maar iets om te meten.’

Trump gedroeg zich eerder als een politicus waarvan hij zegt dat hij die niet is
Marc Fisher
President Trump tijdens zijn eerste State of the Union in het Amerikaanse Congres dinsdagavond.Beeld photo_news

11:30 woensdag 31 januari 2018

Het hoofdredactioneel commentaar van de New York Times:

‘Elke president heeft de State of the Union-toespraak gebruikt om zijn merknaam-opbouwende versie van het nationale verhaal te vertellen, en Trump kan niet worden verweten dat hij zijn eigen karakteristieke overdreven interpretatie presenteert. Hij had het over ‘ongelofelijke vooruitgang’ en ‘buitengewoon succes’en kondigde een ‘nieuw Amerikaanse moment’ aan, in een rede die een eeuwigheid leek te duren. Maar het lukte hem niet de optimistisch toon, de van tevoren was aangekondigd, vol te houden en viel terug op onoprechte verkondiging van een groeiende dreiging van immigranten en van binnenlandse terroristen met als doel zijn nationalistische ideeën erdoor te drukken.’ (…)

'Hoe kunnen we zeggen met Donald Trump als president dat de toestand van de unie sterk is? Hierbij verdient Trump veel krediet: tot dusverre laat de reactie op zijn autoritaire impulsen, zijn aanval op de waarheid, en zijn grote en kleinzielige wreedheden duurzame Amerikaanse krachten zien. Ondanks de sterke economie, verwerpen de Amerikanen in grote meerderheid zijn presidentschap. De meeste Amerikanen zeggen dat immigranten het land sterker maken, blijkt uit cijfers van het Pew Research Center. En diepgaande nationale herbezinning over de status en behandeling van vrouwen is onderweg. Kiezers zijn en masse naar de stembussen gekomen voor tussentijdse verkiezingen, ondanks pogingen zelfs in Alabama hen tegen te houden, om hun afkeer van Trumps beleid te tonen.’

Het hoofdredactioneel commentaar in The Wall Street Journal:

‘Donald Trump is nog maar recentelijk bekeerd tot een Republikein en hij is zeker geen traditionele conservatief, dus we verwachtten al dat hij vroeg of laat zou proberen een deal te sluiten met de Democraten. De vraag is of zijn oproep tot samenwerken in de State of the Union dinsdag dit jaar zal leiden tot enige vooruitgang tussen de twee partijen in een gepolariseerd Congres.

‘Dus vanavond steek ik een open hand uit om te werken met leden van beide partijen, Democraten en Republikeinen, om onze burgers te beschermen, van elke achtergrond, kleur en geloof’, verklaarde Trump in een van meerdere oproepen voor samenwerking over de partijgrenzen.

‘Dit is een retorische draai, die wat zou kunnen opleveren.'

‘Zelfs als Democraten Trump willen tegenwerken van nu tot in november, kan het geen kwaad voor hem te mikken op twee-partijendeals. Zijn onpopulariteit buiten zijn eigen achterban ligt voor een groot deel aan zijn controversiële karakter en zijn pure narcisme. Zelfs bewonderaars, die houden van zijn botheid, willen dat hij zich meer als een normale president gaat gedragen. De economie krijgt vaart, zoals hij heeft beloofd, en als de lonen stijgen zal de stemming in het land wellicht verbeteren en zal hij wat krediet krijgen.'

‘In het afgelopen jaar is herhaaldelijk bewezen dat een gedisciplineerd optreden van Trump, zoals dinsdag, geen garantie biedt voor zijn toekomstige gedrag, maar zijn presidentschap en het land zullen beter af zijn als dat wel zo zou zijn.’

Zelfs bewonderaars, die houden van zijn botheid, willen dat hij zich meer als een normale president gaat gedragen
Hoofdcommentaar The Wall Street Journal

11:39 dinsdag 30 januari 2018

Vandaag debatteert Pia Dijkstra in de Eerste Kamer over haar donorwet. De senaat is nog erg verdeeld over haar voorgestelde ‘geen-bezwaarsysteem’ waarbij iedereen die geen donor wil zijn, zich actief moet afmelden. Zo niet, dan ga je automatisch akkoord met het afstaan van organen.

Het wetsvoorstel haalde in 2016 een nipte meerderheid in de Tweede Kamer. Sindsdien heeft columniste Marianne Zwagerman zich afgemeld. ‘We worden een soort knollenvelden waar onze organen geoogst worden, zonder dat je daar iets van mag vinden’, zegt ze op BNR Nieuwsradio.

Doneren is geen morele plicht, vindt ze, maar een gift waartoe je bereid bent. De initiatiefwet stelt mensen voor de keuze: wel of geen donor worden? Daar mag je voorwaarden aan stellen, vindt Zwagerman. Zo wil ze haar organen niet doneren aan mensen die niet goed voor hun lijf zorgen, die roken of dik zijn bijvoorbeeld. ‘De organen zijn van mij, niet van D66, ik ga er over. In de geest van het systeem zit dat je als zak organen wordt gezien. Als je dood gaat, mag dat leeggeroofd worden’, aldus Zwagerman.

Jos Dute, lid College voor de Rechten van de Mens en hoogleraar gezondheidsrecht te Nijmegen, is ook kritisch over het wetsvoorstel. Hij wijst op de tweeënhalf miljoen laaggeletterden in Nederland. ‘Zij hebben moeite met lezen en schrijven, en kunnen vaak ook met de computer minder goed overweg’, schrijft hij in een ingezonden opiniestuk.

‘Nederland telt verder 250.000 analfabeten. Die kunnen helemaal niet lezen of schrijven. Als het nieuwe wetsvoorstel wet wordt, zullen dus straks mensen orgaandonor zijn, die zich dat nooit gerealiseerd hebben. De overheid heeft voor hen die keuze gemaakt.’ Dit is in strijd met de Nederlandse Grondwet, schrijft hij. ‘Voor de Eerste Kamer betekent dit maar één ding: het wetsvoorstel moet worden afgewezen.’

Hoogleraar medische ethiek Annelien Bredenoord vindt het voorstel van 'actieve donorregistratie' juist veel ‘eerlijker’ dan het huidige ‘nabestaandensysteem’. Bredenoord, adviseur bij D66, zegt in Trouw: ‘De huidige orgaandonatie is ook geen echte zelfbeschikking. Kijk naar de praktijk: in de meeste gevallen moeten de nabestaanden beslissen, omdat er niets is vastgelegd, terwijl veel mensen wel de wens hebben.’

Volgens haar bevordert de nieuwe wet de zelfbeschikking. ‘Het is een duwtje in de rug om een eigen beslissing te nemen, wil ik wel of geen donor zijn? Het is geen plicht om te doneren; het zorgt er alleen voor dat het donorregister een betere weergave wordt van wat mensen écht willen.’ Ze is zich bewust van de groep mensen voor wie de actieve registratie moeilijk kan zijn: ‘Ik vind het wel belangrijk dat uitschrijven zeer laagdrempelig is. Het moet straks voor iedereen in het land duidelijk zijn dat je bezwaar kunt maken, en hoe.’

Tot slot juicht Volkskrant-lezer Peter Sluijter het voorstel toe. Hij roept mensen en de senatoren op ‘ja’ tegen de donorwet te zeggen.’ Hij heeft daarvoor drie redenen:
- als het onverhoopt nodig is, hoop ik dat er voldoende donoren beschikbaar zijn om mij tijdig te helpen (eigenbelang);
- als ik dood ben is het toch geweldig als zoveel mogelijk wanhopige zieken gered kunnen worden door de beschikbaarheid van zo veel mogelijk organen (algemeen belang);
- ikzelf merk daar niets van en achterblijvenden kunnen trots op me zijn (eigenbelang).
Tweemaal eigenbelang en eenmaal algemeen belang = een win-win-winsituatie.’

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Tweede Kamerlid Pia Dijkstra (D66) en Minister Bruno Bruins van Medische Zorg en Sport tijdens het debat in de Eerste Kamer over het initiatiefvoorstel om een actief donorregistratiesysteem in te voeren.Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

11:05 maandag 29 januari 2018

De sleepwet is helemaal niet nodig, betogen Lysanne van Schaik en Kevin Brongers van de Jonge Democraten. Dat blijkt wel uit het nieuws dat hackers van de AIVD cruciaal bewijs leverden over Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen. 'Zo'n twee maanden vóór het referendum over een nieuwe Wet op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (Wiv), is het goed om te zien dat ook zonder de nieuwe wet de inlichtingendiensten uitmuntend werk kunnen leveren', schrijven Van Schaik en Brongers.

Volgens het duo tonen de laatste berichten aan dat de inlichtingendiensten uitstekend in staat zijn waardevolle informatie te verzamelen met hun huidige bevoegdheden. Bovendien komt door de Wiv niet alleen het recht op privacy in gevaar, stellen zij, maar ook de werkbaarheid. 'In de inlichtingenwereld geldt: ‘hoe meer informatie, hoe meer werk.’ Niet ‘hoe meer informatie, hoe meer veiligheid’. De veiligheid kan juist in het geding komen door een onnodig grote berg aan informatie.'

Lees hier het volledige opiniestuk.

Beeld anp

08:38 zondag 28 januari 2018

Martin Sommer schrijft over de WODC-affaire en het gerezen beeld ‘van de onbevlekte wetenschap, bezoedeld door krachten die uit zijn op eigen gewin’. Volgens Sommer is de werkelijkheid weerbarstiger. ‘Beleid moet nu eenmaal wat van onderzoek. Wie een onderzoek bestelt en zich verder nergens mee bemoeit, heeft zo direct een schitterend rapport in handen waar hij niets mee kan. Alle Haagse onderzoeksinstellingen, ook de Rekenkamer, houden lopende hun bezigheden de vinger aan de pols bij de politiek. Wie opereert in gelukzalige afzondering eindigt in de woestijn.’

Onder de kop ‘Waarom hebben vrouwen vrijwel altijd de halve en mannen de hele baan?’schrijft Aleid Truijens o ver nieuwe cijfers van het SCP waaruit blijkt dat ook als er geen kinderen zijn vrouwen meestal parttime werken. ‘Natuurlijk, mensen moeten zelf weten hoeveel ze werken en wie thuis het geld binnenbrengt. (…)Maar dan moet er wel vrije keuze bestaan. En dat valt tegen. Wat ik zorgelijk vind aan die SCP-cijfers is dat bijna de helft van die jonge parttime werkende vrouwen best meer zou willen werken. Kennelijk kan dat niet. Werkgevers bieden hun die uren niet aan.’

Paul Onkenhout schrijft over de terugkeer van Robin van Persie naar Feyenoord. ‘Als je niet beter zou weten zou je denken dat Feyenoord hem heeft aangetrokken om de aandacht af te leiden van wat een rampseizoen aan het worden is. Hij is de verloren zoon die hoop biedt. Robin van Persie mag dan wel geen Dirk Kuijt zijn, zoals de afgelopen week massaal werd geconcludeerd, geen fanaticus die zijn leven in dienst stelt van de club en onwillige medespelers de kleedkamer uit rost, hij kan natuurlijk wel wat, deze verloren zoon. Aan de andere kant: Van Persie is 34, tobde de laatste jaren voortdurend met blessures en kwam het afgelopen half jaar niet eens in actie.’

Beeld anp

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:15 vrijdag 26 januari 2018

Van kruitdampen is geen sprake, maar er hangt wel een oorlog in de lucht: een valutaoorlog. Op Davos liet de Amerikaanse minister van Financiën Steven Mnuchin zich ontvallen dat ‘een zwakke dollar goed voor de handel’ is. Dat heet: het omlaag praten van de waarde van je munteenheid. Mario Draghi, de baas van de Europese Centrale Bank reageerde woedend, want internationaal is net afgesproken dat dit niet meer mag. Ook de Wall Street Journal is boos. ‘Wat een spektakel: de man wiens handtekening op de dollar staat, vertelt de wereld dat hij de waarde ervan wil verlagen zodat Amerika zijn buren beentje kan lichten inzake handel.’

Draghi’s uitbarsting was geen toeval, meldt Financial Times. De krant citeert een anonieme bron die beweert dat alle 25 leden van de bestuursraad van de ECB het er tijdens een vergadering deze week over eens waren dat de Amerikaanse pogingen om de dollar naar beneden te praten ingaan tegen de geest van internationale akkoorden. Draghi noemde in een persconferentie de waardestijging van de euro het grootste risico voor de groeivooruitzichten van de eurozone.

De Amerikaanse zakenkrant Wall Street Journal ziet een lage dollar ook niet zitten, blijkens een hoofdcommentaar: ‘Trump heeft ook gezegd dat hij voor een zwakke dollar is, en de munt is zo'n 8 procent in waarde gedaald in zijn eerste jaar. Iemand zou ze daar eens de geschiedenis van zwakke-munt-presidenten en sterke-munt-presidenten moeten vertellen. De zwakken zijn onder meer Jimmy Carter, Richard Nixon, en George W. Bush. De sterken zijn presidenten als Ronald Reagan en Bill Clinton. Misschien wil Mnuchin Michael Blumenthal achterna, de minister van Financiën onder Carter. Zijn lobby voor een zwakke dollar, gekoppeld aan een los monetair beleid van de Fed (de Amerikaanse Centrale Bank, red.), leidde tot de waardedaling van de dollar van meer dan 20 procent tusen januari 1977 en oktober 1978, die de inflatie deed oplopen en Reagan het Witte Huis in hielp.’

‘Een zwakke dollar is slecht voor de VS omdat Amerikanen niet in een economische bubble leven. Ze kopen spullen uit het buitenland, omdat andere landen dingen maken die Amerikanen willen of nodig hebben. Amerikaanse bedrijven importeren componenten om kwaliteitsproducten te produceren zoals machines en vliegtuigen die ze exporteren. Het devalueren van de dollar maakt de import duurder, en dat ondermijnt de concurrentiepositie jegens buitenlandse rivalen. Devaluatie kan het handelstekort er op korte termijn beter uit laten zien, maar uiteindelijk is het een idioot spelletje omdat de onderliggende handelsvoorwaarden niet veranderen.’

‘Mnuchins opmerkingen zijn des te verrassender omdat hij en de Trump-regering economisch goed in het zadel zitten. De groei is hoger dan in de afgelopen twaalf jaar omdat deregulering en belastinghervorming het zaken- en consumentenvertrouwen versterken. Kapitaal dat niet gebruikt werd in de Obama-jaren wordt nu ingezet. De werkloosheid is historisch laag. Dus waarom zou je dat verprutsen door het economisch beleid te imiteren van, zeg, Argentinië?’

Een dag na Mnuchins controversiële uitspraak zei president Trump overigens dat hij 'uiteindelijk' een sterke dollar wil. Vandaag spreekt hij in Davos.

Christine Lagarde van het IMF in een panel in Davos met de Amerikaanse minister van Financiën Steven Mnuchin.Beeld epa

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:09 donderdag 25 januari 2018

Zhong Zhong en Hua Hua heten ze. Ze zijn genetisch hetzelfde en volgens de Chinese wetenschapper die hen met een kloontechniek ter wereld brachten, kunnen ze behulpzaam zijn bij onderzoek naar ziekten bij de mens, zoals kanker. Maar er kleven diepe ethische dilemma’s aan. Hier onder enkele reacties van internationale wetenschappers. Lees ook het artikel van Maarten Keulemans.

Het is de eerste keer dat primaten worden gekloond. Eerder waren er het schaap Dolly en een keur aan muizen, varkens, honden, katten en ratten, die verder van de mens afstaan. Zhong Zhong en Hua Hua zijn makaken en hun kloongeschiedenis kan de weg openen naar klonen van mensen.

Maartje Schermer, voorzitter van de Centrum voor Ethiek en Gezondheid-commissie geeft als reactie: 'Er zijn al eerder dieren gekloond, maar er is een wereldwijd verbod op het klonen van mensen, om ethische redenen zoals de onbekende medische risico’s en de menselijke waardigheid. Apen worden ook nu in beperkte maten gebruikt voor onderzoek naar menselijke ziekten – wat op zichzelf ook ethische vragen oproept rond de aanvaardbaarheid van dierproeven met zulke hoogontwikkelde dieren. Of klonen die onderzoeksmogelijkheden vergroot, valt te betwijfelen. Er zijn ook andere nieuwe biotechnologische mogelijkheden, zoals het kweken van cellen en weefsels om onderzoek op te doen, die minder ethische vragen oproepen.'

Hoogleraar Darren Griffin van de universiteit van Kent zei daarover tegen de BBC: ‘Er moet nu een zorgvuldige afweging worden gemaakt over het ethische raamwerk waaronder dergelijke experimenten kunnen, en moeten, worden uitgevoerd.’ Hij meent dat het Chinese succes, beschreven in een wetenschappelijk artikel dat deze week verscheen, wel nut kan hebben voor onderzoek naar het bestrijden van ziekten.

De hoogleraar Robin Lovell-Badge van het Francis Crick Institute in Londen is kritischer: hij noemde de Chinese methode ‘zeer inefficient en riskant’. ‘Het werk in dit artikel is geen doorbraak naar het vinden van een methode voor het verkrijgen van levend geboren menselijke klonen.’ En tegen The Guardian zei hij dat hij weinig voordelen ziet van deze methode voor onderzoek naar ziekten boven het gangbare embryo-splitsing, gezien het feit dat het klonen ondanks enorme inspanningen maar twee dieren heeft opgeleverd. ‘Eerlijk gezegd weet ik niet zeker of dit wel gerechtvaardigd is.’

Bij het klonen wordt dna uit de kern van een cel overgebracht in een eicel, waarvan het eigen dna is verwijderd. Hoofdonderzoeker Qiang Sun zei tegen de BBC dat er 79 pogingen tot klonen zijn gedaan. ‘We probeerden verschillende methoden uit, maar slechts één werkte. Er waren veel mislukkingen voor we uiteindelijke een succesvolle manier vonden om een aap te klonen.’

De Chinese onderzoekers stellen dat ze de strikte internationale richtlijnen over ethische kwesties volgen. Co-auteur Mu-Ming Poo van de universiteit in Shanghai: ‘We zijn ons zeer bewust dat elk verder onderzoek met niet-menselijke primaten overal ter wereld afhangt van wetenschappers die zich aan zeer strenge ethische standaarden houden.'

De twee aapjes in de armen van een medewerker van de Chinese Academie voor Wetenschappen.Beeld Reuters

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:42 woensdag 24 januari 2018

Het World Economic Forum in het Zwitserse ski-oord Davos is gisteren begonnen. Is het een onderonsje van de rijken en de machtigen in de wereld of is het juist het goede moment voor actiegroepen om aandacht voor de armen te vragen? Dat deed Oxfam met een geruchtmakend rapport: de 1 procent rijksten zouden vorig jaar 82 procent van alle inkomsten in de wereld hebben binnengehaald. Wat denkt de internationale pers ervan? En lees de column van Heleen Mees terug.

‘Een forum voor narcisten’ is de kop boven een commentaar in de Italiaanse krant Corriere della Sera.
‘Tientallen leiders zullen hun opwachting maken en in de meeste gevallen zal het onmogelijk zijn onderscheid te maken tussen hun persoonlijke narcisme en hun (gerechtvaardigde) liefde voor hun land. Vrijdag, bijvoorbeeld, zal de Amerikaanse president uitleggen wat hij bedoelt met zijn slogan ‘America First’. Daarna zullen de leiders van Italië, Frankrijk en Duitsland het gemakkelijk hebben hun toehoorders te overtuigen dat hun benadering juist is. Zij zullen volgens plan op dezelfde dag spreken en applaus krijgen voor hun inspanningen de mondiale markten open te houden. Maar zonder de aankopen uit het ‘protectionistische Amerika’ van Trump en met een handelstekort van 450 miljard euro zou de Eurozone een nieuwe recessie te wachten kunnen staan. Maar daarover zal Merkel het waarschijnlijk niet hebben in Davos.’

Het Franse L’Opinion is kritisch over het Oxfam-rapport dat het zwart-wit denken alleen maar zou aanwakkeren.
‘We hadden gehoopt op een levendig debat over de gedachte dat grote weelde de strijd tegen armoede ondergraaft. We hadden ook graag een opmerking gezien over het feit dat het supertrio dat onder vuur ligt (Bill Gates, Jeff Bezos en Warren Buffett) helemaal geen club van rijke families is en dat twee van de leden een morele belofte hebben gedaan – ‘the giving pledge’ – om afstand te doen van de helft van hun fortuin. Maar diegenen die Davos aanvallen zijn niet geïnteresseerd in zulke nuances. Dat is jammer, want met hun te zeer versimpelde argumenten hinderen ze het debat over de noodzakelijke stappen om mondialisering inclusiever te maken. Ligt de schuld werkelijk bij de miljardairs?’

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Deelnemers aan het World Economic Forum in Davos staan woensdag in de rij voor een debat.Beeld epa

11:36 woensdag 24 januari 2018

De Britse krant The Guardian grijpt Davos aan voor een uithaal naar het egoïsme van de superrijken.
‘De rijken, zoals F. Scott Fitzgerald opmerkte, ‘zijn anders dan u en ik’. Hun weelde, schreef hij maakt hen ‘cynisch waar wij van goed vertrouwen zijn’ en hun rijkdom doet hen denken dat ‘ze beter zijn dan wij’. Die woorden klinken bovenal als waar voor de miljardairs en bestuurders van multinationale bedrijven die deze week in het Zwitserse ski-oord Davos zijn samengestroomd. De hoogterecords op de aandelenmarkten, de enorme monopoliemacht van de technologische titanen en de pieken in de prijzen van consumptiegoederen sterkt de rijke kosmocratische klasse in haar overtuiging dat ze de storm van de economische crisis heeft doorstaan. De moguls kunnen zorgeloos praten over ongelijkheid en armoede. Maar ze zullen er weinig tegen doen, omdat ze niet menen dat hun belangen overeenkomen met die van de burgers. Dit is een misvatting van historische proporties.’

Twitter bericht wordt geladen...

11:27 dinsdag 23 januari 2018

De meeste Amerikaanse kranten zijn zo druk met commentaren over ‘één jaar Trump’, dat de dreigende oorlog bij volmacht tussen Navo-bondgenoten aan de Syrisch-Turkse grens aan hun aandacht ontsnapt.
De Financial Times is wel wakker. In een commentaar onder de kop ‘Moskou trekt aan het langste eind in Syrië’s oorlogen bij volmacht’, schrijft de krant: Operatie Olijftak is de codenaam die Turkije heeft gegeven aan zijn invasie van Afrin, een door Koerden bezette enclave in het noordwesten van Syrië. Het zou moeilijk zijn om een minder geschikte naam te bedenken voor een aanval op een gebied dat tot dusver een bijzonder schuilplekje was voor burgers. Het is weer een toevoeging aan de Byzantijnse complexiteit van het conflict in Syrië. Het toont de omvang van de breuk in de Amerikaans-Turkse relaties. En het illustreert de beperkingen van de westerse invloed in de regionale oorlogen bij volmacht tussen buitenlandse machten.

‘Het Afrin-offensief had niet door kunnen gaan zonder instemming van Moskou, die de dominante speler blijft in Noordwest-Syrië. Het is moeilijk om de strategische motieven van Moskou te doorgronden. Door de acties van de Turken (die tegen Assad zijn) toe te staan, wil het Kremlin de Syrische leider er misschien aan herinneren dat Russische steun niet onvoorwaardelijk is. Aan de andere kant: in de nabij gelegen Idlib-provincie rukken door Rusland en Iran gesteunde strijders op richting rebellengroepen die door Turkije gesteund worden. Wat ook de calculaties mogen zijn in Moskou, ze hebben daar moeite om hun blijdschap te onderdrukken over de open breuk tussen Navo-bondgenoten.’

‘In het toekomstige Syrië moet ook een plek zijn voor de Koerden’, luidt het commentaar van NRC Handelsblad. ‘De timing van de aanval is opvallend. Over een week beginnen in Sotsji onderhandelingen onder Russisch voorzitterschap over de toekomst van Syrië. De aanval is dus net op tijd om nog even de belangen van Turkije te onderstrepen. Het is weliswaar begrijpelijk dat Turkije zijn territoriale integriteit wil verdedigen, maar het is de vraag of die ook acuut werd bedreigd. Ook was het niet bijster democratisch om protesten tegen het offensief in eigen land te verbieden en demonstranten te arresteren.’

‘Daarnaast moet Ankara inzien dat de YPG een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan het bestrijden van IS en dat de Koerden op de grond inmiddels feiten hebben gecreëerd. In een toekomstig Syrië zal ook voor de Koerden een oplossing gevonden moeten worden. Voor het Westen moet het offensief wederom een waarschuwing zijn dat de toekomst van Syrië niet aan Assad, Rusland en Turkije overgelaten kan worden – ook al kan het Westen slechts een bescheiden rol spelen.’

Twitter bericht wordt geladen...

Turkse troepen oefenen nabij de grens met Syrië.Beeld epa

11:30 maandag 22 januari 2018

Martin Schulz, amper een jaar leider van de SPD, is de grote verliezer van het stormachtig verlopen partijcongres over het openen van de onderhandelingen over een grote coalitie met de CDU en de CSU. Die Zeit wijst erop dat de SPD niet bekendstaat om zijn buitensporige enthousiasme. ‘Maar zo lusteloos hebben de kameraden zich nog nooit naar een deelname aan de regering gesleept.’

Het wantrouwen tegen Schulz, die na de verloren verkiezingen samenwerking met Merkel afwees, was groot, noteert Die Zeit uit de mond van een afgevaardigde: ‘De mensen vragen mij wat het woord van de partijleider nog waard is’. Het was fractievoorzitter Andrea Nahles die de congresgangers over de streep wist te trekken door met overslaande stem te verklaren dat ze bang was voor de vragen die de kiezers aan de SPD zouden gaan stellen als die zou aansturen op nieuwe verkiezingen.

Correspondent Dominique Eigenmann van de Zwitserse Tages-Anzeiger stelt vast dat het krappe Ja de SPD doormidden heeft gespleten. ‘De tegenstand tegen een nieuwe grote coalitie was zo groot, dat het Ja bijna als een Nee klonk.’ De SPD moet de waarschuwingen van de vele nee-stemmers ter harte nemen: ‘Wanneer de SPD zich in de komende jaren niet personeel en programmatisch vernieuwt, is haar bestaan als centrum-linkse volkspartij daadwerkelijk in gevaar.’

The Guardian legt de vinger op de groeiende euroscepsis onder de SPD-afgevaardigen. Schulz verklaarde dat de SPD de leiding moest nemen in de Europese politiek om ‘aan de geest van het neoliberalisme een einde te maken’. Maar toen Schulz melding maakte van een telefoongesprek met de Franse president Macron, steeg uit sommige hoeken van de zaal een sarcastisch gegrom op. ‘Veel leden geven de voorkeur aan de linksere koers van de Britse Labourleider Jeremy Corbyn, dan aan de centrumkoers van de Franse president.’

Alleen The Economist is optimistisch. ‘Waarschijnlijk is de hoogste horde genomen: de leden zijn uiteindelijk pragmatisch en de kans dat Duitsland met Pasen een nieuwe regering heeft, is groter dan het tegendeel.'
De SPD aast op het machtige ministerie van Financiën, wat 'een goede zaak is om de eurozone te hervormen'. Schulz heeft zijn oog laten vallen op Buitenlandse Zaken. 'Dat is allemaal goed nieuws voor Emmanuel Macron, de Franse president die veel politiek kapitaal heeft geïnvesteerd in samenwerking met Duitsland – en die met de SDP een sympathieke partner in Berlijn heeft.’

SPD-leider Martin Schulz in de Bondsdag, 22 januari 2018.Beeld afp
De kans dat Duitsland met Pasen een nieuwe regering heeft, is groter dan het tegendeel

09:07 zondag 21 januari 2018

Pesten loont pestkoppen staan bovenaan in de pikorde van de klas, schrijft Aleid Truijens. Het zijn niet de kinderen die het aardigst en leukst worden gevonden, maar degenen met de meeste macht, status en invloed. Daarom wil iedereen vrienden met hen zijn. Om zelf te stijgen in de roedel. En om te voorkomen dat de pestkop jou te grazen neemt. Het is nu ook wetenschappelijk bewezen, stelt Truijens die wijst op een promotie over pestgedrag
'Pesten is niet de schuld van de leerkracht, maar wegkijken kan niet. Pouwels wijst erop dat leerkrachten pesten vaak onderschatten, omdat het buiten hun zicht gebeurt. Goedwillende leraren bespreken het pesten in de klas. Alle kinderen knikken empathisch: pesten is héél erg. Na de les krijgt het slachtoffer op het schoolplein een extra beurt.'
Haar conclusie luidt: 'Al die kringgesprekken, trainingen en pestprotocollen hebben geen bal opgeleverd; het pesten op school neemt niet af. Integendeel. Sociale media bieden de kwelgeesten eindeloze nieuwe mogelijkheden. Het is een weeffoutje in de menselijke natuur: in de smaak willen vallen bij de top.'

Rob Vreeken was in Tunis de afgelopen week opnieuw getuige van 'hoe sterk de enige bloem van de Arabische lente is'. 'Demonstraties van jongeren tegen werkloosheid en prijsverhogingen waren op sommige plaatsen ontaard in vernieling en brandstichting, maar tot echte chaos had dat volstrekt niet geleid, laat staan tot een nieuwe 'volksopstand', met alle ongewisse gevolgen van dien.' En wat, zo vraagt hij zich af, maakt dat in dit land mogelijk was wat elders in het Midden-Oosten niet lukte? Eén antwoord volstaat: het maatschappelijk middenveld.
'In Tunesië geven niet generaals, maar burgers in roerige tijden de doorslag. Kunstenaars, feministen, rappers, juristen, schrijvers, academici en - niet te vergeten - gewone Tunesiërs: telkens wanneer de democratische transitie de afgelopen jaren dreigde vast te lopen of te ontsporen, kwamen zij in het geweer, zo nodig met een miljoen man op straat. Het maatschappelijk middenveld is hier de belangrijkste factor. Een weinig aantrekkelijk begrip maar van levensbelang voor vitale democratiën.' En niet alleen in Tunesië. 'Want in deze tijden van sterke mannen en autoritaire populisten zou het goed zijn de voornaamste tegenkracht vaak en helder te benoemen.'

Deze week ging het in de Kamer over de burgemeestersbenoemingen, de Heintje Davids van het staatsrecht, stelt Martin Sommer. Van de burgers wil 70 procent dat de burgemeester rechtstreeks wordt gekozen, en dat al decennia lang. Staat ook weer in het SCP-rapport. Denk maar niet dat het er nu van komt. Ook hier is de gevestigde politiek in het schuttersputje gekropen. Alleen de PVV en Thierry Baudet willen er nog hard voor hollen.
Sommer: 'Al jaren is men bezig om de door de koning benoemde burgemeester uit de Grondwet te halen. Zoals bekend zijn de burgemeesters heel tevreden met hoe het nu gaat. Zij staan boven de partijen en zijn onafhankelijk, zeggen ze. De belangrijkste bron van de burgemeesterlijke tevredenheid is natuurlijk dat ze nooit met de zweep van de democratie te maken krijgen. Je moet er toch niet aan denken dat kiezers zich ertegenaan gaan bemoeien.'

Een scholiere pest een schoolgenootje en filmt dit met een smartphone.Beeld anp
President Trump (rechts) woensdag tijdens de uitreiking van een medaille aan de vroegere Republikeinse voorman in het Congres, Bob Dole.Beeld reuters

11:20 donderdag 18 januari 2018

Donald Trump is een jaar president, aanleiding voor terugblikken door media en columnisten. Er zijn Amerikanen die heel tevreden zijn: The New York Times vroeg zulke lezers hun enthousiasme in brieven uit te leggen. Een selectie daaruit staat hieronder. Plus het commentaar van The Economist.

De toelichting van de krant: ‘The New York Times is erg kritisch over het Trump-presidentschap. In de geest van het open debat, en in de hoop dat het lezers die het met ons eens zijn helpt de meningen te begrijpen van hen die het met ons oneens zijn, hebben we Trump-supporters gevraagd hun pleidooien vóór hem te sturen.’

Trump leert bij
Donald Trump is geslaagd waar Barack Obama faalde. De economie doet het beter, buitenlandse tirannen zijn bang, IS heeft het meeste van zijn gebied verloren, onze ambassade verhuist naar Jeruzalem en belastinghervormingen zijn aangenomen. Sterker nog, dhr. Trump leert elke dag bij, past zich aan en treedt slimmer op. Volgende aan de beurt: hervormingen van de uitkeringen! En ten slotte: de vastgeroeste belangengroepen in Washington en beide politieke partijen zijn boos en bang. Wie had kunnen dromen dat alles wat nodig is om vooruitgang te boeken visie, lef en wat testosteron zijn?

Steven Sanabria, Oakdale, CA

Mijn wildste verwachtingen overtroffen
Ik heb meer tegen Hillary Clinton gestemd dan voor Donald Trump. Dat gezegd hebbende, heeft president Trump mijn wildste verwachtingen overtroffen. Ja, hij is gênant. Ja, hij schopt onnodig relletjes. Maar hij heeft ook de belastinghervorming erdoorheen gedrukt, IS grotendeels verslagen, een aantal solide conservatieve rechters benoemd, en het leven van Amerikaanse burgers grotere prioriteit verleend dan dat van illegale immigranten; ook heeft hij ons uit verschillende slechte internationale verdragen teruggetrokken, heeft een aantal overbodige regels geschrapt, hij zet echte druk op Iran en Noord-Korea, etc. etc.

Ik hield van George W. Bush maar hij faalde keer op keer om zijn beleid erdoor te krijgen. Als we de wilde manieren van dhr. Trump moeten accepteren om ervoor te zorgen dat er wel iets gebeurt, ben ik daartoe bereid. Eerlijk gezegd weet ik niet of hij bereikt zou hebben wat hij tot nu toe heeft bereikt als hij niet een onvermurwbare publieke kwelduivel was.

Jason Peck, Holtsville, NY

Twitter bericht wordt geladen...

11:17 donderdag 18 januari 2018

Privé-sector gestimuleerd
Ik heb op Donald Trump gestemd en, als je het alternatief beschouwd, zou ik dat zo weer doen. Newsflash: niet alle Trump-kiezers zijn Hillary Clintons ‘deplorables’. Veel van ons zijn goed geïnformeerd en hoogopgeleid, en we hebben genoeg van de vermoeiende aandacht van de Democraten voor identiteitspolitiek, klassenstrijd, en de minachting voor bedrijven en de ‘rijken’.

Peilingen geven Trump lage cijfers, en dat zou ik ook geven als het om karakter, persoonlijkheid en temperament ging. Maar ik zou hem hoge cijfers geven als het om beleid ging dat de privésector stimuleert – de sector die uiteindelijk de rekeningen betaalt van alle extravagante sociale programma’s van de Democraten. En dankzij dhr Trump hebben we een minister van onderwijs die nou eens echt meer geeft om het onderwijzen van kinderen dan om het tevreden stellen van de onderwijsvakbonden.

Nog belangrijker: een complete omslag van het bedeesde buitenlands beleid onder Obama was hard nodig, want dat beleid gaf onze tegenstanders moed – inclusief China, Rusland, Noord-Korea en militanten uit het Midden-Oosten. Ik ben ook voor een robuustere benadering van grensbewaking en illegalen, al is daarbinnen nog steeds plek voor een verblijfsvergunning voor Dreamers die zich aan de wet houden , maar geen onverdiend pad richting Amerikaanse nationaliteit.

David Macneil, Chatham NJ

Twitter bericht wordt geladen...

11:12 donderdag 18 januari 2018

The Economist: Is het echt zo erg?

'Bijna een jaar met Donald Trump als president moet je jezelf in de arm knijpen om het allemaal te bevatten. In ‘Fire and Fury’, Michael Wolffs roddelachtige relaas over het Witte Huis, dat niet zozeer Trumps verjaardag vierde maar een stomp in het gezicht was, wordt de leider van de vrije wereld geportretteerd als een monsterachtige, egoïstische kind-keizer, ongeschikt voor zijn ambt in de ogen van zijn eigen medewerkers. Amerika is verwikkeld in een debat over de geestelijke gezondheid van de president. Klaarblijkelijk niet in staat zich te beheersen, stookt Trump het vuurtje op door op Twitter te balken dat hij een ‘zeer stabiel genie’ is en door in een dreigement tegen Noord-Korea, op te scheppen over de indrukwekkende grootte van zijn kernknop.

Trump-volgen is verslavend. (..) Maar, om de balans op te maken van zijn presidentschap tot nu toe, is het ook incompleet en een gevaarlijke afleiding.

Om te zien waarom het incompleet is, besef ten eerste dat de Amerikaanse economie er goed voor staat, met een geannualiseerde groei van 3,2 procent in het derde kwartaal. Salaristoename voor blauwe boordenwerknemers gaat sneller dan de rest van de economie. Sinds het vertrek van Barack Obama is de werkloosheid blijven dalen en de aandelenmarkt is blijven stijgen. Trump heeft geluk – de wereldeconomie laat de sterkste samenhangende opleving zien sinds 2010. Maar hij heeft zijn geluk een duwtje gegeven door het Amerikaanse bedrijfsleven het gevoel te geven aan zijn kant te staan. Voor veel Amerikanen, vooral voor hen teleurgesteld in Washington, klinkt de klaagzang over de acute dreiging voor heel Amerika die Trump zou vormen, als onwaar.(..)

Trump was een slechte president in zijn eerste ambtsjaar. In het tweede zou hij Amerika grote schade kunnen berokkenen. Maar de presidentiële telenovela leidt alleen maar af. Hij en zijn regering moeten op een goede manier verantwoordelijk worden gehouden voor wat ze in werkelijkheid doen.’

Twitter bericht wordt geladen...

11:29 woensdag 17 januari 2018

De Nederlandse vissers op platvis zijn verbijsterd door de stemming in het Europarlement dat voor een verbod is op elektrisch vissen met de pulswing. Ze vrezen hun ondergang na de grote investeringen die ze hebben gedaan. Franse vissers zijn daarentegen opgetogen.

Een verslaggever van de Franse site ‘Reporterre, le quotidien d’écologie’ praat in Duinkerken met Franse vissers. Die zijn opgelucht dat het Europees Parlement hun kant heeft gekozen. Frédéric Drogerys, de voorzitter van de vissers in Noord-Frankrijk, is niet uitgevaren. Niet alleen vanwege het slechte weer: ‘Vooral omdat er geen tong meer is.’

Hij vreest dat de Nederlandse vissers met hun experimentele pulswings het einde van de Franse visserij voor de Franse noordkust zullen betekenen. In Straatsburg voeren hij en zes andere voorzitters van vissersverenigingen een lobby tegen het elektrisch vissen. ‘Brazilië is al gestopt met het elektrisch vissen. China, dat een vloot van 350 schepen had, heeft het in 2000 al verboden, nadat het land na er tien jaar gebruik van te hebben gemaakt tot de conclusie kwam dat zo de visvoorraad werd vernietigd. De Nederlanders vissen allemaal te snel en vangen dag en nacht jonge tong, die nog niet eens de kans heeft gehad zich voort te planten.’

Drogerys wil de Nederlanders vooral weren uit ‘zijn’ zee, waar de de kleinere Franse schepen tot voor kort het rijk allen hadden met hun boomkorvisserij, waarbij kettingen over de bodem schrapen om de platvissen naar boven en in de netten te jagen. Met de elektrische schokken van de pulswing als alternatief kunnen ook de grotere Nederlandse schepen daar vissen.

Drogerys: ‘Laten ze hun non-stopvisserij in hun eigen gebied uitvoeren, of in de internationale wateren, maar niet bij ons !’ Een verbod is nodig voor de nabije toekomst, zegt hij: ‘Het is een kwestie van weken. Vooralsnog overleven we, maar als er begin maart nog geen vis is, zal het gedaan zijn met de visserscoöperatie van Duinkerken. Al twee maanden lang verdienen we geen salaris en vangen we te weinig.’

Europarlementariër Ska Keller (de Groenen) toont een affiche tegen elektrisch vissen tijdens het debat van dindag; een ruime meerderheid bleek voor een verbod.Beeld epa

10:52 dinsdag 16 januari 2018

Syrië, Rusland en Turkije hebben boos gereageerd op een Amerikaans plan om 30 duizend Koerdische grenssoldaten op te leiden in het deel van Syrië dat aan Turkije grenst. Volgens de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov is het ‘een heel serieuze zaak, die de zorgen doet toenemen dat de weg richting opdeling van Syrië al is ingeslagen’. De Turkse president Erdogan (formeel nog altijd een Navo-bondgenoot van de VS) dreigde al het leger omver te werpen ‘nog voordat het is geboren’.

In Hurriyet Daily News schrijft columnist Yusuf Kanli over een ‘existentiële bedreiging’. ‘Het is een oud cliché binnen de Turkse politieke elite dat als er ooit een Koerdische staat zou komen, alleen Turkije deze kan vestigen. (…) Maar Turkije kan nu niet accepteren dat het zijn veiligheid moet opgeven en existentiële bedreigingen moet accepteren omwille van de mondiale plannen en percepties van de Amerikaanse regering of het door de VS geleide Westen, die helaas, en om redenen die niet geheel zijn terug te voeren op vreemde ontwikkelingen in Turkije, heel sceptisch zijn geworden over de rol die Turkije speelt in de gemeenschappelijke verdediging. Het ontsporen van westerse waarden door Turkije is waarschijnlijk de hoofdreden voor deze vervreemding.’

‘Zou Turkije zich op een lijn kunnen plaatsen met Rusland, omdat het zo met de VS van mening verschilt over de Amerikaanse plannen voor Syrië? De aankoop van het Russische S400-systeem en de politiek-economische toenadering tussen Erdogan en Poetin zijn een aanwijzing dat Turkije de muur over zou kunnen klimmen. Maar makkelijk zou dat niet zijn. Turkije kan zich niet de luxe veroorloven van het tolereren van een vijandige, door Amerikanen bewapende strijdmacht van 30 duizend man aan zijn grenzen. Als Turkije optreedt om zulke plannen te vernietigen, moet iedereen zich herinneren dat Turkije dit alleen maar doet vanwege de existentiële dreiging waaraan het is blootgesteld door zijn ongelukkige bondgenoten.’

De Amerikaanse Wall Street Journal schrijft daarentegen: ‘De Trump-regering heeft niet gezegd wat zij wil in het Syrië van na IS, maar des te beter als het de Koerden aldaar wil helpen. De Koerden waren onmisbare grondtroepen in de strijd tegen IS en zij verdienen het wat steun terug te krijgen. Hun aanwezigheid in Syrië is ook een tegenwicht tegen Irans verlangen de regio te overheersen van Teheran tot aan de Middellandse Zee. Ze bieden tevens een gematigd, prowesters alternatief tegen een Syrië dat wordt gedomineerd door ofwel de as Assad-Iran-Rusland ofwel de jihadistische soennitische oppositie die sterker wordt in zuidelijk Syrië.'

'Lavrovs woede-uitbarsting over de plannen kan het best worden begrepen als dreigement om de Amerikanen te dwingen de Koerden op te geven. Hetzelfde geldt voor de uitspraken van Erdogan. Maar als de VS enige invloed over gebeurtenissen in Syrië willen, en zelfs maar enige invloed over vredesbesprekingen, zullen ze standvastig moeten zijn in het steunen van een Koerdische veilige zone.’

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Syrische oorlogswezen in een opvanghuis nabij Sarmada.Beeld afp

17:41 maandag 15 januari 2018

Redacteur Bart Zuidervaart van Trouw schrijft: ‘Wat blijft hangen is de knullige en chaotische wijze waarop de partij de afgelopen drie weken met de kwestie-Moorlag is omgesprongen.’ De sociale werkplaats Alescon in Drenthe werd in december door de rechtbank op de vingers getikt. Daar werden mensen met een arbeidsbeperking via een zelf opgericht uitzendbureau aan het werk gezet. Zij verrichten dezelfde arbeid als collega’s, maar tegen een lagere beloning. Dat deugt niet, oordeelt de rechter. Moorlag was daar van augustus 2015 tot oktober 2017 directeur.

‘De alarmbellen die kennelijk niet in de fractie afgingen, klonken wel elders in de partij’, constateert Zuidervaart. De Jonge Socialisten drongen aan op het vertrek van Moorlag. Een deel van de Tweede Kamerfractie keerde zich tegen Moorlag, gevolgd door het bestuur van de PvdA.

Dankzij de commissie-Noorman kan Moorlag alsnog aanblijven. ‘Maar Moorlag heeft wel degelijk fouten gemaakt. De commissie vindt dat hij de partij actiever had kunnen betrekken bij de kwestie. Zo repte Moorlag tijden zijn gesprek met de kandidaatstellingscommissie voor de Tweede Kamer met geen woord over de rechtszaak die liep tegen Alescon. Zijn optreden in de media, nadat Alescon was veroordeeld door de rechter, schoot tekort. Moorlag had duidelijker afstand moeten nemen van de schijnconstructie, ook tegen partijgenoten.’

Zuidervaart concludeert: ‘De PvdA zal met weinig plezier terugkijken op de afgelopen maand. Partijleider Asscher bleek lijnrecht tegenover voorzitter Vedelaar te staan. Diezelfde voorzitter wilde Moorlag weg hebben, maar vindt nu ook dat hij een ‘geloofwaardig’ Kamerlid kan blijven. Datzelfde Kamerlid schuift dinsdag aan bij de fractie, in de wetenschap dat een deel het vertrouwen in hem kwijt was.’

Ook NRC meent dat de PvdA door de affaire-Moorlag beschadigd is. Thijs Niemandsverdriet: ‘Dit compromis is de minst schadelijke manier om de affaire te beëindigen, hoorde je afgelopen week al in de PvdA: de vrede tekenen, allebei ‘sorry’ zeggen en hopen dat het zo snel mogelijk overwaait. Moorlag en de partijtop werden daarbij geholpen door het milde oordeel van de commissie-Noorman.

‘Maar met deze affaire heeft de PvdA, die na de electorale afstraffing van maart vorig jaar op zoek is naar de oude linkse idealen, weer de schijnwerper gezet op de pijnlijke compromissen uit Rutte II. Met hun constructie probeerden Moorlag en zijn voorgangers bij Alescon juist de gevolgen te verzachten van de bezuinigingen op de sociale werkplaatsen een maatregel waar de PvdA in Rutte II verantwoordelijk voor was.’

Niemandsverdriet neemt de schade op: ‘Doordat de kwestie zo hoog is opgespeeld in een politiek nieuwsluwe periode, hebben alle betrokkenen schade opgelopen. Moorlag, die bekend is geworden als ‘die PvdA’er van de schijnconstructie’. Voorzitter Vedelaar, net aangetreden, die hem overhaast de wacht aanzegde. De Tweede Kamerfractie, die tot twee keer toe een draai moest maken. En partijleider Lodewijk Asscher, die in een cruciale fase van de affaire afwezig was.’

William Moorlag: blijft Kamerlid voor de PvdABeeld anp
De sociale werkplaats Alescon in Assen.Beeld anp

10:41 zondag 14 januari 2018

‘Persvrijheid en fatsoen gaan alleen samen als wijzelf bepalen wat fatsoen is, en niet de overheid’, schrijft Martin Sommer. ‘Gebruikers van sociale media moeten zelf met de billen bloot en zich bekendmaken. Dat heet reputatie-management. Twitter of Facebook aanspreken op hun goede naam helpt niet. Ze zijn wel gevoelig voor hun reputatie, maar hebben meer belang bij relletjes op het net. Die geven traffic en dus advertenties. Gebruikers van sociale media zullen dus zelf hun anonimiteit moeten prijsgeven - anders gezegd schade ondervinden als ze zich misdragen.’

Loes Reijmer schrijft in haar column over de ‘Shitty media men’, een lijst met beschuldigingen van seksueel machtsmisbruik van Amerikaanse mannelijke journalisten. ‘Ik schrijf er hier toch over, omdat het mooi de dilemma's, dynamiek en oncontroleerbaarheid van online aanklachten illustreert. Het komt gevaarlijk dicht bij de heksenjacht waar critici van #MeToo - zoals deze week Deneuve en 99 andere Franse vrouwen - voor waarschuwen. Maar er zijn ook redenen om de lijst te verdedigen, zoals Amerikaanse vrouwelijke journalisten de afgelopen dagen deden op Twitter.’

‘De uitzichtloosheid is verstikkend, toch proberen demonstranten in Iran en Tunesië het weer’. Aldus Arie Elshout. ‘Beseffen wij vanuit onze westerse leunstoel hoeveel moed daarvoor nodig is?’ Alles draait om het kantelpunt, legde de politicoloog Gene Sharp hem eens uit. ‘Tegen het harde verweer van het bewind in moet de opstand zien door te groeien tot hij een kritische massa bereikt die groot genoeg is om aan de andere kant het rekenen, deserteren en overlopen te laten beginnen totdat het zo stil wordt rond de leiders dat ze moeten vluchten. Zo ging het met de sjah van Perzië, zo gaat het hopelijk ook met zijn opvolgers, de ayatollahs. Ooit of nooit. Het kan met de demonstraties ook zo weer afgelopen zijn.’

Over de pogingen van jongeren in Saoedi-Arabië en Iran om de erfenis van 1979 te begraven, schrijft trouwens ook Thomas Friedman.

Maar hét te lezen opinieartikel van dit weekend is geschreven door Nadia Ezzeroili: ‘Waarom het woord kech ons altijd treft als een mokerslag (en aanhaken bij #MeToo lastig is)’.

Protestmars in Duitsland uit solidariteit met de protesten in Iran.Beeld epa

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

11:47 donderdag 11 januari 2018

Het nieuwe beleid van de Europese Unie om geld te steken in opvang in de regio om de migratie uit Afrika tegen te gaan, stoelt op een denkfout, meent de schrijver Alain Mabanckou. Zo worden autoritaire regimes versterkt, die juist de reden zijn voor veel Afrikaanse jongeren om hun land te verlaten. Veel animo om terug te gaan naar een dictatuur hebben ze ook niet. De schrijver werpt zich op als hun spreekbuis.

Mabanckou (1966) is een van de hoofdsprekers op het literaire festival Winternachten in Den Haag (18 tot 21 januari). Zijn roman Prins Peper kwam onlangs in Nederlandse vertaling uit. In Frankrijk zijn eerdere romans van hem bekroond. Mabanckou komt uit Congo-Brazzaville en doceert nu Franstalige literatuur aan de universiteit in Los Angeles, UCLA.

U schreef eens dat u stapels berichten krijgt van Afrikaanse jongeren, wat willen die van u?

Mabanckou lacht in de telefoon vanuit Los Angeles: ‘Ja, ze zien me op tv, horen me op de radio, lezen me op sociale media en denken dat is onze beroemde grote broer, die moet het woord voor ons doen. We zuchten onder een dictatuur, daarom willen we weg. De dictator van Congo-Brazzaville, Denis Sassou-Nguesso, zit er al sinds 1979, met een paar jaar onderbreking in de jaren negentig. De jongeren hopen dat ik de macht heb om me uit te spreken en dat er naar me wordt geluisterd, dat ik het op kan nemen tegen de dictatuur.'

Europa wil hun komst echter inperken. Hoe zou de EU dat kunnen doen?
‘Allereerst zouden Europese landen moeten stoppen Afrikaanse leiders van autoritaire regimes te steunen. Het zou het best zijn om alle financiële steun aan hen te staken, ook al kan dat ook voor de bevolking nare gevolgen hebben. Ik begrijp de Franse president Macron niet, waarom hij met dictators gaat praten. Die ‘politiek van partnerschap’ van hem is toch zinloos als het betekent dat lieden geld krijgen toegestopt die hun eigen mensen vermoorden?’

Democratie helpt tegen migratie?
‘Onder een democratie hebben mensen veel minder reden om weg te willen. En maakt het aantrekkelijker om na een tijdje weer terug te gaan naar je eigen land. Veel migranten kunnen helemaal niet terug, dan worden ze zonder enige reden opgepakt. Ik zelf kan ook niet naar Congo-Brazzaville, pas als er een democratie is.’

Maar ook uit democratische landen als Ghana en Senegal komen veel jongeren naar Europa.
‘Ja, reislust en zin in avontuur onder jongeren zijn universeel. Vaak wordt vergeten dat de grootste migratie van Afrikaanse jongeren binnen het Afrikaanse continent gebeurt. Al heel lang gaan jongeren op pad op zoek naar werk, onderwijs, handel. Mijn neven wilden graag naar Europa, maar dat vonden ze te gevaarlijk geworden, dus ze zijn ergens anders heen gegaan. Velen trekken naar Zuid-Afrika. Daarom vind ik het belangrijk dat de Afrikaanse grenzen worden opgeheven, om ons de vrijheid te geven te gaan en staan waar we willen.’

Alain Mabanckou.Beeld Hermance Triay

11:21 woensdag 10 januari 2018

Een opiniestuk in het Franse dagblad Le Monde met kritiek op de toon van de #MeToo beweging doet veel stof opwaaien. De actie tegen seksueel machtsmisbruik zou haar doel voorbijschieten. De tekst is opgesteld door vijf schrijfsters en journalistes, onder wie Catherine Millet. Op de lange lijst met ondertekenaars staat ook actrice Catherine Deneuve. Enkele cruciale passages:

‘Verkrachting is een misdaad. Maar opdringerig en onhandig flirten is geen delict, noch is galanterie macho-agressie. Als gevolg van de affaire-Weinstein heeft er een gerechtvaardigde politieke bewustwording plaatsgevonden over seksueel geweld tegen vrouwen, bovenal op de werkvloer, waar bepaalde mannen hun macht misbruiken. Dat was noodzakelijk. Maar die verbale bevrijding verkeert momenteel in zijn tegendeel: we worden gelast te spreken zoals het hoort, te verzwijgen wat je ergert, en diegenen die weigeren zich te plooien naar zulke geboden worden gezien als verraadsters, als medeplichtigen!

Dat is precies de kern van het puritanisme om, in naam van het zogenaamde algemeen belang, de argumenten voor de bescherming en de emancipatie van vrouwen op te leggen met als doel hen vast te ketenen aan de positie van het eeuwige slachtoffer, de arme kleine dingen belaagd door fallocratische demonen, zoals in de goede oude tijd van de hekserij.

In feite heeft #MeToo in de pers en op sociale media een campagne ontketend van het verklikken en het openbaar beschuldigen van personen die, zonder dat ze de kans krijgen te antwoorden of zich te verdedigen, op een hoop worden gegooid met seksuele agressors. Die haastige veroordeling heeft al slachtoffers gemaakt, mannen kregen in hun werk sancties opgelegd, werden tot ontslag gedwongen, enzovoort, terwijl ze niet meer hebben gedaan dan een hand op een knie te leggen, dan een kusje proberen te stelen, te spreken over een ‘intiem’ onderwerp tijdens een werkdiner, of berichten te versturen met een seksuele boodschap aan een vrouw bij wie de aantrekkingskracht niet wederkerig was.

Die koorts om ‘de varkens’ naar het abattoir te leiden, dient in werkelijkheid, verre van steun aan vrouwen om zelfstandiger te worden, de belangen van de vijanden van de seksuele vrijheid, van de religieuze fanaten, de ergste reactionairen, en van hen die menen, vanuit een benepen idee van wat goed is en een victoriaanse moraal, dat vrouwen ‘vreemde’ wezens zijn, kinderen met het gezicht van volwassenen, die schreeuwen om bescherming.

[…] Wij herkennen ons als vrouwen niet in dit feminisme dat, voorbij de veroordeling van machtsmisbruik, het gezicht aanneemt van haat tegen mannen en seksualiteit. Wij vinden dat de vrijheid om nee te zeggen tegen een seksueel voorstel niet kan zonder de vrijheid om lastig te vallen. En wij zijn van mening dat we moeten weten hoe te reageren op die vrijheid om lastig te vallen, zonder in de rol van prooi te vervallen.

[..] De incidenten waarbij het lichaam van een vrouw worden geraakt, betekenen niet per se een aantasting van haar waardigheid en mogen haar niet, hoe erg ze vaak ook zijn, tot levenslang slachtoffer reduceren. Want wij zijn niet te reduceren tot ons lichaam. Onze innerlijke vrijheid is onaantastbaar. En die vrijheid, die wij koesteren, gaat niet zonder risico’s noch zonder verantwoordelijkheden.’

Twitter bericht wordt geladen...

De bekendste ondertekenaar: Cathérine Deneuve, in februari bij de presentatie van haar film Sage Femme op het filmfestival van Berlijn.Beeld afp

11:31 dinsdag 9 januari 2018

De smeekbedes die Oprah Winfrey van allerlei beroemdheden krijgt om zich kandidaat te stellen voor het Amerikaanse presidentschap in 2020, hebben niet alleen haar zelf aan het denken gezet. Ook gevestigde media zien de potentie van de beroemde talk show host om een tweede termijn van Trump in het Witte Huis te verijdelen.

The Wall Street Journal constateert dat Oprah niet alleen even bekend is als Trump, maar dat zij minstens twee keer zo populair is als de zittende president. ‘Onder vrouwen zal Trump nooit in de buurt van haar aanhang komen. En net als hij kan zij als een outsider figureren waar veel kiezers nog altijd vijandig staan tegen over de politieke klasse.’

Haar kandidatuur verlost de Democraten van twee problemen, stelt de Journal: ‘De noodzaak om met een serieuze agenda te komen en om geld in te zamelen. Winfrey zal waarschijnlijk eerder campagne voeren als een persoonlijkheid met positieve energie dan, om maar iets te noemen, op klimaatverandering.’

De krant ziet als grootste probleem voor Winfrey dat zij niet geliefd is bij de linkervleugel van de Democraten, die wordt aangevoerd door Bernie Sanders en Elizabeth Warren.

Ook de Britse Guardian ziet grote mogelijkheden voor Oprah. Winfrey kan tegen Trump haar identiteit als progressieve zwarte vrouw in de strijd gooien, maar ze kan zichzelf ook profileren als een bruggenbouwer, schrijft David Smith. ‘Als gastvrouw van de Oprah Winfrey Show kwam zij 25 jaar lang in de huiskamer van miljoenen Amerikanen, bouwend aan een personage dat goed kan luisteren en begrip heeft voor de gemiddelde burger, ongeacht klasse, geslacht of ras.’

Daar komt nog bij, stelt Smith, dat kritiek van Trump op haar geen vat zal hebben. ‘Toen hij in 1999 overwoog om voor het presidentschap te gaan, zei hij dat Winfrey zijn eerste keus als running mate zou zijn. ‘Ik ben dol op Oprah’, zei hij tegen CNN. ‘Ze is populair, ze is briljant, ze is een geweldige vrouw. Wij zouden een heel goede combinatie zijn.’

Doe het niet, Oprah. Dat is de boodschap van Thomas Chatterton Williams in The New York Times. ‘Ik ben niet immuun voor de charmes van Oprah, maar president Winfrey is een verschrikkelijk idee. Het onderstreept ook de mate waarin het Trumpisme – het beroep op beroemdheid en peilingen, het afwijzen van ervaring en deskundigheid – ons openbare leven heeft besmet. De ideale post-Trump politicus moet op zijn minst een heel ernstig figuur zijn met een sterke reputatie als publieke ambtsdrager. Het zou een verwoestende zelfverminking van de Democraten zijn om te gaan voor een imitatie van het hallucinerende circusnummer van de heer Trump.‘

Williams: ‘Het magisch denken dat het idee van Oprah in 2020 aanblaast, is een zorgelijk teken aan de wand over de staat van de Democratische Partij. Dat Winfrey potentiële frontrunners als Joe Biden, Bernie Sanders, Kirsten Gillibrand waarschijnlijk zou kunnen verslaan, getuigt ervan hoe gedemoraliseerd en verstoken van vers politiek talent de partij na Obama is geworden.’

Winfrey na een lunch in het Trump International Hotel in New York.Beeld photo_news
Oprah Winfrey bij de uitreiking van de Golden Globe Awards in Beverley Hills, 7 januariBeeld photo_news
Oprah is niet alleen even bekend als Trump, maar ook minstens twee keer zo populair als de zittende president

10:59 maandag 8 januari 2018

De tandem Jared Kushner en Ivanka Trump, in het Witte Huis ‘Jarvanka’ genoemd, is in het chaotische eerste jaar van het presidentschap van Donald Trump als winnaar van de intriges en machinaties komen bovendrijven. Dat is de conclusie van journalist Michael Wolff in zijn uiterst leesbare kroniek van de entourage van Trump. Michael Wolff doet niet aan voetnoten, maar zijn tekst is grondig door de molen gehaald door advocaten en fact checkers.

'Fire and Fury' is chronologisch opgebouwd. Het boek begint op 8 november 2016, de dag van de presidentsverkiezingen, Inclusief de kandidaat zelf, verwacht niemand in het kamp-Trump dat hij gekozen zal worden. Alleen echtgenote Melania heeft angstvisioenen. Trump ziet de campagne als opstapje voor een doorbraak als mediatycoon en zijn naaste medewerkers bereiden zich voor op een volgende carrièrestap.

Volstrekt onvoorbereid en zonder ervaring in de coulissen van Washington neemt team-Trump zijn intrek in het Witte Huis. Het relaas van Wolff staat in het teken van de machtsstrijd tussen Steve Bannon, de ideoloog die Trump ziet als breekijzer om de Republikeinse Partij om te smeden tot een nationalistisch-populistische beweging, en Jared Kushner, de schoonzoon van Trump die als een crypto-Democraat wordt gezien.

Bannon en Kushner werken aanvankelijk nog wel samen om de Republikeinse partijtop een kopje kleiner te maken, maar alras staan ze onverzoenlijk tegenover elkaar. Zij vechten hun vete uit door chronische lekkages naar de media, waardoor de verhoudingen in het Witte Huis alleen maar verder verziekt worden.

Bannon juicht te vroeg als Trump weigert het klimaatakkoord van Parijs te tekenen, een zaak waarvoor Ivanka zich het vuur uit de sloffen had gelopen. De tandem-Jarvanka slaat keihard terug door met succes actie te voeren voor het ontslag van FBI-baas Comey, een manoeuvre die door Bannon en de rest van de staf als een onvergeeflijke blunder wordt gezien. Het bleek de beslissende slag en het einde van Bannon als Trump-fluisteraar.

De publiciteit rond 'Fire and Fury' concentreert zich op diskwalificerende uitlatingen aan het adres van de president door Bannon en andere naaste medewerkers. Wolff wijst erop dat Trump weliswaar nooit iets leest en nauwelijks naar adviseurs luistert, maar dat hij ook optimistisch, energiek en uiterst charmant kan zijn. Hij is de versierder die zich niet kan voorstellen dat hij wordt afgewezen. En hij rekent genadeloos af met iedereen die hem in de weg zit. De schrik zit er bij degenen die het stormachtige eerste jaar in het Witte Huis hebben overleefd, dan ook diep in. De schade beperken, meer zit er volgens de entourage van Trump niet in.

Hans Wansink

Michael Wolff: Fire and Fury. Inside the Trump White House
Henry Holt & Co; 336 pagina’s; € 24,99.
***




Beeld getty
Jared Kushner en Ivanka Trump in het Oval Office van het Witte Huis.Beeld reuters
Trump is de versierder die zich niet kan voorstellen dat hij wordt afgewezen

09:14 zondag 7 januari 2018

Uit het boek van Michael Wolff komt niet zozeer een krankzinnige Trump naar voren, als wel een volkomen stompzinnige, schrijft Bert Wagendorp in zijn column. ‘Bijna alle bronnen zijn het erover eens: Trump is hemeltergend dom. 'Er was gewoon geen onderwerp, behalve misschien bouwconstructies, dat hij behoorlijk onder de knie had gekregen', schrijft Wolff. Trump is een zakenman die geen balans kan lezen en volgens sommigen in zijn entourage een halve analfabeet.
Een oerdomme krankzinnige die zichzelf geniaal vindt: het is een ongelukkige combinatie.’

Magazine-columnist Eva Hoeke stond vroeg op. ‘Terwijl ik een boterham met kaas at, las de oude baas met de pet en de linnen tas tegenover me een artikel in Trouw met de kop: 'Een groot denker, maar wereldvreemd'. Nou, zo zag ik mezelf inmiddels ook, en die stemming hield ik erin, tijdens mijn afspraak en ook daarna, terug in het Dorp, waar ik iedereen vertelde over de zegeningen van vroeg opstaan, ook mijn luie gezin, tot diep in de middag voelde ik me ver boven ze verheven, wat zeg ik, tot aan de avond zelfs. Om precies te zijn tot half 9, toen viel ik van totale uitputting op de bank in slaap.’

De kwestie Moorlag wordt een lakmoesproef voor het fatsoen in de nieuwe PvdA, schrijft politiek commentator Martin Sommer. ‘De stemming is omgeslagen. Moorlag is nauwelijks iets te verwijten en het partijbestuur heeft zich vergaloppeerd. Als de commissie voor Moorlag kiest, kan het zopas aangetreden partijbestuur zijn boeltje pakken. Kiest de commissie tegen Moorlag, dan kiest ze voor het lonkende radicalisme. Maar ook tegen de eigen geschiedenis als bestuurspartij en vooral tegen het fatsoen.’

Bloemen van PvdA-leider Lodewijk Asscher voor William Moorlag na diens beëdiging als Tweede KamerlidBeeld WinsumNieuws

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

10:47 vrijdag 5 januari 2018

Volgens de Britse krant The Times haalt president Trump zijn ambt naar beneden door af te zien van traditioneel staatsmanschap ten faveure van persoonlijke vetes en onbekookte uitspraken. De krant spreekt van een ‘uitzonderlijke mismatch tussen de mondiale uitdagingen van 2018 en het gedrag van de president’.

De krant wijst erop dat zijn voormalige adviseur Steve Bannon zinspeelt op het inroepen van het 25ste amendement van de Amerikaanse grondwet om Trump wegens ongeschiktheid uit zijn ambt te zetten.

Zijn getwitter dient om de aandacht af te leiden van nieuws dat hem in verlegenheid brengt, om een aanval in te zetten of om de reactie van het publiek te testen. ‘Het getweet van Trump wijst erop dat hij tijd aan het verspillen is die hij had kunnen gebruiken om beter geïnformeerd te raken. Het ondermijnt zijn eigen gezag en dat van zijn naaste adviseurs’.

Trump moet begrijpen, vervolgt The Times, ‘dat terughoudendheid in internationale betrekkingen van het grootste belang is’. The Times vreest voor een handelsoorlog tussen de VS en China en voor een oorlog tegen Noord-Korea.

Conclusie van The Times: ‘Trump kwam aan de macht door te beloven Amerikaanse banen te scheppen. Als hij de basisbeginselen van staatsmanschap niet snel leert, eindigt hij met het vernietigen van banen, en niet alleen in Amerika.’

President Trump: 'Getwitter ondermijnt zijn gezag'.Beeld anp
Zijn getwitter dient om de aandacht af te leiden van nieuws dat hem in verlegenheid brengt

11:53 donderdag 4 januari 2018

Opeens vindt president Trump de man die doorging voor zijn ideologische influisteraar een onbetekende figuur, die toen hij werd ontslagen als adviseur ‘niet alleen zijn baan maar ook zijn verstand verloor’. Aanleiding: Steve Bannon noemt het in een nieuw boek ‘hoogverraad’ dat Trumps zoon Donald jr. met een Russische informant sprak. Een riskante broedertwist, want kan Trump wel zonder de fans van Bannon en diens populaire site Breitbart, vragen Amerikaanse commentatoren zich af.

‘Et tu, Bannon?’, kopt de conservatieve krant New York Post op de voorpagina bij een tekening van Bannon als Brutus en Trump als Caesar in witte toga’s. ‘Bomshell book betrayal’, staat erbij: het is duidelijk dat de Trump-gezinde krant Bannon als de verrader ziet, door zijn uitspraken in het boek Fire and Fury van de journalist Michael Wolff. Die sprak vanaf het begin van Trumps verblijf in het Witte Huis met tweehonderd personen rondom hem. Op Twitter prijst Wolff een samenvatting van zijn boek, dat volgende week in de winkels ligt, in New York Magazine aan.

Op de site Politico schrijft Eliana Johnson: ‘De dramatische instorting van de breekbare alliantie tussen president Trump en zijn voormalige strategisch adviseur Steve Bannon is waarschijnlijk de meest kwaadaardige ruzie tussen een president en zijn vroegere raadgever in de moderne geschiedenis.’ Zij denkt dat Bannon misschien nog wel meer te lijden zal hebben van de ruzie dan Trump. Hij steunt ultra-conservatieve kandidaten voor de tussentijdse verkiezingen van dit jaar om het de Republikeinse partij op zijn favoriete koers te houden, maar de eerste kandidaat keerde zich gisteren al van hem af.

Op de site Breitbart zelf staat geen eigen reactie, en Bannon gaf ook geen commentaar aan de Amerikaanse pers. Als achtergrond voor het nu openlijke conflict schrijft Breitbart over een artikel op de site Axios van Mike Allen. Breitbart vat dat zo samen: ‘Terwijl president Trump zich bezint op zijn strategie voor herverkiezing in 2020 is er een conflict losgebroken tussen de ‘America First’-agenda die wordt gepropageerd door de voormalige strategisch adviseur Steve Bannon en de ‘Economy First’-agenda die wordt gesteund door Trumps huidige Witte Huisadviseurs over handelsbeleid en het belang (of gebrek daaraan) van de beloofde grensmuur.’

Allen schrijft zelf op Axios dat hij de komende maand een felle strijd tussen de kampen te verwachten. Het Bannon-kamp vindt dat Trump verplicht is zijn belofte over de muur met Mexico na te komen, ‘immigratie in te perken en China aan banden te leggen’. ‘Gematigde krachten’, hij noemt ministers Tillerson en Mattis, waarschuwen daarentegen om de bondgenoten niet te veel van de VS te vervreemden en de markten niet te verstoren.

Twitter bericht wordt geladen...

President Trump met Steve Bannon in januari vorig jaar.Beeld afp

Twitter bericht wordt geladen...

11:53 woensdag 3 januari 2018

De dictator van Noord-Korea, Kim Jong-un, zet zijn avances naar aartsvijand Zuid-Korea voort: nu wordt de directe, ‘rode’, telefoonlijn tussen de twee regeringen weer in gebruik genomen. Maar het is een val voor de nieuwe, progressieve president van Zuid-Korea, Moon Jae-in, vindt Scott Snyder van het Amerikaanse tijdschrift The Atlantic.

Moon is verheugd, maar hij haalt zich de woede van de Amerikaanse president Trump op de hals. Die is voor een onbuigzame houding tegenover Pyongyang. ‘Ik heb ook een Nuclueaire Knop maar die is veel groter en krachtiger dan de zijne, en mijn Knop werkt!’, twitterde hij vandaag.

De toenadering komt vlak voor de Winterspelen, mogelijk zal Noord-Korea toch een delegatie sturen. Kim maakte in zijn nieuwjaarstoespraak een opmerkelijke koerswijziging zegt de Zuid-Koreaanse onderzoeker Youngshik Daniel Bong tegen de BBC: ‘Noord-Korea negeert Zuid-Korea normaal gesproken, met het argument dat het zich ‘als een kernmacht’ direct tot de Verenigde Staten richt.’ Kim wil de bondgenoten Zuid-Korea en de VS uit elkaar drijven, denkt hij.

De Zuid-Koreaanse president Moon Jae-in spreekt op de eerste kabinetsvergadering van 2018 in Seoul.Beeld epa

Twitter bericht wordt geladen...

11:35 woensdag 3 januari 2018

Snyder waarschuwt Moon in zijn artikel in The Atlantic. Hij is wel erg happig, door meteen bilaterale besprekingen voor komende week voor te stellen. ‘Dat zal geen ononwonden succes zijn voor Zuid-Korea’s progressieve president Moon Jae-in, die zijn politieke toekomst heeft verbonden aan het verbeteren van de betrekkingen met het Noorden. In werkelijkheid is het een poging om hem in een onmogelijke positie te brengen.’

Kim stelt Moon voor een keus: ‘vreedzame Olympische Spelen of Zuid-Korea’s alliantie met de VS’. ‘De voorstellen voor een inter-Koreaanse dialoog van Moon zijn door het Noorden categorisch van de hand gewezen sinds Moon in mei 2017 ging regeren.’

‘Het aanbod tot gesprekken op zich herinnert eraan dat Zuid-Korea ondanks zijn internationale succes als een mondiale economie in de hoogste gelederen, blijft voortstrompelen door zijn ongure regio en een noorderbuur die het tot wanhoop drijft. Het legt de zwakheden van Moon bloot en de beperkingen van Zuid-Korea op diplomatiek en politiek vlak, vooral nu Kim tracht wrijving te veroorzaken tussen de presidenten Moon en Trump.’

The New York Times wijst er in een analyse van Choe Sang-hun en David E. Sanger op dat juist de VS in een netelige positie worden gedrongen door de klaarblijkelijke opening tussen de twee Korea’s. ‘De toenadering tot het Zuiden kwam slechts een paar dagen nadat Washington zijn bondgenoten en rivalen in de Verenigde Naties had opgeroepen voor een nieuwe ronde van harde sancties tegen Noord-Korea.’ De VS vrezen dat elke vorm van toenadering het Amerikaanse beleid van harde confrontatie zal ondergraven.

‘Maar voor Moon zouden gesprekken tussen de Korea’s wat respijt geven, na een jaar waarin Kim en Trump geregeld oorlogsdreigementen uitwisselden. Moons vrees voor een gewapend conflict neemt toe en hij is uit op een pauze in de nucleaire confrontatie tijdens de Olympische Spelen en hij wil het moment aangrijpen voor gesprekken met Noord-Korea.’

Maar waartoe zullen onderhandelingen kunnen leiden? Hooguit tot een toezegging van Kim om het kernwapenprogramma te bevriezen. ‘Dat zou in wezen een bevriezing van een status quo betekenen, die Trump tot onaanvaardbaar heeft verklaard.’

Een Zuid-Koreaanse ambtenaar belt woensdag via de herstelde 'hotline' met een collega in Noord-Korea, om de lijn te testen.Beeld ap

11:11 zondag 31 december 2017

Esther Gerritsen ontdekte dat de mens op zijn best is in het circus.’De trucs zijn zo buitenissig, de artiesten haast onmenselijk, dat we niet eens jaloers worden, we bewonderen alleen maar. Het is geen sport, niemand hoeft te winnen, dus ook niemand te verliezen, geen competitie-element, alleen maar goed nieuws. De bewondering is trouwens wederzijds, waar anders dan in het circus wordt het publiek hoog geëerd?

‘Ja, dacht ik, dat doen de dieren ons mooi niet na. Natuurlijk, er waren ook paarden in het circus, prachtige spierwitte paarden, maar eerlijk is eerlijk, wat konden die paarden na jaren training? Een paar konden er wat harkerig huppelen, een kon er achteruit lopen, en de kleine paardjes konden onder de grote paarden door.’

Martin Sommer hekelt geesteswetenschappers van de Universiteit van Amsterdam die in hun maag zitten met de ruimte waarin ze moeten werken: de bestuurskamer van de Heeren XVII van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. ‘De juiste opvatting is allang dat onze zeehelden en handelaren dieven, slavenhouders en moordenaars waren, ook al is dat maar zeer ten dele waar.

'De aap bleek al een jaar geleden uit de mouw gekomen, van Remco Raben, hoogleraar koloniale geschiedenis en initiatiefnemer. Hij vertelde in een interview dat Surinamers, Antillianen en Indonesiërs door de commentaarloze VOC-bestuurskamer gekwetst zouden kunnen zijn 'of zich buitengesloten voelen'.

Ook het Amsterdamse D66 blijkt kwetsvrees te hebben. Shirin Musa van Femmes for Freedom kreeg te horen dat de hoofdstad haar affiche van een zoenende moslima en een keppeltjesjongen ‘niet aankon’.

Sommer concludeert: ‘Het fundament van dit soort waarschuwingen omdat allochtonen het niet aankunnen, is betutteling en generalisatie. Diversiteit is niets anders dan ouderwets multiculturalisme met een nieuw sausje.’

Frank Kalshoven zet voor 2018 de hervorming van de veehouderij op de agenda. Die moet af van het raaigras, dat slecht is voor het insectenleven. Hoe kunnen we de gewenste situatie bereiken?

Kalshoven: ‘Bereken het waardeverschil voor de veehouder tussen een hectare raaigras en een hectare natuurlijke weidegrond zonder overbemesting. Noem dit X. Kondig een verbod aan op raaigras in pakweg 2028. Subsidieer de omschakeling met een subsidie van X plus Y, waarbij Y eerst positief is, en na een paar jaar negatief wordt en dan naar nul daalt. Controleer met luchtfoto's door drones.

‘Zet (tijdelijk) een vette subsidiepremie op mestvergisting. Deze premie moet hoog genoeg zijn om het voor de veehouders aantrekkelijker te maken mest te vergisten tot energie dan om er iets anders mee te doen, zoals uitrijden op het land. Bouw de premie af naarmate de vergistingstechnologie efficiënter resultaten boekt.’

Trapese-artiest van Moskou's Staatscircus in Londen.Beeld photo_news
Het fundament van dit soort waarschuwingen omdat allochtonen het niet aankunnen, is betutteling en generalisatie

10:59 vrijdag 29 december 2017

Ajax en Ten Hag zijn volgens het Algemeen Dagblad ‘een combi om naar uit te zien’. Bijna niemand twijfelt aan de kwaliteiten van Ten Hag. ‘Een tactisch ijzersterke trainer die zijn ploegen altijd dynamisch laat spelen, schijnbaar moeiteloos overschakelend van het ene naar het andere systeem. Maar daar zaten uren, weken, maanden werk in. Spelers van FC Utrecht werden soms gek van hun opbouwtrainer’, schrijft Daniël Dwarswaard in het AD. ‘Maar bij Ajax is er geen tijd om op te bouwen.’

Erik ten Hag vindt buitenspelers eigenlijk niet meer van deze tijd. ‘Zeker, met Justin Kluivert en David Neres heeft Ajax al vleugelspelers die continu naar binnen trekken. Toch blijft de opmerking interessant’, concludeert Dwarswaard. ‘Ten Hag is geen trainer die zomaar uitgaat van de veronderstelde heilige voetbalwaarden in Amsterdam.’

Bart Hinke noemt in NRC Ten Hag ‘de interessantste – want veelzijdigste – coach in de eredivisie’. Hij ‘voerde bij FC Utrecht een professionalisering door die de club naar een hoger plan tilde. Volledige overgave, ook op het gemoedelijke trainingscomplex Zoudenbalch. Geen telefoons in de kleedkamer, geen zoete inval in de kantine bij het eerste elftal.'

Hinke: 'Hij voelt, zegt hij vaak, voor de wedstrijd hoe de spelers het veld in gaan. Of er spanning op zit, of ze op de voorvoeten staan: klaar voor actie, alert, aanwezig, agressief. Of niet. Na een nederlaag: 'Ik zag meteen dat ze steeds een stap te laat waren. Al toen ze het veld opgingen. Hoe ze bewogen, hoe ze liepen.''

'Je leest zijn mentor Fred Rutten terug in teksten van Ten Hag', stelt Hinke vast. Zoals in een interview in Voetbal International: ‘Tegenwoordig overorganiseren wij opleiders. We regelen toch alles voor (jeugd)spelers? We kauwen ze toch alles voor? Wat we ermee bereiken, is een type speler dat onzelfstandig is.''

Trainer Erik ten Hag bij zijn laatste wedstrijd voor FC Utrecht, tegen NAC in Breda.Beeld anp
Een tactisch ijzersterke trainer die zijn ploegen altijd dynamisch laat spelen

11:05 donderdag 28 december 2017

In een gesprek met Radio 1 stelde de Rotterdamse burgemeester dat ‘elke moslim een beetje salafist is’. Dat leidde op Twitter tot een storm van kritiek. Aboutaleb zou een wolf in schaapskleren zijn. PVV-leider Wilders vindt dat Aboutaleb moet opstappen. Leefbaar Rotterdam wil een debat met de burgemeester.

Fidan Ekiz, journalist en AD-columnist, begrijpt niets van zijn uitspraken en legt op Twitter uit waarom. Aboutaleb wil volgens haar aangeven dat het salafisme een containerbegrip is en dat het jihadi-salafisme zich onderscheidt van de salafistische stroming die geweld afwijst. Maar ze is het daar niet mee eens. ‘Ik vind het salafisme een kwaadaardige ideologie. Punt. Salafisme is dé voedingsbodem van moslimterreur. Niet iedere salafist is misschien een terrorist, maar alle terroristen delen wel het salafisme als ideologie.’

De boodschap dat je niet alle salafisten over één kam moet scheren is goed gevallen bij Sam Cherribi, oud- VVD-Kamerlid en nu verbonden aan de Emory University in Atlanta in de Verenigde Staten. Cherribi is een vooraanstaand islamkenner. ‘Nauwelijks is het Kerst geweest, met vrede op aarde voor iedereen, of Ahmed Aboutaleb schokt de wereld met zijn verklaring dat hij voor een deel salafist is. Waarom doet hij deze uitspraak? Uit politieke berekening? Is hij een wolf in schaapskleren? De burgemeester van Rotterdam wist heus wel dat zijn opmerking als een bom zou vallen in de publieke opinie, maar op de lange termijn kan het hem en zijn partij politiek helpen.

‘Het vergroot het aantal potentiële kiezers met een moslimachtergrond en kan partijen als Nida en Denk irrelevant maken. Dat hij zich salafist durft te noemen, maakt hem tot een held in de islamitische wereld. Het geeft aan dat hij er niets om geeft om te worden gehekeld, hij breekt met stereotypen.’

Toch kleeft er volgens Cherribi wel een nadeel aan de uitspraak van Aboutaleb. Want niet iedereen weet dat salafisme vele ladingen dekt: vreedzaam én gewelddadig. ‘Als rolmodel geeft hij toch een onbewuste boodschap af aan veel jonge moslims om zich te houden aan het salafisme. Er is niets mis mee om te zeggen dat hij salafist is, maar ik heb liever helemaal geen label.’ Cherribi is voorstander van een liberale, inclusieve vorm van de islam. Die vindt hij belangrijker dan ‘de terugkeer naar het niet altijd even reële beeld van vrome voorouders, waaraan het woord salaf eigenlijk refereert’.

Arabist Jan Jaap de Ruiter, verbonden aan Tilburg University, noemt de uitspraken van Aboutaleb ‘briljant’. ‘Hij haalt het begrip salafist weg uit de traditionele hoek. De islamitische traditie zegt dat de generatie van de profeet en de twee generaties erna het best zijn om na te volgen. Dat zijn de beste voorgangers. Dát is waar de burgemeester terecht op wees. Eerder noemde hij zich ‘jihadist’ (‘Ik sta elke dag om 7 uur op om het goede te doen voor een stad in Nederland. Dat is de jihad in zijn puurste vorm.’) en nu ‘salafist’. Daarmee neemt Aboutaleb de gepoliticeerde en gewelddadige vorm van salafisme de wind uit de zeilen. Hij heeft een moedige stap gezet.’

Critici wijzen erop dat je het salafisme wel een andere invulling kunt willen geven, maar wat als salafisten zich er niet in herkennen? De Ruiter: ‘IS-strijders beweerden de enige echte salafisten te zijn en precies te doen wat de profeet wilde. Het kalifaat is verschrompeld. Wat ging er ideologisch mis? Het is hoog tijd voor een discussie over salafisme. Aboutaleb wil het salafisme uit de extremistische hoek halen. Hij biedt een tegengeluid en dat is prima.’

De Rotterdamse burgemeester Aboutaleb.Beeld anp

10:20 woensdag 27 december 2017

Lezersbrieven over de nootjesactie van Henk Krol

‘Als ik zie dat het zelfs een discussie is geworden in het Iraanse parlement, dan denk ik: oei, je hebt dus wel een hele gevoelige snaar geraakt. En als dat het begin is van een discussie die zorgt voor iets beters, dan ben ik oprecht heel blij.’ Aldus Henk Krol, over zijn nootjesactie. Hoe naïef kun je zijn?

Alsof zijn ‘wegwerpgebaar’ ook maar in de verste verte zou kunnen leiden tot een constructieve discussie over de rechten van vrouwen in Iran... Na nepnieuws hebben we hier te maken met nepcausaliteit. Het is westerse politici vandaag de dag sowieso niet gegeven om in niet-Westerse landen discussies te starten ‘die zorgen voor iets beters’, laat staan voor iets beters in structurele zin.

Mensenrechtenbeleid dat duurzame veranderingen wil helpen realiseren, veronderstelt diepgaande kennis van nationale en rurale machtspatronen en van cultureel verankerde gewoontes, en kan zich qua instrumentarium slechts richten op het sterker maken (‘empowerment’) van binnenlandse mensenrechtenvriendelijke krachten. En dat alles is een zeer gevoelig krachtenspel, zoals menig diplomaat kan bevestigen. De rechten van de mens zijn weliswaar in veel opzichten universeel, maar dat woord staat eerst en vooral voor een doel dat door alle staten moet worden nagestreefd: ‘een common standard of archievement’, zoals de nog altijd hoogst actuele Universele Verklaring van de Rechten van de Mens uit 1948 zegt. In de praktijk van alledag zijn er echter tal van verschillen tussen landen, afhankelijk van hun politieke historie, hun economische welvaart, de kracht van hun burgerbewegingen en wat al niet. Dat was en is in Nederland niet anders.

Mensenrechtenbeleid is daarmee ten principale emancipatoir van karakter. Krols poging om zijn actie een positieve draai te geven getuigt van weinig inzicht in die dynamiek. Iemand die een belangrijk deel van zijn leven heeft gewijd aan emancipatie van de (homosexuele) medemens zou beter moeten weten.
Willem van Genugten, Malden, professor em. of International Law, Tilburg University


Geen sorry
50Plus-leider Henk Krol geeft toe dat hij een fout heeft gemaakt in het pistachenoten-relletje met Iran, maar zal daar geen excuses voor aanbieden. 'Ik heb in mijn leven al zo vaak sorry gezegd, daar kan deze ook bij. Excuses aanbieden vind ik een stapje te ver' zei hij op de radio. Als Henk Krol zelf aangeeft al zo vaak 'sorry' te hebben moeten zeggen, is het dan langzamerhand niet de hoogte tijd dat deze politieke schertsfiguur daaraan de ultieme consequentie verbindt: opstappen? Het aanzien van de politiek in het algemeen en die van de ouderenpartij in het bijzonder, zouden daarmee zeer gebaat zijn.
D. Groenendijk, Papendrecht


Volksvertegenwoordiger
Beste Henk Krol, je gooit geen eten weg. Alleen al om die reden zou je excuses moeten aanbieden. Over de andere redenen zal ik het maar niet hebben. Ik mag hopen dat je dat, als volksvertegenwoordiger, weet. Lidwien Verver, Rotterdam






50Plus-voorman Henk KrolBeeld ANP

09:26 zondag 24 december 2017

Esther Gerritsen, Rob Vreeken, Aleid Truijens, Peter Middendorp en Martin Sommer schreven ieder een brief, gericht aan iemand die in 2017 het leven gelaten heeft. Esther Gerritsen vindt het jammer dat ze pornoster Shyla Stylez nooit heeft ontmoet: ze had haar zoveel willen vragen. En Martin Sommer schrijft Ootje Oxenaar - de ontwerper van de guldenbriefjes: ‘De snip van 100 gulden, de feloranje zonnebloemen van 50, en als klapstuk de vuurtoren van 250 gulden. Dat was pas geld!’

Paul Onkenhout vindt de homograp van René van der Gijp in het RTL-programma Voetbal Inside vooral slecht: ‘Alleen derderangs grappenmakers komen nog met die vaselinepot op de proppen. Voor iemand die 500 duizend euro per jaar krijgt voor twee televisie-optredens per week, zou Van der Gijp zich diep moeten schamen.’ Onkenhout denkt dat Van der Gijp en Derksen weten dat Voetbal Inside zonder grofheden en beledigingen niks voorstelt: ‘Twee avonden in de week schijtlollige en beledigende grappen maken, ze moeten wel.’

Frank Kalshoven meent dat de huidige hoogconjunctuur lijkt op een nepkerstboom met nepballen. De groei van de economie en daling van de werkloosheid is namelijk deels te danken aan de Europese Centrale Bank die de rente kunstmatig laag houdt. Het kabinet Rutte III versterkt de opgaande economie nog eens door de overheidsbestedingen op te schroeven, net zoals Rutte-II de neergaande economie van toen nog dieper in het stof drukte door zwaar te bezuinigen. Dat procyclische beeld verdiept de dalen in de economie en verhoogt de pieken. Een anticyclisch beleid is verstandiger omdat het de stabiliteit versterkt en de welvaart verhoogt.

250 gulden-biljet Ootje Oxenaar, 1986Beeld Collectie Geldmuseum

11:15 vrijdag 22 december 2017

Catalonië en Spanje gaan een onzekere toekomst tegemoet, schrijft de toonaangevende krant El País, nu de partijen die voor onafhankelijkheid zijn hebben gewonnen.

‘De 70 zetels die Samen voor Catalonië, ERC en de CUP hebben gewonnen, maken het er niet helderder op. Na de enorme spanningen van de laatste twee jaar verdient de Catalaanse samenleving, die zo gespleten en onrustig is, een rustpauze om op adem te komen. Het resultaat voorspelt echter onzekerheid. Een eventuele meerderheid van de partijen die onafhankelijkheid willen – een formatie zal trouwens niet makkelijk zijn - bemoeilijkt die normalisatie, en we raden de verdedigers van onafhankelijkheid aan in de oppositie te blijven. ‘Het meest positieve van de verkiezingsuitslag is de grote overwinning voor het constitutionalisme met de kandidaat van Ciudaddanos, Inés Arrimadas, die 37 zetels binnenhaalde.

Zo’n enorme doorbraak zou normaliter er toe leiden dat ze presidente werd. Maar de omstandigheden zijn daar niet naar. Even positief is het verlies van de partijen die onafhankelijkheid willen. Van 72 naar 70 zetels. Net als bij de verkiezingen in 2015 hebben ze geen duidelijke meerderheid gewonnen. ‘Opnieuw heeft de CUP, een van de meest radicale krachten in democratisch Europa, de sleutel voor een meerderheid in handen. Puigdemont en Junqueras moeten goed beseffen dat als ze met die partij verder gaan, er geen weg terug meer is. Aan de andere kant zal het moeilijk zijn, gezien de juridische situatie waarin de voornaamste leiders van de onafhankelijken zich bevinden, om de gewonnen zetels ook te bezetten.

Dit alles brengt met zich mee dat het streven naar onafhankelijkheid op geen enkele manier vrij baan heeft gekregen om terug te keren naar eenzijdigheid. De partijen moeten beslissen in welke mate ze het leven voor zichzelf en de Catalanen moeilijker willen maken. Want het streven naar onafhankelijkheid, opgevat als een eenzijdige breuk, is mislukt en zal blijven mislukken sinds de staat heeft laten zien dat ze dat weet te verhinderen, Europa het verwerpt en de Catalaanse economie het niet verdraagt. ‘De staat heeft laten zien dat hij zo’n uitdaging kan voorkomen en dat hij de democratische legitimiteit en het zelfvertrouwen bezit om de middelen daarvoor bezit en die kan en wil inzetten. De internationale gemeenschap, en met name de Europese partners, hebben de weg versperd naar afscheiding, die ook zeer anti-Europees is gebleken. De Catalaanse economie is niet bereid zo’n afscheiding te verwerken, en tot slot maar niet minder belangrijk: de afscheidingsbeweging blijkt opnieuw niet in staat een zetelmeerderheid te krijgen.

Wat Catalonië heeft meegemaakt de laatste jaren maakt duidelijk dat het pad van afscheiding niet opnieuw moet worden ingeslagen. De winnaars zouden in plaats daarvan iets simpels moeten doen, iets waarvoor politici worden gekozen: regeren binnen de wet, ten gunste van de burgers.’

De verdreven Catalaanse premier Carles Puigdemont na de verkiezingsuitslag van 21 december.Beeld photo_news
Inwoners van Barcelona brengen hun stem uit in een druk bezocht stembureau.Beeld epa

11:18 donderdag 21 december 2017

Vandaag stemmen de Catalanen voor een nieuw parlement. Het moet een einde maken aan de crisis rond een eenzijdige afscheiding van Spanje. Volgens de peilingen spant het erom. Commentaren uit een Catalaanse en twee Spaanse kranten.

El Periódico de Catalunya

De progressieve krant voor Catalonië denkt dat deze verkiezingen niet genoeg zijn, daarvoor zijn de politici te vastgeroest.

‘Als de peilingen er niet helemaal naast zitten, is er een tweede stemronde noodzakelijk om uit de huidige impasse te komen. De verkiezingen op 21 december kunnen slechts het voorspel zijn voor andere verkiezingen later zonder buitenissige lijsten en opgeblazen emoties. Een oplossing van de Catalaanse crisis heeft nieuwe gezichten en nieuwe namen nodig. Op het moment staan er op de kleurrijke lijsten alleen maar de personen die deel waren van het probleem en nu een deel van de oplossing willen worden. Onmogelijk.’

ABC

De Spaanse krant van het politieke midden dringt er bij de kiezers op aan hun separatistische escapades te laten varen.

‘Catalonië heeft nu een unieke kans om de meerderheid van stemmen uit te brengen op die parlementariërs die voor het respecteren van de grondwet zijn en voor het beëindigen van de separatistische nachtmerrie die de regio naar zijn ondergang voert. Het absurde experiment met het referendum van 1 oktober mag niet als referentiepunt dienen. De Catalanen mogen vrij kiezen en ze moeten goed weten dat als ze weer een vergissing maken door een separatistische meerderheid te kiezen, artikel 155 (waarmee Madrid de regioregering buiten werking stelde) van kracht blijft, omdat een eenzijdige, anachronistische en schadelijke afscheiding bij wet verboden is.’

El País

Het progressieve Spaanse dagblad roept de Catalaanse kiezers in een hoofdredactioneel commentaar op: ‘Kies een regering die vier jaar bestuurt en niet een die chaos creëert.’ En Spanje heeft Catalonië nodig.

‘De dringende taken van het nieuwe parlement, de nieuwe regering en de nieuwe president zullen zijn de sociale breuken te lijmen, de economie weer op gang te brengen en het vertrouwen te herstellen, dat geschonden is door de breuk in de rechtszekerheid. Het is nu aan de burgers om naar de stembus te gaan, in de grootst mogelijke aantallen en met in hun gedachten geprent dat om de normale situatie terug te krijgen en Catalonië te vrijwaren van verscheurende nachtmerries, ze niet bij diegenen die chaos veroorzaken moeten zijn, maar bij hen die de grondwettelijke en statutaire orde respecteren. Het hangt van deze verkiezingen af of er snel actie wordt ondernomen om te komen tot een zeer gewenste terugkeer naar de historische rol van Catalonië als de economische motor, de autonome aanjager en modernisator van Spanje. Dat is helaas nog lang niet zeker op dit moment: dat hangt voor een groot deel af van het gedrag van de kiezers vandaag.'

11:39 woensdag 20 december 2017

‘Politicus van het jaar’ Thierry Baudet sprak in oktober vijf uur lang met een van de ideologen van de Amerikaanse Alt-right beweging, Jared Taylor, in het geheim. Dit onthult de journalistieke site De Correspondent. Taylor propageert de theorie van de genetische ongelijkheid van rassen. Historicus en columnist Dirk-Jan van Baar ziet het als een teken dat het bij Baudet niet alleen gaat over ‘frisse ideeën’, maar dat hij ook ‘put uit gedachtengoed met een kwalijke geur, van fascisme en racisme’.

Van Baar: ‘Je ziet heel veel van dit soort redeneringen gemakkelijk overlopen naar de gevestigde politiek en meningen, termen als ‘westers altruisme’ en ‘westers schuldgevoel’. Het leidt tot een merkwaardige mix van westerse superioriteit en het idee dat het westerse schuldgevoel de westerse cultuur kwetsbaarder maakt. Thierry zelf is iemand die zelf uit de elite komt waartegen hij te hoop loopt. Hij wordt gehoord in conservatieve kringen. Ik ken hem vrij goed, hij is ook een leuken jongen. Maar daardoor raken alle alarmbellen buiten werking bij mensen die hem wel leuk vinden met zijn ‘frisse ideeën’. Dat is merkwaardig, want het zijn geluiden die wel degelijk van fascisme en racisme getuigen.’

Is er een overkomst in Baudets ideeën en de Amerikaanse Alt-right?
‘Ze putten uit het gedachtengoed van de conservatieve denkers in Europa van de 19de eeuw. Dat was de tijd van de schedelmeters en wel begrijpelijk als onderzoek van de wetenschap toen. Maar die raciale theorieën zijn al lang geleden terzijde gelegd als pseudowetenschap. Dat zoveel mensen nu meegaan in herleving van die ideeën laat zien dat het droevig is gesteld met de kennis van de geschiedenis en met het publieke debat.’

Baudet zelf ontkent dat hij de rassentheorie van Taylor onderschrijft en zegt dat hij met veel uiteenlopende personen spreekt. Gelooft u dat?
‘Daar moeten we hem dan maar aan houden! Maar ik zie toch allerlei paralellen. Op internet spuien mensen die zeggen dol te zijn op Thierry dit gedachtengoed rond. En Thierry zegt de ene keer dit en de andere dat. Dat kun je ‘speels’ noemen, maar ik vind dat hij niet de gedisciplineerde geest heeft die nodig is voor de politiek.

‘Wat Thierry Baudet zegt, wordt in ‘nette kringen’ veel eerder aanvaard dan als Wilders het zegt. Het is waar dat Baudet veel sprekers uitnodigt – ikzelf heb ook wel eens een praatje gehouden voor zijn club. Ik dacht aanvankelijk ook dat het vooral een liberale beweging was, die luisterde naar uiteenlopende meningen. Maar ik ben verbijsterd wat een vlucht het heeft genomen. Het gemak waarmee ideeën met een kwalijke geur nu worden geaccepteerd.’

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

Bijeenkomst Forum voor Democratie in de Rai met frontman Thierry Baudet.Beeld Raymond Rutting / de Volkskrant

11:26 dinsdag 19 december 2017

Jesse Frederik, onderzoeksjournalist bij De Correspondent, hield maandagavond een indrukwekkende Den Uyl lezing over wat hij noemde ‘de onderwereld van de verzorgingsstaat’. Die onderwereld bestaat eruit dat de rijksoverheid honderden miljoenen over de balk gooit om de problemen van hulpbehoevenden aan te pakken, maar die problemen alleen maar groter maakt.

‘Wie dan de afgelopen dertig jaar overziet, moet constateren dat de sociaaldemocratie hierin heeft verzaakt’, hield Frederik zijn PvdA-toehoorders voor. ‘We zijn weer terug bij af. We zijn weer bij de ‘onmaatschappelijkheidsbestrijding.’ We hebben het vooral over symptomen, niet over oorzaken. We wantrouwen de mensen die om hulp vragen. Wie voor een uitkering komt, wordt behandeld als aspirant-oplichter. Wie zijn rekeningen niet betaalt, die zal wel niet deugen. En wie werkloos is, die heeft dat aan zichzelf te danken.’

Frederik presenteerde schrijnende gevallen van mensen die het overzicht over hun situatie allang zijn kwijtgeraakt en steeds dieper in het moeras van aanmaningen, rekeningen, deurwaarders, opzeggingen, afwijzingen en formulieren zijn weggezakt. Zij worden geconfronteerd met een verzorgingsstaat die bestaat uit een ondoordringbare jungle van procedures, loketten, en instanties die vooral bezig zijn met hun eigen straatje schoon te vegen en probleemgevallen van zich af te schuiven.

Frederik: ‘Nederland is bezaaid met instellingen die afgerekend worden op het oplossen van deelproblemen.’ Zo is er schuldhulpverlening, maar om je daarvoor te kwalificeren moet je aan dermate strenge eisen voldoen dat slechts 1 procent van de mensen met schulden daadwerkelijk door de schuldhulpverleners wordt geholpen.

‘Hoe dieper je in de shit zit, hoe moeilijker het is om hulp te krijgen. Het recht is steeds vaker iets dat je moet halen. Het komt al lang niet meer naar je toe. Je moet loketten aflopen, formulieren invullen, intakegesprekken voeren. Hier is iets vreemds aan de hand: hoe minder je hebt, hoe meer bureaucratie er over je heen wordt gestort. Terwijl je daar juist steeds minder energie voor hebt.

'Laat dit even tot u doordringen: in de moderne verzorgingsstaat wordt je probleem een reden om je uit te sluiten van een oplossing. Je hebt een drugsprobleem, daarom zit je in de verslavingszorg, maar daar word je geschorst omdat je drugs blijft gebruiken. Je hebt een gedragsprobleem, daarom zit je bij een jeugdzorginstelling, maar daar moet je weg omdat jij je niet gedraagt.’

Frederik: ‘Echte ideeën hebben we niet meer. In ieder geval niets dat zo groots, zo meeslepend en zo simpel is als de bijstand of de AOW.’ In die richting zoekt Frederik wel de oplossing: bestaanszekerheid moeten we, net als in de jaren vijftig, weer zien als een recht, zonder verplichtingen en zonder een peperduur controle-apparaat om die halve procent fraudeurs te betrappen.

Beeld ANP
Wie voor een uitkering komt, wordt behandeld als aspirant-oplichter.

11:11 maandag 18 december 2017

In Oostenrijk begint nu de tijd van de kleine stappen, schrijft Meret Baumann, correspondente in Oostenrijk in het Commentaar van de Neue Zürcher Zeitung. ‘De toekomstige Oostenrijkse kanselier Sebastian Kurz heeft in de verkiezingsstrijd een geheel nieuwe politiek beloofd, maar zijn regeringsprogramma met de FPÖ neemt echter afstand van de grootse visies en hervormingsplannen.'

Baumann: 'Dat programma is rechtsconservatief met enige symboolpolitiek maar alles bijeen solide en met een goede benadering. De grote visie voor een diep ingrijpende hervorming ontbreekt echter. Over belangrijke beslissingen, bijvoorbeeld de ontvlechting van de competentiechaos tussen Bondsregering en deelstaten, het dure pensioenstelsel en de afslanking van de overheid, blijven de coalitiepartijen vaag.'

'Een veelbelovende vernieuwing is wel de harmonie die duidelijk bestaat tussen de coalitiepartijen. Anders dan in de grote coalitie met de SPÖ, waarin het verhinderen van de wensen van de regeringspartner vaak als de grootste prestatie gold, ontstaat nu voor het eerst sinds lange tijd de indruk dat de regering gemeenschappelijk optrekt. In een Oostenrijk dat doodmoe is van het politieke gekibbel is dat van betekenis. Dat Kurz daarbij de FPÖ heeft verplicht zich te bekennen tot de EU was een stap die, in deze duidelijkheid, geboden was.’

Oliver Das Gupta signaleert in de Süddeutsche Zeitung dat de rechts-populistische FPÖ weliswaar een belangrijke concessie heeft gedaan, namelijk dat Oostenrijk niet uit de Europese Unie zal treden, maar dat die noodzakelijk was om aan de regering deel te nemen. Anders had de Oostenrijkse president Van der Bellen niet ingestemd met de nieuwe regering van Sebastian Kurz (ÖVP) en Heinz-Christian Strache (FPÖ).

Gupta verwacht dat de nieuwe Oostenrijkse regering zich tegen bondskanselier Merkel zal afzetten. Hij wijst op de toenadering van de Oostenrijkers met de Hongaarse premier Viktor Orbán, die de inspirator van een aanscherping van het toch al harde vreemdelingenbeleid. Asielzoekers zullen voortaan hun geld moeten afgeven en het beroepsgeheim van artsen zal voor vluchtelingen niet meer gelden.

Wanneer Oostenrijk in de tweede helft van 2018 voorzitter van de EU zal zijn, zet Kurz twee onderwerpen bovenaan de agenda: bewaking van de Europese buitengrens en terreurbestrijding.

NRC-correspondent in Wenen Caroline de Gruyter stelt dat de FPÖ onder Strache nu minstens zo extreem is als in het jaar 2000 onder Haider. Toen werd de regering van Oostenrijk geconfronteerd met sancties van de EU, waarvan nu geen sprake is.

De Gruyter: ‘De verklaring voor de milde reacties ligt in het feit dat de FPÖ destijds als enige partij radicale oplossingen bepleitte, zoals migratiestops. Het was een van de pioniers van keihard Europees rechts-populisme; Haider was de enige echte extreem-rechtse provocateur in de politiek. Nu gebruiken politici in diverse parlementen vergelijkbare retoriek.’

Twitter bericht wordt geladen...

Kanselier Kurz (ÖVP) en vicekanselier Strache (FPÖ) van OostenrijkBeeld belga

Twitter bericht wordt geladen...

Twitter bericht wordt geladen...

De FPÖ onder Strache nu is minstens zo extreem als in het jaar 2000 onder Haider

09:14 zondag 17 december 2017

Het is echt grondig onderzocht, schrijft Aleid Truijens. 'Sociale media zijn verslavend, we hunkeren naar steeds meer applaus, hartjes en duimpjes. Ze bieden nepliefde en nepaandacht, ze zijn het schuttersputje van waaruit we anderen laf beschieten, ze maken ons bang en ongeschikt voor de griezelige offlinewereld. Ze verspreiden nepnieuws en verkleinen de wereld en interesses tot een kleine, warme bubbel. Om maar te zwijgen over de mogelijkheden die ze bieden aan kwaadwillenden, van pestkoppen tot terroristen.

'En nu is het overmatig gebruik, lees ik, ook nog fataal voor je ogen: je kunt zomaar blind worden na jarenlang turen op een schermpje. Je zou bijna vergeten dat sociale media ook een hoop lol, ontspanning en contact bieden.

'Arm onderwijs. Dat dacht nu eindelijk eens een hulpmiddel te krijgen dat het lesgeven verlicht, maar heeft er een takenpakket bijgekregen: het bieden van een tegenwicht - tegengif - tegen de digitale schijn; kinderen onderdompelen in de échte wereld. Een sisyfusklus.'



Een behoudende Europese politiek, bestaat zoiets eigenlijk wel, vraagt Martin Sommer zich af. 'De vraag bekroop me woensdag tijdens het Kamerdebat voorafgaand aan de Europese top van deze week. Zo'n Kamerdebat is er bij elke top en de vraag kwam op toen Sybrand Buma (CDA) van premier Rutte wilde horen wat hij zou doen als Nederland in Brussel alleen kwam te staan.


'Eén ding bleek in het Kamerdebat glashelder. Het nieuwe Nederlandse kabinet vaart een conservatiever Europese koers dan de vorige coalitie van VVD en PvdA. Het CDA is terughoudender en al helemaal de ChristenUnie, die in 2005 tegen de Europese Grondwet was en ook over de euro alles behalve enthousiast. Wie moppert dat Rutte geen visie heeft, moet gewoon het regeerakkoord lezen.'


Als een openbaring ervoer Arie Elshout wat de Amerikaanse columnist Thomas Friedman pas in de Volkskrant schreef. De Arabieren, Amerika en Israël zijn te veel geobsedeerd door de uitbreiding van Irans invloed in het Midden-Oosten.

'Want wat 'wint' Iran eigenlijk als pro-Iraanse milities een aantal slechte buurten controleren in Beiroet, Sanaa, Damascus en Bagdad?
Het was een prikkelende vraag. Slechte buurten, zo had ik er nooit tegen aangekeken. Met dit beeld doorbrak Friedman het abstracte karakter van het in buitenlandanalyses veelgebruikte begrip 'invloedssfeer'. Het klinkt zwaar, maar in de praktijk stelt het niet zoveel voor.'

Maar Elshout vindt het een rozig verhaal. 'De werkelijkheid is dat veel staten niet geringschattend doen over invloedssferen. Die zien ze als bedreiging of als bescherming. Het is een onuitroeibaar facet van het eeuwig menselijke.'



Een meisje maakt huiswerk tijdens het chatten.Beeld anp

11:37 donderdag 14 december 2017

Heeft het nogal wel zin de asielzoekers over de lidstaten van de EU te verspreiden met quota per land? Vandaag overleggen regeringsleiders in Brussel over een voorstel van EU-president Tusk de pogingen maar te staken, omdat landen in het oosten van Europa blijven dwarsliggen. Velen, onder wie premier Rutte, vinden het een slecht idee. De grootste zorgen maken ze zich in Griekenland.

In Griekenland blijven de meeste illegale bootvluchtelingen steken, tegen wil en dank. De routes naar het noorden zijn afgesloten met muren, zoals de grens van Hongarije. Polen, Tsjechië, Slowakije en Hongarije hebben zich aaneengesloten als de ‘Visegrad-staten’, vooral om vluchtelingen buiten de deur te houden. Als andere EU-landen niet meewerken blijft Griekenland met de ongevraagde gasten zitten. De commentaren in Griekse kranten variëren van radeloos tot cynisch.

In het weekblad Proto Thema schrijft Giannis Makrigiannis over het voorstel van Tusk:

‘Hij trekt de enige beslissing in over vluchtelingen die nog enigszins liet zien dat de EU nog een unie is en niet alleen een groep staten waarin een neo-liberaal en een nationalistisch kamp de dienst uitmaken. Een handvol bureaucraten hebben de extreem-conservatieve en bijna extreemrechtse standpunten in Duitsland overgenomen en tevens die van de Visegrád-landen. De noordelijke, ‘selecte’ groep landen laat het probleem liggen bij de zwakste schakel in de keten: de pechvogels, Italië en Griekenland.’

Het hoofdredactionele commentaar van het dagblad Avgi wijst erop dat de Grieken niet verbaasd hoeven te zijn: 'Het afscheid van het Europese ideaal van solidariteit en eenheid is al lang ingezet: toen Europa tolereerde dat de ‘Visegrád-staten’ botweg weigerden het aantal vluchtelingen dat aan hen was toegewezen, toe te laten. Die tolerantie kreeg een wettelijke bekrachtiging door het opleggen van geldboetes per vluchteling die de toegang werd geweigerd door deze landen. Het was meteen glashelder dat zodra een land onder zijn verplichtingen uitkon door 25.000 euro per vluchteling te betalen, die landen dat bescheiden bedrag liever op tafel zouden leggen. In het bijzonder landen waar de ideologie ‘hou ons land schoon van vluchtelingen’ overheerst.’

Twitter bericht wordt geladen...

11:36 woensdag 13 december 2017

Het is een klap voor president Trump: de Republikeinen verliezen de Senaatszetel voor Alabama. Kwam het doordat kandidaat Roy Moore werd achtervolgd door beschuldigingen van seksueel misbruik of is de winst van de Democraat Doug Jones een teken dat de steun voor Trumps presidentschap afbrokkelt? ‘Moore probeerde als Trump te zijn. Maar alleen Trump kan winnen als Trump’, meent Fox News. The New York Times ziet een terugkeer ‘van fatsoen en gezond verstand’.

Erick Erickson, commentator van Fox News:
‘Er zullen heel wat verhitte debatten zijn in Alabama, dat nu plotseling een Democratische staat is. Maar één argument is onvermijdelijk en onweerspreekbaar na de spannende verkiezing: Trump werkt alleen voor Trump.

‘De campagne van Roy Moore zag zich gesteld tegenover geloofwaardige beschuldigingen dat de aspirant-senator een 14-jarige heeft mishandeld en tieners heeft verleid toen hij een dertiger was. Hij gaf dat laatste min of meer toe en erkende dat hij een van de beschuldigers kende. Vervolgens ontkende hij alles en zei dat hij geen van de beschuldigers kende. Zijn campagneteam opende daarop volop de aanval op de pers in de stijl van Trump.

‘In feite besloot het team van Moore nadat de beschuldigingen openbaar waren het model van de Trump-campagne over te nemen. Ze sloten verslaggevers uit van bijeenkomsten. Ze belasterden en intimideerden de pers. Ze veranderden hun verhalen, feiten door elkaar husselend voor onze ogen.

‘Dat werkte bij Donald Trump. Hij kon het maken. Maar Roy Moore is geen Donald Trump.

‘Maar vergis u niet, als Roy Moore deze beschuldigingen niet had gehad of als Roy Moore op deze beschuldigingen met een serieus en geloofwaardige antwoord was gekomen, zou hij hebben gewonnen. Maar hij koos voor een derde mogelijkheid door een antwoord uit te stellen en er daarna ridicuul mee om te gaan.’

Vluchtelingen wachten in de Griekse havenstad Piraeus op vervoer naar een opvangkamp bij Athene. Ze zijn per schip opgehaald van het eiland Lesbos, waar de meeste bootvluchtelingen arriveren.Beeld epa
Aanhangers van de Democratische kandidaat Jones vieren zijn overwinning in Birmingham, Alabama.Beeld reuters

11:29 woensdag 13 december 2017

Hoofdredactioneel commentaar The New York Times:
‘Dat de kiezers in Alabama Doug Jones hebben gekozen voor de Senaat van de Verenigde Staten is iets om te vieren. Het is een triomf voor fatsoen en gezond verstand in een staat die een tijd lang beide leek te hebben afgezworen. Jones’ overwinning verkleint de Republikeinse meerderheid in de Senaat en betekent voor president Trump een dik verdiende berisping. Het is lastig al te enthousiast te worden over een nipte overwinning op een afgrijselijke kandidaat, een van seksueel misbruik verdachte man met haatdragende politiek, maar Alabama, de Senaat en de natie zullen veel beter af zijn met Jones dan met Roy Moore.

‘Tot Moore (en Trump) op het toneel verschenen, was het moeilijk kandidaten te vinden die zo ongeschikt zijn dat kindermishandeling slechts een van de vele van hun diskwalificaties lijken. Hun populariteit laat zien hoe sommige christelijke conservatieven kennelijk vastberaden zijn de wet, justitieel of moreel, alleen op hun tegenstanders toe te passen.

‘Sommige Republikeinen hebben Moore omschreven als een Bijbelse plaag die hen is overkomen. Dat gaat voorbij aan de medeplichtigheid van een partij in een wurggreep van haar extremisten. Op elk cruciaal moment werd Moore geholpen door partijleiders, die weigerden een eensgezind en moreel standpunt tegen hem in te nemen.

‘Roy Moore zal altijd met ons meestemmen’, twitterde Trump op de verkiezingsdag. De inwoners van Alabama zeiden dat er meer op het spel stond in deze race, door een kandidaat te kiezen wiens staat van dienst reden voor trots is, niet voor schaamte, en die zich zijn hele carrière inzette voor strijd tegen haatdragendheid, niet daarop in te spelen.’

10:50 dinsdag 12 december 2017

Het gaat best goed met Nederland, stelt het Sociaal Cultureel Planbureau. Op Twitter maakt het veel los.

D66 Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma twittert en doet een beroep op Thierry Baudet en Geert Wilders die de indruk wekken dat ‘Nederland dreigt ten onder te gaan.’

SCP:
‘- we leven langer
- we zijn positiever over immigranten
- we zijn tevredener over onze democratie
- we verdienen meer
- we zijn hoger opgeleid.'

Het SCP stelt vast dat Nederlanders onverminderd tevreden zijn met hun leven. ‘Zij waarderen het – net als vorig jaar – gemiddeld met een 7,8. Ook het tevredenheidscijfer van mensen met een goede levenssituatie bleef gelijk ten opzichte van een jaar eerder, op 8,2.’ Volgens het SCP is de kwaliteit van leven van Nederlanders in de afgelopen 25 jaar beter geworden. Sinds 1990 is de levensverwachting sterk toegenomen, evenals het opleidingsniveau, de arbeidsparticipatie en het besteedbaar inkomen. De criminaliteit is afgenomen, de woningen zijn van een betere kwaliteit, meer Nederlanders sporten en we gaan vaker op vakantie.

Er zijn ook critici zoals Bert Brussen bij de ThePostOnline die het SCP partijdigheid verwijt: ‘Kim Putters is directeur van het SCP. Hij is hoogleraar Beleid en Sturing van de Zorg aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Voor de Partij van de Arbeid was hij van 2003 tot 15 juni 2013 lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal. SCP: het gaat fantastisch met Nederland, dat gave land, alleen is het allemaal zo oneerlijk verdeeld (dus het enige wat nog ontbreekt in Nederland is een stevig links PvdA-beleid).’

Journalist Jeroen Stans vind de conclusie van het SCP iets te 'eng'.
Want 25 jaar geleden vond 81 procent dat iedereen vrij moet zijn in het openbaar moet kunnen zeggen wat hij of zij wil. Dat is nu 66 procent.

Jasper Klapwijk vat de twitterstorm zo samen: 'SCP: gezeik op Twitter is niet representatief, Nederlanders zijn best tevreden. Twitter: SCP deugt niet want gezeik.'

Of om het met Radio 1 te zeggen: Ons leven is de afgelopen 25 jaar beter geworden volgens het SCP. Vandaar de stelling: 'We zijn een gelukkig volkje van zeurpieten'

Geert Wilders en Thierry Baudet tijdens een Kamerdebat.Beeld anp

11:19 maandag 11 december 2017

De Franse president Emmanuel Macron veroordeelt volgens de Franse krant Le Figaro elke aanval op Israël, maar betreurt niettemin de beslissing van Amerika om Jeruzalem als hoofdstad van Israël te erkennen. Zijn collega Netanyahu, die juist blij is met de actie van Trump, moet van Macron ‘een moedige stap richting Palestijnen zetten’ om uit de huidige impasse te komen. Macron doelde daarmee op het bevriezen van de Joodse nederzettingenpolitiek.

Macron heeft ook een telefoongesprek gehad met president Recep Tayyip Erdogan van Turkije. De Turkse leider noemde Israël een ‘terroristische staat’ die kinderen doodt. Tijdens zijn ontmoeting met Macron reageerde Netanyahu fel: ‘Ik heb geen morele lessen nodig van een leider die Koerdische dorpen bombardeert, journalisten gevangen zet, Iran help om internationale sancties te vermijden en die terroristen helpt, vooral in Gaza’.

Frankrijk kan de crisis in het Midden-Oosten niet alleen oplossen, verklaarde de minister van Buitenlandse Zaken Jean-Yves le Drian. In diezelfde geest belde Emmanuel Macron zaterdag Erdogan en riep hem op ‘bij te dragen aan het brengen van rust’ tussen Israël en de Palestijnen.

Historicus Vincent Lemire stelt in Le Monde dat president Macron juist wel de aangewezen persoon is om de onderhandelingen tussen Israël en de Palestijnen te leiden. ‘Gegeven het isolationisme van Amerika kan alleen een permanent lid van de Veiligheidsraad die de steun heeft van de Europese Unie deze historische verantwoordelijkheid op zich nemen. Net als hij heeft gedaan met het klimaatakkoord, moet Emmanuel Macron zich in deze nieuwe wereldorde duidelijk positioneren. Hij kan dat doen door Jeruzalem te erkennen als hoofdstad van twee soevereine staten: Israël en Palestina.’

Lemire beschouwt Mahmoud Abbas, de baas van de Palestijnse Autoriteit, als het voornaamste slachtoffer van de beslissing van Trump om de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen. Abbas was net bezig zich te verzoenen met Hamas, toen Trump hem de diplomatieke genadeklap gaf door het internationale recht en de Verenigde Naties te schofferen. Om dezelfde reden is ook Jordanië, waarvan 70 procent van de bevolking Palestijns is, het slachtoffer van de beslissing van Trump.

Premier Netanyahu en president Macron in Parijs, 10 december.Beeld epa
Erken Jeruzalem als hoofdstad van twee staten: Israël en Palestina

10:54 vrijdag 8 december 2017

Lees het vorige Opinieblog hier terug.

11:45 vrijdag 8 december 2017

De actiegroep PO in Actie van docenten in het basisonderwijs vormt zich om tot een vakbond. Die stap komt voort uit onvrede met de bestaande bonden, die te weinig actiebereid zouden zijn en het contact met het personeel voor de klas en hun problemen en wensen hebben verloren. Dat doet denken een eerder initiatief: het Alternatief voor Vakbond, met meer aandacht voor jongeren, flexwerkers en zzp’ers.

Mei Li Vos, oud-Kamerlid van de PvdA, is medeoprichter van Alternatief voor Vakbond, waar ze nu weer vicevoorzitter is.

De stap van PO in Actie om een vakbond te worden lijkt op uw eigen initiatief van 2005. Heeft u advies voor hen?
Vos: ‘We hebben als AVV uitgebreid met hen gesproken. Het gaat hen puur en alleen om zoveel mogelijk invloed op de cao-onderhandelingen te hebben. Daarom leek het ons toch beter dat ze het niet door ons zouden laten doen maar zelf. PO in Actie is erg actief en het is juist zo goed dat ze allemaal zelf voor de klas staan. Ons advies was dat een vakbond oprichten helemaal niet zo moeilijk is. Ze hebben onze statuten gewoon gekopieerd. Voor advies kunnen ze ons altijd bellen.'

De PO-raad en de aloude vakbond AOb zeggen in de Volkskrant dat PO in Actie ook zonder deze stap welkom was bij de cao-onderhandelingen. Waarom was het toch nodig?
‘Je hebt dan toch een sterkere positie. Als vereniging zijn er checks and balances, een raadpleging van de leden. Dat doet PO in Actie heel goed via Facebook, de mening van de leden peilen. Ik verwacht dat ze bij belangrijke beslissingen alle personeelsleden in het basisonderwijs raadplegen, niet alleen hun leden.’

Ze moeten nu ook leden gaan werven.
‘Die leden hebben ze al, 45.000. Die moeten nu alleen contributie gaan betalen, 12 euro, 1 euro per maand. Dat vind ik zo leuk aan dit initiatief: zo zijn rond 1900 alle vakbonden ontstaan, uit onvrede over bepaalde situaties. Voor de leden is het belangrijkst dat er meer geld komt voor onderwijs, van de beloofde 700 miljoen naar de gevraagde 1,4 miljard is geen klein verschil. En dan te verzekeren dat het geld goed wordt besteed.’

Als de cao rond is kan deze nieuwe bond dan weer worden opgeheven?
'Ik denk dat ze de vakbond wel draaiende zullen houden. Om zelf te kijken wat ze vinden van de besteding van het geld in de praktijk.'

Kan de nieuwe vakbond zich dan alsnog aansluiten bij AVV, voor de overige vakbondsdiensten aan de leden? En wordt uw AVV dan een soort vakcentrale?
'Dat zou kunnen. Er zijn meer van dit soort bonden, zoals NU'91 van verpleegkundigen, die ook niet tevreden zijn over de oude bonden. Als we een vakcentrale worden, met ook vakbonden als leden, zouden we zelfs in de Sociaal Economische Raad kunnen. Maar daar zijn we niet op uit, we kunnen al heel veel van onze idealen kwijt in de onderhandelingen over cao’s.'

Beeld anp

11:50 vrijdag 8 december 2017

In zijn vandaag gepresenteerde bundel interviews 'De neergang van de PvdA' confronteert journalist Wilco Boom de sociaal-democratische kopstukken tamelijk hardhandig met elkaar en met hun eigen optreden. De Zwarte Woensdag van 15 maart, waarin de PvdA terugviel van 38 tot 9 zetels in de Tweede Kamer, lijkt daardoor vooral veroorzaakt door verkeerde keuzes, zoals regeren met de VVD en het houden van een lijsttrekkersverkiezing tussen Samsom en Asscher.

Maar centrum-linkse partijen hebben het overal moeilijk, blijkt uit de inventarisatie 'Why the left loses', zojuist verschenen bij de Britse uitgever Policy Press. De auteurs zoeken de oorzaken van de vertrouwensbreuk tussen de kiezers in de sociaal-democratische partijen in Europa, Australië en Nieuw Zeeland in allerlei richtingen, maar vooral in een gebrek aan visie over hoe de bevolking te beschermen tegen de gevolgen van de megacrisis van 2008.

Te lang werd ook ontkend, schrijft politicoloog Sheri Berman in het voorwoord, dat er spanningen kunnen optreden tussen de klassieke arbeidersaanhang en nieuwkomers. De rechtse populisten beloven welvaart door het aan banden leggen van de globalisering en sociale bescherming door migranten het land uit te zetten.
Links kan de opkomst van de rechtse populisten betreuren, maar 'je kan niet iets verslaan als je zelf niets hebt'. Zo lang de sociaal-democraten geen betere ideeën hebben om de hedendaagse vraagstukken op te lossen, zullen ze verder wegglijden in de richting van de vuilnisbelt van de geschiedenis, waarschuwt Berman.

15 maart: Wouter Bos, Hans Spekman en Lodewijk Asscher kijken naar de voor de PvdA rampzalige verkiezingsuitslagen op tv.Beeld Bart Maat / ANP

11:57 vrijdag 8 december 2017

Opluchting alom dat het Verenigd Koninkrijk en de EU de eerste fase van de onderhandelingen over de Brexit succesvol hebben afgesloten. Maar ondertussen is wel duidelijk geworden hoezeer de Britten op cruciale dossiers moeten buigen om de onderhandelingen te doen slagen. In een harde column voor Financial Times nagelt Philip Stephens de Britse politieke klasse aan het kruis voor hun naïviteit en waarschuwt alvast dat de volgende fase van de onderhandelingen niet prettiger wordt voor de Britten: ‘De discussies over een toekomstige relatie zullen nog wreder zijn. Bereid je voor op een nieuw, groot vreugdevuur van illusies.’

Volgens Stephens kunnen drie lessen getrokken worden uit de onderhandelingen tot dusver. De eerste is dat van een ‘evenwichtige onderhandelingssituatie’ allerminst sprake is – maar wel van een ‘fundamentele asymmetrie’. ‘Dit was duidelijk vanaf het begin. De kosten van mislukking zijn proportioneel veel hoger voor Groot-Brittannië dan voor de andere kant. Dat geeft de EU-27 macht.’

De tweede les is dat Britse politici, ‘na decennia lidmaatschap niet begrepen hebben hoe het Europese project werkt’. ‘De EU is bovenal een unie gebouwd op wetten, die op een gelijke manier van toepassing zijn in lidstaten. Simpel gezegd betekent dit dat landen niet kunnen meedoen aan het vrije verkeer van goederen, diensten en kapitaal en dan zeggen 'maar aan het vrij verkeer van personen doen we niet mee'. Als de Britse kant begint over creativiteit en pragmatisme, kijkt de andere kant in het boek met regels.’

‘De derde les onderstreept het illusoire karakter van de theoretische soevereiniteit die zo belangrijk is voor de Brexitvoorstanders. Groot-Brittannië zou zijn soevereiniteit herwinnen en het recht om afscheid te nemen van dat hele moeras aan regeltjes uit de EU. Maar dit blijkt de soevereiniteit te zijn van een persoon dat na een schipbreuk op een woestijnachtig eiland beland. Groot-Brittannië kan 'controle terugwinnen' zolang het accepteert dat het, bijvoorbeeld, niet langer gebruik kan maken van het Europese luchtruim.’ (…) ‘Als Groot-Brittannië tijdelijk wil blijven profiteren van toegang tot de interne markt na het vertrek, zal het verplicht zijn alle regels te blijven volgen.’

En dan de onderhandelingen over een nieuwe handelsovereenkomst met de EU. ‘Premier May mag misschien denken dat ze onderhandelingen in gaat, maar de andere partij weet al wat hij wil. Zoals een Duitse functionaris zegt: 'Groot-Brittannië besloot unilateraal uit de EU te vertrekken. Nu moeten wij (als 27 landen) beslissen welke overeenkomst we bereid zijn te sluiten met een derde land.'’

Stephens besluit zijn column met een vraag: ‘Zou er ooit een moment komen waarop de ideologische hardliners die zo voor Brexit zijn, zich beginnen af te vragen of het allemaal de moeite waard is?’

Beeld epa
De Brexitonderhandelaars aan de onderhandelingstafelBeeld epa