De nieuw leven ingeblazen wielerwedstrijd van de Booischotse Pedaalridders werd tot diep in de finale beheerst door een negenkoppige vluchtersgroep. Jarno Bellens uit de andere Heistse deelgemeente Zonderschot was de grote bezieler van deze lange ontsnapping, waar ook zijn teamgenoten Thijs Ulens en Jarno Jordens deel van uitmaakten. In de slotronde bij de lurven gevat door negentien achtervolgers moest de gewezen veldritkampioen in de sprint van een omvangrijke groep vrede nemen met een zevende plek. Dan rijst de vraag of hij niet te veel met zijn krachten had gewoekerd. “Tja, mogelijk was dat zo. Maar dit is nu eenmaal mijn manier van koersen, en daar heb ik zeker geen spijt van”, vertelde hij achteraf, terwijl hij, onderuit gezakt tegen een huisgevel, even moest bekomen. Bellens geloofde anders lang in het welslagen van de vlucht, maar de negen vooraan konden de achtervolgers niet tot het einde afhouden. “De samenwerking was voorin goed, al waren er sommigen die al eens een beurt oversloegen”, zegt Bellens daarover. “Maar op het laatst woog dat deel waar de wind in het nadeel stond zwaar door. Eens de twee groepen samen, poogde ik nog wel even de anderen te verrassen maar er zat niet genoeg schwung meer op om een gat te slaan. Een sprint was niet meer te vermijden.”

Toch was Bellens, die achtste eindigde, best tevreden. “Dit was nog maar mijn derde wedstrijd nadat ik door een aanrijding met een wagen na de koers in Begijnendijk en een val op training een maand amper kon trainen.”

Ook zijn teamgenoot Thijs Ulens uit Mechelen, die de zesde plaats in de wacht sleepte, was tevreden. “Mijn beste resultaat van het seizoen. Voorts wist ik ook nog enkele premies in de wacht te slepen. Het was dus zeker de verplaatsing waard”, aldus de Mechelaar.