Anuna De Wever blijft hoopvol, maar is vooral kwaad: 'Ik loop de benen vanonder mijn lijf. Wat doet de politiek?'

Anuna De Wever © ivan put

Anuna De Wever is nog altijd 17 en loopt volgende week mee in de 19e en laatste klimaatmars. Ze is nog altijd hoopvol, maar vooral kwaad: 'Als ik een buis haal, moet ik mij verantwoorden. Maar de politiek, die is gebuisd over de hele lijn en geraakt daarmee weg.'

Kim Clemens

Ze is naar Parijs geweest, woensdag en donderdag, samen met Kyra Gantois, medebezieler van Youth For Climate. 'We moesten er interviews geven, omdat ons boek intussen is uitgegeven in zes landen. Hier bij ons, in Italië, Spanje, Denemarken, Zweden en Nederland.' Ze hebben met presidenten gesproken en premiers rond de tafel gekregen. Maar Anuna blijft er nuchter bij. 'Misschien omdat ik er niet te veel bij nadenk. Ik ga gewoon mee met wat komt.'

Is het na de verkiezingen écht gedaan met de klimaatmarsen?

'Zo hebben we het van bij het begin gezegd, en zo gaan we het ook doen. Tijdens een lange regeringsvorming blijven demonstreren heeft niet veel nut. Maar als de klimaatambities niet honderd keer groter zijn dan vroeger, dan ga je nog van me horen. Nu, het is voor iedereen heel goed dat we na de verkiezingen eindelijk naar de volgende stap kunnen. Mijn emmer begint ook over te lopen.'

Moegestreden?

'Een beetje moe, maar ook kwaad en teleurgesteld. Ik wil actie zien. Die strijd voor het klimaat, die zit in mijn hart. Dat is geen fase. Ik wil mij daar echt voor smijten. Ik zit hier maar de benen vanonder mijn lijf te lopen. En de wat doet de politiek? Juist niks! Als je daar dag en nacht mee bezig bent, en er is zo weinig resultaat, dan is dat frustrerend.'

'Terwijl het zelfs niet mijn verantwoordelijkheid zou moeten zijn, hé. Ik zit tot in de nacht te werken om mijn punten hoog te houden. Al mijn medeleerlingen zijn bezig met zich voor te bereiden op de unief, en ik zit fucking marsen te organiseren.'

Over die medeleerlingen gesproken, hoe kijken zij daar naar?

'Mijn school steunt mij enorm. Er zijn leerlingen die zich mee inzetten. Maar ik ben natuurlijk niet de meest populaire griet op mijn school. Dat is niet erg.'

Je komt heel zelfverzekerd over.

'Mijn zussen noemen dat arrogant.' (lacht)

'Ik zie heel veel mensen van mijn generatie die bezig zijn met hoe ze cool moeten zijn. Ik heb het ook geprobeerd, maar ik was het snel beu. De momenten dat ik met mijn familie in de bergen op reis was, of diepere conversaties had met vrienden, die vond ik altijd al veel leuker dan dat oppervlakkige gedoe. Ik weet daardoor heel goed waar ik naartoe wil in het leven. Misschien dat ik daarom sterk sta. Mijn opa zei altijd: Mensen willen een boeiend leven, maar een boeiend leven is nooit gemakkelijk. Wel, ik probeer een boeiende weg te kiezen.'

Waar gaat die weg volgend jaar naartoe?

'Ik ga waarschijnlijk sociale wetenschappen studeren aan de VUB. Ik wil een job waarvoor ik een net pak aan kan doen.' (lacht)

Niet in de politiek?

'Ik geloof echt niet in het huidige politieke systeem. Ik denk dat ik onafhankelijk veel meer kan doen.'

Er zijn er nochtans die je verwijten dat je campagne zou voeren voor Groen.

'Dat stoort me dus echt. Ik wil dat élke partij een klimaatpartij wordt. Dat een nieuwe regering klimaat als prioriteit ziet. Dit is geen links of geen rechts probleem, het gaat ons allemaal aan. De aarde is aan het vergaan. Ik ben gewoon de boodschapper van de wetenschappers die zeggen dat we daar iets aan moeten doen. Ik ben eigenlijk kwaad dat ik mij daarvoor moet verdedigen.'

Vergeten mensen dat je nog maar 17 bent?

'Constant. Ze verwachten dat ik het in debatten even goed doe als politici. Als ik een fout maak, word ik daarop afgerekend. Er zijn mensen die online zeggen dat ik niet geboren had mogen worden. Die vergeten dat ik een tiener ben die het ook nog allemaal moet uitzoeken.'

Raken die opmerkingen je?

'Ik was daarnet met Kyra in het station de reacties aan het lezen op een reportage van VTM. Zo veel haat, we hebben ons kapot gelachen. Maak je geen zorgen, ik kan daar goed tegen. Het goede is dat de meeste haat gericht is op mijn geaardheid en mijn gender. Dat raakt me al lang niet meer. Ik kan begrijpen dat er vandaag mensen zijn die daar niet mee om kunnen. Over twintig jaar zal dat anders zijn.'

Nu we er toch over bezig zijn: je leerde je nieuwe vriendin ook op de marsen kennen?

'Ja. Julie is een fotografe uit Wallonië. Ze maakte foto’s van me. Ze vroeg of ik die beelden wilde hebben. Ik vond het allemaal een beetje raar, maar kom, ze had schoon ogen.' (lacht)

Een van de hoogtepunten van de laatste maanden?

'Onder andere.' (lacht) 'En staatshoofden ontmoeten, jongeren van over de hele wereld. Nu ons klimaatrapport van het expertenpanel. We hebben toch iets in gang gezet. Natuurlijk heb ik fouten gemaakt en foute dingen gezegd. Maar ik ben wel de hele tijd mezelf gebleven.'