‘Ik zie het EK als een tussenstap naar de Spelen’: Nina Derwael begint met bescheiden ambities aan balk en brug

Op 8 maart sloeg Nina Derwael een zucht van verlichting: op de Wereldbeker in Azerbeidzjan greep ze aan de balk haar olympisch ticket voor Parijs 2024. Dat stelt de Limburgse in staat om over twee weken zonder stress aan het EK artistieke gymnastiek in Rimini te starten.

Op het EK kom je voor het eerst weer in competitie uit aan de brug. Hoe voelt dat?

“Goed. Ik ben intussen weer zo’n twee maanden bezig aan de brug. Het wordt kort dag om mijn oefening klaar te krijgen voor het EK. Ik kan zeker nog niet al mijn elementen van vroeger doen. Daar is nog veel conditiewerk voor nodig. En het is ook wat opletten met de belasting voor mijn schouder.”

Wat is er op het EK dan wel mogelijk?

“Weet ik nog niet. Mijn oefening ligt nog niet helemaal vast. Het is een work in progress. Het wordt voor mij ook een verrassing. (lacht) Ik weet wel dat ik nooit beter voorbereid zal zijn op de balk en nog nooit zo slecht aan de brug. Ach ja, you win some, you lose some. Maar ik zie het EK als een tussenstap naar de Spelen toe.”

Heb je vertrouwen in die schouder of zit je soms nog met twijfels?

“Eigenlijk heb ik er redelijk veel vertrouwen in. Soms krijg ik bij mijn afsprong een kleine flashback en ben ik wat bang van het gevoel of zo, maar ergens weet ik wel dat die schouder vastzit en er niet meer uit kan. In principe heb ik er dus geen last meer van.”

Is jouw oefening op de balk wel op EK-niveau?

“Bij mijn laatste test deed ik een oefening met startwaarde 5.7 en kwam ik uit op een eindscore van 13.950. Maar ik verloor nog veel punten bij de afsprong. Mijn potentieel aan de balk ligt rond 14.200 en dan doe je op een EK toch al mee voor de top acht. Misschien wel meer, afhankelijk van wat de concurrentie doet. Ik denk dat je op het EK twee ‘kampen’ zal zien: gymnasten die klaar zijn voor het EK en daar alles op zetten. En dan de anderen die hun oefening uitproberen in functie van de Spelen.”

In het verleden paste je wel vaker voor het EK. Waarom nu niet?

“Het lijkt me interessant om dat EK te benaderen als voorbereiding op de Spelen, dat niet meer zo erg ver is. Ik kan daar wat ervaring aan de brug opdoen. En ik kan op die twee toestellen ook het team helpen.”

Parijs begint over honderd dagen. Tel je af?

“Nee nee. Als je dat zegt, dan gaat er een kleine alarmbel af in mijn hoofd. (lacht) Dat is lang en kort tegelijk. Maar ik ga die volle honderd dagen zeker nog kunnen gebruiken. Het zal een hele prestatie zijn om straks in Parijs te staan. Daar had ik een halfjaar geleden niet van kunnen dromen. Ik mag samen met heel het team rond mij enorm trots zijn op wat we de afgelopen maanden bereikten. Veel mensen geloofden niet dat het mogelijk zou zijn. Het voelt altijd goed om het tegendeel te kunnen bewijzen.”

Hoe zit het met de sprong en grondoefening richting Spelen? Komt dat goed?

“Het is niet de bedoeling om aan de allroundcompetitie mee te doen in Parijs.”

Streep eronder?

“Een stippellijn. (lacht) Ik denk dat het ten koste zou gaan van mijn potentieel op de brug en de balk. Daar ligt nu de focus op. In de vorige olympische cyclus werd ik eens vierde en vijfde allround op het WK, om dan als zesde te eindigen in Tokio. Als we heel realistisch zijn, ga ik niet meer beter doen. Om dan achttiende te worden... Neen, dat vraagt te veel energie en fysiek werk, dat ik nu beter kan steken in de balk en brug. Wie weet, kan ik richting LA 2028 een comeback maken in het allround. Afhankelijk van hoe mijn lichaam reageert. Maar dat acht ik niet onmogelijk.”

Voel je voor Parijs dezelfde stress als voor Tokio?

“Andere stress. Voor Tokio voelde ik me in die mate klaar dat ik stond te popelen: ‘Oké, het mag nú beginnen.’ Nu zit ik eerder met het gevoel dat ik niet klaar zal zijn. Hopelijk komt dat goed voor Parijs, maar dan mag ik nog hard werken. In Tokio had ik vooral stress om te presteren. Ik wist dat goud binnen mijn mogelijkheden lag. Nu ben ik daar rustiger in omdat ik alles heb bereikt wat ik wilde of kon bereiken in mijn carrière – alle medailles toch. Al besef ik wel dat ik in de ogen van veel mensen slechter zal doen als ik geen goud win. Dus dat is wel nog een mentaal dingetje.”

Minder druk: brengt dat meer plezier dan?

“Ja, het is nu echt puur genieten. Ik amuseer me elke dag in de zaal. En soms train ik ook met de jongens mee, wat me veel energie geeft. Ze zitten in een positieve flow, waar ik graag in meega.”

Is een nieuwe olympische titel haalbaar?

“Vanaf het moment dat ik me aan de schouder blesseerde, heb ik die ambitie opgeborgen. Het is zo al een uitdaging om je titel te verlengen op de Spelen, laat staan als je minder dan een jaar ervoor een zware operatie aan de schouder ondergaat. Ik heb me er dus bij neergelegd en dat is deel van de reden waarom ik tot LA voortdoe. Ik weet dat Parijs geen hoogtepunt zal worden. Ik ga gewoon blij zijn dat ik er sta. Ik zie deze Spelen als een opportuniteit om te kijken waar ik raak op de balk – tot in de finale, hoop ik.”

En een olympische medaille?

“Dat is te vroeg om me al over uit te spreken. Eerst kijken met welke oefening ik in Parijs sta, hoe de competitie verloopt en hoe de anderen met de stress van de Spelen omgaan.”