Sagan houdt wel van een beetje variatie. Vorig jaar voegde de Slovaak voor het eerst in vijf jaar opnieuw de Amstel Gold Race toe aan zijn voorjaarsprogramma – en werd er meteen mooi vierde. Dit jaar duurt zijn voorjaar nog langer. Na de kasseiklassiekers en een nieuwe deelname aan de Amstel Gold Race start Peter Sagan op zondag 28 april voor de eerste keer in zijn carrière in Luik-Bastenaken-Luik. De uitleg: Sagan is op monumentenjacht. Of, aldus teammanager Ralph Denk: “Peter heeft nog een paar monumenten op zijn lijstje staan.” En hoe mooi een tweede zege in de Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix ook mag zijn, liefst van al wint Sagan zo veel mogelijk verschillende monumenten. In het voorjaar heeft hij dus nog twee vakjes aan te vinken: Milaan-Sanremo en… Luik-Bastenaken-Luik.

Kasseien én Ardennen

Vraag is of winst in Luik-Bastenaken-Luik überhaupt binnen de mogelijkheden van Sagan ligt. Zelf houdt de Slovaakse kampioen zich op de vlakte, toch wat de korte termijn betreft. “Misschien is het alleen voor de ervaring”, zegt hij over zijn deelname in Luik. “Ik heb er nog nooit gereden. Het zou mij kunnen helpen voor de volgende jaren.”

Maar zelfs op lange termijn is het zeer de vraag of het nog kán: in één en hetzelfde voorjaar schitteren op de kasseien én in de Ardennen. De recente geschiedenis doet niet meteen het beste verhopen. Philippe Gilbert is de enige renner in de jongste tien jaar die én Luik-Bastenaken-Luik én de Ronde van Vlaanderen kon winnen. Maar tussen beide zeges lagen wel zeven volle jaren. Voor andere voorbeelden moeten we al terug naar de vorige eeuw en namen als Bartoli, Sørensen en Argentin. En ook zij wonnen beide wedstrijden nooit in hetzelfde jaar. Het illustreert hoe het wielrennen steeds meer een sport van pieken en specialisatie is geworden. De absolute topvorm vasthouden van Milaan-Sanremo tot en met Luik-Bastenaken-Luik lijkt zo goed als onmogelijk geworden.

Plus: elk jaar moeten we na Parijs-Roubaix vaststellen dat een heel nieuw peloton zijn opwachting maakt voor de Ardeense klassiekers. Renners die de Ronde van Catalonië en het Baskenland gereden hebben, die de nodige klimkilometers in de benen hebben en die mentaal frisser voor de dag komen. Wil Sagan hoge ogen gooien in Luik-Bastenaken-Luik, dan zal hij straks met hen moeten afrekenen.

Greg

Hoe moeilijk dat is, weet onder meer Greg Van Avermaet. Ook hij waagde zich twee jaar geleden aan de combinatie van kasseiklassiekers en Ardeense wedstrijden. Op de kasseien bracht het hem groot succes met winst in onder meer E3 Harelbeke, Gent-Wevelgem en Parijs-Roubaix. Maar in Luik moest hij vrede nemen met een elfde plek, achter betere klimmers als Valverde, Martin, Kwiatkowski en Bardet. En dat terwijl Van Avermaet wellicht in zijn beste vorm ooit verkeerde. De laatste renner die erin slaagde om in één en hetzelfde jaar een monument op de kasseien en een monument in de Ardennen te winnen, is niet toevallig Sean Kelly. Ook een veelvoudig groenetruiwinnaar in de Tour en – net als Sagan – één van de betere klimmers onder de kasseicoureurs. Maar Kelly realiseerde zijn stunt wel in 1984. Andere tijden.

Daar komt bij dat Sagans keuze voor Luik-Bastenaken-Luik consequenties heeft. Na een vroege start in januari Down Under en de Argentijnse Ronde van San Juan kiest hij voor een lange rustperiode en een hoogtestage in de Sierra Nevada. Pas in de Tirreno-Adriatico maakt Sagan zijn wederoptreden. Net als vorig jaar laat Sagan de Omloop Het Nieuwsblad om die reden aan zich voorbijgaan. Maar voor het eerst sinds 2011 zal hij ook niet aan de start van de Strade Bianche staan. Geen monumenten, maar wel twee prachtige wedstrijden die hij evenmin al kon winnen en die getuige zijn vele ereplaatsen absoluut wél binnen zijn mogelijkheden liggen. Een fikse opoffering, allemaal in de hoop zijn topvorm tot eind april te kunnen rekken. Toch een gok.