Direct naar artikelinhoud
Wonen

Koning van de Kemmelberg: deze unieke sixtiesvilla staat op de top van onze nationale kuitenbijter

De achterkant van de villa, met haar twee markante schoorstenen. Het poolhouse werd ontworpen door de Brusselse URA-architecten.Beeld Verne

Let goed op als u zondag naar Gent-Wevelgem kijkt. De Kemmelberg vormt niet alleen het decor van ­heroïsche wielerkoersen, er staat ook een heel ­bijzondere villa op de heuvel. Je wordt er prompt terug naar de jaren 60 gekatapulteerd. 

De Kemmelberg is met zijn 156 meter het ­hoogste punt van het West-Vlaamse Heuvelland. Op de top staat het Monument aux Soldats Français, ter nagedachtenis aan de gevallen ­soldaten tijdens WO I. De zuil beeldt de Romeinse godin van de overwinning Victoria uit.

Op de heuvel zijn maar twee woningen te vinden, waaronder deze jaren-60-villa van de familie Thevelin. Op zich ook een victorie: hun uitzicht reikt tot aan de Franse steden Lille, Arras en Cambrai, met verder prachtige ­vergezichten over de acht dorpen van het Heuvelland met zijn beboste hellingen, natuurreservaten en weidse landbouwgronden.

Zo ziet de sixtiesparel er vooraan uit. Je fietst er zo voorbij.Beeld Verne
De open haard en de vloertegels zijn nog ­origineel.Beeld Verne

Samen met de aankoop haalde Henri Thevelin zich ook een boel werk op de hals. De villa, een ontwerp van architect Ignace Deboutte, in totaal zo’n 350 vierkante meter, werd verbouwd en onderging een bijzondere metamorfose. Het resultaat is een combinatie van moderne architectuur, en een voorliefde van de bewoners voor vintage meubels en jaren-20- en -50-schilderijen.

De villa ligt wat verscholen tussen de bomen. Ze lijkt veel lager dan ze echt is. Dat komt omdat het huis tegen een heuvel is gebouwd en de achterkant over twee verdiepingen naar beneden afdaalt. Hier aan de tuinkant toont zich de hele breedte van de villa met haar twee karakteristieke schoorstenen. De immense bostuin met zwembad maakt indruk.

Een mooier uitzicht dan dit vind je niet snel. De gele ­‘zonnevangers’ zijn van Markita, de witte loungestoelen van Extremis.Beeld Verne

Bij het zien van de tuin en het uitzicht waren de Thevelins al verkocht, maar het interieur maakte hen nog enthousiaster. Thevelin: “Ik was altijd al aangetrokken door dit soort architectuur: open, strak, ruimtelijk, warm. En je leeft hier echt in de natuur, mét de natuur. De villa was van vrienden van mijn ouders en ik ben er als jongen van 8 ooit op bezoek geweest. Er moet hier nog ergens een foto liggen, uit begin jaren 70, kleine Henri met een Texaco-opblaaspop in dit zwembad.”

Het duurde daarna zeker 40 jaar voordat de villa weer op zijn pad kwam. Toen werd ze te koop aangeboden. Thevelin: “Nergens in de wijde omgeving is zo’n bijzondere en unieke architectuurvilla te bekennen. Mijn passie voor moderne architectuur begon toen ik twaalf was. Ik had graag architect willen worden, het mooiste beroep van de wereld, maar het werd notaris. Ik nam de ­praktijk van mijn vader over.

Respect voor ‘oude dame’

“De sixties waren een tijd van democratisering en modernisering, op alle gebieden. Deze architectuurstijl, cerebraal en esthetisch van sfeer, ging terug naar de essentie en eenvoud. Daarbij werd op maat van de mens gedacht, heel praktisch en functioneel.

In de living staat de rode sofa ‘Togo’ van Ligne Roset. De vloerlamp ‘Arco’ komt van Flos.Beeld Verne

“De grote architecten – Mies van der Rohe, Le Corbusier, Marcel Breuer, Alvar Aalto – ­hebben schitterende projecten afgeleverd. Ik bezoek ze regelmatig. Finland was een van mijn favoriete architectuurreizen en daar is nu ook Japan bijgekomen. Samen met onze drie kinderen hebben we laatst een rondreis door Japan gemaakt. Voor ons zijn het vooral inspiratie­reizen. Mijn vrouw en ik kopen dan altijd speciale dingen voor het interieur. Ook die passie stopt nooit.”

Lopend door de villa vervolgt Thevelin: “Wij konden ons perfect vinden in de villa zoals ze was, de architectuur, de stijl en de afwerking. We hebben zoveel mogelijk gelaten zoals het oorspronkelijk was; wij zijn respectvol met ‘de oude dame’ omgegaan. Als ze al rimpels had, dan mochten die ook blijven. Een van de grootste aanpassingen vond plaats op de slaapverdieping, op de begane grond. Bijna alle slaap- en badkamers werden opnieuw vormgeven met custom designed bedden, kasten en badkamermeubels door URA Architecten.”

Witte eettafel van Eero Saarinen voor Knoll. De stoelen zijn van Charles en Ray Eames voor Vitra, de chromen hanglamp is van Tom Dixon.Beeld Verne

Oorspronkelijk was de villa aan de voorkant een ‘platte doos’. Het schuine dak is niet origineel, dat hebben de vorige bewoners gedaan. Thevelin overweegt dat element weer te herstellen, dus terug naar een plat dak. Dan komt het ook mooi in balans met de horizontale werking van het hekwerk, de pergola en de bijzondere entreepartij.