Direct naar artikelinhoud
Theater Aan Zee

'Danse Massacre': feestelijke herdenking van WO I op Theater Aan Zee

Een openluchtrepetitie van The Ostend Street Orkestra, voor de feestelijke rouwmars waarmee de fanfare eind juli Theater Aan Zee zal openen.Beeld Tine Schoemaker

De Eerste Wereldoorlog herdenken hoeft niet altijd stijve kost te zijn. In Oostende doen ze het met Danse Massacre, een anarchistische muziekstoet met The Ostend Street Orkestra die van rouwen ook een feest maakt.

De zon schijnt, maar daar trekt Christian zich geen bal van aan. De berenmuts gaat op, net als zijn zelfgemaakt dodenmasker. Al roffelend en met de bugel rond de nek trekt hij de stoet op gang langs de Oostendse linkeroever. In zijn zog loopt een 25-tal muzikanten en zangers en een billekar – "ons geluidskanon" – die omgebouwd is tot platform voor een drumstel en in de zelfgemaakte koffer een mengpaneel en wat versterkers verbergt. Het plan: een danse massacre brengen, een rouwstoet die het einde van de Eerste Wereldoorlog moet herdenken.

"Ik kreeg het idee toen ik met mijn vriendin in New Orleans de Second Line zag, een begrafenisstoet die uitmondt in een feest", zegt Thomas Werbrouck (KRANKLAND, Little Trouble Kids). "Mijn lief is historica en werkt rond de wereldoorlogen. Zo kwam het idee om iets gelijkaardigs op te zetten rond de herdenking. Er wordt veel rond gedaan, maar het is nogal vaak in een stijf kader. We wilden iets feestelijks maken dat ook dat rouwen in zich heeft."

'Danse Massacre': feestelijke herdenking van WO I op Theater Aan Zee
Beeld Tine Schoemaker

Onrustige zielen

Werbrouck klopte aan bij kleinVerhaal uit Oostende, een sociaal-artististieke organisatie die rond film en muziek werkt. In 2013 richtten zij The Ostend Street Orkestra op, een muziekensemble met Oostendenaars, al dan niet aangespoeld, allemaal met een verschillende achtergrond. "De vraag kwam op het goede moment", zegt Dieter Debruyne. "De oorspronkelijke bedoeling was om met het orkest de straat op te gaan, maar de laatste tijd hadden we te vaak op podia gestaan. Dit was back to the roots. In het oorlogsverhaal zagen we ook een universeler verhaal, een ode aan de diversiteit en aan de onrustige zielen. Bij ons in het orkest heb je er daar ook veel van."

'Je kunt er geen stempel op drukken. Jazz, rock, wereldmuziek: alles komt samen'
Yamen Martini, Syrische trompettist

En die roots, dat is ook een portie gezonde chaos. Trompetten, gitaren, drums, een saxofoon, een Turkse baglama, een klarinet, een handvol zangers: de bonte stoet heeft flink wat bekijks als ze langs de nieuwe chique appartementsblokken naar de zeepier trekken. De muziek lijkt al even chaotisch en bont als het gezelschap, al is dat niet zo. "Het is gewoon ongelooflijk leuk", zegt Nelly, een rasechte Oostendse en een van de anciens van The Ostend Street Orkestra. "Ik heb ooit nog wel in een koor gezongen, maar dit is toch iets helemaal anders." 

Vliegen en zinken

"Je kunt er geen stempel op drukken", zegt Yamen Martini, een 33-jarige trompet spelende Syriër die na twee jaar Wallonië sinds negen maanden in Oostende woont. "Jazz, rock, wereldmuziek: alles komt samen. Je moet zelfs geen perfecte muzikant zijn. Iedereen kan meedoen. We willen alleen muziek delen." Dat was de bedoeling van Danse Massacre, zegt Thomas Werbrouck. "In New Orleans heb je de gumbo-pot, waar men kookt met allerlei ingrediënten. Dat willen we ook muzikaal doen." 

Vliegen en zinken
Beeld Tine Schoemaker

Met The Ostend Street Orkestra moet je ook niet anders proberen, zegt Dieter Debruyne. "Je kunt geen compositie schrijven en die strak inoefenen. Dat lukt niet. Er is niemand van deze bende die zomaar iets zal doen omdat jij het een goed idee vindt. Alles groeit organisch en het is altijd onvoorspelbaar wat er uit komt. De supergoede muzikanten trekken de wat minder goede mee, en die laatsten proberen dingen dan weer zaken die de goede nooit zouden durven. Zo kom je tot een eigen muzikale taal. Soms is het supergoed, soms staan we op de rand van zinken. Maar het zijn allemaal overlevers."

'Alles groeit organisch en het is altijd onvoorspelbaar wat er uit komt. Soms is het supergoed, soms staan we op de rand van zinken. Maar het zijn allemaal overlevers'
Dieter Debruyne (sociaal-artistieke organisatie kleinVerhaal)

Dat mag je in vele gevallen ook letterlijk nemen: sommige leden hebben een moeilijk verleden achter de rug, met verslavingen, of zijn dakloos. Andere kwamen hier als illegaal of hebben het als werkloze moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. "Bij onze projecten kwamen we vaak mensen tegen die een link met muziek hebben", zegt Debruyne. "Zo is het idee ontstaan om al die mensen te verzamelen die vaak hors parcours zijn, om muziek te maken op plekken waar je hen vaak ziet. Op straat dus."

Vliegen en zinken
Beeld Tine Schoemaker

En dat werkt, zegt saz-speler Onur, een Turkse muziekstudent die een jaar in Oostende op uitwisseling is en nu meespeelt met het orkest. "Eerst dacht ik dat dit project draaide rond het veranderen van het leven van zij die meespelen. Maar dat klopt niet. Dit project wil gewoon het verhaal vertellen van al die verschillende mensen. Zij zijn nu lid van The Ostend Street Orkestra. Zij maken opnieuw deel uit van een groep. Dat is het belangrijkste."

Danse Massacre opent op 25 juli Theater aan Zee in Oostende. In september speelt het ook op Leffingeleuren.