STIKSTOF in AB: klaar voor traangas en waterkanon

“Fuck de PS! Fuck Mayeur! Fuck de N-VA!”, brieste Zwangere Guy stampvoetend aan de eindmeet van STIKSTOFs impressionante sprint in de AB. “Ze verkopen onze stad!” Zijn opgestoken middenvinger en die van honderden trouwe volgelingen leidden ‘Alambetant’ in, de afsluiter van de uitstekende nieuwe plaat Overlast. De zaal kookte over. Iedereen opgehitst. Iedereen heethoofd. In de Anspachlaan rukte wellicht op dat moment een bataljon opgefokte flikken aan – traangas en waterkanon in aanslag. Zo voelde het althans.

Mijn gedacht!

De Brusselse hiphopkoningen waren nochtans opvallend gedisciplineerd het podium van de AB opgeslopen. Dj Vega’s bonkige beats maakten plaats voor fragmenten uit het televisienieuws. Daarin werd het roestige blik clichés over Brussel nog maar eens opengetrokken, waarop een verontwaardigde stadsbewoner het mediaplebs lik op stuk gaf: “Si on habite en ville, on habite en ville. C’est pas la campagne ici.” Voorbeeldig. “Steek dat waar de zon niet langer schijnt, bende omhooggevallen provinciaaltjes”, schreeuwden wij naar niemand in het bijzonder. De verschrikte blik van een handvol hiphopmillennials sprak boekdelen.

STIKSTOF, dus: boegbeeld van een generatie moegetergde jongmensen naar wie niet wordt geluisterd. Ze hebben het vertrouwen in de politiek, de politie en de traditionele media verloren. “Op wie moet ik gaan stemmen? Verkochte stad / De top tien van de politiek, die ben ik zat”, spuugde Omar G. a.k.a. Zwangere Guy in ‘Def’, één van de hoogtepunten op de nieuwe plaat. 

Op het videoscherm tolde een massieve N rond, symbool van het scheikundig element stikstof. Machtig. “De wijk is ziek, maar de dokter komt hier niet meer langs”, rapte Guy – bozer en bozer. “De pijn zit diep, hier krijgt men nooit een tweede kans.” In zijn woede schemerde vooral wanhoop door. Vega flikkerde er een kapotgescratcht “Mijn gedacht!” achteraan.

Rellen in de stad

In de eerste helft van dit alsmaar driftiger wordende concert wisselden de tracks uit de nieuwe plaat elkaar keurig af. Jazz nam het publiek op sleeptouw door nachtelijk Brussel in ‘Gele Blokken’ (“Op de hoek blijven praten / Jongens over dames, mannen over wapens / Politie op de achtergrond / Snel, door de achterdeur, niemand die erachter komt”). Het onheilspellende synth-riedeltje krijgen wij met geen stroomstoot uit ons hoofd. ‘Zoizo’, een eerbetoon aan de oldskoolhiphop, werd op het scherm begeleid door de krasserige grafieken van videast Gogoplex, tot het lijnenspel samentrok tot de contouren van Omar G. Straf!

‘1000 Milligram’ ving aan met archiefbeelden van rellen in de stad: de oprukkende oproerpolitie, vechtpartijen en een close-up van de bebloede tronie van de jongen die de Overlast-hoes siert. De STIKSTOF’ers klitten er naadloos samen in een broederschap dat ons aan de Wu-Tang Clan deed denken. Guy, met zijn schelle, manische stijl als de Ghostface Killah van dienst. Astro als Method Man, Jazz een Raekwon uit Molenbeek, Vega de Brusselse RZA. Dat ze later allemaal Ol’ Dirty Bastards zullen worden, staat nu al buiten kijf. De onnavolgbare Brihang dropte de kers op de taart, in sappig West-Vlaams: “Speel altijd supervers met de taal / Je voel je pas echt aje faalt / Je voel je pas recht aje draait / Wie is er de bitch, en wie kilt er de vibe?”

Vieze, vuile hoerenzoon

Ook de fans van het oude werk kregen cadeautjes, zoals ‘Ja Dan’, een frivole culthit in de gouden driehoek Roskam-De Monk-Merlo. “Wa hedde zoal liggen in de winkel?”, wilden de jongens weten, met een grijns op het smoelwerk. We kregen de instrumentale versie van Snoop Doggs ‘Gin & Juice’ op ons bord terwijl Gorik met de gouden irisvlag van het Brusselse Gewest zwaaide, om het ding prompt aan de fans te geven. “Ik wil die shit zien zwaaien tot op het einde!”

In de laatste rechte lijn naar de finish zweepte STIKSTOF zijn spionkop in die mate op dat we vreesden voor hommeles in de Brusselse straten achteraf. “Elke flik in de stad is een bastaard!”, orakelde Guy en hij denderde als een overspannen Jerommeke over de bühne. Bij de culthit ‘Dobberman’ hadden wij zin om met dranghekken te beginnen gooien. Het refrein van ‘Frontal’ – “Gij se vieze vuile fucking hoerenzoon!” – stonden wij dan weer te brullen naar een Franstalig meisje dat zichtbaar overwoog haar knietje in ons kruis te planten.

De kids zijn ambetant, beste burgers en buitenlui. En uw vette jaren zijn voorbij. STIKSTOF voerde in de AB alvast de revolte aan, met de opgestoken middenvinger als statussymbool. En gelieve ons nu even te excuseren. Wij moeten dringend een baseballbat gaan kopen.