Joost Van Hyfte is net terug van vakantie op naturistenstrand, en geeft dinsdag het beste van zichzelf in Putte

Vorige zomer zat je nog in ’t Klooster. Intussen ben je uitgetreden?

Joost Van Hyfte: “Klopt, ’t Klooster is –zoals de naam zegt- een voormalig klooster in Zelzate. Samen met een bevriend koppel bouwden mijn vrouw en ik het pand om tot een bloeiend cultuurhuis. We beleefden er vijf mooie jaren, tot mijn kameraad ernstig ziek werd en uit het project stapte. Plots kwam al het werk op onze schouders terecht. Mijn vrouw flirtte met een burn-out. Net op het nippertje verkochten wij ’t Klooster aan het gemeentebestuur.”

De geschiedenis herhaalt zich. In het verleden verkochten jullie al twee ­succesvolle horecazaken?

“Je moet leven om te werken, en niet andersom. Door het vele werk met ’t Klooster kwam ik nauwelijks nog tot creativiteit. We hapten allebei naar adem. Dankzij de verkoop sloten we dit hoofdstuk in schoonheid af. ’t Klooster was een waanzinnig avontuur, maar ik mis het niet. De voorbije maanden sleutelde ik aan een barbecue waarop je, aangedreven via een fiets, tien kippen braadt. Daar zat de wereld op te wachten, en plots had ik weer ruimte in mijn agenda en hoofd.”

Je echtgenote Hilde flankeert je vaak op het podium.

“Hilde is mijn compagnon de route, mijn podiummanager en mijn beste maat. We werken al half ons leven voltijds samen. Daardoor begrijpen we elkaar met één blik. Als comedian is het belangrijk dat je na de show op de toeschouwers afstapt. Volgens mij is het elementaire beleefdheid om een babbel te slaan. Terwijl er collega’s zijn die wegvluchten door de achterdeur van het theater. Ik doe dat niet! Als ik een croque-monsieur ga eten, vind ik het plezant als de ober vraagt: was het lekker? Vermits ik voor mijn voorstellingen onze halve keuken verhuis, moet iemand die boel opruimen en dat doet mijn vrouw. We parkeren onze mobilhome aan de plaats waar we spelen. Dan zakken we door, en worden rustig wakker met een croissantje en een frisse chocomelk. Mijn madam en ik, wij zijn de Vlaamse Johnny Cash en June Carter, schoon hé! Over enkele jaren evolueren we tot Nicole en Hugo.”

Mocht ze ook mee op vakantie?

“Ja, zelfs dat! Ook daar heb ik iemand nodig om mijn boel op te ruimen. (lacht) We trokken met onze mobilhome naar Hongarije. Fantastisch mooi land, al versta je geen sikkepit van de taal. Voor iemand zoals ik die geen twee tellen zijn bakkes houdt, is dat een welgekomen verademing. We trokken ook –voor de allereerste keer- naar een naturistenstrand. Ik citeer in deze context graag The Scene: “Het zien duurt een seconde, de gedachte blijft voor altijd.” Jongens toch, de blik van zo’n naakt olifantje op een step brandt nog op mijn netvlies.”

Een comedian in zijn blootje lijkt me amusant.

“Ik hou aan onze week onder de naturisten veel comedymateriaal over. Vrees niet, op het podium hou ik mijn kleren aan. Ik schrijf aan mijn nieuwe show Keukengeheimen, die in het najaar in première gaat. Het zijn niet per se allemaal culinaire grappen. Het leven is meer dan koken alleen. In Keukengeheimen licht ik deksels van de potten, ik verklap wat er écht gebeurt achter, op en onder het fornuis.”

Van foodtrucks heb je nog steeds de buik vol?

“Ik begrijp heel dat foodtruckgedoe nog steeds niet. Het is niet omdat ge een funky camionette hebt en een vrouw die graag op Pinterest zit, dat ge een goede kok zijt. Het is triestig gesteld als een kraampje met een schoon geschreven krijtbordje ervoor het toppunt van je creativiteit is. En waarom moet het allemaal zoveel geld kosten? Daarnaast is er ook nog die gezondheidswaanzin, vrouwen die tijdens de zwangerschap varkensvlees durven eten zijn bijna crimineel. Mijn madam rookte 23 jaar geleden tijdens haar zwangerschap. Wel, onze zoon kwijlt wat uit zijn verzakte linkermondhoek, maar verder is die jongen kerngezond hoor!”

Ken je Putte?

“Jazeker, van Wikipedia! Er woont daar volgens de alwetende site 17.000 man, als er 10% komt, zitten we met een groot succes. Putte schuurt tegen de Kempen, waar het voor mij allemaal begon. Ik schreef me twaalf jaar geleden in voor een comedycursus bij Nigel Williams. Zijn sessies in Antwerpen zaten vol, dus reed ik tien keer van Zelzate naar De Werft in Geel. Nigel zei op zijn workshops in Geel: “In Antwerpen zit een jongen in de les waar ge nog veel van gaat horen.” In Antwerpen zei hij het omgekeerde. Wat blijkt? Met die jongen uit Geel, bedoelde hij mij. En die gast uit Antwerpen was ene Philippe Geubels, iemand van wie we niets meer vernamen.” (lacht)

Zat je ooit in de put?

“Ik ben van nature een vrolijke jongen. Toen mijn vrouw op de rand van de mentale afgrond stond, had ik het moeilijk. Zelfs dan bleef ik vrolijk doorgaan, ik moest wel. Het is vreemd, maar ik speel het best als ik moe ben. Het plan is dus om voor Verklapt niet te slapen. Ik weet hoe het met mij eindigt, net als Tommy Cooper sterf ik op het podium. Misschien morgen in Putte? “Joost Van Hyfte, de comedian die stierf tijdens een gratis optreden.” Dat is echt triestig!”

Verklapt met Joost Van Hyfte op dinsdag 21 augustus vanaf 20u in Amfitheater ­Putte, Heuvel 41. Inkom gratis.