Niet iedereen tuk op de ‘ploetermoeder’: “Het maakt duidelijk dat de emancipatie nog lang niet is voltooid”

Meer dan 55.000 likes heeft de Duitse actrice en moeder Diane Kruger (42) op haar laatste selfie gekregen. “Je weet wanneer je doodop bent als geen enkele Instagram-filter je nog kan oplappen”, luidt het fotobijschrift.

‘Kleine fuckers’

Een knipoog naar de intense zorgen die haar twee maanden oude dochtertje van haar vraagt. “Welkom tot het moederschap”, reageert een van Krugers 811.000 Instagram-volgers. Een andere schrijft: “Dit is wat ouder zijn inhoudt, ik ken het gevoel!”

Kruger is niet de eerste mama die zich ‘out’ als ploetermoeder, loedermoeder of luizenmoeder, zo u even wilt – naar die laatste heeft VTM zelfs haar nieuwe comedyreeks genoemd. In 2015 getuigde radiopresentatrice Siska Schoeters al in onze krant over de lelijke kantjes van het moederschap. “‘Je krijgt zoveel terug van je kinderen’, hoor je weleens. Maar dat valt dik tegen, vind ik. Het mooiste moment van de dag is toch vaak het moment waarop je hen in bed legt en denkt: ‘Yes! Ik ben voor minstens zeven uur van die kleine fuckers verlost!’

Sommigen hemelen Kruger en Schoeters op voor zoveel openheid. Maar toont een wereld waarin alleen moeders mogen koketteren met hun imperfectie wel zo’n gunstig beeld van de vrouw? Zo hekelen althans de Nederlandse filosofen Stine Jensen en Frank Meester het in hun boek De opvoeders. “Ploetermoeder, luizenmoeder: het zijn in feite allemaal zelf feliciterende koosnaampjes. Je zou ook kunnen stellen dat deze namen erop duiden dat de emancipatie nog lang niet is voltooid. Denken over moederschap wordt immers weggezet als iets tamelijk onbenulligs, bovendien krijgen de vaders geen koosnaampjes.”

Ook tv-presentatrice An Lemmens, mama van Zappa Rosa, plaatste afgelopen september vraagtekens bij al die ploetermoeders. “Ben ik soms moe? Jazeker. Twijfel ik soms over of ik een goeie mama ben? Absoluut. Laat ik soms traantjes omdat het moederschap zo overweldigend is? Reken maar van yes. Maar ik ben vooral zo ontzettend dankbaar dat ik mama mag en kan zijn van dit wonderlijke wezentje”, schreef ze op Instagram.

In The New York Times gaat de Amerikaanse schrijfster Diksha Basu nog een stapje verder: “Misschien zouden we meer kinderen krijgen als het moederschap niet als zo’n opgave zou gezien worden. Als we niet continu zouden verteld worden dat we elk aspect dat we van onszelf graag zien, zouden verliezen. Het is tijd om moederschap weer te herwaarderen.”

Volgens Hanne Luyten, mama van drie en auteur van #nietaankindengezinverklappen: bekentenissen van een loedermoeder, is het een valse tegenstelling. “Mensen als Kruger, Schoeters en ikzelf stellen ouderschap niet als de hel voor, hé. We zeggen dat het ingewikkeld is, dat we de helft van de tijd geen idee hebben hoe we dit moeten aanpakken, ja, maar begrijp ons niet verkeerd: uiteindelijk zien ook wij het moederschap als iets fantastisch”, zegt ze.

Luyten: “Sinds acht jaar deel ik mijn ervaringen als moeder op sociale media en nu heb ik die in een boek gebundeld. Ik heb dat gedaan omdat veel andere mama’s zich in mijn ervaringen herkennen, maar uiteindelijk is er geen goed of fout. Iedereen beleeft dat moederschap op haar manier. Ik heb nooit over andere mama’s geoordeeld, ik kan alleen maar vertellen hoe ik het doe en hopen dat mensen er iets aan hebben.

“En waarom zou Kruger niet iets voor anderen kunnen betekenen met een selfie? Elke mama probeert er gewoon het beste van te maken, ploetermoeder of niet. Ik hoop dat mensen er de humor van inzien.”

#nietaankindengezinverklappen van Hanne Luyten, Borgerhoff & Lamberigts, 19,99 euro, vanaf donderdag 24 januari in de boekhandel.