Twee jaar geleden kwam Roziers voor het eerst in contact met volleybal. “Ik leerde mijn huidige vriendin Linse Nelissen kennen”, vertelt de medewerker van architectenbureau Q-Bus in Lummen. “Zij speelt nu bij KVC Maasmechelen in eerste provinciale. Haar papa Huub was toen trainer bij Warsco Eisden. Op vakantie had hij me op het strand zien volleyballen met Linse. Omdat hij tijdelijk een spelerstekort had voor de voorwedstrijd, ben ik hem een paar keer uit de nood gaan helpen. Dat ging verbazingwekkend goed, zeker omdat ik nooit had meegetraind. Eind vorig seizoen kwam Gunther, de broer van Linse, op de proppen met een nieuwe ploeg: KVC Maasmechelen. Heel wat jongens van Sparvoc Lanaken waren mee op de kar gesprongen. Toen hij vroeg of ik mee aan boord wilde stappen, heb ik niet getwijfeld.”

Voetballer bij Olen

Oorspronkelijk zou KVC Maasmechelen in eerste provinciale de plaats van Lovoc Lommel innemen. Maar toen die club in extremis nog de titel pakte, was KVC verplicht om in tweede divisie te starten. En zo maakte Roziers dus zijn competitief debuut in... een nationale reeks. “En dat gaat prima”, zegt Jens. “Eigenlijk sta ik er zelfs een beetje van te kijken. Ik word hoofdzakelijk als receptie-hoek uitgespeeld. Receptioneel sta ik eigenlijk al vrij ver en met mijn 1 meter 89 mag ik qua lengte ook niet klagen. Ik heb vroeger lang gevoetbald bij Olen. Ook dat balgevoel zit dus goed. Timing is mijn belangrijkste werkpunt. Springen en smashen: allesbehalve eenvoudig.”

Plezier maken is doelstelling nummer één van KVC. Maar naast pinten wil Roziers ook graag punten pakken. “Met 8 punten uit 7 wedstrijden doen we het niet onaardig. Maar we willen toch snel naar die middenmoot.”

Nog dit: Als inwoner van Olen is Roziers de enige niet-Limburger in de Maasmechelse selectie. “Maar daar komt weldra verandering in. Binnenkort ga met Linse samenwonen in Opgrimbie.”