Dakkoffer
De dakkoffer. Vast onderdeel van de vakantie. Krijg dat gevaarte maar eens zonder kleerscheuren op de auto. De gaatjes zitten altijd verkeerd. En anders de schroeven wel. Zonder het timmermansoog van mijn vrouw zou de dakkoffer er elke zomer halverwege afvliegen. Blijkbaar toe aan een nieuwe uitdaging, schaalde zij dit jaar op naar XXL: de dakkoffer van Jan en Connie.
Een tanige polyesterreus. Zongebleekt. Een veteraan, vol littekens. Dat boezemde vertrouwen in. Al vraag je je bij die omvang wel even af waarom je überhaupt nog zou kamperen. Je kunt ook het ding op de grond zetten, half openen en daarin je intrek nemen. Ook kun je er, als je ze hebt, pubers in vervoeren door kijkgaatjes te maken of een raampje van plexiglas. Wel zo rustig. Terwijl ik dit soort nuttige toepassingen bedacht, zat de koffer ineens al vast. Niet voor het eerst, besefte ik dat zij mijn hulp in praktische zaken eerder inschat als een risico dan als een handige ingreep.
Oeps, daar klinkt een zachte klik. De bovenkant valt op de onderkant. Zoals een walvis de bek sluit. Hoezeer we ’m ook onder druk zetten, hij geeft geen krimp, geen kik. Houdt z’n kaken dicht. Opmerkelijk hoe een klein euvel als een dichtgevallen dakkoffer het humeur danig kan verpesten. En dan moet het eigenlijke inpakken nog beginnen. Nou, dat wordt vast reuzegezellig onderweg. Jan gebeld, voor regieaanwijzingen vanuit het verre Zeeland. ‘Nee hoor, hij kan nog open, hij is zelfs al open.’ Na enig synchroonwrikken op zijn telefonische wenken opende de bagage-oester zich weer. Meteen scheen ook weer de zon en was de harmonie hersteld.
Vakantie bepaalt je erbij hoezeer het leven een coproductie is, die alleen op de planken komt dankzij anderen, hechte netwerken: familie, vrienden, lieve buren, begaafde klussers, mensen die de tuin sproeien als je weg bent, noem maar op. Dat maakt nederig en dankbaar.
Alles ging goed, de wind bespeelde de dakkoffer als een harp. Wel moesten we bij een van de péages, de bekende caviaraces die Frankrijk graag organiseert voor snelweggebruikers, vol op de rem toen ons nog net te binnen schoot wat Jan ook alweer had gezegd over de hoogte. Leuk weetje: ook deze column is een coproductie. Achter mij staat een team van grimeurs, kappers, kledingadviseurs, administrateurs, vormgevers en spellingcontroleurs. Hartelijk dank, columnteam.
