En de winnaar is… dan toch een Democraat (al wil ze niet zo genoemd worden)

Dat het een week geduurd heeft voor de stemmen geteld waren, had in Arizona te maken met de vele kiezers die vooraf hun stem hadden uitgebracht. En die moeten allemaal op hun echtheid gecontroleerd worden. Een heus monnikenwerk, dus. Maar nu blijkt dus dat die early votes Martha McSally, een gewezen gevechtspilote gesteund door Trump, de zege hebben gekost. Ten voordele van de 42-jarige Kyrsten Sinema.

Zij is een opmerkelijk figuur in de Amerikaanse politiek die vaak familiegebonden is en waarvan de kandidaten meestal uit de betere kringen komen. Sinema groeide als kind op in grote armoede en woonde drie jaar in een verlaten gasstation zonder water en elektriciteit. Haar eerste job was die van sociaal werkster, waarmee ze geld verdiende om toch naar de universiteit te kunnen, waar ze uiteindelijk een diploma rechten haalde.

Ook haar politieke pad is atypisch. Ze zette haar eerste stappen als woordvoerster van de linkse Green Party, om uiteindelijk bij de Democraten te belanden. Sinds ze in 2012 werd verkozen voor het Huis, behoort ze tot de Blue Dog Coalition, de meest conservatieve uithoek van haar partij.

Biseksueel

Sinema ergert haar partij geregeld door mee te stemmen met Republikeinen en zelfs Trump te steunen. Tijdens haar campagne positioneerde ze zich nadrukkelijk als centrumfiguur die “politiek boven de partij zet”. Al waren de Amerikaanse media vooral gebiologeerd door het feit dat ze de allereerste openlijk biseksuele kandidate was.

Hoe fel de kritiek op Sinema ook was vanuit de linkerhoek van de Democraten, haar campagne zou wel eens een leidraad kunnen worden voor hoe de partij bij de presidentsverkiezingen in 2020 traditioneel Republikeinse bastions moet veroveren. Want áls er al een analyse van de winst in conservatieve buurten gemaakt kan worden, is het dat zich als centrumpartij profileren in een verdeeld Amerika winst oplevert. Sinema deed dat heel nadrukkelijk. Ze meed zelfs het woord “Democraat”.

Winst krijgt knauw

Het verlies van Arizona, dat een conservatief bastion leek, is een opdoffer voor de Republikeinen. Het is voor het eerst sinds 1976 dat de Democraten er een vacant zitje in de senaat kunnen veroveren.

Maar de val van Arizona is niet de enige kopzorg voor Trumps partij. De “glorieuze” overwinning in de Senaat heeft een knauw gekregen, de meerderheid is er wat minder groot. En die kan nog kleiner worden omdat de verwachte winst in Florida en Mississippi nog niet binnen is. Het is dus perfect mogelijk dat de meerderheid veel nipter is dan verhoopt, wat de benoemingen van conservatieve rechters of nieuwe kabinetsleden van Trump even moeizaam kan doen verlopen als voorheen.