Het mysterie van Corrie van der Valk: van een riante villa naar een anoniem graf

Nederasselt (Nederland) 7 januari 2001. Die ochtend drinken Corrie en haar man Nico van der Valk samen koffie in de woonkamer en maken een aantal praktische afspraken. Nico is een achterneef van peetvader Gerrit van de bekende hotel- en horecaketen. Nico werkt in de keuken van het befaamde Nuland, een motel van de familie. Corrie is er receptioniste. Het koppel heeft zes kinderen maar leeft nu samen als broer en zus in hun riante villa in Nederasselt (Gelderland). De omgebouwde hoeve ‘Honds Burgh’ is groot genoeg om samen te leven zonder elkaar te veel voor de voeten te moeten lopen. Nadien vertrekt Corrie, om nooit meer terug te keren. Ze neemt zelfs geen afscheid van haar kinderen en kleinkinderen.

Opvallend genoeg duurt het drie volle weken voor de familie naar de politie stapt om haar verdwijning aan te geven. Het maakt haar man Nico vanaf het eerste moment verdacht. Maar volgens de kinderen is ze al eens eerder alleen op vakantie gegaan en was dat haar zo goed bevallen dat ze het vaker zou doen. Alleen, toen had ze haar kinderen ingelicht, nu is ze gewoon vertrokken zonder iemand iets te zeggen. De kinderen geven toe een betere band te hebben met hun papa dan met hun mama.

Er komt wat kritiek als blijkt dat het Nederlandse gerecht onmiddellijk 25 speurders op de zaak zet. “Zal wel met de familienaam te maken hebben”, klinkt het. Een paar dorpen verder is een jonge vrouw verdwenen en daar lijkt het gerecht minder gehaast te zijn om de grote middelen in te zetten.

Van meet af houden de speurders rekening met kwaad opzet. Want Corrie had enkele maanden voor haar verdwijning nog een facelift laten uitvoeren omdat ze het moeilijk had met ouder worden. Dat doe je niet als je van plan bent om er een einde aan te maken, klinkt het.

Moord dan? Elders een nieuw leven begonnen? Of ontvoerd? Alle pistes liggen open. In 1982 is een andere telg van de familie, Toos van der Valk, ontvoerd door twee Italiaanse criminelen. De vrouw kwam na 21 dagen vrij nadat 13 miljoen gulden losgeld betaald waren. Was Corrie het volgende slachtoffer van criminelen die uit waren op losgeld? Wellicht niet, anders zouden ze toch contact opgenomen hebben om losgeld te eisen. Dat gebeurt niet.

Man in de boeien geslagen

Twee maanden na haar verdwijning wordt haar man Nico van de ene dag op de andere dag in de boeien geslagen en opgesloten. Bij een huiszoeking, waarbij speurders met speciale apparatuur op zoek gaan naar uitgewiste bloedvlekken, is bloed gevonden in de badkamer. Een stuk van de tuin wordt afgegraven en de vijver wordt leeggepompt. Maar er wordt geen lichaam gevonden.

Tijdens de vele verhoren vertelt Nico aan de politie dat Corrie vermoedelijk vrijwillig naar een sekte in India is vertrokken. De yogalerares van Corrie bevestigt: ,,Corrie wilde een nieuw leven beginnen in India.” Justitie kan hier echter geen bewijs voor vinden.

“Ik zweer met mijn hand op het hart dat ik mijn vrouw geen kwaad heb gedaan, laat staan dat ik haar vermoord heb”, zegt Nico Van der Valk wanneer hij na drie weken wordt vrijgelaten. Maar zijn arrestatie heeft zwaar getekend.

Pas in 2003 wordt hij definitief buiten vervolging worden gesteld. Het jaar waarin de familie opnieuw getroffen wordt door het noodlot. Martin, de man van een van de dochters van de familie Van der Valk, komt om. Sandra, de dochter van Corrie, zegt in een exclusief interview in het opsporingsprogramma Tros Vermist op de Nederlandse televisie “dat de familie altijd geloofd heeft in de onschuld van haar vader en dat ze in een soort van slechts film zijn terecht gekomen.”

Haar vader Nico is altijd blijven geloven dat zijn vrouw op een dag terug voor de deur zou staan. De kinderen niet. Zij geloven dat hun moeder dood is. “Maar we hopen ooit echt afscheid te kunnen nemen”, zegt Sandra.

Namen, 7 januari 2001. Die avond voert een trein op spoorweglijn 132 in Lustin, bij Profondeville, een noodstop uit na een persoonsongeval. Het lichaam van de verongelukte persoon is zo zwaar verminkt dat het parket van Namen het niet meer kan identificeren. De speurders vinden ook geen documenten die een identificatie mogelijk maken. Het enige wat ze naast het lichaam vinden is wat Frans en Belgisch geld, plus een treinkaartje van Parijs naar Brussel en eentje van Brussel naar Namen. Het lichaam wordt anoniem begraven op de begraafplaats van Bois-de-Villers, een deelgemeente van Profondeville.

Nederasselt, 2003. René Brouwer, woordvoerder van de familie Van der Valk, zegt dat “Nico en de kinderen ervan uitgaan dat Corrie bewust heeft besloten om een ander leven te gaan leiden. Ze had zich weleens in die zin uitgelaten. De familie heeft zich verzoend met het idee dat Corrie nu misschien gelukkiger is”, klinkt het. “Corrie is altijd erg op zichzelf geweest. Ze had ook geen intense band meer met haar kinderen en met Nico leefde ze weliswaar onder één dak, maar ze gingen volledig hun eigen gang”, zegt Brouwer. Door af en toe zelf naar de media te stappen, probeert de familie de zaak in de aandacht te houden. Maar ook dat stopt na een aantal jaren.

In 2011 wordt in de buurt nog eens gegraven na een tip van een man die zich meent te herinneren dat hij “iets” heeft gezien. Maar het lijkt er veeleer op dat de speurders een poortje willen sluiten. Er wordt niets gevonden. Het dossier verhuist naar het Cold Case-team van de Nederlandse politie, en Corrie wordt officieel dood verklaard.

Brussel, 2015. De cel Vermiste Personen van de federale politie begint in ons land naar Nederlands model stoffelijke resten en ongeïdentificeerde lichaamsdelen op te graven om DNA-stalen te nemen, in de hoop Cold Cases toch nog te kunnen oplossen. De DNA-techniek stond bij het begraven van die stoffelijke resten namelijk nog niet zo ver als vandaag.

Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) zegt bij de voorstelling in 2016 “dat de cel Vermiste Personen van de federale politie sinds de oprichting zo’n twintig jaar geleden bijna negenhonderd overleden personen en 89 lichaamsresten heeft geïdentificeerd. Vandaag liggen nog 193 dossiers open als niet-geïdentificeerd. Het gaat om tachtig lichamen en 113 lichaamsdelen.”

Profondeville, 2018. De stoffelijke resten die in 2001 in Profondeville zijn begraven in een anoniem graf, worden in de loop van 2018 opgegraven om DNA-stalen te nemen. ,,Door gegevensuitwisseling met Nederland blijkt dat het DNA van de vrouw overeenkomt met dat van de vermiste Corrie van der Valk”, zegt procureur Vincent Macq van het parket van Namen.

Er wordt nu een nieuw onderzoek geopend om de doodsoorzaak te achterhalen. Speurders zullen onder meer de laatste dagen van Corrie van der Valk proberen te reconstrueren. Ze vragen zich vooral af wat ze in de buurt van Namen deed.

De stoffelijke resten zullen nu snel aan de familie worden teruggegeven zodat die hun echtgenote en moeder in Nederland kunnen begraven.

De familie Van der Valk is ontgoocheld in het Belgische gerecht omdat ze alle details via de media moesten vernemen. Vrijdagavond zeggen ze in een persbericht “diepbedroefd, maar ook opgelucht te zijn dat aan een zeer lange periode van onzekerheid een einde is gekomen. Jarenlang zijn wij geconfronteerd met allerlei geruchten en zeer veel media-aandacht voor de vermissing, hetgeen ook iedere keer veel verdriet met zich meebracht”.

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op www.zelfmoord1813.be.