Het moeras van Trump: schandaal na schandaal, maar de president blijft zijn ‘monstertjes’ door dik en dun verdedigen

Voor wie niet zo hoog oploopt met Trump, is Paul Manafort hét voorbeeld van een van de ergste creaturen in het moeras. Al sinds de tijd van Bush was hij betrokken bij heel wat belangrijke Republikeinse campagnes. Naast zijn taken als campagneman en lobbyist, was hij ook een fixer. Iemand die zijn diensten aanbood aan iedereen die genoeg geld op tafel legde. Vooral Russische oligarchen die vriend aan huis zijn in het Kremlin, diende hij. Als steunpilaar van de voormalige pro-Russische ex-presidenten van ­Oekraïne bijvoorbeeld.

De Russische belangen verzorgen in de voormalige Sovjetrepublieken was zijn specialiteit. Manafort werd in het aannemen van opdrachten ook niet gehinderd door enige scrupules. De man die Make America Great Again uit zijn hoed toverde, was ook een tijdlang actief in Kirgizië. Waar hij de Russische belangen bepleitte bij de regering. Met als belangrijkste punt: het sluiten van een Amerikaanse legerbasis.

De miljoenen die Manafort in het buitenland opstreek, gaf hij niet volgens de regels aan. Hij fraudeerde, draaide de dollars door een witwasmachine, en betaalde geen belastingen. Eerder dit jaar werd hij veroordeeld voor acht financiële misbruiken, op in totaal achttien aanklachten. Het kan de 69-jarige man meer dan tien jaar cel kosten.

Presidentiële gratie

Maar voor Trump was er zelfs na de veroordeling geen enkele reden om zich af te keren van Manafort. Hij had eigenlijk niets verkeerds gedaan, daar hamerde de president op. Hij was een aardige kerel, die wat had bijverdiend. “Een slacht­offer van de heksenjacht, een politieke afrekening.” In een poging om de president zelf te raken. Trump liet zelfs doorschemeren zijn goede vriend presidentiële gratie te verlenen als vriendendienst. Een halve belofte waarop Manafort ook even gokte.

Tot hij besliste een plea deal te sluiten. Manafort heeft nu zelf bekend een ordinaire oplichter te zijn. Hij pleitte schuldig aan samenzwering om de staat op te lichten, en belemmering van de rechtsgang door manipulatie van een getuige. Feiten waarop telkens een maximumstraf van vijf jaar staat. Hij is ook bereid dik 40 miljoen euro terug te betalen die hij uit zijn ­illegale praktijken had vergaard.

Manafort die op heel grote, luxueuze voet leefde, zat al drie maanden in voorhechtenis. Met zijn schuldbekentenis kon hij een nieuw proces dat maandag in de staat Washington zou beginnen, voorkomen. De openbare aanklager zag meteen ook af in beroep te gaan tegen de tien dossiers waarin hij bij het vorige proces niet werd veroordeeld, omdat de jury het niet eens werd. Er hadden dus nog tientallen jaren cel kunnen bijkomen.

Vette vis

Manafort is verre van de eerste Trump-intimus die schuld bekent en besluit mee te werken met speciaal aanklager Robert S. Mueller III. Die voert een onderzoek naar de Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen en wat de rol van de entourage van Trump en de president zelf daarin was. Voor Mueller is Manafort een vette vis. De campagneleider die had gezworen Trump nooit te laten vallen, zal “helemaal, volledig, eerlijk en onomwonden” meewerken met speciaal aanklager Mueller.

Manafort kan de president met Russiagate mogelijk ooit in verlegenheid brengen. Maar veel erger op korte termijn lijkt het beeld van de rots in de branding die bekent een fraudeur, een graaier, een sjoemelaar te zijn die zijn ziel verkoopt aan de hoogste bieder. De zoveelste. In de entourage van Trump krioelt het stilaan van kleine en grote monstertjes die gedragingen en typische kenmerken vertonen van wat Trump zelf als “the swamp” omschreef. Mensen in zijn inner circle die in opspraak komen. Omdat ze met overheidsgeld gooien als minister. Sjoemelen met fondsen, campagnegeld oneigenlijk gebruiken, belastingen ontduiken, liegen of aan vriendjespolitiek doen.