Haar advocaat Jef Vermassen probeerde de jury ervan te overtuigen dat zijn cliënte handelde vanuit een onweerstaanbare dwang. Op die manier hoopte hij haar vrijuit te laten gaan. De jury gaat daar niet in mee. Volgens de juryleden heeft de vrouw een zwaar leven achter de rug. Ze verwezen in hun motivering naar de moeilijke jeugd in Iran en naar de eenzaamheid na haar komst in België, maar geen van die problemen zorgde ervoor dat ze de controle over haar handelen verloor. Volgens de juryleden staat het ook vast dat ze de moord op haar dochter al dagen voordien had gepland. Ze bracht het meisje door verstikking om het leven op haar appartement in Leuven op 26 juli 2017.

“Ze was bij zinnen en verdient een strenge straf”, zegt procureur-generaal Kristof Everaerts. Volgens de jury ging het over een weloverwogen daad en had ze in de dagen voordien alle kansen om op haar stappen terug te keren. “In theorie staat er op moord een levenslange gevangenisstraf. In praktijk kan dat zakken tot minimum drie jaar”, zegt Everaerts. “Verzachtende omstandigheden? Haar blanco strafregister. Schuldbesef en oprechte spijt? Daar moet de jury over oordelen.”

Straf

Voor de moord op Eline Pans eist het openbaar minister een celstraf van 26 jaar. “Eerst het inzicht, dan het uitzicht. Momenteel verdient u niet beter”, zei Everaerts.

Nu volgen er nog pleidooien over de strafmaat, dan pas zal duidelijk worden hoe lang Mehrnaz Didgar effectief naar de gevangenis moet.

“Wij moeten ons bij schuldig neerleggen, dat is de regel van het spel”, zegt advocaat Jef Vermassen. Hij noemt het rekwisitoor van het openbaar ministerie “onmenselijk”. “Hoe zwaarder, hoe beter, luidt de tijdgeest bij jonge magistraten die carrière willen maken. Dutroux kreeg ooit levenslang, wat de facto neerkomt op 30 jaar. Wel geef haar 4 jaar meer en ze is Dutroux. Ik begrijp dat niet.” Volgens Vermassen is Didgar geen gevaar voor de maatschappij. “Onze maatschappij wordt bedreigd door gevaarlijke mensen. We zijn angstig. En we gaan onze maatschappelijke angst projecteren op figuren als Mehrnaz.”

Laatste woord

Didgar kreeg donderdagmorgen het laatste woord. “Ik aanvaard elke beslissing”, zei de neurochirurge. “Het is een zware week geweest, waarin ik moeilijke momenten heb beleefd. De gebeurtenissen werden onder een vergrootglas gehouden. Er kwamen bij mij ook goede herinneringen aan vroeger naar boven. Als ik de klok terug zou kunnen draaien, zou dit niet gebeurd zijn. Vanaf het eerste moment vond ik het akelig dat ik als moordenares zou bestempeld worden. Ik voel de pijn van Steven. Ik weet wat dit voor hem betekent.”

“Ik vraag de jury niets. Ik aanvaard elke beslissing en zal mijn straf sereen uitvoeren. Voor mij is het belangrijk dat iedereen weet dat ik vanaf het eerste verhoor tot nu de waarheid heb verteld. Ik heb iedereen in de ogen gekeken. Ik ben eerlijk, open en altijd correct geweest. Ik kan ook in de spiegel naar mezelf kijken.”

In die laatste woorden zag Everaerts geen spijtbetuiging. “ Ze gaat nog altijd te snel over de feiten zelf heen. Ja, ze was een goede arts, maar daar heeft ze ook misbruik van gemaakt. Ja, ze was een goede moeder, maar ze heeft die daad wel gepleegd. Depressieve kenmerken misbruiken om de daad te vergoelijken zijn ongepast. Maar als verzachtende omstandigheden aanvaard ik haar blanco strafregister en de bijdrage die ze aan de maatschappij geleverd heeft.”