© RR
COMMENTAAR. Ons voetbal beseft de ernst van de zaak niet
Er werd naar uitgekeken als naar de geboorte van een nieuw kind. De vergadering van de Pro League, raad van bestuur én Algemene Vergadering. Achteraf kunnen we alleen maar vaststellen dat ons profvoetbal de ernst van de zaak nog altijd niet weet in te schatten. Nog altijd zit de Pro League, de verzameling van profclubs, in zijn cocon waar geld, macht en ijdelheid met elkaar een gevecht leveren om bovenaan het prioriteitenlijstje te staan.
PL-voorzitter Marc Coucke wist wel waarom hij niets wilde vertellen. Er viel behalve het nieuws dat Pierre François vrijuit ging (sic) niets concreets te vertellen. “Diffuus” noemden aanwezigen in de vergadering het discours van de voorzitter die steeds meer persoonlijke aversie oproept wegens zijn solo-optredens. Te veel clubs voelen zich gepasseerd.
Zo gaat ons voetbal niet uit het dal kruipen. Ze beseffen de ernst van de zaak niet. Straks heet het dat er deze manier van werken kostbare tijd werd verloren waardoor andere niveaus moeten ingrijpen. Eigen schuld.
CEO Pierre François zal als symbool voor de onwil tot verandering uitgroeien. François heeft als uitvoerende macht de licentiecommissie (rechterlijke macht) van de bond voor schut gezet door een geïnteresseerde club meteen naar een spelersmakelaar door te verwijzen. Scheiding der machten, pleit François nu. Hallo? Alsof een minister, ook uitvoerende macht, een onverbeterlijke verkeersovertreder mag tippen waar hij zonder problemen door het rood kan rijden tegen 180 km per uur.
Een stevig pleidooi van een uur en de omschrijving ‘communicatiefout’ waren genoeg om de toehoorders de schouders te laten ophalen. Slechts drie clubs, onder wie Club Brugge, hadden de moed om de positie van François in de expertencommissie die de makelaars aan banden moet leggen in vraag te stellen. Het is nochtans Kafkaiaans: iemand die een club in de armen van een makelaar dreef, moet nu diezelfde makelaar aan banden leggen. Zien de 21 andere clubs dat niet, of willen ze het niet zien? We vrezen het tweede. Dom zijn onze clubleiders niet, wereldvreemd blijkbaar wel.
Neen, het zal van elders moeten komen. We dachten nooit dit te schrijven maar hopelijk willen enkele geëngageerde politici hier werk van maken. Een strikt wettelijk kader creëren zodat de uitwassen die we nu al een maand in onwelriekende geuren en zeer donkere kleuren bij het ontbijt geserveerd krijgen, kunnen worden ingedijkt. Het schone schip zal niet door ons voetbal zelf gemaakt worden.
