Direct naar artikelinhoud

De journalisten van De Morgen zijn niet betrokken en niet verantwoordelijk voor de inhoud van dit artikel

Blue-regisseur: “De lastigste en meest veeleisende film die ik ooit heb geregisseerd”

Honderden meters diep onder water filmen is letterlijk en figuurlijk adembenemend. De filmmakers van Blue, de nieuwe documentaire van Disneynature, weten ervan mee te spreken. Op de koop toe kregen de diepzeeduikers meermaals schrikwekkende oceaanbewoners voor hun lens. Maar hun geduld en moed werden beloond met nooit eerder vertoonde beelden.

Blue-regisseur: “De lastigste en meest veeleisende film die ik ooit heb geregisseerd”
Beeld Keith Scholey

 De crew van Blue - bestaande uit onversaagde diepzeeduikers en wetenschappers - filmde een jaar lang onderwaterwerelden in tien verschillende landen. Om die beelden te maken, moesten ze vaak tot het uiterste gaan. “Een film maken over koraalriffen lijkt ieders droom”, vertelt mederegisseur Alastair Fothergill. “Maar onder water werken, is zeer veeleisend. Soms moesten cameraploegen wel vier tot vijf uur lang met luchtflessen op de rug onder water blijven. Of nachtopnames maken waarbij ze camerakranen of andere moeilijke materialen moesten bedienen. Het is een van de lastigste en meest veeleisende films die ik ooit heb geregisseerd.”

Walvissengeduld

Het was voor de crew vaak niet alleen een kwestie van uithoudingsvermogen. Voor een aantal scènes moesten de filmers ook ‘walvissengeduld’ opbrengen. “In de Bahama’s wilden we dolfijnen filmen die jagen in het zand, iets wat ze enkel doen bij volle maan”, zo vertelt Helen Sampson, fotografe en duikster. “We hebben vier weken gewacht, maar de dolfijnen zijn nooit komen opdagen. Zo’n momenten doen je pas echt beseffen hoe moeilijk het filmen van dieren is, en zeker onder water.”

Haaienjacht

Ook diep in de oceaan kan soms angstzweet uitbreken. “We wilden absoluut grijze rifhaaien filmen die na het vallen van de avond op jacht trokken”, vertelt regisseur Keith Scholey. “Voor deze scène kozen we een van de riffen van Frans-Polynesië waar we ze overdag met honderden tegelijk hadden zien rusten. Alle duikers deden een beschermpak aan en droegen apparatuur waarmee ze voortdurend met elkaar konden communiceren. Toen we ter plekke aankwamen, waren de haaien met honderden samen op jacht. Sommige haaien waren heel geïnteresseerd in de duikers die het licht bedienden, omdat ze erg gevoelig zijn voor elektrische golven. Het was een waanzinnig schouwspel, maar alles ging goed en de beelden zijn spectaculair.”

Walvissenballet

Voor hun moed en opofferingen werden de filmers beloond met unieke en spectaculaire beelden. Vooral de bultruggen, een van de hoofrolspelers in Blue, zorgden voor kippenvelmomenten. “Tijdens het paringsseizoen storten de bultrugmannetjes zich in ongelooflijke gevechten om de vrouwtjes te verleiden”, vertelt regisseur Scholey. “Alle mannetjes willen als eerste bij het vrouwtje zijn, ongeacht wat ze op hun weg tegenkomen! Zo midden in een groep van 30 mannetjes was niet de meest veilige plek om te vertoeven. Ze behalen een topsnelheid van wel 6-7 knopen en je kan gemakkelijk een slag krijgen van een vin of staart. De jacht van de mannetjes konden we voor de allereerste keer filmen dankzij een camera die we onder aan de boot bevestigden. Een ongelofelijke ervaring, die nooit eerder gefilmd werd. Het is misschien wel de scène waar ik het meest trots op ben.”

Deze walvisgevechten staan dan weer in schril contrast met de onwaarschijnlijke ‘balletten’ die bultrugwalvissen opvoeren. “Zo’n dans is waarschijnlijk het mooiste wat ik ooit onder water heb gezien”, vertelt Didier Noirot, een van de cameraregisseurs. “Een hoop sierlijke kolossen die zo dicht mogelijk bij je komen zonder je pijn te doen, en die precies weten waar je bent: wat een prachtmoment!”

Blue, vanaf 2 mei in de bioscoop. 

De journalisten van De Morgen zijn niet betrokken en niet verantwoordelijk voor de inhoud van dit artikel