BUURTREPORTAGE. Verjongingskuur voor Boelaerbuurt: “Het wordt hier nog het nieuwe Zurenborg”

Nee, rond het Te Boelaerpark staan geen geklasseerde kasteeltjes zoals op de Cogels-Osylei. “Er stond hier ooit een groot kasteel, maar daar blijft alleen het Cogels-paviljoen van over in het Boelaerpark, waar nu de scouts zitten”, zegt Stefanie. “Toch vind ik dat hier ook prachtige huizen staan, even verfijnd en gevarieerd van stijl als die in de straten van Zurenborg. Al zijn het geen kasten van huizen, ze zijn hier wel drie of vier keer kleiner. En dus ook betaalbaarder. Perfect als je een huis met karakter zoekt in een groene omgeving, om je kinderen in te zien opgroeien.”

Het huis van Stefanie aan het Te Boelaerpark is ondertussen wat te groot geworden, nu de kinderen het huis uit zijn. “Ik ben er dertig jaar geleden komen wonen, ik ben mijn man naar hier gevolgd: het was het huis van zijn grootmoeder. Zelf ben ik van Brugge. Maar ik voelde me hier meteen thuis, met al die historische huizen rondom ons en het groen en de rust.”

Er is meer leven in de buurt de laatste jaren, merkt Stefanie op. “En daar ben ik blij mee. Voor een etentje of terrasje met de vrienden hoeven we niet meer de Ring over, richting Zurenborg. Er zijn heel wat leuke zaken bijgekomen het laatste jaar, zoals Bar Brul. En in de zomer heb je de zomerbar in het park, en evenementen en af en toe optreden of een circus… er valt hier altijd wel iets te beleven.”

Een van de mannen die de Boelaerbuurt nieuw leven aan het inblazen is, heet Koen Huybregts (54) van Boelaer Buurt vzw. “Ik ben eigenlijk van het Zuid, maar ben hier twaalf jaar geleden komen wonen. Ik vond het een mooie, maar wat saaie buurt. Ik ben grafisch ontwerper en steek graag dingen in elkaar, dus dacht ik: waarom geen buurtkrantje maken?”

Festivalzomer

Zo gezegd, zo gedaan. Het Boelaerbuurtblad werd het BorgerBlad. Maar Koen vond dat er nog wel meer mocht bewegen: “Bij een bevraging van het district over wat er in de buurt nog ontbrak, had ik ‘zomerbar’ geantwoord. Ik was blijkbaar niet de enige die er zo over dacht. Toen het district een nieuwe bestemming zocht voor het seniorenlokaal in het park, waar nog maar vier, vijf man kwam kaarten, dachten zij ook: zomerbar. Ik en een paar gelijkgestemde zielen zijn toen aan het timmeren geslagen, en Boelaer Zomerbar was geboren.”

Aan de toog van de zomerbar werden andere wilde ideeën geboren. “Ik ben zo’n type dat de dag daarop zegt: dat wild idee van gisteren, komaan, daar gaan we iets mee doen.” Met als gevolg dat Koen deze zomer op het weekend van Rock Werchter zijn eigen festival gaat organiseren. “Festival Flandrien, een weekend dat draait rond koers en muziek. Dat hebben we vorig jaar ook gedaan, dat sloeg echt aan. Maar verder heb ik niets met Herman Schueremans gemeen. Ik hou niet van harde muziek. Het is niet de bedoeling om van het park een muziekweide te maken met grote namen: ik geloof vooral in mensen samenbrengen. Een bar, wat groen en de vogeltjes die zingen, meer heb je daar niet voor nodig. En af en toe een evenement dat wat meer leven in de brouwerij brengt.”

Zoals Circus Boelaere of Hotel Watercage met de openluchtacrobaten van Theater Tol. “Die repeteerden vroeger in de buurt, en sinds kort hebben wij met 480 mensen uit de buurt hun vroegere theaterhuis overgekocht. We willen van onze Theatergarage een echt cultuurbuurthuis maken. Een beetje als de Roma. We zeggen hier wel eens om te lachen: wij zijn nog straffer dan de Roma, want wij zijn eigenaar van ons gebouw en die van de Roma niet. Het een grote coöperatieve, mensen uit de buurt konden al voor 100 euro een aandeel kopen.”

Schotelrap

Toch wonen er heel wat muzikanten in de buurt. De zanger van de Fixkes, gitarist Jokke Schreurs, rapper Halve Neuro… Moeten rappers niet in ruige stadswijken wonen? “Daar woonde ik vroeger, toen ik nog een ruige rapper was”, zegt Kris Diels (45), alias Halve Neuro. “Mijn artiestennaam was toen Diesel. Nu ben ik een stoere papa. Net toen ik verhuisd was naar hier, zo’n tien jaar geleden, heb ik het nummer De Schotel geschreven.”

Niet over een vliegende schotel, maar over de Gitschotellei. “Waar de macadam verandert in kassei, met de bomen aan de trottoir op een rij, ge zijt overal dichtbij, de negen en de vier rijden er voorbij. Zo begon mijn nummer ongeveer. Ik hou van de Boelaerbuurt omdat het een oase van rust is. Als ik van mijn werk in de stad kom, vlak bij de knip waar ze de hele dag zitten te boren, dan heradem ik als ik de Gitschotellei oprij.”

De rust en het groen, dat is ook wat Inge Suls (62) zich herinnert van haar jeugdjaren in de Boelaerbuurt: “Mijn ouders woonden hier, en nu woont mijn dochter hier ook. Elke donderdag komen we hier met kleindochter Rafaelle en hond Robynne in het park wandelen. Vroeger was de buurt hier nog groener: dan gingen wij als kind dikkopjes vissen in het ven. Ik heb hier de eerste supermarkt nog weten opengaan, dat was de GB, nu Carrefour. Wij zelf zijn in Borsbeek gaan wonen, daar heb je nog meer groen en rust dan hier. Maar het is wel fijn om terug te zijn, we komen hier nog vaak oude bekenden tegen.”

Aan het begin van de 21ste eeuw maakte de buurt een wat mindere periode door. “Veel zaken sloten toen de deuren, het werd hier wat stiller. Nu zie ik hier weer veel meer jonge gezinnen, er komen nieuwe zaken bij, er is weer meer te doen.”

Wil het jong volkje hier straks ook blijven wonen? Of verlangen ze toch naar de bruisende stad? “Uitgaan en op café gaan doe ik toch in de stad”, zegt Arian (19), met een groepje vrienden op weg van school naar huis. “Ik vind het hier wel een fijne plek om af te spreken in de zomer met vrienden”, vindt Misha (17). “Maar het is niet zo leuk als het te druk is, soms loopt er hier als het zomer is zo veel volk rond dat we ergens anders naartoe trekken.”

Nieuwe sterren

Naast de events in het park zijn ook de nieuwe zaken het gezicht van de buurt aan het verjongen. “Bruin biljartcafé Wilson werd Bar Brul, café Josee, Koffiemieke en wat verderop Vrij België openden de deuren, restaurant Vina Clara is nu Atelier Maple, met een chef die zijn sporen bij sterrenchefs als Sergio en Kobes Desramault heeft verdient”, somt Koen Huybregts op. “Wie weet hebben we straks ook een ster in onze buurt. Naast onze vertrouwde Indiër en Italiaan is er nu ook Koreaans restaurant Table D’Ho bijgekomen.”

Maar vaste waarden als slagerij Romantica en vishandel De Garnaal zijn er nog altijd. “En mocht de bloemist ermee stoppen, dan staat daar ook iemand met ideeën voor een bar te trappelen om de zaak over te nemen”, weet Koen.

Bij vishandel De Garnaal, die al bijna een halve eeuw de buurt van tong en kabeljauw voorziet, staat Vincent Vergants (37) een potje garnalen vol te scheppen voor jonge mama Anke Goossens (35). “Wij eten niet veel vis of vlees, dus als het op tafel komt, moet het vers en kwaliteitsvol zijn”, zegt Anke. “Daarom koop ik mijn kabeljauw en garnalen liever hier dan in de Delhaize.”

Voor visboer Vincent is Anke een van de vele jonge klanten in zijn zaak. “Toen ik het hier vier jaar geleden overnam, waren 80 procent van mijn klanten boven de zestig. Nu vinden steeds meer jongeren hun weg naar mijn zaak. Ik wilde eerst in Wilrijk een viswinkel beginnen, maar ben blij dat ik hier ben terechtgekomen. Mijn grootvader was garnaalvisser in Blankenberge, mijn vader verkocht vis op de markt. Ik heb eerst wat andere jobs gedaan, maar uiteindelijk werd de roep van de vis, van mijn eigen zaak, te sterk.”

Petanquebaan

De roeping van jogster Lotte Trappeniers (22) is op een spoeddienst werken. “Ik zit volop in de examens, ik kom hier graag joggen om mijn hoofd leeg te maken. De mooiste tijd in het park hier, dat is de lente. Als de bosanemonen bloeien, de magnolia en de tulpenboom hun kleuren laten zien. Dan is het hier echt heel mooi.”

Bij Bar Brul, een van de hippe nieuwkomers, gaan ze hun winterbar afbreken, nu de zon van de laatste dagen doet dromen van een niet te verre lente. “Vroeger zat hier café Wilson”, zegt Juul de Roover (32), een van de drie zaakvoerders. “Dat was een bruin biljartcafé. We hebben er hier een bar van gemaakt met een podium waar ’s zondags groepjes optreden. En in samenwerking met de scouts hebben we tijdens de kerstdagen een houten winterbar buitengezet, waar glühwein te krijgen was. In ’t weekend staat ook geregeld Peggy met haar Haarkar, een caravan waarin je je haar kan laten knippen, voor onze deur. En als het goed weer wordt willen we graag een petanquebaan aanleggen.”

Plannen genoeg dus. Waarom neemt een jonge gast als Juul een bruin café aan het Te Boelaerpark over als het Eilandje ook hip en happening is? “Het is hier het drielandenpunt tussen Berchem, Borgerhout en Deurne. En het park, dat leeft, net als de buurt, waar wij heel erg in geloven. We hebben veganistisch bananenbrood, maar serveren ook stoemp met worst. We willen een café zijn voor de hele buurt, van oudere mensen die na hun wandeling een koffie komen drinken tot jonge gezinnen en hipsters die een vegan hap willen. Het is dat gemengd publiek dat hier over de vloer komt, dat het zo leuk maakt.”

Bart Herrygers (45) heeft zijn collega’s meegelokt om hier eentje te komen drinken na het werk. “We werken hier allemaal in de buurt, en ik woon hier ook. Een van de beste beslissingen die we hebben genomen, hier komen wonen. Er is geen andere plek in Antwerpen die zo centraal ligt. Of ik nu naar Barcelona, Brussel of Bart De Wever in het stadhuis wil, ik kan te voet overal naartoe. De luchthaven ligt achter mijn deur, het station van Berchem achter de hoek, en de tram brengt mij overal in de stad. Geen wonder, met al die mobiliteitsperikelen, dat onze wijk zo veel jonge gezinnen aantrekt. En met de zomerbar in het park, en die nieuwe hippe zaken allemaal, zitten mijn vrouw en ik ook meer op café dan vroeger. Plezant, opnieuw pintjes pakken samen op een terras op mooie warme avonden. Dat het maar vlug zomer wordt.”