Olympische droom van ex-wielrenner Brad Wiggins krijgt knauw na zwak roeidebuut

Lang haar, een volle baard, een blauw trainingspak uit de jaren 90 en een witte haarband. Het is Sir Bradley Wiggins himself. Zo meteen roeit hij de eerste officiële wedstrijd in zijn leven: de 2 kilometer op het open Britse indoorkampioenschap in Londen. Er wordt geroeid op fitnesstoestellen, niet op water.

Wiggins doet zijn best om op te gaan in de groep. Hij zoekt een anoniem plaatsje aan de zijkant voor zijn opwarming. Tweeënhalf uur eerder wandelde hij al even door de tribunes om de sfeer op te snuiven, ook zo onopvallend mogelijk. Maar hij wordt ontdekt door de fotografen en camera's. Ook het publiek heeft hem nu in het vizier. "Come on, Brad!", roepen tientallen kelen.

13.20 uur. De race begint. Met forse halen trekt Wiggins zijn roeimachine in gang en... houdt dan plots in. Hij hoort de speaker oproepen om de armen stil te houden en hij luistert gedwee. Een pijnlijke blunder: tijdens dit soort kampioenschappen vinden er altijd twee races tegelijk plaats, en de boodschap van de omroeper was duidelijk bedoeld voor de andere groep.

Wiggins kijkt naar links en dan naar rechts, verbaasd dat niemand is gestopt. Iemand roept dat hij moet voortdoen. Dat doet hij, maar het momentum is weg. "Het heeft slechts een paar seconden geduurd, maar hij was zijn concentratie en ritme kwijt", zegt James Craknell, een tweevoudige ex-olympische kampioen die Wiggins onder de vleugels heeft genomen. "Een spijtige beginnersfout. Was dit een wielerwedstrijd, dan had hij zijn benen nooit stilgehouden."

Resultaat: in zijn eerste roeiwedstrijd strandt Wiggins op de 21ste plaats (op 99 deelnemers), in een tijd van 6:22. Dat is 34 seconden trager dan winnaar Adam Neill. Ronduit teleurstellend. Want ondanks zijn gebrek aan ervaring lagen de verwachtingen hoog. Op training heeft Wiggins veelbelovende dingen laten zien. Craknell had 6:05 vooropgesteld als eindtijd.

Na de race verdwijnt Wiggins meteen naar de kleedkamer. Hij haalt zijn neus op, schudt het hoofd en beent weg. Craknell: "He is frustrated as hell. Hij schaamt zich ook een beetje. De bedoeling was om een tijd neer te zetten die hem als uitdager op de kaart zou zetten."

Al 24 kilo zwaarder

Zeven maanden geleden begon Wiggins met zijn voorbereiding. Hij zat quasi elke dag op zijn roeimachine en kweekte het lichaam van Tarzan. De benen waren al massief, nu zijn ook de armen en de schouderpartij dat. Wiggins woog 69 kilo toen hij in 2012 de Tour won, vandaag weegt hij 93 kilo. Zijn doel is 100.

Jammer van die blunder, want nu weten we nog steeds niet of Wiggins mag dromen van een roeicarrière. Op het eerste gezicht is er hoop. "Bij roeien komt er veel kracht uit de benen en die heeft hij", zegt Stuart Clarke van de Britse roeifederatie. "Zeker dit indoorkampioenschap had hem moeten liggen. Dit is een wedstrijd op power en uithouding en verder niks. Een spelletje wie het langst zijn hand in het vuur kan houden. Vechten tegen de verzuring en de pijn is in het roeien niet anders dan op een fiets."

Deel twee van de uitdaging is moeilijker: roeien op het water. De meeste jongens beginnen daarmee op hun 13de of 14de en hebben jaren nodig om de techniek onder de knie te krijgen. Neill: "Bij indoorroeien mogen je bewegingen wijd en hoekig zijn, in een boot moet je je kracht combineren met een perfecte techniek." Gebeurt dat niet, dan gaat je boot te veel bewegen en verlies je snelheid.

Mentaliteit van een kampioen

Kan Wiggins die techniek nog aanleren? Mark Hunter, een ex-roeier die goud won op de Spelen in Peking en Londen, is positief. "De acht met stuurman kan een oplossing zijn. Je hebt maar één roeispaan in plaats van twee, de techniek is eenvoudiger en anderen kunnen je helpen. Bovendien is dit het perfecte moment als hij bij de nationale ploeg wil, want de ploeg is zwak. Er zijn veel roeiers met pensioen en dus zijn er plaatsen vrij."

Coach Craknell twijfelt niet. Wat hem betreft, moet Wiggins sowieso worden opgenomen in de olympische selectie. "Ook als hij de norm niet haalt, dan nog kunnen er heel veel gasten van hem leren. 'Brad' heeft meer olympische medailles gewonnen dan wie ook in Groot-Brittannië. Hij weet wat er nodig is om een kampioen te worden. Wiggins is de gok waard."

Neill krijgt het laatste woord. "Normaal is het niet mogelijk voor iemand van die leeftijd en met zo weinig ervaring om de Olympische Spelen te halen. Maar dit is Wiggins. Hij bereikt altijd zijn doelen."