Zo vanzelfsprekend was het niet dat Van der Breggen de Waalse Pijl weer won
Na haar achtdaagse mountainbikewedstrijd in Zuid-Afrika bleven de resultaten op de weg even uit. In Hoei snoerde Anna van der Breggen haar critici de mond, met een unieke vijfde Waalse Pijl-overwinning op rij.
Anna van der Breggen (29) moet boven op de Muur van Hoei enige tijd op adem komen. Eerst in liggende positie op het wegdek, daarna nog enigszins wankel op de benen. Maar voordat ze de cameraploegen te woord staat, reikt de verzorger een vochtig doekje aan en kan ze in een haar voorgehouden mobiele telefoon weerspiegeld zien of ze er na die verwoestende bult in de Waalse Pijl er weer een beetje toonbaar uitziet. ‘Ja, ik heb net een klimmetje gedaan, hè.’
Het is geen uiterlijk vertoon: het past simpelweg bij de status van de onbetwiste koningin van Ardennenklassiekers. Ze bevestigt woensdag in Hoei haar heerschappij met een vijfde zege. Daarmee evenaart ze in aantal Marianne Vos en Alejandro Valverde. Maar die flikten niet wat zij zojuist wel voor elkaar kreeg: het zijn er vijf op een rij. Het is toch al Oranje boven aan de Belgische Maas: Annemiek van Vleuten eindigde net als in de Amstel Gold Race als tweede, op één seconde. Vos moest in vergelijking met haar prestatie in Limburg één treetje naar beneden; ze werd vierde. Ook plek vijf was voor een Nederlandse, Demi Vollering.
Dat Van der Breggen weer op herhaling ging, was niet vanzelfsprekend. In maart had ze met haar Deense ploeggenoot Annika Langvad de zware achtdaagse mountainbikewedstrijd Cape Epic in Zuid-Afrika gewonnen. Toen vervolgens de resultaten op de weg uitbleven, groeide de twijfel of die voor haar onorthodoxe aanloop wel de goede opmaat voor de klassiekers was geweest. Ook haar ploeg Boels-Dolmans was in het voorjaar minder dominant dan in voorgaande jaren.
Van der Breggen in Hoei: ‘Dit is een lekker gevoel. Het werd op de weg wel weer eens tijd, ja. Maar het doet je ook beseffen hoe bijzonder vorig jaar geweest is, toen we bijna alles wonnen. Nu rijden we ook goed, maar het was het vaak net niet. Dat maakt het lastig. Dan komt er ook druk van buitenaf.’
Ze heeft geen spijt van het avontuur in Zuid-Afrika, het heeft haar niet in de weg gezeten. ‘Natuurlijk, de training is anders. Je moet weer even wennen aan de intensiteit van de koers. Maar ik hou ervan iets anders te proberen. Het was super om te doen. Daar haal ik motivatie uit. Dat telt ook.’
Straffe zuidenwind
De 1.300 meter lange Chemin des Chapelles, met een gemiddeld stijgingspercentage van bijna 10 procent en een maximum van 19, kent voor haar geen geheimen. ‘Zo waanzinnig steil, dat ligt me wel.’ Verschillende ploegen probeerden eerder in de wedstrijd in de straffe zuidenwind met waaiers het peloton uit elkaar te trekken, maar uiteindelijk begon een grote groep met de belangrijkste favorieten aan de klim.
Van der Breggen voelde onderweg al dat de benen beter waren dan in de Amstel Gold, waar ze 13de werd. De koers in Limburg ligt haar sowieso wat minder, met de minder vervaarlijke Cauberg gevolgd door een lang vlak stuk als slotakkoord. Nee, ze heeft geen speciale strategie op de Muur. ‘Je moet het wat aanvoelen. Je moet doortrappen als je denkt: ik wil niet meer. Maar het doet ook iets minder pijn als je voorop ligt.’
Haar winst ‘komt als geroepen’, beaamt ploegleider Danny Stam. ‘We hebben drie ongelooflijke jaren neergezet. Dan komt er een keer een knikje. Maar er is ook meer concurrentie. Trek-Segafredo en Mitchelton-Scott zijn nu ook sterke ploegen.’ Twijfel of zijn team de draad weer kon oppakken, is er niet geweest. ‘Ik ken onze capaciteiten. We hebben vandaag laten zien dat er veerkracht is.’
Maar zijn gevoelens over Van der Breggens uitstapje op de mountainbike blijken gemengd. Zeker, hij verdedigt de keus. ‘We hebben het een keer een andere invulling gegeven. Dat is goed gegaan. Kijk hoe ze vandaag overwint. Ze heeft daar vijf tot zes uur per dag gereden. Ik denk dat we daar de rest van het seizoen nog wel plezier van hebben.’ Maar op de vraag of ze volgend jaar weer naar Zuid-Afrika mag, volgt een ontkenning. ‘Ik ben daar heel eerlijk in. Anna is bij ons een bepalende factor. We willen in alle klassiekers onze toppers in goede vorm aan de start hebben. Dit moeten we zeker niet elk jaar gaan doen.’
Bij de finish is er de omhelzing tussen Van der Breggen en Annika Langvad, die als derde over de streep komt. ‘Freaking well done.’ Voor de Deense vist de verzorger van Boels weer een doekje en de iPhone uit de tas. Ook het gevolg van de vorstin dient van smetten vrij te zijn.
Alaphilippe wint bij de mannen
De 83ste editie van de Waalse Pijl voor de mannen is gewonnen door Julian Alaphilippe. De Fransman, die vorig jaar ook al won, achterhaalde vlak voor de finish de Deen Jakob Fuglsang.
De renner van Deceuninck-Quick-Step reed afgelopen zondag in de Amstel Gold Race ook lang vooraan met Fuglsang, maar liet zich in de laatste meters verrassen door Mathieu van der Poel. Die was er in de Waalse Pijl niet bij. Bauke Mollema was als nummer zes de beste Nederlander.
Met de vorm van Mollema zit het wel goed, concludeerde de kopman van Trek-Segafredo op de Muur van Hoei. ‘Ik had met deze benen best Luik-Bastenaken-Luik willen rijden’, sprak hij nadat de inspanning enigszins verwerkt was. Maar Mollema is er zondag niet bij. Hij kiest voor een trainingskamp op hoogte. ‘Want de Giro is mijn eerste hoofddoel dit jaar.’