© Dick Demey

Afro Latino bereikt kookpunt op zondag: “Soms kloppen de dingen gewoon”

Bon, Afro Latino: waar waren we gebleven? Juist: de zaterdagavond bij Grupo Extra. Ook al kleurde Afro Latino dit jaar beduidend rood, geel en groen dankzij veel reggae op de affiche, het was toch net als bij Alvaro Soler op vrijdagavond alweer een latinoband die zaterdagavond het meeste sfeer creëerde én meeste volk lokte aan het hoofdpodium. Grupo Extra deed dat met een soort karaoke/juke box-set waarbij zowat elke latinonummer dat ooit in de algemene hitparades raakte de wei in te zwieren. ‘Lambada’, ‘Feeling Hot Hot Hot’, ‘Despacito’, ‘La Bamba’... Oké: beetje makkelijk scoren, maar het werkte wel.

cru

© Dick Demey

Dan had Konshens het een pak moeilijker om het publiek mee te krijgen. De dancehallartiest uit Jamaica zette een set neer met twee gezichten. Er was een deel met band, en een deel met enkel elektronische ondersteuning. Deel twee was pakken beter: dan voelde je de bassen in je ballen. De band daarentegen struikelde over zichzelf met een dolgedraaide drummer en rockgitaren die alle finesse uit de nummers haalden. Of met een MC die iets te veel zijn best deed. Wel spectaculair waren de acrobatische bubblebutt-toeren van een flinke danseres met een flinke derrière en een minimum aan outfit. Ali G zou goedkeurend geknikt hebben. Toch: veel volk trok richting dancetent waar vooral het Engelse duo The Heatwave puik werk afleverde door de nummers zélf te laten spreken. Met name door ze een gezonde lengte mee te geven en niet te veel te lullen tussendoor.

Van Congo naar Colombia (en terug)

We hadden al gezegd dat er op vrijdag en zaterdag minder volk dan anders op de weide aanwezig was, maar op zondag keerde het tij. Al vroeg waren de bezoekers present onder een loden zon. Zoeken naar schaduw gebeurde veelal in de tenten, waardoor er ook voor de vroege acts al een pak meer volk aanwezig was. Geheel terecht overigens: De Palenque à Matongé leverde een zalig concert af. Congo meets Columbia, een best of both worlds. Vocaal straffe madammen, uitstekend gitaar-, vibrafoon- en saxwerk. Perfect balancerend tussen een lazy Sunday afternoon en zwoele Zuid-Amerikaanse danspasjes.

Twee jarigen

Verder op wereldreis via Cuba met Barbaro Fines y su Mayimbe om dan bij hét publiekshoogtepunt van Afro Latino te arriveren. Een perfect getimede climax met Original Gypsies, een reïncarnatie van de Gypsy Kings. De band startte met een misleidende rustige start om dan met een frontlinie van negen (!) gitaren – eat that Statue - een vurig ‘Baila Me’ richting volle tent af te vuren. Match toen al gewonnen, en dus mochten de andere hits (‘Bamboleo’, ‘Djobi Djoba’ en een en masse meegezongen ‘Volare’) pas veel later van stal na vingervuurwerk op de snaren (ook op viool) en hun typische melancholisch klaagzang. Met popreggaeband Inner Circle had Afro Latino zo twee bands met grote hits in de staart zitten. The Bad Boys Of Reggae die hun 50-jarige bestaan vieren dit jaar overigens. Op een festival dat 20 kaarsjes uitblaast. Soms kloppen de dingen gewoon.

© Dick Demey