Paul Pogba: de posterboy van de heropstanding van Manchester United

Pogba's cijfers spreken voor zich: tien matchen onder interim-trainer Solskjaer, acht goals en zes assists als middenvelder en rechtstreeks betrokken bij meer dan de helft van de doelpunten. Meer dan ooit is hij de spil van Man United. "Het plezier dat Ole uitstraalt, is het verschil", zegt Pogba. "Hij speelt geen rolletje, hij is geen acteur. Hij heeft de arbeidsvreugde teruggebracht."

Het is de atmosfeer waarin plezierzoeker Pogba het best gedijt. Hij is meer dan de circusartiest en clown waarvoor hij soms wordt versleten. "Paul is Paul", zegt zijn ploegmaat Anthony Martial. En dat betekent zoveel als een eigengereid genie met zijn ambities en streken, zijn vreemde kapsels, zijn stunts op de sociale media en zijn gekke dansjes. Pogba is een patserig haantje dat niet altijd even makkelijk te sturen valt, het geduld weleens durft te verliezen, maar tegelijk weinig kwaadaardigs in zich heeft. "En hij is een van de beste middenvelders in de wereld", voegt Martial eraan toe. "Hij is enorm voor ons."

Pogba was het symbool van de malaise onder Mourinho, nu is hij de posterboy van de heropstanding en de nieuwe leider van United, vrij en blij. De complete transformatie kwam er met zes maanden vertraging. In augustus kwam Pogba terug van Rusland als wereldkampioen. Hij was een van de steunpilaren in de gouden campagne van de Fransen, ook tegen de Belgen. Niet alleen vanwege zijn doelpunt in de finale maar ook voor zijn rol naast het veld.

Een paar dagen na de WK-triomf ging een video vanuit de kleedkamer viraal. Enkele minuten voor de aftrap in Loezjniki verzamelde Pogba zijn medemaats rond zich en nam het woord. Je kon een speld horen vallen. Pogba sprak als een patron, zoals hij dat ook voor andere wedstrijden had gedaan. "Ik weet niet hoe, ik weet niet waar, maar Pogba is een leider geworden", zei z'n ploeggenoot Adil Rami destijds daarover.

Het was de Pogba die ze in Engeland te zelden hadden gezien, zelfs niet in dat behoorlijk eerste anderhalf jaar na zijn recordtransfer. Hij bande in Rusland alle twijfels rond zijn persoontje. De speler die de sérieux en de maturiteit miste om een elftal bij het handje te nemen. Die een te groot ego had om ten dienste van het team te spelen. Die de wil miste om keihard te werken.

Na een zomer waarin voor hem alles veranderde, ook zijn status, wijzigde er in Manchester amper iets. De drive was er niet altijd. Hij bleef een makkelijke pispaal van analisten als op het veld zijn gedachten weer eens afdwaalden. Mourinho duwde hem opnieuw in de (tactische) dwangbuis en pikte hem er als eerste uit om publiekelijk en voor de spelersgroep te schofferen na wanprestaties of ongeoorloofde posts op sociale media.

Negatief, niet gefocust en soms zelfs rebels, lekte met regelmaat uit het kamp-Mourinho. Mourinho stripte Pogba ook van de vice-aanvoerdersband.

Pogba zag zijn trainer als een rem op zijn talent. The Special One van zijn kant pikte het niet dat zijn duurste aanwinst hem erop wees dat hij beter tot zijn recht zou komen op een andere positie, meer aanvallend en met minder defensieve bagage.

Makelaar Mino Raiola, die een nieuwe transfer en vooral centen rook, dreef de twee nog verder uit elkaar. Mourinho raadde ploegmaats zelfs aan weg te blijven uit het kringetje van Pogba, die volgens hem een virus was: besmettelijk voor de sfeer binnen de groep. Terwijl de trainer met zijn gestook en conflictmodel misschien wel de grootste verzieker was.

Achterdocht

Pogba walgde van de achterdocht die er hing. "Mourinho was het probleem van alles", zegt zijn broer Matthias. "Ik hoorde dat hij altijd de maestro wilde zijn, het centrum van alle aandacht." Onder Solskjaer, die Pogba nog kent van bij de jeugd van United, ontdekt Manchester nu de Pogba van bij de Fransen: een octopus met lange tentakels. De dirigent die er de juiste loopacties en passes uitkiest, goed combineert met zijn ploegmaats, scoort en aangeeft. De angst voor de bolwassing en om iets fout te doen, heeft plaats geruimd voor vrijheid van expressie.

Pogba: "Ik ben eindelijk uit de schaduw gehaald. Ik beleef weer plezier. Ik geniet, ik lach. Ik speel een beetje aanvallender. Met Matic en Herrera in mijn rug krijg ik meer ruimte om me offensief uit te leven en in de zestien op te duiken. Dat is mijn positie.”