© Hollandse Hoogte / Flip Franssen
STANDPUNT. Wie doet er straks het licht weer aan?
Het is “zeer waarschijnlijk” dat er in november een stroomtekort zal zijn. Dat betekent dat in delen van het land bij momenten letterlijk het licht uitgaat. Dit is geen voorspelling van een politicus in het heetst van de verkiezingsstrijd. Wel van het Planbureau. En dat is een onafhankelijke instelling die onderzoek doet naar beleidsmaatregelen.
De reden voor het aangekondigde stroomtekort is dat er in november maar één van de zeven kernreactoren in ons land functioneert. De overige reactoren liggen stil door problemen, onder meer met betonrot, of zijn in onderhoud.
Ondertussen maakten energieleveranciers recent nog bekend dat de energiefactuur volgend jaar opnieuw zal stijgen. En dat terwijl de meeste gezinnen ook dit jaar al gemiddeld tussen de tachtig en de honderd euro meer zullen betalen voor hun elektriciteit.
Boerenbedrog heet dat in de volksmond. Vooral omdat het aangekondigde stroomtekort niet uit de lucht komt vallen. De federale regering weet al jaren dat er problemen zijn met de kernreactoren in Doel en in Tihange. En ze weten ook al jaren dat die dringend moeten vervangen worden. Niet alleen om in onze energiebehoefte te voorzien. Ook voor de veiligheid van honderdduizenden mensen.
Het is dan ook hallucinant dat we na al die jaren nog geen stap verder staan dan het zoveelste rondje politiek gekibbel over welke manier de beste is om energie op te wekken en of er nog toekomst is voor moderne kerncentrales.
Een belangrijke discussie. Dat wel. En eentje die bij voorkeur tot de juiste keuzes moet leiden. Maar het is geen argument om een belangrijk dossier als dit op de lange baan te schuiven. En dat is precies wat tot op heden altijd is gebeurd.
Een strategische energiereserve aanleggen vond minister van Energie, Marie-Christine Marghem (MR), in het verleden niet nodig. Ook niet nadat België vijf jaar geleden al het risico liep om, door gelijkaardige problemen, met een ernstig energietekort geconfronteerd te worden. Toen is het zover niet gekomen.
Het is afwachten hoe er op deze nieuwe mogelijke energiecrisis gereageerd wordt. Hopelijk niet door bang af te wachten in de hoop dat het allemaal wel zo een vaart niet zal lopen, om vervolgens over te gaan tot de orde van de dag. Want vroeg of laat loopt het helemaal mis.
Specialisten noemen de aangekondigde problemen met onze energievoorziening, niet geheel zonder cynisme, een zegen. Omdat ze hopen dat de federale regering nu eindelijk beseft dat de urgentie hoog is en dat er op de korte termijn beslissingen genomen moeten worden. De bevolking weet dat ook. Al was het maar omdat ze de gevolgen van deze besluiteloosheid in hun portemonnee voelen. Nu de politici nog.
