Protest omdat kinderen communie niet in eigen dorp kunnen doen: “Er zijn gewoon te weinig priesters”

“Veel kinderen die volgend jaar hun eerste communie doen, zijn gedoopt in de kerk van Gerdingen en veel ouders zijn hier ook getrouwd. Dat creëert toch wel een band met de kerk”, zegt Hilde Vandijck, die het woord voert voor de ouders achter de petitie. “Het gaat om twintig kinderen, en zo’n groep vinden wij zeker de moeite waard om een eigen viering uit te werken. Ook in andere deelgemeenten houden ze de viering liefst zo dicht mogelijk bij huis.”

Zondagskerk

De petitie heeft ook al eerste vruchten afgeworpen. “We hebben ondertussen een heel positief gesprek gehad met de Breese federatie, en de beslissing is nog niet helemaal definitief.”

“Klopt”, zegt pastoor Roel Alders. “Maar net zoals de rest van Vlaanderen, worden we ook in Bree geconfronteerd met het feit dat er steeds minder priesters zijn. Het aantal diensten in de verschillende deelgemeenten is de laatste jaren al afgebouwd. Bovendien wordt het takenpakket van de mensen die voor de parochiefederatie werken almaar uitgebreid”, zegt Alders.

De pastoor verwijst ook naar het kerkenplan van Bree. “De centrale Sint-Michielskerk wordt daarin uitdrukkelijk uitgespeeld als ‘zondagskerk’ voor de hele federatie. Dan is het dus logisch dat hier zo veel mogelijk diensten gecentraliseerd worden. Maar we hebben wel oor naar de verzuchtingen uit Gerdingen. Het is in elk geval al heel positief dat veel mensen zich met dit toch wel belangrijke thema bezighouden en nadenken over de communie.”

Alternatieven

“De situatie in Bree is zeker geen uitzondering”, zegt Ria Thaens, parochiaal verantwoordelijke voor de catechese in het Bisdom Limburg. “We worden geconfronteerd met een snel veranderend parochiaal landschap. Vooral het dalend aantal priesters speelt ons parten. In veel parochies stelt men zich de vraag of het nog wel haalbaar is om in elk kerkdorp een aparte communieviering te organiseren.”

“Het Brees voorstel om alle vieringen te centraliseren is vrij drastisch”, zegt Thaens. “Er zijn ook alternatieven mogelijk. Eén viering per federatie bijvoorbeeld, die dan in elk kerkdorp gebracht kan worden. Dan moet de pastoor zich niet telkens in een apart verhaal inleven. Of er kunnen drie in plaats van zes vieringen georganiseerd worden, desnoods elk jaar wisselend in naburige kerkdorpen. Maar iedereen zal zich dus moeten aanpassen. Op zich is dat misschien nog niet zo slecht: op deze manier gaan de mensen ook bewuster met de communie om. Als het erop neerkomt is de communie dan ook een bewuste keuze: je moet het niet zomaar doen omdat de hele klas het doet.”