Jef Augustijns loopt loodzware Marathon des Sables uit: "De koning van de zandwoestijn"

“Respect, dat hebben we voor jou na deze zware lichamelijke inspanning”, verwelkomde Cois Augustijns zijn neef. “Voor ons ben je de koning van de zandwoestijn, want na tochten met de motor heb je nu te voet het woestijnzand bedwongen.”

De Marathon des Sables wordt de zwaarste loopwedstrijd ter wereld genoemd. Burgemeester Dieter Wouters (CD&V) voelde Jef aan de tand bij de thuiskomst. “Deze marathon is 254 km lang en moet bedwongen worden in zes dagen”, vertelt de burgemeester, die vooral wou weten waarom Jef deze loodzware uitdaging aanging.

“Ik deed al mee aan verschillende loopwedstrijden, maar deze marathon was mijn ultieme droom”, vertelt Jef. “Twee jaar geleden schreef ik me in, maar door de dood van mijn vader liep de voorbereiding in de war en was ik mentaal en lichamelijk niet in orde. Ik moest de missie staken, maar gaf niet helemaal op.”

De wedstrijd is bijzonder zwaar. “Je draagt zelf je eten voor zeven dagen. De totale bagage weegt 14 kilo. Het eten dat je meeneemt is in poedervorm of het zijn zaken die je in water kan weken, zoals muesli. De organisatie zorgt voor de drank. Douchen is er niet bij want dat kan niet in de woestijn. ’s Avonds kregen we drie waterbakjes om ons te wassen.”

Jef sliep met zeven Belgen in een berbertent. “Ik kende er maar een van, maar toch creëert dit een band. Bij de aankomst juichten we voor elkaar alsof we al jaren bevriend waren.”

Jef loopt het liefst alleen. “Je moet voortdurend alert zijn. Je kijkt alleen naar de grond, want naast zand waren er ook puntige rotsen die we moesten beklimmen. Een enkel ogenblik je aandacht verliezen, kan al leiden tot een zware val.” Ook emotioneel was het bijzonder zwaar. “Je geraakt zo uitgeput dat je soms met tranen de dag beëindigt. Tevreden omdat het voorbij is, maar met de vraag: waarom ben ik hier in godsnaam aan begonnen? Maar als je tot op de bodem gaat, is dat ook een wijze levensles: leer tevreden zijn met wat je hebt. Het mooiste moment was steeds wanneer we alle acht de race succesvol hadden beëindigd.”

Jef gaat dit avontuur niet meer herhalen. “Een keer is genoeg. Ik zal nog wel marathons lopen, maar dit niet meer.” En hij voegde de daad bij het woord: zondagochtend liep hij de marathon van Antwerpen en ’s middags met zijn zoon ook nog eens de Ten Miles.