Inval aan het zwembad, makelaar in de keuken en vrouw die de broek draagt: het verhaal achter dé transfersoap

Begin januari. Het is zonnig in Benidorm. Aangenaam temperatuurtje, lekker briesje en in hotel Melia Villaitana is er voor de spelers van KRC Genk weinig te merken van de eeuwige drukte in de Spaanse badstad. De Limburgers zijn er op winterstage en maken zich klaar voor de tweede helft van de Belgische voetbalcompetitie. Als riante leider mogen ze dromen van een eerste titel sinds 2011. Dat maakt de sfeer in Benidorm opperbest.

7,5 miljoen euro in de woestijn

Tot de dag dat er plots indringers rond het zwembad toeren. Het zijn makelaars, van het Spaanse soort. Met vier zijn ze. Allemaal aangesloten bij kantoor Promoesport, maar wel met hetzelfde doel: de Genkse sterspeler Alejandro Pozuelo overtuigen om de club nog deze winter te verlaten. De makelaars zwaaien met een zeer aantrekkelijk financieel voorstel. Al-Ahli, een topclub uit Saudi-Arabië, wil Pozuelo de komende 2,5 jaar aan zich binden voor – houd u vast – een salaris van 7,5 miljoen euro. Een loon waar de Spanjaard nooit van had durven te dromen. Pozuelo, van bescheiden komaf, kwam in 2015 gratis over naar Genk na een carrière met vooral veel downs. Dat hij nu op zijn 27ste nog zo’n bedrag op zijn bankrekening zou kunnen bijschrijven, doet hem twijfelen over zijn toekomst in Limburg. Nakende titel of niet.

Genk ziet het met lede ogen aan. In juli 2017 slaagde het er nog in om Pozuelo een contractverlenging tot 2021 te laten tekenen, maar daarvoor moest het wel een gelimiteerde transfersom opnemen in het document: een vaste prijs waarvoor de Spanjaard op elk moment kon vertrekken. De entourage van de Spanjaard dacht aan een bedrag van een kleine vier miljoen euro, Genk kon uiteindelijk de transfersom op het dubbele vastleggen: acht miljoen. Een bedrag dat Al-Ahli graag wil neertellen. Op 10 januari staan alle plannen en bedragen in de kranten. Pozuelo is plots dé transfersoap van het jaar geworden.

Béatriz is de baas

Er gaan dagen voorbij. Dagen waarin Pozuelo eens wel, dan weer niet traint. Achter de schermen praten zowel de makelaars als Genk op de Spanjaard in. Promoesport wil zijn speler graag de stap zien maken om de riante commissie die het zou krijgen aan haar budget te kunnen toevoegen, Genk wil zijn spelmaker logischerwijze niet verliezen met het oog op de titelstrijd. Uiteindelijk is het Béatriz die de knoop doorhakt. Béatriz, de vrouw van Pozuelo. “Zij heeft me gesteund en aangeraden om te blijven”, vertelt de Spanjaard op 16 januari, de dag dat hij aankondigt tot het einde van het seizoen te zullen blijven. “We zijn hier gesetteld, onze kinderen gaan naar de internationale school en we passen ons aan het weer aan.” De vette cheque weegt niet op tegen het familiale geluk.

In Genk is men opgelucht, maar bovenal gewaarschuwd. De meeste transferperiodes lopen nog tot 31 januari en men weet niet of Pozuelo een tweede monsteraanbieding ook naast zich neer zal kunnen leggen. De Limburgers nemen contact op met David Garcia, de ‘hoofdmakelaar’ van de Spanjaard om de transferclausule van acht miljoen euro te bespreken. Of beter: te laten verwijderen. Dat gebeurt niet, maar beide partijen komen wel overeen om de clausule tot na het voetbalseizoen – 14 juni, om exact te zijn – op te schorten in ruil voor een financiële compensatie. Alles wordt in een contract neergeschreven, maar nooit wordt het document door iederéén ondertekend. Maar goed, in Genk acht men zich veilig.

Tranen in de ogen

8 februari 2019. De transferperiode is in de meeste competities voorbij. Genk wint die vrijdag met 2-0 van concurrent Standard en zit in hogere sferen. Kampioen worden, wordt steeds realistischer. De spelers maken een enthousiaste ereronde. Eén iemand loopt er echter met tranen in de ogen bij: Pozuelo. De Spanjaard lijkt afscheid te nemen van het publiek dat hij zoveel plezier heeft bezorgd. Later in de catacomben blijkt hij een nieuwe monsteraanbieding gekregen te hebben. Van Toronto FC uit Canada, een plek waar er tot in mei nieuwe spelers aangekocht mogen worden. Het salaris is zowaar nog beter dan de aanbieding van Al-Ahli: vier miljoen euro per jaar. Niet te weigeren. Ook Béatriz trekt deze keer niet aan de alarmbel. Toronto oogt voor het gezin van vier nu eenmaal aangenamer dan de woestijn. De Canadezen leggen vlot de vereiste acht miljoen euro op tafel.

Alleen, Genk weigert. “Die clausule is pas in de zomer weer geldig”, wapperen de Limburgers met het vernieuwde contract. Makelaar Garcia is woest. “Dat contract werd nooit ondertekend.” Genk reageert dat het over e-mails beschikt die alles rechtsgeldig maken. Een juridisch steekspel ontvouwt zich. Genk maakt zich sterk dat Pozuelo niet meer kan vertrekken, Garcia dreigt met de rechtbank en contractbreuk. Pozuelo zelf zit tussen twee vuren. Enerzijds wil hij zijn club niet op deze manier achterlaten, anderzijds weet hij dat Toronto voor hem de jackpot betekent. Zijn makelaars blijven op hem inpraten in een poging zich hard op te stellen tegen Genk. Garcia trekt zelfs in in de woning van Pozuelo in het Nederlandse Maastricht waar hij tot op heden nog steeds verblijft. In de woonkamer, aan de keukentafel, op het terras: overal prent Garcia zijn speler in dat hij druk moet zetten, de eigen commissie voor hem en zijn kantoor altijd in het achterhoofd. Pas op 13 februari, voor de Europese verplaatsing naar Praag, kan Genk hem even weghalen bij Garcia.

Bullshit

Pozuelo staat plots weer in de schijnwerpers. Op het vliegtuig naar Tsjechië blijft hij stil, ook in de wedstrijd daags nadien start hij op de bank. “Zijn hoofd staat er niet naar”, fluistert men. “Dan moet je hem niet laten spelen.” Trainer Philippe Clement beslist daar anders over. Hij brengt Pozuelo vroeg in de tweede helft tussen de lijnen. De Spanjaard speelt schitterend, is de hoofdrolspeler van een van de beste invalbeurten van de laatste maanden of zelfs jaren. De Genkse fans sluiten hem in de armen en zien zijn prestatie als het bewijs dat Pozo nog steeds in zijn hoofd in Genk wil zijn. “Pozuelo had vijf seconden nodig om te tonen dat alles wat gezegd geweest is, bullshit was”, triomfeert Clement.

Maar de Spanjaard zit met zijn gedachten niet alleen in Genk. Toronto blijft de plek waar hij naartoe wil. Afgelopen zondag begint hij weer op de bank tegen Club Brugge en daags voordien sprak Genk met Toronto, een bewijs dat men toch wil nadenken over een oplossing. De Canadezen stemmen toe om Pozuelo pas op 18 maart aan te trekken, maar dat zou betekenen dat Genk haar sterspeler in de tien levensbelangrijke matchen van Play-off 1 zou moeten missen. Genk wil Pozo maar op 7 mei laten vertrekken, vlak voor het einde van de transferperiode in Canada en drie speeldagen voor het eind van de eigen competitie. Een mooi compromis, maar onduidelijk of Toronto daarin wil meestappen. Nog vanavond zou er duidelijkheid moeten zijn. Wat het ook wordt, Alejandro Pozuelo mag zich na spilfiguur bij Genk, ook hoofdrolspeler noemen in de grootste transfersoap van het jaar.